ปฏิบัติธรรมแล้วทำไม "ความคิดไม่ดี" ถึงมากขึ้นไม่ลดลง

​

ปุจฉา : กราบนมัสการพระคุณเจ้า ดิฉันมีความตั้งใจในการปฏิบัติธรรมอย่างต่อเนื่อง และได้ทำมาระยะหนึ่งแล้ว หาเวลาไปปฏิบัติที่สถานปฏิบัติธรรมบ้าง เมื่ออยู่บ้าน หรือทำการงานอะไร ก็จะหมั่นทำความรู้สึกตัวอยู่เสมอ แม้ยามนอนก็ตามดูตามรู้ลมหายใจก่อนหลับอยู่เสมอๆ แต่ทำไมยิ่งปฏิบัติไปๆ กลับเห็นความคิดไม่ดีๆ ของตัวเองเยอะขึ้นๆ บางเรื่องที่เป็นอดีต ก็ยังนำมาคิดปรุงแต่งต่อ บางเรื่องไม่เคยเกิดขึ้น แต่ก็ผุดขึ้นมา ถ้าเรายิ่งปฏิบัติมากๆ เรื่องความคิดไม่ดีนี่มันควรจะลดลงหรือน้อยลงไหมคะ แทนที่เราจะเห็นมันบ่อยขึ้น จนบางครั้งรู้สึกเหนื่อยกับความคิดของตัวเองค่ะ อยากให้พระคุณเจ้าช่วยอบรมสั่งสอนค่ะ


วิสัชนา : เป็นธรรมดาของคนที่รู้เท่าทันจิตใจของตน จะเห็นความคิดไม่ดีเกิดขึ้นในใจมากมาย เพราะใจของคนเรานั้นคิดดีคิดร้ายอยู่เป็นอาจิณ แต่ที่ผ่านมาคุณไม่ค่อยได้รู้ทันจิตใจของตน เลยไม่รู้ว่ามีความคิดร้ายเกิดขึ้นมากมาย ขอให้ตระหนักว่ามันเป็นธรรมดาของจิตที่มีนิสัยแส่ส่ายท่องเที่ยวและชอบปรุงแต่ง

ข้อสำคัญก็คือ อย่าปล่อยให้ความคิดร้ายนั้นครอบงำจิตใจ การรู้เท่าทันมันเป็นสิ่งสำคัญที่จะช่วยให้ความคิดร้ายนั้นมีอิทธิพลต่อจิตใจของเราน้อยลง

ปัญหาของคุณก็คือ แทนที่คุณจะ "เห็น" มันเฉยๆ กลับคิดปรุงแต่งต่อ แสดงว่าตอนนั้นคุณไม่มีสติหรือความรู้ตัว แต่พลัดหลงไปในความคิดแล้ว อันที่จริงแม้แต่การพยายามกดข่มความคิดนั้น ก็เป็นความเผลอหรือลืมตัวอีกแบบหนึ่ง ซึ่งหากทำบ่อยๆ ก็จะทำให้เหนื่อยและเครียด ทำไปนานๆ ก็จะรู้สึกแย่กับตัวเองดังที่กำลังเกิดขึ้นกับคุณขณะนี้

http://www.komchadluek.net/detail/20140414/182827.html

 

เป็นเหมือนกันค่ะ แต่ดีกว่าแต่ก่อนมาก ฟุ่งน้อยลงบ้าง ใครมีวิธีแก้ช่วยแหนะนำด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ

 

ไม่ต้องแก้ ตามดูแต่ไม่บังคับแค่รู้ ว่านี่เป็นธรรมดาของจิตที่ซัดส่ายไปมา ทำไปเรื่อยๆอย่าท้อลืมดูกาย เวทนา จิตและธรรมเมื่อไหร่นึกได้ก็กลับมา มนุษย์เป็นผู้ฝึกได้ดั่งพุทธวจนะ ละความเพียรเมื่อไหร่ก็ถูกกิเลสเล่นงานครับ

 

.คงเป็นจิตคิดปรามาสโดยไม่เจตนาอ่ะนะท่าน
.เช่น ไปกราบพระที่ปฏิบัติดีแท้ๆ แต่ในใจโอ้โห.....สารพัดของมันไม่น่าเชื่อ
.ให้ดูใจเฉยๆ ใจมีความคิด หลังจากคิดจะเกิด อารมณ์
.ตัวปัญหาคืออารมณ์ (กิเลสอ่ะนะ)
.ที่มันยิ่งเป็นเพราะ...ไม่อยากให้มันเป็น ไม่อยากให้มันคิดนั่นแหละ
.ปล่อยมัน ดูสื่อๆ...

 

การเข้าวัดปฏิบัติธรรมแล้วเป็นคนดีจริงหรือ?นุ่งขาวห่มขาว?ของเหล่าฆราวาสทั้งหลาย !!!!

 

ใช้วิธีของพระพุทธเจ้าครับ ละนันทิ (ความเพลิน) พอจิตส่งไปคิดถึงเรื่องอดีตหรือปัจุบันหรือ อะไก็แล้วแต่ ให้ละทิ้งทันที อย่าเพลินกับมัน รีบดึงกลับมาที่ลมหายใจมารู้ลมเข้าและลมออก(มาที่กาย) พระพุทธเจ้าทรงตรัสว่าให้เร็วดุจดังกระพริบตา หรือ หยดน้ำตกลงบนกะทะร้อน