ศรัทธา และ งมงาย

หากจะพูดถึงสิ่ง2สิ่งนี้ชาวพุทธเราๆท่าน คงรู้จักกันดีคือสิ่งที่คู่กันอย่างแยกไม่ออก แต่คำว่าครัทธาสำหรับผมแล้วคือสิ่งที่ผมเจอสิ่งนี้มาเกือบจะ 20 ปี ผมจะไม่ขอพูดถึงแนวปาฏิหาร แต่จะขอกล่าวถึงแค่คำว่าศรัทธา ให้ผลอย่างไรกับตัวผม
ตอนที่ผมยังเปนเด็ก อยู่แค่ประถมเป็นเด้กบ้านนอก ไม่รู้จักคำว่าพระเกจิ พระอรหันต์ พระดังๆไม่เคยสนใจ และคุณไสย์ แต่ชีวิตต้องเข้ามายุ่งกับเรื่องพวกนี้เพราะแม่ไม่สบายหนัก รักษาทางโลกไม่หาย ไม่ทราบสาเหตุ ไม่มีอาการผิดปกติทุกอย่าง ทั้งหมอเฉพาะทาง ทางจิตแพทย์ ไปมาหมด มีแต่เล็วร้ายลงทุกวัน
จนเกือบจะไม่มีแม่ไห้ไดกราบอยู่จนทุกวันนี้ เมื่อทางโลกไม่หาย ที่พึ่งสุดท้ายก็คือพระ อาการของแม่นั้นหนักมากและก็แปลกๆ แต่ผมจะไม่พูดถึงว่าแม่โดนอย่างไง
เรื่องราวมันเป็นอย่างไง ก็อย่างที่บอก ถ้ามีคนเชื่อก็ดีไป แต่ถ้าไม่มีคนเชื่อเค้าก็หาว่าเรางมงายบอกมันเป็นไปไม่ได้ เพราะเรื่องอย่างงี้มันต้องเจอกับตัวเองหรือคนในครอบครัวจึงจะรู้สึก แม่ต้องไปรักษาตัวอยู่ที่วัด โดยมีพ่อคอยดูแล และนอนอยู่ทีวัดเกือบจะ2 อาทิตย์ ทำพิธีกรรมอะไรต่างๆมากมาย ผมกับพีชายต้องอยู่กันแค่สองคนทีบ้านสงสารแม่ ทีต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ ขอบคุณโชคชะตาและฟ้าหลังฟน ทีทำให้ครอบครัวผมแข็งแกรงขึ้น ขอบพระคุณหลวงพ่อ ที่ชั่วชีวิตนี้ลูกจะไม่ลืมพระคุณของท่านที่ได้มอบชีวิต
ให้แม่ ลูกขอเอาหลวงพ่อเป็นที่พึ่งของลูกตลอดไป และจะระลึกบุญคุณครั้งนี้ไปจนชั่วชีวิตเป็นบุญวาสนาของลูกแล้วที่ได้มีโอกาศกราบท่าน และขอระลึกถึงดวงจิตพระอาจารย์ของหลวงพ่อ ที่ได้ช่วยแม่ พ่อบอกว่าตลอดเวลาที่ท่านรักษาท่านจะนั่งสมาธิและจะมีพระอาจารย์ของท่านช่วยอีกแรงหนึ่งทางสมาธิ เรื่องของแม่ผมขอพูดแค่นี้พอทุกอย่างผ่านมานานแล้ว ตั่งแต่นั้นมาผมก็ศึกษาเรื่องนี้มาตลอดเวลาและยึดหลวงพ่อเป็นที่พึ่งตลอดมา และชีวิตก็ประสพพบเจอเรื่องแปลกๆ และ เป็นจุดเริ่มต้นของคำว่าศรัทธา ทุกครั้งที่ผมตกอยู่ในสถาณการณ์ลำบากผมจะละลึกถึงท่านและทุกอย่างดูเหมือนจะเปลียนแปลงไปในทางที่ความคาดหมาย หลายครั้งลายคราว จนบางคร้งก้อดคิดไม่ได้ว่ามันเป็นไปได้อย่างไร แต่มันเกิดกับเราแล้วและอาจจะเกิดกับอีกหลายคนที่เคยพบเจอเรื่องราว
