เราจะมีวิธีช่วยเหลือโพธิสัตว์ที่เป็นมิจฉาทิฎฐิได้หรือไม่?อย่างไร?

เขาอาจจะหมายถึง อนิยตโพธิสัตว์ก็ได้มั้งครับ
ก็คือยังไม่ได้เป็น แค่อยากเป็น
ส่วนตัวนะ ผมคิดว่าคนนอกประเทศคนนั้น
อาจจะเคยปรารถนาพุทธภูมิก็ได้
ถึงได้สร้างกรรมปัจจัยให้เกิดมาในภพนี้
ร่ำรวยมหาศาล
แต่พอรวยแล้ว ชาตินี้สบายแล้ว
ก็ลืมจุดยืนเดิม
จิตไม่ตื่น อายุปานนี้ก็ยังไม่ตื่น
มิจฉาทิฏฐิกินลึกไปแล้ว
ไปรับกรรมและแก้ตัวเอาชาติหน้าโน่นแหละ

 

ผมได้ยินมาหลายที่แล้วครับ ว่าคนไทยชาวบ้านเป็นมาแต่โบราณ
นับถือคนที่มีฐานะครับ โดยไม่ได้ดูเหตุผลดีไม่ดี
มันจึงต่องถึงเวลาฉีดยากระตุ้นภูมิคุ้มกันขนานใหญ่กันแบบนี้สิครับ
ไม่งั้นมันจะไม่ทันต่างชาติและโลกเค้าเอา

 

พระอานนท์ชาติก่อนก็เคยเป็น พระอินทร์ พระราชา หัวหน้าโจร .. แล้วท่านใช่พุทธภูมิหรือป่าว?

 

บางทีเราอาจจะต้องทบทวน บารมี กับ บุญ ต่างกันอย่างไรอีกรอบนะครับ

 

ย้ำคิดย้ำทำไปป่าวคับ ๕๕๕

 

แล้วปัจเจกภูมิ ผู้หลงคิดว่าตัวเองเป็นพุทธภูมิ ปฏิบัติทุกอย่างเหมือนพุทธภูมิ บำเพ็ญทุกอย่างเหมือนพุทธภูมิ ท่านทั้งหลายมีความเห็นเป็นเช่นไร

 

สำเร็จตามปัจจัยที่กระทำครับ

 

คือมีอะไรที่บำเพ็ญเหมือนพุทธภูมิครับ ?

คนที่เคยทำบุญกับพระปัจเจกพุทธเจ้า
ก็สามารถมีวาสนาร่ำรวยเป็นมหาเศรษฐีได้อยู่แล้วนะครับ
ไม่ใช่แค่มนุษย์นะครับ เป็นแค่สัตว์เดรฉานอยู่
ดูแลท่านได้บุญมโหฬารแล้ว

 

กระทู้นี้ชักจะร้อนแรงและเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ แล้ว นะครับ

 

ในส่วนที่ปัจเจกภูมิหลงคิดว่าตนเองเป็นพุทธภูมินี่ไม่รู้นะ ว่าบารมีจะไปเข้าที่ไหน อยากรู้เหมือนกัน

แต่ในกรณีปัจเจกภูมิที่บำเพ็ญบางอย่างหรือหลายอย่างคล้ายกับพุทธภูมิ เช่น สงเคราะห์ช่วยเหลือผู้อื่นในทางธรรมมากๆ มีสหายธรรมร่วมกันมาก แต่เขาอธิษฐานไปในทางปัจเจกภูมิ คิดว่าอาจเป็นกรณีสำหรับปัจเจกโพธิสัตว์ที่ปรารถนาจะสงเคราะห์ผู้อื่นในชาติสุดท้าย คือคล้ายๆกับว่าจะไปโปรดให้ได้สร้างบารมีต่อยอด หรือมีผู้ได้ฟังธรรมของท่านแล้ว(ธรรมที่ไม่ได้กล่าวถึงอริยสัจย์ ๔) ทั้งมนุษย์ เทวดา พรหม ส่วนหนึ่งไปพิจารณาได้นิพพานสมบัติเอาเองในชาติสุดท้ายของท่านมั๊งครับ ส่วนนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัว ผิดถูกอย่างไรก็ขออภัย

