บ้านนี้เฮี้ยนมากอยู่ได้ไม่เกิน 10 วันต้องรีบย้ายออก

ตอนโน้นนานมาแล้ว ก้อยอายุราวๆ 13 ปี กลับไปพักอยู่บ้านที่เพชรบุรีกับพี่น้อง ช่วงผิดเทอม ตอนนั้นท่านพ่อเพิ่งขายบ้านไป พี่ๆก็เลยมาเช่าบ้านอยู่กัน ก็มีพี่ชาย 4 คน พี่สาว 1 พี่เขย 1 หลานชาย 2 ไอ้ก้อยอีก 1 ฮ่าๆๆ



ห้องเช่านี้เพิ่งปลูกเสร็จใหม่ๆเป็นตึกแถวประตูเหล็ก ตอนนั้นก็มีเราครอบครัวเดียวที่เข้าไปอยู่ 2 วันแรกก็ยัง งงๆ ว่า ห้องแถวนี้มีบ้านเราบ้านเดียวนี่หว่า แต่พอตกกลางคืนราวๆ 4-5 ทุ่ม จะมีเสียงประตูบ้านข้างๆเปิดปิด เราก็คิดว่าเป็นพวกเด็กวัยรุ่นที่แอบเข้าไปนอนหรือเปล่า แต่ วันที่ 3 เข้ามา ไอ้หลานชายคนโตที่เราสังเกตุว่ามันชอบไปหมกเล่นอยู่คนเดียวชั้นบน ทุกวัน.. มันก็มาบอกว่า "น้าก้อยไปเล่นกะลุงข้างบนกันป่ะ" ไอ้ก้อยก็ "ลุงใหน ไม่มีใครอยู่บ้านนี่?" คือพี่สาวไปซักผ้าที่ร้าน พี่เขยตอนนั้นยังรับเหมาทาสี พี่ชายทั้ง 4 ก็ไปทำงานของเค้า ส่วนเจ้าหลานคนเล็กยังแบเบาะ เราก็อาสาพี่สาวเลี้ยง เพราะเดี๋ยวก็ไปร้านด้วยกัน เริ่มเสียวๆ วาบๆ เลยปิดบ้านอุ้มหลานเรียกรถสามล้อไปที่ร้านพี่สาว ตอนเย็นก็กลับบ้าน ทุกคนก็เลยถามหลานชายคนโต ได้ความว่า "หนูขึ้นไปเล่นกับลุงบนบ้านทุกวัน ลุงชอบน้าก้อยให้ชวนไปเล่นด้วย" เอาหล่ะเว้ย ลุงใหนว๊ะ...



คืนนั้น ทุกคนเข้านอนตามปกติและ 4-5 ทุ่ม เอาอีกแล้วไอ้บ้านข้างๆ เปิด-ปิดประตู เสียงดังมากกกก พี่ชายไปดูก็ไม่มี แต่...

มีรอยเท้าเปียกๆมาจากห้องน้ำชั้นล่างเป็นรอยเดินจากห้องน้ำไปที่ประตู โอยยยย พี่ชายก็กลับขึ้นชั้นบนและคุยกันว่า ไม่มีใคร แล้วมีใครลงไปเข้าห้องน้ำมั่ง? ไม่มี! แล้วก็มีเสียงอาบน้ำแว่วขึ้นมาทันที พี่ชายลงไปดูกะพี่เขยทีนี้ ไม่มีใคร...



วันรุ่งขึ้น พี่เขยก่อนไปทำงานก็เลยตั้งสำรับไหว้บอกกล่าวเพราะมีลูกเล็กอยู่ และไอ้หลานชายมันก็ยังขึ้นไปหมกเล่นอยู่บนบ้านเหมือนเดิมและลงมาตามเหมือนเดิม พอเย็น ทุกคนนั่งอยู่ก็คุยกันเรื่องเมื่อคืน แล้วเราก็ผวากันหมดเมื่อมีเสียงกระทืบบันไดบ้าน พวกเราหันไปมอง และทุกคนเห็นเหมือนกันหมดคือ "ร่างดำมะเมื่อม ครึ่งท่อน ท่อนล่าง ยืนกระแทกเท้าและเดินขึ้นชั้นบนไป" ส่วนเจ้าหลานชายคนโตมันพูดว่านั่นไงลุง แกโมโหด้วย.... และเหมือนเดิมคืนนั้น มีคนอาบน้ำและประตูบ้าน เปิด-ปิด แต่ คราวนี้ บ้านเราด้วย.....



