กลุ้มใจมากเลยครับ ซื้อปลาไปปล่อย แต่เค้าดันตายซะก่อน :'(

วันนี้ตอนเที่ยง ผมตั้งใจไปซื้อปลาที่ตลาดเพื่อจะพาเค้าไปปล่อยครับ ผมซื้อปลาขนาดไม่ใหญ่ไม่เล็กมา 9 ตัว (ไม่ทราบว่าเป็นปลาอะไรเหมือนกันครับ ไม่ได้ถามแม่ค้า ในใจคืออยากพาเค้าไปปล่อยอย่างเดียว) แม่ค้าเค้าก็ตักปลาใส่ถุงพลาสติก แล้วตักน้ำใส่ มัดถุง แล้วก็เอาใส่ถุงพลาสติกให้หิ้วอีกชั้นนึง

ผมรีบวิ่งไปปล่อยปลาที่ข้างแม่น้ำปิง (ตลาดที่ไปอยู่ใกล้แม่น้ำครับ) ระหว่างที่ผมแกะถุงพลาสติกออก ปลา 2 ตัวในถุงเค้าก็กระโดดออกมาจากถุงแล้วตกลงไปนอนอยู่บนท่าน้ำ ผมปล่อยปลาที่เหลือในถุงลงในแม่น้ำก่อน แล้วรีบมาช่วยปลา 2 ตัว ปลาตัวแรก ผมพยายามจับเค้า แต่เค้าดิ้นหลุดมือแล้วตกลงไปในร่องของท่าน้ำ ซึ่งใต้ร่องก็ยังเป็นแพไม้ไผ่อยู่ ผมพยายามสอดมือลงไปในร่อง แต่เค้าดิ้นไปมาจนหายเข้าไปใต้ท่าน้ำ ซึ่งมันไม่มีน้ำเลย ผมเลยกลับมาช่วยปลาตัวที่สอง พยายามจับเค้าเหมือนเดิม แต่เค้าก็ตกลงไปในร่องท่าน้ำเหมือนเดิมแล้วก็ดิ้นลงไปในซอกหลืบข้างใต้ท่าน้ำ

ตอนนั้นผมกระวนกระวายใจมาก กลัวว่าเค้าจะเป็นอะไร ถึงกับพยายามจะงัดไม้ที่ปูเป็นท่าน้ำขึ้น แต่ก็ไม่สำเร็จ พยายามสอดมือลงไปก็ทำไม่ได้ เพราะช่องมันแคบมาก แล้วก็มองไม่เห็นว่าเค้าทั้ง 2 อยู่ที่ไหนข้างใต้ ผมพยายามอยู่ที่ท่าน้ำนานมาก จนคิดว่าผมคงช่วยเค้าไม่ได้แล้ว เลยกลับไป

ระหว่างทางผมก็แผ่เมตตาให้เค้า ภาวนาขอให้เค้าดิ้นจนตกลงไปในน้ำสำเร็จ แต่มันคงเป็นไปไม่ได้แล้ว

ตอนนี้ผมก็รู้สึกกังวลเหมือนกันครับ ซื้อเค้ามาจะพาเค้าไปปล่อย แต่เค้าดันมาตายซะก่อน ผมจะผิดบาปมากมั้ยครับ ผมควรทำยังไงดี :'(

 

ก็ควรทำใจ ค่ะ ว่าเค้าคงถึงคราวตายจริงๆ

เพราะอ่านแล้วคุณ literarydinsor พยายามทำดี (ช่วยจน) ถึงที่สุดแล้ว ไม่ได้เจตนาไปทำให้ปลาตายซักหน่อย

กังวลใจมากไปแทนที่จะได้บุญ จิตเศร้าหมองอีกต่างหาก

 