ปะหลาดๆที่ถ้าเล่าให้ใครฟังแล้วต้องว่าเราบ้า เป็นไม่ได้ งมงาย แต่ตัวเราจะรู้ดีที่สุด และต้องพิสุทธิ์ด้วยตัวเอง สิ่งที่เราสัมผัส และอะไรหลายๆอย่างที่เราเจอจะจริงหรือเปล่า และจะต่อยอดสิ่งๆนี้ได้อย่างไร คือผมเชื่อว่าท่านจะคอยคุ้มครองผมและคอยเตือนอยู่ตลอดเวลา ถ้าผมกำลังเจอปํญหาหรือเรื่องทุกร้อนไดๆ ทุกครั้งที่ผมจะนอนผมจะต้องไหว้พระก่อนนอนทุกคืน ตอนนั้นก็แค่ อรหัง กับนะโม และแผ่เมตาก่อนนอน และก็บอกกล่าวแก่ให้ปกปักคุ้มครองรักษาทุกครั้ง และ ถ้าผมวันไหนผมลืมผมก็จะโดนเตือน โดนกระตุกขาบ้าง กระตุกแขนบ้าง เหมือนกลับปลุกให้ตืน ไม่งั้นก็จะโดนอยู่อย่างนั้นทั้งคืน ต้องลุกมาไหว้และขอขมาแก จึงจะนอนได้
ยิ่งเป็นวันพระยิ่งโดนหนัก และจเป็นอย่างนี้ตลอดมา เลยอยากพิสุทธิ์ว่าใช้สิ่งที่เรากราบไหว้บูชาจริงหรือป่าว วันนั้นเป็นวันพระผมตั้งใจเลยจะไม่ไหว้พระอยากรู้จะเกิดอะไรขึ้น คืนนั้นผมโดนหนักมากทั้งกระชาก ทั้งดึง เหมือนอยู่ในภวังค์ เหมือนมีคนมาตีเอาที่มืออย่างแรงจนร้องเสียงหลงเลย แฟนนอนอยู่ข้างๆต้องรีบปลูก ลูกขึ้นได้ไม่พูดจากับแฟนรีบไหว้พระขอขมาแกก่อนเลย ค่อยเล่าให้แฟนฟัง แฟนบอกได้ยินเสียงอือๆนานแล้วจนมาร้องลั่นห้องเลยรีบปลูกตกใจหมดเลย ตั้งแต่นั้นมาผมไม่กล้าทำแบบนี้อีกเลยและระลึกถึงท่านตลอดเวลาไม่ว่าจะอยู่ทีไหนเชื่อแล้วว่าท่านคอยคุ้มคร้องเราอยู่บางที่ก็ฝันบอกเหตุก่อน บางทีก็ลางบอกเหตุ แต่ที่ห้ามขาดคือสวดมนต์ก่อนนอนยิ่งถ้าเป็นวันพระห้ามลืม แล้วชิวิตก็พบเจอแต่สิ่งมงคล และที่สุดของมงคลชีวิตก็คือพระคาถาชินบัญชร
ขององค์สมเด็จโต แรกเริ่มที่จะสวดมนต์นี้สวดอย่างไงก็สวดไม่ได้จนเริ่มท้อเลยเลิกสวดและคิดว่าจะไม่สวดแล้ว มีอยู่วันหนึ่ง
ไม่รู้เป็นอะไรรู้สึกง่วงมากทั้งที่เป็นกลางวันก็เลยหลับ ฝันว่าได้ไปไหว้พระประธานในโบสถ์ กำลังก้มกราบเลยก็มีพระรูปหนึ่ง
ลอยมาสวดมนต์เป็นภาษาบาลีแต่ไม่รู้จัก แต่เหมือนกับแก้ให้พร เสียงไพเราะมากๆกึกก้องอยู่ในหู และเกิดปิติมากๆอย่าง
