สัจจะฯ เท่านั้น ที่ จะทำให้รอดได้

การตั้งสัจจะอธิษฐาน ต่อ......

จึงจะพบกับความสำเร็จ ได้

เจ้าชายสิตทัตถะ เคยตั้งสัจจะอธิษฐาน มั๊ย และตั้งสัจจะไว้กับ ผู้ใด ....

------------------------------------

ทำนองเดียวกัน ป่วย หรือ เจ็บปวด เมื่อได้ตั้งอธิษฐาน

ย่อมจะสามารถ รักษา ตนเองให้หายได้ หรืออย่างน้อย

สามารถพบหนทาง แก้ไขให้หายได้

อาทิ

ป่วยเป็นโรคเอดส์ ไม่กล้าเผชิญความจริง อายหมอ อายเพื่อน

ป่วยเป็นโรคเลือดออกรูทวาร ไม่กล้าเผชิญความจริง อายหมอ

ป่วยเป็นโรคคิดฟุ้งซ่าน คิดไม่เป็นเรื่อง หลายเรื่อง และไม่เป็นเรื่องต่อเนื่อง

ปรารถนา จะหายจากโรค ข้างต้น มั๊ย

ผู้ที่เป็นโรค คือ ผู้ที่ ศีลขาด หรืออีกนัยคือ ผู้ที่ไม่มีเกราะป้องกัน

การเบียดเบียนจาก สิ่งแปลกปลอมต่างๆ ดังนั้น จึงเป็นเรื่องง่าย ๆ ที่

จะเกิดโรคต่างๆ ได้ และยิ่งเจอเชื้อทำลาย จะทำให้ อ่อนแรง หมดแรงในที่สุด

 

ศิลที่เพียรอยู่ ปฎิบัติอยู่จะป้องกันภัยต่างๆจากกรรมในปัจจุบันได้อย่างดี ส่วนกรรมที่ตามมาจากชาติก่อนแค่ศิลนี้ยังไม่พอ ความมีสติอยู่ทุกเวลาไม่ประมาท จะพอแคล้วคาดจากกรรมเก่าๆเล่นงานได้บ้าง ไม่มากก็น้อย กระผมเข้าใจถูกใหมครับ ขออนุโมทนาครับ....สาธุ

 

สาธุ ขอให้ท่านผู้นำข้อความอันที่ทำให้แจ้งในธรรม จงพบแต่ความสุขกาย สะบายใจ ที่ได้เป็นผู้ให้ทาน อันดีอันน่าสรรเสรินนี้ ยิ่งขึ้นๆไปอีกตลอดจนถึงพระนิพพานด้วยเถิด

 

ศีล เปรียบเสมือน เปลือก เยื้อหุ้มไม้ ของต้นไม้ ป้องกันธาตุหรือสิ่งที่อยู่ภายใน ไม่ให้รับการกระทบกระเทือน ส่งผลทำให้ระบบต่างๆ ทำงานอย่างสมดุล และนอกจากนี้ยังป้องกันอันตรายจากภายนอก

แต่เปลือก เยื้อหุ้ม ไม่สามารถเป็นตัวบ่งชี้ บอกว่า ต้นไม้นั้น จะดี หรือ ไม่ดี เพราะ
ต้นไม้นั้น จะดีหรือไม่ดี อยู่ที่พันธ์ หากต้นไม้นั้นกลายพันธ์ จึงหมายความว่าต้นไม้นั้น
ไม่บริสุทธิ์

มนุษย์ ก็เหมือนกัน เมื่อไม่มีศีลแล้ว สามารถเจ็บป่วย เป็นโรคได้ จากสาเหตุหลายประการ จาก อมนุษย์ จาก เชื้อโรค(ผสมกับอมนุษย์) จากภัยพิบัติ ต่างๆ ที่ ถูก
ปั้นแต่ง ถูกกระทำจาก ฝีมือของ อมนุษย์ ต่างๆ ได้