เคยเห็นหลวงพ่อฤาษีลิงดำท่านกล่าวว่า "คนที่ฟังธรรมจากพระปัจเจกพุทธเจ้าแล้วบรรลุอรหันต์มีเยอะแยะ" แต่ก็ไม่ทราบว่าท่านกล่าวไว้โดยละเอียดอย่างไร เพราะเขาตัดความจากคำสอนท่านมาอีกทีหนึ่ง

 

ก็คือจะต้องเป็นพระปัจเจกพุทธเจ้าด้วยกันครับ โดยท่านจะแนะนำกันแค่แง่ธรรมหรือจุดที่ท่านนั้นติดขัดนิดหน่อย แล้วส่วนที่เหลือท่านนั้นก็พิจารณาต่อได้ครับเพราะบารมีของท่านนั้นๆก็มากแล้ว และเมื่อบรรลุแล้วท่านจะมีฤทธิ์อภิญญาครบครับ

ส่วนกรณีที่ท่านมาโปรดสอนปฏิบัติ ก็เช่น ตอนที่มาโปรดพระโพธิสัตว์ที่เป็นฤาษีแต่ยังไม่ได้ฌานสมาบัติเพราะยังมีอารมณ์ความคิดติดมานะในชาติกำเนิด แล้วพอพระปัจเจกพุทธเจ้าแค่กล่าวเตือนและหนีไป พระโพธิสัตว์ท่านก็คิดได้และปฏิบัติจนฌานเกิด เคยได้ยินเรื่องนี้กันบ้างแล้วถูกมั้ยครับ

หากสงสัยว่าพระปัจเจกพุทธเจ้า สอนคนธรรมดาบ้างหรือป่าว? ผมขอตีความว่า หากท่านจะโปรดท่านน่าจะโปรดตามฐานะหรือเพศนั้นๆ คือ เพศฆราวาสครองเรือน เพศฤาษี โปรดสัตว์ท่านก็ทำ และท่านจะส่องญาณและโปรดสัตว์ไปเรื่อยๆ .. โปรดสังเกตว่ามีอยู่เรื่องหนึ่งที่ชาวบ้านบอกว่าเขาลูกนี้ชื่อเขากินฤาษี เพราะมักจะมีฤาษีเดินเข้าไปแล้วไม่กลับมา .. ถ้าท่านกะจะสอนให้คนธรรมดาเริ่มจากศีลเลย ต่อด้วยสมาธิ เจริญวิปัสสนาตัดกามกิเลส อวิชชา จนบรรลุ แล้วทำไมท่านจะต้องไม่กลับมา!

(เอ มันก็มีด้วยนะแค่อยู่ด้วยกันก็เป็นการสอนไปในตัว เพราะว่าเป็นการทำให้ดูทุกอย่างไปในตัว .. เหมือนกรณีหลวงปู่ใหญ่โปรดช่วยท่านบุญหนา และหลวงปู่ใหญ่ท่านมีญาณรู้วาสนาต่อไปของท่านบุญหนาอยู่แล้วว่าจะต้องออกจากป่าไปมีเมียตามบุญกรรม)

 

หากมองอีกแง่มุมหนึ่งพระปัจเจกฯท่านเป็นเสมือนผู้ที่เอื้อประโยชน์ให้พระโพธิสัตว์ได้บำเพ็ญกะท่านแล้วอธิษฐานจิตตั้งความปรารถนา!

 

หลักจากโพธิสัตว์ใช้กรรมที่เป็นมิจฉาทิฎฐิแล้วย่อมรู้ผิดชอบชั่วดีด้วยตนเอง พระปัจเจกฯท่านอาจเป็นผู้มาชี้แนะแนวทางสว่างอีกครั้ง!

 

แท้จริงพระโพธิสัตว์เป็นผู้อบรมณ์สั่งสอนได้ หากแต่ท่านจะต้องศึกษาและพิจารณาการบำเพ็ญอย่างถ่องแท้จนแตกฉานด้วยตนเองเท่านั้น ^_^

 

เพราะอาสวักยังไม่สิ้นจึงเป็นธรรมดาอยู่นั้นเองเมื่อถึงคราวที่ท่านศึกษาและพิจารณาการบำเพ็ญผิดพลาด ความเป็นมิจฉาทิฎฐิย่อมมีโอกาสเกิดขึ้นได้!