บอกไม่ถูก ที่สำคัญพระองค์นั้นคือสมเด็จโตผมรู้จัก เพราะเคยเห็นรูปปั้นบ่อยๆ แกสวดเสร็จแกก็ลอยหายเข้าไปในกำแพงโบทส์
พอดีกับที่รู้สึกตัวตื่น ผมดีใจมากๆที่ฝันเห็นท่าน และลุกมากราบพระตอนนั้นเลยและสัญญากับท่านว่าผมจะสวดให้ได้ และผม
ก็สวดได้ขึ้นใจตั้งแต่นั้นมา และผมก็ ฝันเห็นท่านเกี่ยวกับท่านอยู่บ่อยๆ ทุกวันนี้ก็สวดชินบัญชรของสมเด็จโตด้วย และ นับถือท่านอีกองค์ ไปไหนมาไหนบอกกล่าวและสวดทุกวัน เช้า เย็น ก่อนนอน และ อยู่ว่างๆก็สวดชินบัญชร วันๆหนึ่งหลายจบครับ และประสพการณ์เกียวกับองค์สมเด็จโตก็มีเยอะเหมือนกัน สวดแล้วดีจิงๆครับ ตั้งแต่ผมสวด ผมได้โชคได้ลาภ ไปไหนปลอดภัย แฟนได้รางวัลที่1 จับสลากกินเลี้ยงปีใหม่โรงงาน ถูกหวยก็บ่อย ชีวิตคู่เข้าใจกันมากขึ้น แต่ที่ทำให้ผมศรัทธาคาถาสุดๆคือ พ่อผมป่วยเป็น
งูสวัด มันลามไปทั้งตัวแล้วช่วงนั้นพ่อแกจิตตกมากกังวนมากๆกลัวไปหมด โทรกลับบ้านหาพ่อก็ซึมๆไม่อยากคุย คืนนั้นก็เลยตั้งจิต
อธิฐานขอต่อหลวงพ่อ และ องค์สมเด็จ ว่าลูกจะสวดชินบัญชร 108 จบ ถ้าสวดแล้วก็ขอให้พ่อหายและอาการดีขึ้นด้วยเถิด
คืนนั้นผมจับเวลาที่เริ่มสวดตอน 21:26 มีกระดาษหนึ่งแผ่นสวดเสร็จหนึ่งจบขีดหนึ่งขีดกันลืม กันสวดไม่คบ สวดเสร็จตอน
01:43 นาที ทุกวันนี้ผมยังเก็บกระดาษแผ่นนี้ไว้กับตัวตัวเวลาไปทำงานยัดใส่ไว้กับบัตรพนักงาน จากนั้นสองวัน
โทรไปหาพ่อว่าเป็นไงบ้างดีขึ้นหรือยัง พ่อบอกว่าดีขึ้นแล้วไม่รู้สึกแสบ ไม่รู้สึกปวดเท่าไรแล้ว ทุกวันนี้พ่อหายดีแล้วแค่ไม่ถึงอาทิตย์
แผลก็ค่อยแห้งจนหายเป็นปกติ เรื่องนี้ผมไม่เคยบอกพ่อเลยว่าผมสวดมนต์แค่แกหายก็ดีใจแล้วเรื่องอย่างนี้มันอยู่ที่ใครจะเชื่อหรือไม่เชื่อ สำหรับผมแล้วเชื่อในความความศัดดิ์สิทธิ์ของคาถาชินบัญชรเต็ม100 อยู่แล้ว ไปไกลแล้ว เข้าเรื่องศรัทธาต่อแล้วกันครับครับ อย่างที่บอกถ้าผมอยู่ในสถานการณ์ลำบากหรือคับคันสิ่งที่ผมจะทำคือบอกกล่าว หลวงพ่อ และ องค์ สมเด็จโต ด้วยศรัทธาทีมีต่อท่านอย่างล้นหลาม นี้เปนความเชื่อสวนบุคคล ใครไม่เชื่อก็ไม่แปลกครับจะว่าผมเวอร์ก็ไม่ว่ากันครับ คือว่าช่วงสงกราณ์ที่ผ่านมานี้ ผมจะต้องเดินทางกลับบ้านแต่ไม่อยากกลับรถโดยสาร ที่สถานีขนส่งหมอชิต