ขอกลับมาที่นี่อีก กลับมาได้ ยังไม่ล่วงลับ แปลกแต่จริง.....

ผมห่างจากที่นี่ไปนานจริงๆครับ ที่แรกเข้ามาที่นี่เป็นคนที่ย่อยยับที่สุดในเกมชีวิตที่เดินทางผิด ผิด ด้วยจะเป็นเพราะเวรกรรม หรือเจ้ากรรมนายเวจ...มาที่นี่หลายครั้งช่วงนั้น ชีวิตที่มีลมหายใจเยี่ยงปุถุชนนั้นมันเหลือน้อยเต็มทีอย่างที่เขาว่า.....ผมเป็นนักต่อสู้ ชีวิตคือการต่อสู้ สู้มันแทบทุกอย่างเพื่อการยังชีพของครอบครัวเล็กๆ..แต่มันเหมือนกับอาถรรพ์..ล้มไปทุกอย่าง ล้มกันอย่างยาวนาน..ร่วม30 ปี...ชีวิตที่ไม่เคยหยุดการทำงานเพื่อยังชีพ..แต่ยังภูมิใจอยู่นิด ที่ไม่เคยคิดทำชั่ว ..แม้จะขาดแคลน ยากจนเท่าใหร่ก็กินใช้แค่นั้นแม้ไม่มีกินเป็นบางครั้ง ก็ยอมอด---- เดิมที่ก็เคยช่วยเหลือผู้ที่ีมีน้อยกว่าเรามามากมาย อุทิศตนเป็นผู้ช่วยเหลือผู้อื่นเสมอเมื่อมีโอกาศ..เวลาผ่านไป ผมกลายเป็นหนี้สินหลายราย ผมขอผ่อนผันทุกรายและจะขอชดใช้เมื่อพอหาได้...หลายคนที่เคยผูกพันธ์กันเริ่มเปลี่ยนแปลง นินทาว่าร้าย..แถมด่าเป็นบางครั้ง...หลายหลากที่โดนมาจนบางครั้งมันเจ็บปวดอื้อึงในความรู้สึก... ไม่รู้จะพูดอย่างไร เพราะมันยังไม่มี...เวลามันผ่านไปเร็วจริงครับ...ท้ายสุดทำไงครับ...ขายทรัพย์สินของเก่าเพื่อการยังชีพ หมดเวลาที่จะขอหยิบยืมผู้ใดแล้ง เอ้อ ลืมเรื่องเล่าไป..ผมเป็นพี่คนโต มีน้องๆ ตั้ง6 คน ทุกคนมีฐานะดีๆทั้งนั้น..เคยส่งเล่าเรียนมา อุ้มชูมาตลอดเพราะผมได้ทำงานก่อนขณะที่น้องๆยังเรียนกันอยู่ เรียนสูงๆด้วย..ผมเรียนได้แค่ปานกลางต้องออกมาเพื่อสละให้น้องได้เรียนจนจบ..เหตูการณ์ครอบครัวผมเลวลง เคยขอหยิบยืมมาเพื่อการทุเลาก็ได้บ้างเป็นบางครั้งแต่ก็ต้องรีบหาใช้ ไม่มีก็ต้องขายของมาชดใช้....ปัจุบันน้องทุกคนมีครอบครัวอยู่ดีกินดี..แค่ผมโทร..หลายคนตัด สาย บ้างบอกว่ามีธุระ สายเข้า..คงกลัวเราหยิบยืมซ้ำ ที่จริงแค่เหงา อยากคุยสายเลือด ที่หลายคนพูดว่าเลือดย่อมข้นกว่าน้ำ....ช่วงแรกผมคิดฆ่าตัวตายหลายครั้ง แต่ มาคิดถึงคนอยู่หลังต้องมารับกรรมหนักกว่าเดิม...คิดจนถึงว่าตายแล้วจะเอาโลงที่ใหนมาไส่..ค่าทำศพใครจะจัดการ------เลยเลิกล้ม มีคนแนะนำว่าแค่เป็นหนี้หากเจ้าหนี้มันจะฆ่าก็ให้มันฆ่าเหอะ... ที่ทางบ้านช่องมันจะยึดก็ให้มันเอาไปเลย---แล้วเราจะไปอยู่ที่ใหนววะ....แต่เวลามันก็ฉุดกระชากลากไป..เอิ้าไปกับมัน...ปัจุบันอยู่กับการรับจ้างเล็กๆน้อยๆ..ได้บ้างไม่ได้บ้าง โดนโกง โดนเอาเปรียบ เพราะเราไม่มีทุน.... เอ้อ อ่านทุกข์ของคนอื่น..แล้วกลับมาดูของเรา..มันช่างฬหญ่หลวงในความรู้สึกของเราตัวเล็กๆ....อย่างนี้ ยื้อเวลาหรือเปล่าหนอ.....กลับมาอีกครั้งหากยังยืน หายใจได้อยู่ จะกลับมาเล่าความทุกข์มหันต์...ในพลังจิต-----

 

ขอเป็นกำลังใจให้อย่าท้อนะคะ ดิฉันเองไม่ต่างอะไรไปจากคุณแต่ดิฉันยังมีสามีที่คอย
ให้กำลังใจแล้วดิฉันก็สวดมนต์ทำสมาธิบ้างเล็กน้อยใจก็สบายขึ้น ไม่ท้อเหมือนเมื่อก่อนค่ะ
สู้ สู้ คะ

 

พยายามหาความชั่วของตัวเองให้เจอ
แล้วถึงจะเห็นทางเข้าถึงความสุข

 