ศีลไม่ได้บ่งบอก ถึง การกลายพันธ์ ..... เมือมนุษย์ศีลขาด จะสูญเสีย สภาวะปกติ สูญเสีย ความสมดุล (เหตุทำให้มนุษย์ ตนนั้น รู้สึกทุกข์) ภาวะที่ศีลขาดอยู่ เป็นปัจจัยเริ่มต้น แต่ ไม่ใช่เป็นสิ่งที่ทำให้มนุษย์ตนนั้น ผิดสมดุล ...การเสียสมดุล เกิดจากภายใน(เปลื้อก) เหล่านั้นถูกกระทำ หรือสูญหายไปหลุดหายไป ต่างหาก

มนุษย์กลายพันธ์ เป็นอย่างไร เช่น มีสภาพ เป็น ยักษ์ เป็น อสูร ไป .... สังเกตได้ตรงไหน สังเกตที่ มีภาวะของ ตัวตน สูง และ ดื้อ อย่างร้ายกาจ

 

ดังนั้น ศีล จึงไม่เกี่ยวข้องกับ การกระทำเพื่อให้แคล้วคลาดจากกรรม เลย

กรรม จะถูกจัดอยู่ในลักษณะ ของพันธุกรรม จะอยู่ลึก อยู่ซ้อน

อาทิ การเกิดแต่ละชาติ กระทำกรรมบาป ก็จะถือว่า ได้ทำให้ พันธุกรรม

นั้นของตนเอง เปลี่ยนแปลงไป เช่น เล่นไสย ลงอาคม ใส่ผู้อื่น หรือ ใส่ตนเอง

เหล่านี้ ถือว่า เปลี่ยนแปลงพันธุกรรมของตนเอง ด้วย

การจะทำให้ตนเองบริสุทธิ์ ไม่สามารถทำให้กลับไปได้อีกเลย (กรณีการปฏิบัติ

ทั่วไปธรรมดา นั่งสมาธิ หรือกำหนดสติ ไม่ใช่ทางรอดเพราะเป็นวิธีเก่าและทำไม่ได้เลย)

หมดสิทธิ์ในการกระทำให้กลับคืน (แต่ก็มีวิธีแก้ไข ....เกี่ยวกับการตั้งสัจจะต่อ....)

 

คนที่บอกว่า ศีล ไม่สำคัญ คนนั้น คือ คนโง่

ลำพังแค่เปลือก กระพี้ ยังไม่สามารถรักษา เก็บไว้ ได้ เรื่องแก้ไข ตนเอง

ไม่ต้องมาพูดถึง คนๆ นั้น ในอนาคต จะมีโรคภัยมาเบียดเบียน อย่างแน่นอน

ไม่สามารถรอดพ้น จาก อมนุษย์ (ที่ต่ำทราม) ที่มองไม่เห็น

อมนุษย์ ที่สูงส่ง จะสนใจ มนุษย์ ที่มีศีล และ พร้อมที่จะ ครอบร่าง ครอบขันธ์ ได้เช่น กัน

ปากบอกว่า ฉันแน่ แล้ว มีปัญญา แล้ว .... แต่รู้มั๊ย คนๆ นั้น ศีล อาจจะไม่มีแล้ว ก็ได้

หมดสิ้นสภาวะการเป็นมนุษย์ โดยสมบูรณ์ แต่ที่ยังสามารถ คิดพูดอ่านเขียนได้ เพราะ

ระบบการทำงาน กายทิพย์ กายขันธ์ กายเนื้อ กายหยาบ สามารถทำงาน แยกส่วน

แม้จะมีผลกระทบกัน บ้าง แต่กายเนื้อ ยังสามารถทำงานได้ปกติ ในขณะที่ กายทิพย์

หลุดหายไปแล้ว ก็ มี .... ถูกครอบครองโดย อมนุษย์ ไปแล้ว

 