ไม่ต้องบอกนะครับว่าผู้คนจะเยอะขนานไหน ตั้วก็ไม่ได้จองล่วงหน้าไม่รู้จะได้กลับหรือป่าว ไม่อยากขึ้นรถคนเยอะไปแออัดกัน มีทุกอย่างไม่ต้องบรรยายสรรพคุณ ถ้าท่านเคยไปผมเคยยืนตลอดทางมาแล้ว เรื่องก็คือว่ารถผมแม่ยายเค้ายืมไปใช้ทำธุระช่างนี้พอดีปกติจะกลับรถตัวเอง แต่ปีนี้รถไม่อยู่ ตั๋วก็ไม่ได้จองไม่ได้เตรียมการอะไรไว้ล่วงหน้าเลยคุยกับแฟนว่าไม่อยากไปขึ้นรถหมอชิตเลยแต่ก็ทำอะไรไม่ทันแล้ว ทำได้อย่างเดียวคือทำใจ คืนนั้นก็เลยอธิษฐานจิตขอหลวงพ่อว่า พรุ่งนี้ตอนเย็นลูกจะกลับบ้านลูกไม่อยากไปขึ้นรถทีหมอชิตเลย กลัวไปแล้วไม่ได้กลับบ้าน ตั๋วไม่ได้จอง กลัวได้นอนที่นั้น ถ้ามันเลี่ยงไม่ได้จริงๆ ขอให้ลูกได้เดินทางกลับบ้านโดยไม่มีอุปสรรค ได้นั้งได้กลับบ้านโดยปลอดภัย ขอให้ทุกอย่างมันสะดวกไปหมดด้วยเถิด!! ตอนเช้ามาก็มาทำงานปกติ สายๆพอดีเค้าพูดเรื่องการเดินทางกลับบ้านกันตามประสาเด็กบ้านนอกครับ พอดีมีเพือนถามว่าจะกลับอย่างไง เลยบอกไม่มีรถกลับ แม่ยายยืมรถไปสงสัยต้องรถโดยสาร พอดีมีพี่อีกแผนกหนึ่ง
เค้าเดินมาร่วมวงสนทนาด้วย คุยไปคุยมา บอกจะกลับเพรชบูรณ์ ก็เลยแกล้งถามเล่นๆ กลับทางไหน ผ่าน อำเภอนี้หรือป่าว เค้าบอกผ่าน ตอนแรกก็นึกว่าแกอำ แกบอกผ่านจิงๆแกก็ชวนไปด้วยนาทีนั้นดีใจสุดๆ แกบอกดีจะได้มีคนช่วยขับรถด้วย ตอนนั้นทีนึกขึ้นได้ขอบคุณครับหลวงพ่อที่ไม่ทิ้งลูก เป็นอันว่าเดินทางปลอดภัยถึงบ้านตังค์ก็ไม่เสียสักบาทจะช่วยแกเติมน้ำมันแกก็ไม่เอา
ให้อย่างไงก็ไม่เอาพอดีแกก็มีตำแหน่งอยู่เหมือนกันที่ทำงาน แกบอกเล็กๆน้อยช่วยกัน เมือเรื่องนี้ผ่านไปทำให้ผมเชื่อและศรัทธาและไม่มีคำว่างมงายสำหรับผมและคำว่าบังเอิญ ผมเป็นแค่เด็กบ้านนอกๆธรรมดาๆคนหนึ่งไม่มีฤทธิ์ไมมีเดช
แต่ใช้คำว่าศรัทธาที่อยู่ในใจผมมาตลอด และ มนต์คาถาชินบัญชรนี้ ผมจะสวดไม่ได้เลยถ้า องค์สมเด็จโตท่านไม่มาโปรดในความฝัน ขอบคุณท่านที่ได้เมตตามาโปรดลูก ตามที่ลูกได้สัญญาลูกจะไม่ทิ้งชินบัญชร ลูกจะใช้ศรัทธา และ เชื่อในศรัทธาที่ลูกมี เป็นที่พึ่งของลูกตลอดไป ขอหลวงพ่อ และ องค์สมเด็จ
คุ้มครองลูกด้วย...... เพือนๆคนไหนมีพลังศรัทธา มาร่วมแชร์ พลังศรัทธากันครับ.