เราปรารถนาจะช่วยใครก็ได้
แต่เรามิอาจหวังได้ว่าเราจะช่วยสำเร็จทุกครั้ง
ทุกคนมีกรรมมากน้อยเป็นของตัว
ทั้งกรรมภายนอกและกรรมภายใน
เมื่อเราคิดช่วยมันก็เป็นสิ่งที่ดีแล้ว
ถ้าเราไม่ช่วยเขาก็ตายวันนั้น
เราช่วยเขาไม่สำเร็จเขาก็ตายวันนั้น
ไม่เห็นจะมีอะไร ก็เป็นไปตามกรรม
แต่ถ้าเรามัวอมทุกข์กับความผิดพลาดของตนเอง
คิดจะปล่อยปลาเอาบุญ
กลายเป็นจิตอกุศลเอาบาปแทน
จำไว้ว่า
ถ้าคิดจะสร้างกุศล
ต้องรู้จักวางให้เป็น
วางในที่นี้คือ
วางจากความรู้สึกผิดที่ช่วยเขาไม่ได้
วางจากความรู้สึกผิดที่เราทำอะไรผิดพลาดไป
มิฉะนั้น เราจะกลัวการทำบุญ เพราะกลัวทุกข์ กลัวบาป
จนในที่สุด ก็กลายเป็นผู้ห่างบุญไปในที่สุด

 

อยากบอกว่า คุณอย่ากังวลให้ใจเกิดเป็นทุกข์โทษเลยนะคะ อยากให้แยกอย่างนี้นะคะ ขออนุญาติแนะอย่างนี้ค่ะ
ข้อแรก คุณเป็นคนใจดีมีเมตตาคนหนึ่งละ ใครไม่เห็นอีปลา 2ตัวไม่เห็น ดิฉันเห็นค่ะและฟ้า ดิน ก็ทราบได้ถึงเจตตนาและใจอันเปี่ยมไปด้วยความมีเมตตากรุณาต่อสัตว์ นอกจากไม่มีจิตคิดอยากฆ่าสัตว์ตัดชีวิตแล้วยังมีใจที่ดีมีเมตตากรุณาต่อสัตว์นะคะ (ได้บุญไปแล้วละค่ะ นะคะใจเป็นใหญ่นะ)

ข้อสอง ขณะจะนำไปปล่อยเกิดเหตุ Accident ทำให้ปลามันกระโดดหลุดออกมาเองไม่ใช่คุณไปบีบคั้น ไปโยนให้มันตกหกพื้นดินเสียที่ไหน มันเป็นเหตุบังเอิญและสุดวิสัยจริง ๆ คุณเองก็พยายามอย่างเต็มที่แล้วถึงกับจะงัดไม้ล้วงมือออกไปเพื่อจะไปจับตัวปลาแต่มันดันดิ้นจนตกหล่นหนีลึกไป ทำให้ไม่สามารถช่วยได้
ขอให้ท่านคิดอย่างนี้ว่ามันคงเป็นลิขิตฟ้าแล้วละค่ะ ไม่ใช่ว่ามันจะต้องมาตายเพราะคุณไม่ใช่เลย หากแม้คุณไม่ซ้ือมาจากตลาดวันนี้เชื่อว่าคุณแม่ค้าก็คงลงปังตอที่คอมันอยู่ดี ทราบดีเพราะดิฉันก็มักไปซื้อปลาไปปล่อยเหมือนคุณที่ตลาดอย่างนี้ละคะ พยายามที่จะซื้อปลาที่มันพะงาบ ๆ อยากนำไปปล่อยแต่คุณแม่ค้าบอกปล่อยไปก็ตายค่ะ เพราะเขาเพิ่งแทงคอมันหักแล้วเหมือนว่ามันหายใจได้แต่เป็นอัมพาตรน่ะ ก็พยายามอยู่ 2 -3 หนเพราะบอกตรง ๆ ว่ามันน่าจะรอดแต่แม่ค้ายืนยันไม่รอดแน่นอนไง ๆ ก็ต้องลงหม้อแกง ฟัง ๆ แล้วบอกตรง ๆ ว่า ไม่กินปลาไปเป็นเดือน กรณีของคุณปลา 2 ตัวนี้อดีตชาติคงทำอะไรไว้มากพอควรทำให้มีกรรมเก่ามาตัดรอนชีวิตมันแม้ขณะที่คุณกำลังยื่นมือออกไปช่วยซื้อชีวิตมันทำตัวเองก็ยังไม่รอดเหมือนเพื่อนปลาอีก 7 ตัว ที่คุณได้ช่วยชีวิตเอาไว้นะคะ