ผู้ที่มีศีล และ ศีลขาด ย่อมเกิดภาวะเจ็บป่วย เหมือนกันได้

สำหรับผู้ที่ศีลขาด ความเจ็บป่วย จะสามารถเกิดขึ้นภายในกายได้ เช่นการเป็นเอดส์

แต่สำหรับผู้ที่ยังมีศีล ความเจ็บป่วยหรือผิดปกติ จะเกิดขึ้นที่ผิวกาย นอกกายได้เช่นกัน

เช่น การติดเชื้ออักเสบ ที่ไม่รู้จักหาย หรือ ใบหน้าที่เป็นสิวหลุม เป็นต้น

 

สัจจะ คือ ทุกข์ สมุทัย นิโรธ และ มรรค
นอกนั้นไม่ใช่ ไม่เคยใช่
กัปล์ กัลป์ ไหนๆก็ไม่ใช่
สัจจะมีแค่ สี่ ชนิด
แค่นี้เท่านั้น

 

ศาสนาพุทธ เป็นศาสนาเเห่งเหตุผล
เเต่เมื่อมีการถ่ายทอดกันตามภูมิเมื่อใด
มักจะมีความลึกลับเเทรกเข้ามาบ่อยๆ
ดังนั้น ผู้สนใจเนื้อหาสาระเเห่งศาสนาพุทธ
อันได้เเก่การปฏิบัติตนเพื่อให้พ้นจากขันธ์5
หรือพ้นจากทุกข์ควรศึกษาจากพระไตรปิฎก
ใช่หรือไม่ครับ!?!

 

เมื่อยุคเปลี่ยน ทุกสิ่งหรือมิติเปลี่ยน
การที่จะรู้ในสิ่งที่พ้นทุกข์ ได้ย่อมจะเปลี่ยนแปลงไปด้วย

เพราะมีปัจจัยอื่น ตามยุคตามสมัยที่เปลี่ยน มาทับถม มาทับซ้อน
เพิ่มขึ้นอีก ...

การค้นพบในสิ่งที่เป็นอดีต คือ อดีต ใช้สำหรับ ยุคอดีต
สิ่งที่ควรมองหา เพื่อก้าวข้ามพ้นเป็นอิสระ ต้องมองที่สภาวะสิ่งที่เกิดขึ้น ณ ปัจจุบัน

ทำปัจจุบัน มองปัจจุบัน และ รู้

อดีตไม่เคยให้คำตอบกับปัจจุบัน นำมาใช้งานกับปัจจุบันได้

ปัจจุบันเท่านั้น จึงจะนำมาใช้กับปัจจุบัน ...

หากไม่สามารถสัมผัสได้รู้กับปัจจุบัน หลงอยู่กับอดีต ยึดมั่นแต่ในสิ่งที่เป็นอดีต

จะไม่สามารถมองเห็น สิ่งที่เป็นปัจจุบันได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างไร ได้อีกเลย

นี่ล่ะเรียกว่า ภาคอสูร กำเริบ

 

บอกไว้ว่าดำรงปัจจุบันให้ดี

รักษา ศีล

ปฏิบัติ ธรรม

ศีล หมายถึง ข้อละเว้น หรือ การไม่เบียดเบียน

ธรรม หมายถึง ข้อควรปฏิบัติ หรือ การกระทำที่สร้างคุณค่า ให้เกิดประโยชน์ และให้เจริญก้าวหน้า