 

ความศัรทธานั้นเป็นสิ่งดี
แต่ต้องเข้าใจ หลักการใช้
หลักการฝึกให้ถูกต้อง
จึงจะใช้พลังได้อย่างยั่งยืน
อย่าให้ความสำเร็จชั่วคราวหลอก
ให้เราหลงทาง ทำให้เราไม่ใส่ใจที่จะ
เรียนรู้และทำความเข้าใจอย่างแท้จริง
ซึ่งมันจะมีผลต่อการพัฒนาต่อการใช้พลังคาถา
ในอนาคต

 

อนุโมทนาสาธุ

ศรัทธา วิริยะ สติ สมาธิ ปัญญา

*ศรัทธา เปรียบเสมือน การหาภาชนะดีๆมาใส่น้ำ

*วิริยะ เปรียบเสมือน การเติมน้ำสะอาดแทนน้ำสกปรกเสมอ

*สติ เปรียบเสมือน การระวังไม่ให้สิ่งใดหล่นใส่ในน้ำ

*สมาธิ เปรียบเสมือน การถือภาชนะใส่น้ำไว้นิ่งๆและไม่ให้สิ่งใดมากระทบกระเทือนให้หวั่นไหว

*ปัญญา เปรียบเสมือน การเห็นนำสิ่งสกปรกออกจากน้ำ

 

เรื่องความเข้าใจอย่างแท้จริง
ผมมีเรื่องเล่าให้ฟัง
เมื่อผมจบการศึกษาปี2532
มาทำงานกับญาติ ๆ มีเก้าอี้เหล็กเสียอยู่ตัวที่นั่งชอบทรุด
ยกมาให้ช่างเชื่อมผู้ชำนาญงานเชื่อมบ่อยมาก
แต่ก็ไม่ได้เรื่อง วันนึงผมมานั่งๆมันก็ยังพังยังทรุด
จนลำคาญ เลยมาดูโน่นดูนี่มันทรุดเพราะอะไรเห็นจุดแล้ว
ก็เดินไปหาของมาหนุนมัน พอดีเจอไม้สี่ท่อนนึงจึงตัดมา
เสียบเข้าไป แล้วมันก้อไม่ทรุดอีก
ญาติผู้ใหญ่เห็นผมทำแบบนั้น ก็พูดขึ้นว่า ช่างทำงานมา
ตั้ง10กว่าปี ยังสู้เด็กจบใหม่ไม่ได้ หรือวะ
ผมยังมีประสพการณ์อีกมาก แต่ขอเล่าให้เพียงเท่านี้
เพราะพูดมากก็แค่นั้น คนไม่เชื่อก็ไม่เชื่อ
พูดได้แต่เพียงว่า คนที่มีประสพการณ์มากฝึกฝนมานาน
มากมายก็ใช้ว่าจะเข้าใจจริง
ถ้าเขาทำตามความเชื่อที่เข้าใจแบบผิดๆมาตลอด
-------------------------------------------------
คนเรามักไม่ยอมเปลี่ยนแปลงแม้จะรู้ว่านั้นคือสิ่งทีถูกต้อง

 

ความศัทธา ความเชื่อ ความงมงาย
ศัทธาก็คือความเชื่อ
ความเชื่อที่ผิดๆก็ปฏิบัติผิด
ปฏิบัติผิดๆคือความงมงาย
เราจะรู้ได้อย่างไรว่าความเชื่อความเข้าใจของ เรา
คือความศัทธาแบบผิดๆความเชื่อแบบผิดๆนำมา
ซึ่งความศรัทธา วิริยะ สติ สมาธิ ปัญญา แบบผิดๆ
จนเกิดเป็นความงมงาย

 

เคยมีคนกล่าวว่า
ถ้าฝึกตามความเชื่อผิดๆ100ปี
ก็ไม่สามารถเทียบเท่าคนฝึกแค่ปีเดียว
แบบถูกต้อง