วันที่ 5 เข้ามา พี่เขยทำแบบเดิม จัดสำรับอาหารไหว้เจ้าบ้าน เจ้าที่เจ้าทาง ตายาย เทวดาประจำบ้านและประจำตัว เอ่ยเรียกหมด แต่ทุกอย่างก็ยังเหมือนเดิม ร่างครึ่งท่อนดำมะเมื่อมที่ดูเหมือนโดนเผานั้นยังมายืนที่บันไดบ้าน ขึ้น-ลง เสียงอาบน้ำและเปิด-ปิดประตูยังอยู่ เริ่มหวาดผวากันทุกคน พวกเราไม่มีจิตใจจะพูดคุยและดูทีวีกัน แถมดึกๆเริ่มมีเสียงคนเดินวนเวียน พี่ชายว่ารู้สึกว่ามีคนไปนั่งมองในห้องพวกเค้า ส่วนก้อยก็รู้สึกมีคนเดินกระแทกฝาห้องจากด้านนอก.....

 

วันที่ 6 วันนี้ทุกคนกลับเข้าบ้านเร็ว ไอ้หลานชายคนโตรีบวิ่งขึ้นบ้านไปเล่นกับ???? พี่สาว พี่ชาย ช่วยกันทำกับข้าว พี่เขยไหว้พระเหมือนเดิม จากนั้นก็มานั่งกินข้าวกัน จนเสร็จ พี่ๆก็ถามไอ้หลานชายคนโตเรื่องลุง.. และก็คุยเรื่องต่างๆที่เกิดขึ้น ที่หวั่นผวากัน อยู่ๆก็มีน้ำหยดลงมาจากฝ้าเพดานชั้นลอยหลายหยด พี่ชายก็เลยจิ้มมาดม "หมดแทบอ้ว๊กกกก" สีคล้ำๆเหมือนเลือด คืนนั้นทุกอย่างแย่ขึ้น เสียงมากมายขึ้น พี่สาวเริ่มกลัว ไอ้ก้อยก็กลัว...

วันที่ 7 เช้าวันหวยออก พี่เขยก็ยังทำเหมือนเดิม จัดอาหารไหว้พระ ไหว้ตายาย ไหว้เจ้าที่เจ้าทาง ผีบ้านผีเรือน และลุง?? มีการขอหวย เที่ยงๆ พี่เขยกลับมาบ้านและเก็บสำรับต่างๆไปล้าง ก็ได้เห็นเลขเต็มๆตาในถ้วยแกงที่ไหว้ลุง?? พี่เขยก็ไปซื้อ ซื้อเยอะเลย แต่ไม่ถูก พี่เขยโมโหมาก จากที่หวาดผวากันอยู่แล้ว ยิ่งแย่เพราะพอเริ่ม 6 โมงเย็น อะไรๆเริ่มเกิดขึ้น เสียงดังพรึมพรำระงมไปหมด เสียงประตูบ้านเปิด-ปิด และเสียงเดินกระแทกเท้า ไอ้น้ำเหม็นนั่นก็หยดเยอะมากขึ้น พวกเรากลัวมาก พี่ชายเข้าห้อง พี่เขย พี่สาว หลานๆเข้าห้อง ไอ้ก้อยไม่ไหวอ่ะค่ะที่จะอยู่คนเดียวขอไปอยู่ห้องใหนด้วยก็ได้ ตกลงเข้าไปอยู่กับพี่สาว เพราะพี่ชายทั้งหลายเริ่มห่ามกันมาก ด่าว่าผีต่างๆนานๆ มีการทดลองเอาของวางแล้วปิดไฟให้ผีย้าย แล้วมันเจือกย้ายจริงๆ และเริ่มแปลกๆกันไป โดนดึง โดนลาก สู้ไม่ไหวกับสิ่งที่มองไม่เห็น พี่ชายก็ตะโกนบอกพี่สาว พี่เขยว่าไม่ไหวแล้ว อยู่ไม่ได้ จะไปด้วยกันมั้ย พี่สาว พี่เขย บอกไม่ไป ไปไม่ไหวแล้ว สั่นไปหมด ลูกเล็กอีก ก้อยได้แต่นั่งกอดกับหลาน พี่เขย พี่สาวก็นั่งกอดกัน หลังจากพี่ชายไปกันแล้วนั้น พวกเราก็แทบบ้า แม้ลุงหรือผีนั้นจะเข้ามาไม่ได้ เรามั่นใจว่าเป็นเพราะ ยันต์ท้าวเวสสุวรรณ ที่พี่เขยปิดไว้ที่ประตูห้องเพื่อไว้ป้องกันสิ่งชั่วร้าย ปัดเป่าสิ่งที่รังควาน แต่แบบนี้ท่านคงคอยปกปักรักษาเราไม่ให้มันเข้ามาทำอะไรเราได้ เสียงทุบฝาห้อง เสียงอะไรต่ออะไรมากมายเกิดขึ้น เราอยู่กันอย่างนั้นยัน 7 โมงเช้าถึงได้กล้าออกมาและย้ายทันทีเช่นกัน