มนุษย์ มีเพียงนี้

หากจะมาถามถึง ทุกข์ ถามถึงแล้วจะรู้ในเหตุ ที่สุดแห่งเหตุ ได้จริงแท้ หรือ อย่างไร

ถามว่า มนุษย์ ทำไม จึงเจ็บป่วย

ถามว่า มนุษย์ ทำไม จึงคิดแตกต่างกัน

ถามว่า มนุษย์ ทำไม บางคนจึงคิดไม่เป็นเรื่อง ไร้สาระ ทั้งๆ ที่มีปัจจัย คล้ายๆ กัน

ถามว่า มนุษย์ ทำไม จึงมีสติฟั่นเฟือน ดั่งคนบ้า

ถามว่า มนุษย์ ทำไม ต้องฆ่ากันเอง

ทำไม จึงแตกต่างกันมากมาย รู้ในเหตุ นั่นจริงแท้หรือ

รู้แล้วอย่างไร รู้แล้วไม่ต้องรักษา ศีล หรือ

รู้แล้ว สามารถเบียดเบียน ผู้อื่น ได้หรือ

ไม่รู้ ความจริงภายใน ไม่ต้องมา ตะแบง ว่าตนเองรู้

รู้จากตำรา ก็ไม่ต้องมาอ้าง ว่าตนเองเป็นผู้รู้

มีคนรู้มากมายจากตำรา แต่ เอาตัวเองไม่รอด ไม่มีความก้าวหน้า เยอะแยะ

เพราะอะไร ทำไม ไม่ไปศึกษาว่า รู้ มามาก แต่ยังตกอยู่ในความทุกข์ อีก

การรู้จาก ตำรา มันช่วยให้ตัวเอง ตะแบง ตามตำรา มันจะมีประโยชน์ อะไร

หากยังไม่รู้ ในปัจจุบัน แบบ คนที่รักษา ศีล

คนที่รักษา ศีล จริง จะไม่ ตะแบง แบกตำรา แล้วมาแหก ปาก อ้างตำรา ดอก

 

การพ้นออกจากทุกข์ มีเงื่อนไขไม่มาก ... การศึกษา จากการปฏิบัติของ
สิททัตถะ ต้องมองให้รอบ ตั้งแต่ ก่อนตรัสรู้ ขณะตรัสรู้ สิ่งเหล่านี้ เป็น
ตัวอย่าง ในสิ่งที่มนุษย์ ควร ศึกษา จำแนก ว่า ท่านตรัสรู้ เพราะมีปัจจัย

คนจะมองแต่สิ่งที่อยู่หลังตรัสรู้

แต่ไม่มองว่า การตรัสรู้จริงแท้ มีเหตุ ของการเกิด ว่าสิททัตถะ

กระทำตนอย่างไร (ไม่ใช่เรื่องอดอาหารดอก)

และเป็น Key ของการหลุดพ้น

มนุษย์ ที่ตามมาข้างหลัง มองแต่ เรื่องคำสอน มองแต่ เรื่อง ออกมาจาก

พุทธวจน นั้นเป็นความจริง ของธรรมชาติ ใครกล่าวความจริงของธรรมชาิต

มันก่ จะเป็นความจริง อยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้อง พุทธ

ความจริงธรรมชาติ มีอยู่แล้ว การเปลี่ยนแปลง เด็กประถม มันก็มองเห็น

ไม่ได้ยิ่งใหญ่ อะไร เปลี่ยนแปลง มันต้องมี เป็นเรื่องของธรรมชาติ

แล้วไง ต่อ เห็นแล้ว พ้นทุกข์ เลย หรือ

คำตอบคือ ไม่เห็นมันจะพ้นออกจากทุกข์ตรงไหน

 

เพราะตำราโบราณ ของศาสนาพุทธ มันถูกดัดแปลง โดยเหล่า พรหมยักษ์ หรือมาร เรียบร้อย แล้ว

ดังนั้น คำตอบที่มีอยู่ในตำราโบราณ จึง เชื่อ ไม่ได้

ไม่ได้บอกว่า ให้เชื่อในสิ่งที่บอก

ต้องเอาคำสอน ไปปฏิบัติ ดู ว่า ควรเชื่อหรือ ไม่ควรเชื่อ

คือ นำไปปฏิบัติจริงก่อน ว่า เกิดผลจริง หรือไม่

คือ พ้นทุกข์ จริงหรือไม่

หากพ้นทุกข์จริง การปฏิบัติ ต้องก้าวหน้า ไม่ใช่ทรง

หรือ ไม่มีการเปลี่ยนแปลงในทางที่ดี ขึ้น

มนุษย์ เมื่อปฏิบัติแล้ว กลายเป็นบุคคลที่สอน ยาก....แบบนี้หรือที่เรียกว่า ก้าวหน้า