 

สังสัยการสวดมนต์ก่อนนอน และสวดชินบัญชร
เป็นความเชื่อที่ผิดมาตลอด แต่ผมจะสวดต่อไป
และศรัทธาต่อไป ผมบอกแล้วว่าผมไม่เน้นเรื่อง
ฤทธิ์เดช และไม่มี ผมแค่สวดมนต์
เอาพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นทีพึ่ง
พยายามรักษาศิล5 ให้ได้ แต่ยังมีกิเลสเยออะอยู่
เรื่องบางเรื่องเป็นสิ่งที่รู้ไดเฉพาะตน.....

 

คนเรามักไม่ยอมเปลี่ยนแปลงแม้จะรู้ว่านั้นคือสิ่งทีถูกต้อง มักจมอยู่ในปิติที่มีค่าอันน้อยนิด ที่ ล่อหลอก

คนส่วนใหญ่มักคิด และ เชื่อตาม นี้ ทำไปตามใจ
ขอแค่ ใจมีสุขก็เกินพอ
เพราะฉนั้น ท่านจึงได้แต่ความสุขทางใจ เพียงอย่างเดียว ก็เป็นเรื่องธรรดา ขั้นต่อไปไม่ต้องสนใจ

 

ท่านคือลูกไก่
ที่อยู่ในไข่
ถ้าท่าน ไม่ใช้ปากเจาะเปลือกไข่บางๆ
ที่ปิดกั้นท่านอยู่แล้วท่านจะรอดชีวิต
ออกมาดูโลกได้อย่างไร

 

ขอบคุณคัฟท่านเทพคาถา ที่แนะนำ
ตัวผมนั้นปราถนามาตลอด ที่จะออกจากไข่
และ แสวงหาโลกภายนอก ผมเที่ยวไปปฎิบัติธรรม
ตามวัด นั้งสมาธิ และเคยตั้งจิตอธิฐานขอให้ผมได้
พบครูบาอาจารย์มมาตลอด ศิล5ไม่เคยขาด
แต่มีด่างพล่อยบางก็ตามกิเลส ส่วนตัวแล้วผม
ชอบทางนี้ ผมอยากช่วยคนจิงๆ เพราะผมเห็นแม่แล้ว
สงสารแต่ช่วยท่านไม่ได้ ได้แต่เก็บความรู้สึกนี้มาตลอด
ไม่เคยคิดแก้แค้น แม่ดำเนินชีวิตอยู่ในศิลธรรม แต่กลับมาโดน
อย่างนี้ แต่ก็คิดว่าเป็นกรรม แม่ไม่เคยโกรธคนทีกระทำ ผมก็ไม่
แต่ผมอยากศึกษา ไว้ช่วยคนที่เค้าเดือนร้อนจริงๆ
แต่ผมกลัวที่เรียกว่าไสยดำ ผมเลยได้แค่นี้จริงๆ ท่านช่วย
แนะนำได้หรือไม่

 

ถ้าคุณอยากได้วิชาจริงต้องทุ่มเทแสดงให้เขา เห็น ความตั้งใจอยากเรียนจริงๆ ให้มากกว่านี้ไม่ใช่เขาไม่สนใจถามครั้งเดียวไม่ตอบไม่สนใจก็เงียบจ่อย....... เพราะอาจารย์หรือคนที่มีวิชาเขามักจะรองใจคุณหรือคนที่อยากเรียนจริงๆ หรือ ดีแต่พูด ด้วย การทำนิ่งเฉย
และ อีกอย่างคนที่คุณขอเขาคุยด้วย แสดงว่าเขาเปิดโอกาสให้ คุณ ก็สมควรทำตัวดีๆ ให้รู้จักฐานะ ที่ศิทย์ควรมีต่อว่าที่อาจารย์ อย่าทำเหมือนบางคน วางกล้ามทำตัวให้เขาคิดว่า อยากมารองดีมากกว่าจะมาขอเรียนวิชาเพราะอยากได้ของดี

ผมขอเเนะท่านอื่นด้วยนะคับ จะได้เข้าใจ