พระเนื้อขาว กระทู้เปิดตำนานหลวงปู่ทิม ฯ

เอ้า มีรายการพิเศษด้วย มาไม่ทัน ยินดีกับพี่ๆด้วยครับผม

 

แหง่ว คิดว่ารายการหมดแล้ว ไม่ทันพระปิดตาเลย ~_~

 

รายการที่ 358 ลูกอมบรอนซ์ลอก
1299



รายการที่ 359 พระเนื้อขาว พิมพ์เล็บมือ
899



รายการที่ 360 พระเนื้อดิน พิมพ์กิมจ๊อ
999

​

 

มีรายการเล็กๆ ที่เหลือจากเมื่อวาน 3 รายการนะครับ
ท่านใดสนใจก็สามารถจองได้เลย....

โดยเฉพาะ พิมพ์เล็บมือ และกิมจ๊อ ท่านใดต้องการให้พระ
กับบุคคลที่ตนรัก.....ผมแนะนำ พิมพ์เล็กทั้งสองพิมพ์นี้
ซึ่งประสบการณ์ ไม่ได้เป็นรองพระเนื้อขาวหลักๆ เลย

 

หลวงปู่ทิม วัดละหารไร่

การกดสร้างพระเครื่องเนื้อผงพิมพ์ต่างๆเราต้องลองสังเกตให้ดีว่ารูปลักษณ์ที่ออกมาจะเป็นดั่งเช่นใด ฝีมือการกดในระดับช่างที่มีประสบการณ์กับฝีมือชาวบ้านที่ทำกันจะมีลักษณะเนื้อหาเป็นอย่างเช่นใด เนื้อหาที่เป็นธรรมชาตินั้นเป็นตัวบ่งบอกถึงอายุการทำได้ โดยเฉพาะเนื้อหาในยุคก่อนนั้นส่วนใหญ่จะเป็นดินสอพองที่หาได้ง่ายที่สุด เพราะนำมาใช้เป็นส่วนประกอบในการรักษาโรคต่างๆได้ ดินสอพองในยุคเก่านั้นเนื้อหาจะต่างกับดินสอพองในยุคปัจจุบันสมัยนี้ ซึ่งอาจทำให้แยกประเด็นในส่วนที่ง่ายต่อการวิเคราะห์การทำเลียนแบบในยุคหลังได้มาก

เมื่อย้อนกลับไปในช่วงยุคแรกๆช่วงก่อนประมาณปี2514 ช่วงที่มีการกดสร้างพระของวัดละหารไร่ในยุคพิมพ์ต่างๆพระเครื่องของวัดละหารไร่นั้นเริ่มสร้างมาตั้งแต่ปลายปีพ.ศ.2508 หลังจากงานฉลองสมณะศักดิ์ –ต้นปีพ.ศ.2509 นั้น นายสาย แก้วสว่างไวยาวัจกรของวัดละหารไร่ที่มีส่วนสำคัญยิ่งในการสร้างพระเครื่องต่างๆของวัดในยุคต่างๆ โดยก่อนที่ลูกศิษย์ลูกหาในยุคหลังๆยังไม่เข้ามากัน การสร้างวัตถุมงคลต่างๆนั้นทางวัดจะสร้างกันเองส่วนใหญ่จะเป็นชาวบ้านในหมู่บ้านและพระที่อยู่ในวัดหรือไม่ก็จะมีเด็กวัดในยุคนั้นมาช่วยกันทำ ซึ่งเด็กวัดในยุคนั้นที่มาช่วยทำกันเท่าที่จำได้จะมีนายหล่ำ นายทุ่น ( อยู่ทางอำเภอปลวงแดง ) นายสิทธิ์ นายดำ( อยู่ทางบ้านหนองมะปริง ) ซึ่งปัจจุบันก็ได้เสียชีวิตกันไปเกือบหมดแล้วจะเหลือกันก็เพียงนายทุ่นเท่านั้นที่ยังมีชีวิตอยู่ สมัยก่อนนั้นเด็กวัดจะต้องพักอยู่ในวัด ส่วนใหญ่จะต้องนอนอยู่ในห้องพระคอยที่จะเรียกรับใช้ได้เสมอเมื่อเวลามีงานใดๆ ตามแต่จะใช้กัน ชาวบ้านในหมู่บ้านละหารไร่นั้นเมื่อหลังจากที่เกี่ยวข้าวกันเสร็จ ก็ไม่มีงานอะไรทำกัน เพราะคนส่วนใหญ่ในหมู่บ้านจะประกอบอาชีพทำนาทำไร่กัน สมัยนั้นเครื่องอำนวยความสะดวกหรือไฟฟ้าไม่มีใช้ ยามนั้นจึงต้องอยู่กันไปตามประสาคนในชนบทที่อยู่ห่างไกลความเจริญ ใครที่เข้าออกคลุกคลีอยู่กับวัดเสมอก็จะมาช่วยทำภาระกิจต่างๆภายในวัด บางคนที่พอจะเป็นงานบ้างก็จะมาช่วยกดทำพระกันไปตามแต่ที่ใครมีใจที่จะชอบทำกันไป ไม่ได้เฉพาะเจาะจงใครคนใดคนหนึ่ง