กลายเป็นบุคคลที่กอดตำรา เพราะกลายเป็นว่า ตำรานี้ล่ะคือทางรอด

กลายเป็นบุคคลที่ชอบอ้างตำราอยู่ตลอดเวลา

กลายเป็น บุคคลที่มองเห็นอะไร ที่แตกต่างกลายเป็นสิ่งที่ ไม่ถูกต้อง

ทั้งๆ ที่ ความทุกข์ ของตนเองยังมีอยู่

ความทุกข์ของตนเอง อยู่ตรงไหน ยังไม่รู้เลย แล้วจะทำให้มันพ้นออกจากทุกข์ได้ไง

....จะบอกให้ความทุกข์ มันเกิดตรง ที่ใจ ใจมัน สั่น สะเทือน ใจ มัน หวั่นไหว

มันก็คือ ความทุกข์ ที่กดดันให้ สภาวะทุกสิ่งแปรเปลี่ยน มีความไม่ปกติ ตาม

สรุป จะพ้นทุกข์ หรือ ไม่พ้นออกทุกข์ ให้ไปดูตัวอย่างก่อนตรัสรู้

ไม่ใช่ ให้ดู หลังพ้นทุกข์ หรือคำสอน หลังพ้นทุกข์

เพราะมนุษย์ รุ่นหลัง ยังมีไม่พ้นทุกข์ มากมาย ก่ เหมือน กับ สิตทัตถะ

ก่อนพ้นทุกข์

ไปดูหลังพ้นทุกข์ ก่ คงจะเจริญ ล่ะมั่ง

 

ใครที่มีปัญหาสุขภาพ หรือญาติตนเองมีปัญหา อาทิ

เป็นโรคเอดส์

เป็นโรคเจ้าชายนิทรา หรือ เจ้าหญิงนิทรา

เป็นโรคหัวใจพองโต

เป็นโรคมะเร็ง

เป็นโรคสมองอักเสบ(แบคทีเรีย) รา ไวรัส ขึ้นสมอง

เป็นโรคกระดูกสันหลังอักเสบ

แม้แต่ โรคที่ไม่เป็นโรค ...โรควิกลจริต(โดยอมนุษย์)

ฯลฯ

ต้องการรอด หรือ หายจากโรค ให้ติดต่อ ปรึกษา phudit999 ได้

โรคที่จะไม่ช่วยคือ โรคกรรม

เพราะโรคกรรม จะมีนารีขี่ม้าขาว มาทำหน้าที่

ขอทำรักษาโรคที่เกิดจากการเบียดเบียน อมนุษย์ เพียงอย่างเดียว

 

ไม่ค่อยมีคนเชื่อว่าเจ้าชายสิทธัตถะนับถือศาสนาพราหมณ์
เเม้ศาสนาพุทธ มีมาก่อนตั้งนานเเล้วเเต่คงว่างเว้นการสืบ
ทอด จึงมีศาสนาเทพเข้ามาเเทรกเเละรุ่งเรืองก่อนภัทรกัปป์
เมื่อสู่ศาสนาพุทธยุคพระสมณโคดม ศาสนาจึงเจริญคู่ขนานมา
เเบบผสมผสาน โดยผู้นับถือเองส่วนใหญ่ก็เเยกไม่ออกว่า
อันไหนพราหมณ์ อันไหนพุทธ การนับถือเป็นการหวังความเจริญ
รุ่งเรือง ความสุข เเละหวังพบสุขคติโลกสวรรค์หลังจากตายไป