เสียงที่เราได้ยิน เราคิดว่าบ้านคงพังไปแล้ว แต่ทุกอย่างยังอยู่ที่เดิม เหมือนเดิม นี่ของจริงหรือจิตเราพาไปกันเองหนอ..

ปล. หลังจากนั้นก็มีคนมากมายไปเช่าแต่อยู่ไม่ได้กันสักคน จนเจ้าของทำการทำบุญครั้งใหญ่ เราก็ได้เห็นว่า ห้องตรงกลางห้องหนึ่งนั้น ชั้นบนของบ้าน มีกระถางธูปใหญ่มากกก ธูปที่จุดมากมายในกระถาง ฝาห้องเป็นรูปวาดอะไรก็ดูไม่ออก ทั่วห้องนั้นมีหยดเทียนเต็มไปหมด นี่มันคืออะไร...
ที่มา..http://www.koosangkoosom.com/forum.php?mod=viewthread&tid=1154

 

น่ากลัวจังเลยค่ะ.......หลอนได้ใจจริงๆ เรื่องที่ดิฉันเจอนี่ยังหลอนน้อยกว่านี้อีก แต่ก็แปลกนะคะ

พวกจิตวิญญานพวกนี้ อยากได้อะไรก็ไม่ยอมบอกเราดีๆ ทำบุญให้ก็ไม่ยอมรับ หรืออาจจะรับไม่ได้ก็ไม่รู้ซิ

 

หลอนจริงๆ แต่ก็มีความรู้สึกว่าผีนี่กวนจังนี่ก็ไม่เอา นั่นก็ไม่ถูกใจเฮ้อ

 

เป็นเรื่องของจขคจริงๆหรือว่าของคนอื่นที่คัดลอกมาจากเวปในลิงค์นั้นคะ ที่ถามดูเพราะเห็นว่าเรื่องที่เขียนใช้ภาษาค่อนข้างไม่สุภาพ

 

ทั้งสนุก ทั้งน่ากลัว แต่ถ้าเราเจอเองคงไม่สนุกกระมัง ผีลุงคงโกรธแล้วละ ที่เอายันต์ปู่เวสสุวรรณไปติด น่าจะให้หลานเป็นสื่อว่าลุงต้องการอะไร เห็นเข้ากะหลานดี

 

คัดลอกมาครับเห็นว่าหลอนดีครับ

 

อยากเจอง่ะ ^0^"

 

น่ากลัวย้ายดีแล้ว

 

ขอบคุนครับ น่ากลัวจิง T T เป็นผมคงเผ่นอ้าวไปตั้งแต่วันแรกละ

 

ถ้าจะขออนุญาตคัดลอกอีกต่อหนึ่งเพื่อเผยแพ่ร เพื่อความบันเทิงในรายการเดอะช๊อคของป๋อง FM101 ได้ไหมครับ

 

ด้วยความยินดีครับเดียวจะรอฟังในรายการนะครับ

 

เขาแสดงลิงค์ว่ามาจากเว็บคู่สร้างคู่สมไว้ด้านล่างไงท่าน

 

โหเล่นกันขนาดนี้เลยเหรอเนี่ยะ .... แต่ห้องสนธนาใช้ได้ยังน้อ

 

น่าไปลองอยู่ดู
อาจได้ประสบการณ์แปลกๆ
แต่ว่า...ขอเพื่อนเยอะๆค่ะ
แม้เจอผีบ่อย แต่เขาก็ไม่เคยหลอกให้กลัว