ส่วนใหญ่คนที่มาช่วยนั้นจะเป็นชาวบ้านที่เข้าออกอยู่กับวัด หรือลูกศิษย์ลูกหาในยุคเก่าๆ ซึ่งชาวบ้านในยุคนั้นย่อมทราบกันดีกับพระเครื่องที่กดสร้างกันในยุคนั้นๆ ลุงทองสุข ซึ่งเป็นชาวบ้านละหารไร่ (ปัจจุบันอายุ76 ปียังมีชีวิตอยู่) ท่านเข้าออกอยู่กับวัดเสมอประกอบกับท่านต้องมาดูแลบิดาของท่านก็คือ หลวงตาเยื่อ ซึ่งบวชเป็นพระอยู่ที่วัดละหารไร่ เมื่อกล่าวถึงหลวงตาเยื่ออาจจะมีหลายท่านที่ไม่รู้จักเพราะในหนังสือไม่มีการกล่าวถึงแต่จะมีการกล่าวขานในหมู่ชาวบ้าน หลวงตาเยื่อท่านจะบวชในยุคคราวเดียวกับหลวงตาเอ ซึ่งเป็นในคนพื้นที่เหมือนกัน ชาวบ้านในยุคเก่านั้นเขาย่อมรู้จักกันดี ลุงทองสุขท่านเป็นอีกผู้หนึ่งที่ได้มีส่วนร่วมในการกดสร้างทำพระของวัดตั้งแต่เมื่อครั้งแรกเริ่ม ท่านกล่าวว่าสมัยนั้นเนื้อหาส่วนผสมของพระนั้นจะใช้น้ำข้าวมาหมักกับผงที่เตรียมไว้เพื่อมากดทำพระโดยส่วนใหญ่ในขณะนั้นจะผสมรวมกันในกะละมังของวัดแล้วแต่ระยะการหมักเพื่อให้เนื้อหานั้นใช้ได้ บางรุ่นหลวงปู่ท่านก็ มีดำหริให้ใช้ดินเหนียวที่อยู่ในแถบวังสามพญามากดทำก็มี ซึ่งลุงทองสุกท่านก็เป็นคนหนึ่งที่มาช่วยกดทำกันตลอดครั้งเวลายามว่างจากภาระกิจต่างๆ

ถึงแม้มันจะเป็นเรื่องราวที่เนิ่นนานมา 40 กว่าปีแล้วก็ตามที คนที่เคยทำคนที่เคยเห็นเขาย่อมจำลักษณะที่เคยกระทำได้ซึ่งเรื่องราวนั้นมันยังตรึงความทรงจำได้เสมอ นายสาย แก้วสว่าง ท่านเล่าว่าช่วงตอนที่ชาวบ้านมาช่วยกดทำพระกันนั้นส่วนใหญ่จะมีแต่คนหนุ่มๆหรือผู้ใหญ่ขึ้นไปช่วยกันกด ส่วนเด็กวัดและเณรหรือคนที่มาถือศีลที่วัดไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายหรือคนแก่บางทีก็จะมาช่วยปั้นลูกอมกันบ้างหรือไม่ก็ใครที่มีแรงก็มาช่วยกันยกพระที่กดกันเสร็จแล้วนำเอาเข้าไปในห้องของหลวงปู่เพื่อให้ท่านเสกต่อไป