ผู้ที่นัาถือเเละปฏิบัติตามหลักศาสนาเพื่อการหลุดจากวงจรทุกข์จากการเวียนเกิดเวียนตาย
ตรงเป้าเลย นั้นมีไม่มากท่านเห็นด้วยหรือไม่

 

ไม่ว่าจะที่ไหน ที่ใด หรือ มิติใดๆ ย่อมจะมีผู้ดูแลและรักษา หรือผู้เป็นใหญ่
คิดที่จะไป แดน หรือมิตบริสุทธิ์ มันคิดว่า นั่งระลึกมีสติ แค่ นี่ มัน จะได้
ไป จะได้ พ้นออกจากทุกข์ หรือ ?

และยิ่งมันคิดว่า ในตำราโบราณว่า และปฏิบัติตำราโบราณว่า มันจะพ้นทุกข์ หรือ ?

ไม่มี ให้เห็นดอก และบอกได้เลย ไม่ใช่ และ ไม่มีอำนาจสิทธิ์ ขาด

หมายความว่าอย่างไร ... คิดหรือว่าแนวทางตามโบราณ คือสูงสุดแล้ว

หากคิดแบบนี้เรียกว่า สิ้นคิด สิ้นดีในตัวเอง ไม่ดำรงตนให้เป็นอิสระ

แล้วเสือกทะลึงตามหา อิสระ จะให้เรียกยิ่งกว่าโง่ ก่ ต้องเรียกว่า มหาโง่

 

ไม่ต้องถามว่า จะหลุดพ้นไหม

หากยังไม่เข้าใจ ทุกสรรพสิ่งเกื้อหนุน เกื้อกูล ส่งผ่านกันมา

ไม่มีทางที่จะ หลุดพ้น และ การหลุดพ้น จะยิ่งห่างไกลไปทุกขณะ

พูดตรงๆ ไม่มีเลย

นับถือพุทธเจ้า

แต่กลับ ดูแคลน พระเจ้า พระผู้เป็นเจ้า พระผู้สร้าง

ก่ ดูว่ามันจะหลุดพ้น ไหม ?

ตามที่บอก ทุกสรรพสิ่ง เกื้อหนุน เกื้อกูล กัน

พระเจ้า มันยังไม่เอา

พระผู้เป็นเจ้า มันยังไม่เอา

พระผู้สร้าง มันยังไม่เอา

พระผู้รักษา มันยังไม่เอา

บอกได้เลย ว่า ไม่มีใครผ่านไปถึง การเป็นอิสระ สักรายดอก

ยังต้องกลับมา ชำระ ตนเอง ทั้งหมด ให้สะอาด ก่อน

 

ใคร(หรือญาติ) เจ็บปวด ทุกข์และทรมาน อย่างแสนสาหัส

ปรารถนาหายจากอาการการเจ็บปวด แจ้งผ่านมาได้ครับ

เชื่อถือได้มั๊ย ... พิสูจน์ความจริง ติดต่อ ข้อความส่วนตัว

 

ทุกข์ที่อยู่ในใจ
เรานั้นทำทางมาดี อย่าปิดทางเรา
เรามาแล้วก็ไป ใครเล่าจะกล้าสอน เบื่อคนยอกย้อน ชอบว่าไม่ถูกใจ
ความจริงที่เราตรัส ย้อนกลับทิ่มแทงใจผู้ตรัสรู้ เบื่อคำ-รำคาญ นานไปก็ลืมเราเอง

27.3.57
16.10 น.

 

โรคเป็นภัยที่เกิดขึ้นกับตนเอง จัดได้ว่าเป็นสิ่งที่ผิดปกติ

เป็นสัญญาณ เตือนให้รู้ว่ามีสิ่งผิดปกติ

ไม่ว่าเหตุนั้นจะด้วยสาเหตุใด ก็ตาม

จะเกิดจากกรรม หรือไม่ใช่จากกรรม

สิ่งเหล่านี้ คือ อุปสรรคของการหลุดพ้น

อุปสรรคของ การเป็นอิสระ