 

สีผิวดำมะเมื่อม.สีดำเลยนะครับไม่มีออกเขียว ดูด้านๆแห้ง...คล้ายๆถ่านแบบนี้.เป็นลักษณะที่อยู่มานานมากแล้วครับ.
และในเรื่องของกำลังจิต..ก็เทียบเท่าภูมิเจ้าที่.แต่ว่าสภาวะจิตยังไม่เท่ากัน
กับระดับเจ้าที่แบบที่ท่านแต่งกายสุภาพเรียบร้อย หรือมีเครื่องทรงเป็นเอกลักษณ์
แบบนี้จะสามารถเข้าประชิดตัวเราได้.แต่ปกติจะไม่ค่อยยุ่งกับใครถ้าเราไม่
ไปยุ่งเกี่ยวหรือไปก้าวก่ายในสิ่งที่เค้ารู้สึกว่าเป็นเรื่องส่วนตัวของเค้าก่อน..และก็มีกลุ่มมีสังคมของเค้าอยู่.
การแต่งกายปกติแบบเราๆนี่หละครับ
ตอนอยู่ชอบแต่งตัวอย่างไร.ตายไปก็แต่งอย่างนั้น.และจะไม่สนใจเรื่องการ
รับบุญหรือการอุทิศส่วนกุศลใดๆ.เพราะเค้าถือว่าอยู่แบบนี้ของเค้าก็สบายอยู่แล้ว.จะมีส่วน
น้อยที่แบบนี้จะรับบุญก็ต่อเมื่อในกรณีที่ไม่มีที่อยู่เป็นหลักแหล่ง.
และรอบๆบริเวนที่อยุ่มีระดับวิญญานที่รอรับบุญที่จะเปลี่ยนภพภูมิเยอะ
และเจอคนที่จะสามารถส่งบุญให้ได้ถึงจะยอม..
ถ้าตัวเราเหมือนๆคนปกติทั่วๆไป.ไม่จำเป็นอย่าได้ไปท้าทายหรือว่าลองของ.
จะได้ไม่คุ้มเสียครับ..คือต่างคนต่างอยู่จะดีที่สุด.กรณีเรื่องที่นำมาลงถือว่าเจอ
ของแรงอยู่.จะอยู่ที่นั้นได้ต้องทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นหรือว่าเฉยๆซะ..ส่วนมากจะเป็นรุ่นคุณปู่ คุณยาย แล้วนะครับที่เป็นอย่างนี้.
ก่อนเสียชีวิตจะมีลักษณะนิสัยหวงสมบัติของตัวเองใครจับใครดูได้ยาก.
ประเภทไม่ค่อยยอมฟังความคิดเห็นใคร.พูดอะไรตัวเองถูกเสมอ ใช้แต่อารมย์
ถ้าเป็นชายก็ชอบใช้กำลัง.เป็นหญิงก็แบบชนิดที่ได้ด่าใครแล้วไม่มีกลัวไม่ว่าหน้า
อินหน้าพรหมและประชดประชันคนเก่ง.และถ้าตัวเองผิดจะไม่เคยกล่าวคำขอโทษ
ถ้าได้ศรัทธาอะไรก็ศรัทธาเต็มเปี่ยมเชื่อง่าย.นั่นหละครับ.นิสัยจะคล้ายๆสไตล์นักเลง
ลูกทุ่งหรือนักเลงบ้านนอกสมัยก่อนที่ไม่ได้มาทางวิชาอาคมหรือกลายมาเป็นพระ
พวกนี้นิสัยที่ทำเป็นปกติคือ อารมย์นำหน้า หน้าใหญ่และขี้โอ้กับคนอื่นๆ.ใจดีกับคนอื่นๆที่ไม่ใช่
คนในครอบครัว เพื่อนฝูงเยอะเพราะเป็นคนใจกว้างและสปอตร์กินกันถึงไหนถึงกัน.
แต่นิสัยที่สำคัญที่แก้ไม่หายคือจะพูดคำว่าขอโทษไม่เป็นเพราะถือว่าเสียศักดิ์ศรี
.แต่ถ้าได้เคลียร์จบก็คือจบ.ถ้าเรื่องไหนไม่ได้เคลียร์ยังไงก็ไม่จบประมาณนี้ครับ..
ปล.ขำๆนะครับ..​