 

จึงส่งผลให้ท่านไปเสวยกรรมวิบากในนรกสิ้นกาลนาน เว้นอเวจีมหานรก,โลกันตนรก,แลอสัญญีพรหมเท่านั้นที่ท่านไม่เคยท่องเที่ยวไป ^_^

 

เมื่อกรรมวิบากนั้นได้ถูกชำระสะสางจนหมดสิ้นแล้วท่านจึงบังเกิดในช่วงเวลาที่มีพระปัจเจกฯอุบัติขึ้น เพื่อเสริมต่อบุญญาบารมีอีกครั้ง(เป็นไปได้สูง)^_^

 

กระผมขอกล่าวว่า เรื่องบางเรื่องที่เรากล่าวถึงกันหรือพูดคุยกัน บางเรื่องก็มีกล่าวแสดงในพระไตรปิฏกน้อยมาก

อย่างเรื่องที่เกี่ยวข้องกับพระโพธิสัตว์ เป็นต้น และมันก็ไม่แปลกเพราะพระไตรปิฏก เป็นพระธรรมที่มุ่งไปเพื่อความเป็นผู้หลุดพ้นทุกข์คือพระนิพพาน

ทีนี้เมื่อในตำรามีกล่าวไว้น้อย หรือบางแง่มุมเท่านั้น แต่มีอีกหลายแง่มุมไม่ได้กล่าวแนะนำไว้ การที่จะมีใครมาชีชัดหรือกล่าวสอนนอกเหนือจากสิ่งที่พระพุทธเจ้าสอนไว้ ก็กลายเป็นสิ่งที่อันตราย เพราะหากกล่าวไม่ดีไม่ถูกต้องจริง ผลไม่ดีก็เกิดแก่ผู้รับ หากเป็นผลดีก็ดีไปแต่จะไม่มีใครเชื่อถือ คนที่จะเชื่อถือคือคนที่ต้องมีปัญญามากพอสมควร สามารถคิดวิเคราะห์ความเป็นเหตุเป็นผลได้ และต้องเป็นนักปฏิบัติประกอบด้วย

เรื่องที่นอกเหนือตำรา จึงเป็นสิ่งที่เกินวิสัยเกินบารมี ดังนั้นการกล่าวสอนแนะนำจึงต้องมีปัจจัยประกอบที่ดีงามหรือมีความเหมาะสม หลายๆอย่างประกอบเกื้อหนุนกัน

เรื่องที่ถามมานี้ กระผมเห็นว่ามีประโยชน์แต่ก็ขอช่วยตอบในแง่มุมหนึ่งว่า

การที่จะช่วยพระโพธิสัตว์ผู้มีมิจฉาทิฏฐิต้องพิจารณาเหตุดังนี้คือ

1พิจารณาตนก่อนว่า ตนมีบารมีธรรมมากน้อยเหนื่อกว่าหรือเสมอกันกับท่านพระโพธิสัตว์ผู้นั้นหรือไม่อย่างไร ผู้กล่าวแนะนำนั้น อย่างน้อยควรมีธรรมเสมอกันขึ้นไป

2 พิจารณาว่า ท่านพระโพธิสัตว์มีมิจฉาทิฏฐิเรื่องอะไร หนักเบาเป็นอย่างไร ต้องรู้ดีหรือรู้ละเอียด เห็นสภาพปัญหาความเป็นจริงได้อย่างแท้จริง

3 พิจารณาเหตุปัจจัยที่พระโพธิสัตว์เกิดมีมิจฉาทิฏฐิเพราะอะไร มูลรากเกิดอย่างไรมีอะไรปรุงแต่งประกอบ จึงเกิดขึ้นเป็นเช่นนั้น

4กาละเทศะอันเหมาะสมเพื่อช่วยเหลือควรกระทำในสถานที่ใดเวลาใดจึงเหมาะสม

5 หรือหากเกินกำลังความสามารถของตนควรแนะนำหรือขอให้ผู้ที่มีบารมีธรรมสูงกว่าช่วยสงเคราะห์ ให้ได้อย่างไรบ้าง ตามกาละเทศะอย่างไรบางจึงเป็นการสมควร

6 หรือสุดท้ายเมื่อตนได้พิจารณาดีแล้ว สงเคราะห์สมควรแก่ฐานะเต็มกำลังแล้ว หากไม่สามารถแก้ไขไได้ ก็ควรรู้จักปล่อยวางลงอย่างไร ครับ