ขอบคุณทุกท่านครับที่ให้กำลังใจ...เคยนึกเสมอว่า เราโดดเดี่ยว..ต่อความรู้สึกของใครต่อใคร แต่ก็ยังได้รับความรู้สึกที่ดีเสมอมา....ขอให้น้ำใจดีๆอย่างนี้สนองย้อนกลับท่านๆ ให้พบสิ่งที่ดีๆยิ่งขึ้นไป------

 

เป็นกำลังใจค่ะ ชีวิตต้องเดินต่อไป ภาระหน้าที่บังคับขีดเส้นชีวิตจนหนักอึ้งแม้แต่จะก้มจะเงยยังลำบากเพราะจิตถูกบีบคั้นด้วยความเครียด ยอมรับและปล่อยวาง คุยกับใครไม่ได้ลองคุยกับพระพุทธรูปแล้วเล่าเรื่องราวต่างๆที่อยากเล่าให้ท่านฟังแล้วอย่าลืมตอบแทนท่านที่ฟังเราด้วยการสวดมนต์บทอะไรก็ได้ถวายท่านสักบทค่ะ ขอให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีค่ะ

 

มาร่วมด้วยช่วยส่งกำลังใจสนับสนุนท่านจขกท ให้เข้มแข็งสามารถผ่านวิกฤติชีวิตได้โดยราบรืานรวดเร็วครับ..เรื่องราวของท่าน เป็นอุทาหรณ์ว่าชีวิตเป็นที่ประชุมกันของความไม่แน่นอนต่างๆ ไม่มีใครสามารถบังคับบัญชาควบคุมอะไรๆให้อยู่ในอำนาจของใครได้อย่างแท้จริง...ชีวิตคือภาพสะท้อนให้เห็นถึงความผิดพลาดที่ตนเคยก่อไว้แม้นานจนจำไม่ได้ แต่ผลเหล่านั้นไม่เคยลืมเรา ...

สิ่งทั้งปวงไหลมาจากเหตุเสมอ หามีสิ่งใดเกิดเพราะบังเอิญหรือโชคร้ายไม่ ..การยอมรับได้ในสิ่งนี้ว่ามีมาจากเหตุเสียหายที่ตนทำไว้ เป็นเรื่องที่ผู้มีความเห็นถูกตรงเท่านั้นทราบได้ และนี้คือปัญญาที่เกิดจากการได้สดับพระธรรมของพระผู้มีพระภาคมาก่อนเท่านั้นจึงมีได้ ..ไม่ใช่วิสัยที่ใครๆจะคิดเอาเองได้เลย..

ท่านจขกท. ยังมีบุญที่ดีไม่คิดหนีปัญหาด้วยการฆ่าตัวตายอันเป็นบาปหนักซ้อนทับถมตนต่อไปอีกยาวไกล..ท่านพึงยินดีที่ได้ชดใช้วิบากอันเลวทรามในบัดนี้ด้วยความเข้าใจด้วยปัญญาว่า เเม้วิบากเลวนี้ก็ไม่เที่ยงเช่นกัน เมื่อเขามาส่งผลแล้ว ย่อมลดหรือมดอำนาจไปในคราหนึ่ง พึงอดทนมุ่งมั่นประคองใจตนให้มั่นคงในครรลองแห่งศีลธรรม ดำรงตนไว้มั่นในความสุจริตทั้งกายวาจาใจ ..เมื่อตนประพฤติธรรมอยู่ ธรรมะย่อมคุ้มครองตนเสมอ...แม้ต้องตายลงในเวลาใด จะด้วยเหตุสมควรหรือไม่สมควรก็ตาม สุคติย่อมหวังได้แน่แท้..หากกำลังแห่งศีลและบุญอื่นๆที่ตนเพียรทำไว้มั่นคงเเข็งแรง ย่อมปัดเป่าเบียดแทรกให้วิบากเลวตกไปได้แม้ในปัจจุบันนั่นเทียว...

คนเรานั้นจะไม่ไปนรกเพราะเหตุแห่งการหมดตัวหรือย่อยยับในทรัพย์แลบริวารหรอก แต่หากยังต่อบาปสร้างเวรด้วยการล่วงศีลต่างหากที่จะพาตนไปสู่ทุคติ แม้การมีชีวิตอยู่ในปัจจุบันย่ิอมทุรนร้อนด้วยอำนาจความเดือดร้อนใจที่มาจากบาปกรรมนั้น..พึงอาศัยทุกข์นี้เป็นปัจจัยสนับสนุนความมั่นคงในศีลธรรมของตนย่อมชื่อว่าไม่ขาดทุนเลย นะครับ..

ขอคุณความดีที่ท่านจขกทเคยทำมาแล้ว กำลังทำอยู่และจะกระทำตีอไปปกปักรักษาคุ้มครองท่านให้พ้นเวรภัย ความกันดารขัดสนพึงหมดไป ความบริบูรณ์ในโภคะทั้งหลายพึงปรากฏแก่ท่านโดยเร็ว..ความมีปัญญารักษาตนไว้ในเขตแห่งกุศล มีสัมมาทิฏฐิตั้งมั่นไม่หวั่นไหวในโลกธรรมทั้ง๘พึงบริบูรณ์ในตนตลอดไปครับ..

 

จะท้อไปไย ปัญหามีไว้ให้แก้อุปสรรคมีไว้ให้ฟันฝ่าทุกข์มีไว้ให้เรียนรู้สุขแท้นั้นอยู่ที่ใจเข้าถึงธรรม๛