ปรนิมฯ กับ นิพพาน ที่ไหนสวยกว่ากัน?

อยากทราบว่าที่ไหนสวยกว่ากันครับ

 

ต้องไปดูเองครับ รสนิยมแต่ละคนไม่เหมือนกัน

 

คนละสภาวะนะครับ
ปรนิมมิตวสวัสตี เป็นโลก เป็นมิติ เป็นภพภูมิ เหมือนภพอื่นๆ
แต่นิพพานไม่ใช่ภพไม่ใช่ภูมิ จึงเอามาเปรียบเทียมกันมิได้ครับ

 

เมืองแก้วพระมหาอมตะนฤพาน

...นี่ฉันต้องการให้ลูกหลานไปเห็นบ้านฉัน บ้านของฉันที่จะไปอยู่ใหม่มันสวยจริง ๆ ฉันจะพูดให้ฟังนะ มันสวยจริง ๆ มีกำแพงรอบ ๆ ๔ ด้าน เป็นแก้วผสมกับทองแพรวพรายประกอบ มีพื้นสีทองประดับแก้วทั้งหมด แล้วมีซุ้มประตู พื้นที่เดินเข้าไปก็เป็นทองผสมแก้ว อาคาร ๓ หลัง เป็นแก้วแพรวพรายสวยบอกไม่ถูก ข้างในมีแท่น ข้างหน้ามีหอระฆัง พูดถึงความสวยแล้วลูกหลานเอ๋ยบอกไม่ถูก ด้านทิศตะวันออกมีสระโบกขรณี มีแท่นแก้ว มีต้นไม้แก้ว น้ำก็แลดูแพรวพรายคล้ายกับน้ำเพชร มันสวยจริง ๆ

ในสถานที่นั้นมีความสุขบอกไม่ถูก พอขึ้นไปแล้วมีแต่ความเยือกเย็น มีแต่ความโปร่ง นี่บ้านของฉันนะ ที่นั่นมีความอุดมสมบูรณ์ทุกอย่าง ๆ เกิดขึ้นตามความปรารถนาของใจ และบางครั้งความปรารถนาของใจยัง ไม่ปรากฏ แต่สิ่งนั้นจำจะต้องมี ก็มีขึ้นมาก่อนทันที

ไม่เหมือนเมืองเทวดา เมืองเทวดาหรือเมืองพรหมนี่ เวลาจะต้องการ เขาต้องคิดเสียก่อน ที่เรียกว่า เนรมิต คิดว่าสิ่งนั้นจงมี สิ่งนี้จงมี แต่ก็เป็นไปตามวาสนาบารมี นี่หมายความว่า วาสนาบารมีมีแค่ไหนคิดเอาได้แค่นั้น แค่ทุนนั่นเอง ถ้าทุนมากก็หาได้มาก ทุนน้อยก็หาได้น้อย

ทีนี้บ้านฉันไม่เป็นอย่างนั้นหรอก ไม่ต้องคิดหรอก บางครั้งพอฉันเดินไป พอคิดว่าจะนั่งตรงนี้ แท่นมันก็มารองตูดทันที ไม่ทันจะคิดหาแท่น บางทีเดิน ๆ ไปกลางบริเวณคิดว่าตรงนั้นมันเย็นดี ฉันคิดว่าฉันอยากนอนตรงนี้ ก็พอดีที่นอนมันมารองรับทันที ที่นั้นมันมีความสุขความสบายทุกอย่างลูกหลาน

(คัดบางตอนจากหนังสือ ประวัติหลวงพ่อปาน ในเรื่อง "พบพระอภิญญาในป่าลึก")

สรุป ข้าวของเครื่องใช้ก็ดี วิมานก็ดี ยิ่งมีบุญบารมีมาก ของที่เป็นทิพย์ยิ่งมีความงดงาม ปราณีต มากเท่านั้น ยกตัวอย่าง