ไม่ว่าคนไม่ว่าสัตว์หากกรรมตามทันแล้วแม้ทำพิธีต่ออายุ หรือมีคนช่วยเห็น ๆ ก็ไม่อาจรอดมือพญามัจจุราชผู้เที่ยงตรงและ ยุติธรรมไปได้เพราะกฏแห่งกรรมยุติธรรมเสมอ

ทำใจให้ปล่อยวางนะคะอย่าไปคิด หากคิด ก็ให้คิดที่เราช่วยสำเร็จเถิดเพราะหากจิตตกแบบนี้ นอกจากไม่ได้บุญแล้วเหมือนดังที่หลวงพ่อฤษีลิงดำท่านเคยว่าอย่าไปคิดเพราะจิตเศร้าหมอง กลัดกลุ้มใจหากตายเวลานั้นทางไปก็มีแต่ทุคติภูมินะคะไม่ใช่เรื่องดี คิดแต่สิ่งดี ๆ ที่คุณทำจะทำให้ใจผ่องใส หากใจยังไม่โปร่งอาบน้ำทำใจให้สบายปล่อยวางเข้าห้องพระสวดมนต์ นั่งสมาธิแล้วแผ่เมตตาให้ปลา 2 ตัวนั้นจงเป็นสุข ๆ เถิดอย่ามีภัยเวรต่อกันเลย ขอให้อโหสิให้คุณด้วยและคุณก็อโหสิกรรมให้มันเช่นกัน ตื่นมาใส่บาตรแล้วกรวดน้ำให้มันก็ได้ และอย่าลืมไปขอพรคุณแม่และคุณพ่อนะคะให้ท่านให้พรคุ้มครองคุณเชื่อว่าคุณจะรู้สึกสบายใจและดีขึ้นแน่นอน
เจริญในธรรม กำหนดมีพระพุทธเจ้าเป็นพุทธานุสติเสมอค่ะ

 

ขอบพระคุณสำหรับคำตอบ คำชี้แนะที่เป็นแนวทางสว่างให้ผมนะครับ

ขอบพระคุณมากๆครับ ​

 

ดีใจและยินดียิ่งค่ะ อยากให้บอกตัวเองบ่อย ๆนะคะว่า "เราเป็นคนดี มีจิตใจเมตตา" ทุกอย่างสำคัญที่ใจนะคะท่านมิได้คิดร้ายทำร้ายใครมีแต่ความเมตตามีใจทุกข์ร้อนเมื่อเห็นสัตว์ได้รับความทุกข์ทรมาน แต่ !!!!!ทุกสรรพสิ่งในโลกนี้ล้วน มีที่มา ที่ไปเสมอ ไม่มีคำว่าเหตุบังเอิญ หากเราเชื่อเรื่องกฏแห่งกรรม เราจะทราบว่า ปลา 2 ตัวนั้น ต้องเคยทำอะไรที่เรามิอาจรู้ได้ไว้ในอดีตชาติอย่างแน่นอนที่สุด ผลกรรมที่ตามส่งผลในชาตินี้ให้ต้องตายแม้มีคนพยายามช่วยชีวิตอย่างเต็มที่แล้วก็ตามก็ไม่อาจรอดพ้นวิบากกรรมที่เคยทำมาก่อนไปได้ จิตใจที่ดีงามของคุณพยายามคุมไว้นะคะ บวกกับพรที่ได้รับจากคุณแม่และคุณพ่อคุณจะเป็นเกราะคุ้มครองท่านอย่างดีเชื่อเถอะค่ะ

เจริญในธรรม กำหนดมีพระพุทธเจ้าเป็นพุทธานุสติเสมอเช่นกันค่ะ