สามเณรที่เป็นหัวเรี่ยวหัวแรงในยุคนั้นน่าจะช่วงปีพ.ศ.2513-2514 เท่าที่คนรุ่นนั้นจำกันได้จะมี"สามเณรลาว" ( นามที่เรียกกันมา )แต่ชาวบ้านหรือพระในวัดจะเรียกกันว่าเณรเสี่ยว ซึ่งเณรลาวนี้แต่ก่อนเดิมนั้นเป็นคนมาจากทางภาคอีสานมาคลุกคลีพักพิงอยู่กับหลวงตาจันทร์ซึ่งญาติกันและเป็นพระสงฆ์ที่บวชอยู่ในวัดละหารไร่ ( หลวงตาจันทร์องค์นี้ภายหลังหลวงปู่ทิมท่านได้ให้ไปเป็นเจ้าอาวาสวัดหนองมะปริง ) และจากนั้นหลวงปู่ทิมท่านเห็นว่าเด็กคนนี้ดื้อเอาการพอควรแต่พอที่จะเรียกใช้งานได้หลวงปู่ท่านเห็นดีเห็นชอบด้วยในการดัดนิสัยของเด็กคนนี้ จึงได้จับบวชเป็นสามเณรตั้งแต่บัดนั้น และหลวงปู่ท่านก็จะเรียกใช้เณรลาวให้บีบนวดหรือเรียกใช้งานตามแต่ภาระกิจต่างๆในวัด

และมีสามเณรอีกองค์ที่มาคลุกคลีอยู่กับหลวงปู่ทิมอยู่เสมอก็คือ"สามเณรเสือ" ซึ่งเป็นเพื่อนกันกับสามเณรลาว เณรเสือนี้แต่เดิมมาจากวัดตะพงในได้เดินทางไปมาหาสู่กับเณรลาวจนหลวงปู่ทิมเห็นว่าเณรเสือนี้เป็นคนมีจิตใจกล้าหาญ นิสัยดื้อรั้นค่อนข้างเอาการประกอบกับเป็นคนที่มีรูปร่างล่ำสันแข็งแรงหลวงปู่ท่านจึงให้อยู่รับใช้ในวัด โดยให้นอนอยู่หน้าห้องของหลวงปู่เป็นประจำทุกครั้งเวลามา หลวงปู่ท่านก็จะเรียกใช้เณรเสือให้ทำโน่นทำนี่หรือให้บีบนวดอยู่เป็นประจำโดยให้พลัดกับเณรลาวบ้างตามแต่ใครจะว่างกัน เณรเสือเจ้าของลูกอมดินเหนียวโดยตอนที่เดินทางมาที่วัดเมื่อครั้งแรกหลวงปู่ทิมท่านก็ได้ใช้ให้เณรเสือไปเอาดินเหนียวบริเวณแถววัดมา จากนั้นหลวงปู่ท่านก็ได้ปั้นเป็นเม็ดกลมๆเหมือนลูกกระสุนโดยท่านปั้นเองกับมือ จากนั้นท่านก็ได้อธิษฐานเสกแล้วมอบให้เณรเสือไป ซึ่งก็ถือว่าเป็นคนเดียวที่หลวงปู่ทิมท่านปั้นเป็นลูกอมดินเหนียวขึ้นมาเพื่อให้เป็นเครื่องรางไว้สำหรับติดตัว สมัยนั้นเณรลาวและเณรเสือนั้นมีส่วนสำคัญยิ่งในการปรนิบัติรับใช้หลวงปู่ทิมอย่างใกล้ชิดโดยเฉพาะเหตุการณ์เรื่องราวต่างๆที่มีการกดสร้างพระในยุคเก่าๆของวัดละหารไร่ที่ทำกันมาตั้งแต่คราวแรกและคราวต่อมาที่การกดสร้างพระในวัด ซึ่งภายหลังจากที่หลวงปู่ทิมท่านมรณภาพไปแล้ว เณรลาวก็ได้สึกออกไปเป็นฆราวาสอยู่ช่วงเวลาหนึ่งและก็ได้บวชเป็นพระภิกษุสงฆ์ที่วัดอื่นในกาลเวลาต่อมาจนภายหลังก็ได้ไปเป็นเจ้าอาวาสวัดแห่งหนึ่งในจังหวัดทางภาคอีสาน ส่วนเณรเสือนั้นก็ได้ลาสึกออกไปในช่วงประมาณหลังจากน้ำท่วมวัดในปีพ.ศ.2517 ก่อนหลวงปู่ทิมท่านมรณภาพ โดยเณรเสือท่านไปสึกที่วัดตะพงในโดยมีพระครูพิทักษ์บุรเขต(หลวงพ่อเพลาะ)เจ้าอาวาสเป็นคนสึกให้ ซึ่งทั้งสองคนนั้นปัจจุบันก็ยังมีชีวิตอยู่ซึ่งก็สามารถทราบเรื่องราวและเหตุการณ์ต่างๆในสมัยเมื่อครั้งที่ได้บวชเป็นสามเณรอยู่รับใช้หลวงปู่ทิมกันได้อย่างมากมาย