ภาพที่เห็นนั้น เป็นตอนพระพุทธเจ้าเสด็จลงจากเทวโลก คือ จากสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ เมื่อภาย
หลังเสด็จจำพรรษาที่สวรรค์ชั้นดังกล่าวเพื่อแสดงธรรมโปรดพุทธมารดาแล้ว วันที่เสด็จลงคือวันออกพรรษา
เมืองที่เสด็จลงคือเมืองสังกัสนคร เสด็จลงตรงประตูเมือง พระบาทแรกที่ทรงเหยียบพื้นโลกนั้น ต่อมาได้
กลายเป็นสถานที่ระลึกเรียกว่า 'อจลเจดีย์' เรียกอย่างไทยเราก็ว่า 'รอยพระพุทธบาท' ตามตำนานว่าที่นี่เป็น
ที่แห่งหนึ่งซึ่งมีรอยพระพุทธบาทปรากฎอยู่

ก่อนพระพุทธเจ้าเสด็จลง เทพเจ้าคือพระอินทร์ได้เนรมิตบันได ๓ บันไดเป็นที่เสด็จลง คือ
บันไดทอง บันไดเงิน และบันไดแก้วมณี บันไดทองสำหรับหมู่เทพลงอยู่ด้านขวา บันไดเงินอยู่ด้านซ้ายสำ
หรับท้าวมหาพรหม และบันไดแก้วมณีอยู่ตรงกลางสำหรับพระพุทธเจ้า หัวบันไดแต่ละอันพาดที่เขาสิเนรุ
เชิงบันไดทอดลงยังประตูเมืองสังกัสนคร

 

ผมต้องไปหาหนังสือเล่มนั้นมาอ่านบ้างซะแล้ว

คือ พอดีว่า สมัยที่ผมลองฝึกมโน ด้วยเทป ของหลวงพ่อฤาษี
เมื่อฝึกผ่านไปได้ซักพักเลยลองนำหลักการวางจิตที่หลวงพ่อสอนไว้แล้วเอามาเดินมโนด้วยตัวเองโดยไม่ใช้เทปนำ

สิ่งที่เห็นในนิมิตรตอนนั้น มันช่างเหมือนกับสิ่งที่ท่านนำมาเขียนในกระทู้นี้พอดี ทั้งสระโบกขรณี ที่น้ำใสเป็นประกายยังกะเพรช ทั้ง วิมารแก้วขลิบทอง และ ทั้งความสว่างประหนึ่งแดดจ้าในตอนเที่ยง-บ่าย แต่กลับให้ความรู้สึกโปร่งโล่งเย็นสบาย และไม่รู้สึกว่าร้อนเลยซักนิด ...

ตอนนั้น ก็เฉยๆ ไม่ได้คิดอะไร เพราะเดาว่าตัวเองคงคิดไปเอง
แต่หลังจากอ่านข้อความที่ท่านคัดลอกมา ... ตอนนี้ อึ้ง ครับ

แปลกดีนะครับ ... มโนมยิทธิ นี้ต่างคนก็ต่างฝึก ฝึกก็ไม่พร้อมกัน ไม่เสมอกัน แต่งไหง ผลนิมิตรที่ได้รู้ได้เห็นถึงไปในทางเดียวกันได้ ไม่มีแตกแถวสะเปะสะปะ เลย

 

คนที่คิดจะจบการเวียนว่ายตายเกิดในชาตินี้ก็ต้องหวังในนิพพานครับ

สำหรับคนที่คิดว่าทำไม่ได้แน่ๆหรือกำลังใจไม่พอ ก็คงหวังสวรรค์ อย่างผมหวังสวรรค์ชั้นยามา นิมมานรดี ปรนิมมิตวสวัสดีครับ

สภาวะคนละรูปแบบครับ สวรรค์มีตัวตน มีเพศ มีความอยาก มีการเสพกาม นิพพานไม่มี

 

ก็เพราะว่าไปที่เดียวกันนี่ครับ

ผมจะชอบ อารมณ์บนพระนิพพานมาก สงบ เย็น

ตอนที่ฝึก ลงไปดูนรก ผมกับเพื่อน เห็นไม่เหมือนกัน

ได้เรียนถามครูฝึก ได้ความมาว่า นรกแต่ละขุมกว้างใหญ่มาก บางทีลงไปดูคนละมุม