อนึ่งโดยปกติความเป็นพระโพธิสัตว์ ซึ่งบารมีต่างๆกันนั้น ย่อมมีภูมิธรรมประกอบเป็นคุณธรรมประกอบอยู่ กระผมขอกล่าวเสริมว่า โดยประเพณีปฏิบัติ อันมีเหตุผลรองรับชัดเจนคือ เหล่าพระโพธิสัตว์ทั้งหลาย ต่างเคารพ ในพระพุทธเจ้าทั้งหลาย พระอรหันต์ทั้งหลาย และต่างเคารพในความเป็นพระโพธิสัตว์ผู้อาวุโสมีบารมีธรรมสูงกว่าตนทั้งหลาย ตลอดจนการให้ความเคารพในพระอริยะสงฆ์ทุกพระองค์ ทุกท่านเหล่านี้ หากมีบารมีมากพอ ย่อมสามารถเป็นครูอาจารย์หรือเป็นผู้กล่าวสอนให้พระโพธิสัตว์ผู้มีมิจฉาทิฏฐิให้คลายลงและเกิดสัมมาทิฏฐิได้โดยมากครับ สาธุ

หรือหากไม่สามารถช่วยเหลือได้ ประสพการณ์ก็จะสอนท่านเอง เมื่อท่านมีปัญญามากยิ่งขึ้นบารมีธรรมสูงขึ้น ผลแห่งความดี บารมีธรรมย่อมหนุนนำให้ท่านเกิดปัญญาทำลายมิจฉาทิฏฐิที่มีในตนให้ดับสิ้นไปได้เองในที่สุดครับ สาธุ

 

ข้าน้อย ก็เคยหลงไปไกล ก็มีเพื่อนฝูงที่ร่วมเดินทาง คอยฉุดรั้งในเวลาที่ เป็นมิจฉาเต็มอัตรา
ก็ ค่อย ๆ ตั้งสติอีกครั้ง บางทีก็หลงในฤทธิ์ หลงในธรรม หลวงว่า ตัวเรานี้ พิเศษกว่าคนอื่น มีบารมีเยอะเหลือเกิน.....แต่ที่ไหนได้ ข้าน้อย ก้าวไม่ข้ามกิเลสของตนเอง ไม่พ้นสันดานตัวเอง....ที่แท้เรานี่เองที่เป็นใบลานเปล่า.....ไร้แก่นสาร
จนพระอาจารย์ บอกว่า ก่อนที่เอ็งจะสอนคนอื่นได้นั้น...เอ็งต้องรู้จักตัวเอง ชนะตัวเอง สอนตัวเองได้...แล้วจะรู้จักคนทั้งโลก และรู้วิธีสอนเขาได้

ศรัทธา วิริยะ ปัญญา รวมตัวกับ บารมีทั้ง 10 จะสำเร็จได้ (คิดอย่างนั้นครับ) ไปถึงพุทธภูมิ ได้.... rabbit_run_away

 

ขอยกคำของพระอรหันต์ .. เพื่อจะได้กระจ่างกันครับว่าท่านที่อยู่นอกประเทศนั้นใช่หรือไม่ใช่

เรื่องอำนาจวาสนาต้องเป็นไปด้วยบุญด้วยกุศล ด้วยศีลด้วยธรรม
จึงเรียกว่าอำนาจวาสนา การสร้างบาปสร้างกรรมสร้างความชั่วช้าลามก
สร้างความฉิบหายให้แก่ชาติบ้านเมือง นี้ไม่ใช่วาสนา สร้างบาปสร้างกรรมเข้าหาตัวเอง
แล้วก็กระจายออกไปทั่วโลกดินแดนให้เดือดร้อนไปตาม ๆ กันหมด
นี้ไม่ใช่สร้างบารมี นี่มันสร้างบาปสร้างกรรมสร้างขุมนรก
นรกก็มีแล้วตั้งกัปตั้งกัลป์ก็ยังเห็นว่าไม่กว้าง ยังจะไปขยายอีกเหรอขยายนรกน่ะ
โดดลงไปเพียงคนเดียวก็พอแล้วนะ

หลวงตาพระมหาบัว ญาณสัมปันโน
เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด
เมื่อวันที่ ๒๗ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๔๓