 

ผมขอรับบูชาไว้ทั้ง 3 รายการเลยละกันครับ

 

ลูกอม ลูกไม่ใหญ่มากครับ น่าใช้มากๆ
เป็นเครื่องรางที่ใช้ได้แบบลูกเดียวอยู่จริง
เมตตามหานิยมทั่วไป อย่างพี่รักรังสิต ก็
ห้อยลูกอมเพียงเม็ดเดียวครับ แต่เห็นพักหลัง
เหน็บตะกรุดตะกั่วทุบไว้ในพวงด้วย ไม่แน่ใจ
ว่า หวังผลทางการเมืองอะไรหรือเปล่า

ลูกอมเนื้อขาว ไม่ว่าจะรุ่นไหน ก็เมตตาดีทั้งหมด
ส่วนตัวผมจะชอบแบบมีห่วง และแบบบรอนซ์ลอก
ซึ่งจะสามารถฟ้องอายุ ความเก่า ความสวยงาม
แบบภูมิปัญญาชาวบ้านได้ดี

 

จัดส่งไปเมื่อเช้านี้ครับ....
จรูญ EK 4194 6670 5 TH มาบตาพุด
มานพ EK 4194 6671 9 TH ชลบุรี
สมพงษ์ EK 4194 6672 2 TH ธัญญบุรี
ชาญณรงค์ EK 4194 6673 6 TH มีนบุรี
ภัคพงศ์ EK 4194 6674 0 TH เก้าเลี้ยว
วีรภัทร EK 4194 6675 3 TH ขลุง

 

มาไม่ทันซะแล้ว ช้าไปวันหนึ่ง ขอองค์ต่อไป วันนี้เปล่า ครับ

 

กราบนมัสการหลวงปู่ทิม และสวัสดีทุกๆท่านครับ

 

ตั้งใจว่าจะลงอยู่เหมือนกันนะครับ...

 

ปิดตาเหรอน้าต๋อย

 

นั่งรอคุณเมธีอยู่จะเฝ้าไม่นอนละ

 

ผมก็รออยู่เหมือนกันครับ เลยนำพระมาลงในระหว่างรอซะเลย
ต้อนรับวันพ่อสักหน่อย.....

 

เคาะ ร่วมทำบุญเลย ครับ 555

 

ต้อนรับวันพ่อ มีอะไรแจกมั้ยครับน้า อิอิ..

 

แจก ปรกใบมะขาม หลวงปู่แก้ว เกสาโร รุ่นเก้าแก้วจินดามณี

แจก ปรกใบมะขาม หลวงปู่แก้ว เกสาโร รุ่นเก้าแก้วจินดามณี ดีไหม ครับ
เฉพาะเก้านาที จากที่โพสกระทู้นี้ ครับ ท่านที่เข้ามาแจ้งแจกทุกๆท่าน ครับ ฉลองวันพ่อ ถวายเป็นอานิงสงฆ์ต่อพ่อหลวง ครับ

 

08.02PM ปิดยอด ครับ

 

อยากรับด้วยครับพี่

 

ขอรับพระปรกจากคุณมหาลาภ