ผมเป็นโรคจิตหรือเปล่าครับ แนะนำที

สวัสดีครับผมมีเรื่องอยากสอบถามท่านผู้รู้ทั้งหลายโปรดแนะนำผมสักหน่อยครับ สาเหตุเนื่องจากทุกครั้งที่ผมพบเจอพระเครื่องรางทั้งหลายแล้วเกิดถูกชะตาไม่ว่าจะเป็นองค์จริง หรือว่าเป็นรูป จะเป็นรุ่นใหม่รุ่นเก่าก็แล้วแต่ผมจะมีความรู้สึกอยากกินพระองค์นั้นครับ(พระเครื่องนะครับ) มันเป็นทุกครั้งและเป็นมานานแล้วครับ มันผิดปกติใหมครับและจะเป็นการปรามาสอะไรทำนองนั้นหรือเปล่า หรือผมเป็นโรคจิตหรือเปล่าอันนี้ผมก็สงสัยตัวเองอยู่ไม่น้อย ส่วนหากเป็นรูปพระสงฆ์แล้วหากเป็นองค์ที่ถูกชะตาแล้วผมจะน้ำตาใหลเลยครับจะรู้สึกว่าหรือศัทธาท่านมากอย่างไม่มีเหตุผล ท่านผู้ใดมีวิธีแก้หรือมีประสบการณ์อะไรทำนองนี้แนะนำผมด้วยเถอะครับ

 

ถ้าเป้นอาการทางจิตต้อง ให้หมอวินิจฉัยหละครับ
ผมไม่สามารถ ทำไม่เป็ฯถ้าให้ทำก็เดา ดุ่มดำน้ำ

แต่อาการอย่างนี้ผมเชื่อ ว่าแก้ได้
เช่นคุณต้องมั่นใจก่อนว่าคุณทุกข์ เพราะมีอาการนี้
สอง คุณต้องเชื่อว่า รู้ ว่าตัวเอง ทุกข์ ได้บุญ

ถ้ามั่นใจเลยว่าทุกข์เพราะอยากกินวัตถุมงคล
และเชื่อเลยว่ารู้ว่า ตัวเอง ทุกข์ได้บุญ
อุทิศกุศล

อาการพวกนี้เหมือนกันโดนพวก อีกาตอมซาก

ถ้าผมโดนก็ จะสวดคาถาจักรพรรดิ์ ตามแบบวัดถ้ำเมืองนะ
ให้อานุภาพ ของคาถาจักรพรรดิ์ ตามแบบวัดถ้ำเมือนนะ
ปลุก อานุภาพคาถาชินปัญชร แล้วสวดคาถาชินปัญชรอย่างน้อยเก้าจบขึ้นไป
แล้วใช้คาถาจักรพรรดิ์ อุทิศกุศล ที่รู้ว่าตัวเองทุกข์
ไม่จำเป็ฯว่าต้องทุกข์เรื่องอยากกินวัตถุมงคล
ทุกข์เรื่งอะไรก็ได้ อุทิศได้หมด

 

อย่าผมเนียะถ้ากำลังของจิตไม่ดี
บางทีเห็นศพ ศพคน ศพอะไรสดๆนี้แหละดูในทีวีดูรูป
ผมน้ำลายสอหมดเลย
มันน้ำลายสอขึ้นมาเอง

ถ้าผมรู้ว่าผมทุกข์จากอาการนี้ ไม่ต้องรีบหาสาเหตุ ที่เรียกว่าสมุทัยก็ได้
อุทิศกุศลได้เลย
อุทิศให้ตัวเองก็ได้ ที่รู้ว่าเราทุกข์

 

คนที่คิดว่าตัวเองโรคจิต ไม่เป็นหรอกครับ

 

ก็ดีนะ ถ้ากินอิ่มได้ จะได้ไม่ต้องเสียตังค์ซื้อ

 

ท่านรู้ตัวท่านเอง ท่านไม่เป็นโรคจิตหรอกค่ะ
อาจจะเกิดจากกรรมเก่าในภพในชาติปางก่อนนะคะ

 

ขำพี่หนุ่มยาดองนั้นแหล่ะค่ะ

 

ขอบพระคุณ คุณบุญยง โคกกระทา อย่างยิ่งครับ ไม่คิดว่าคำถามที่ดูติ๊งต๊องของผมจะได้รับความเมตตา และให้กำลังใจดีๆถึงเพียงนี้ ขอความสุขสวัสดี จงบังเกิดมีแก่ท่านและครวบครัวด้วยเถิดครับ

 

อันนี้เข้าท่าดีครับ ผมเองก็เบื่อข้าวราดแกงป้าพม่าที่ฟู๊ดคอร์ทจะแย่อยู่แล้วครับ 40บาทตักให้นิดเดียวอย่างกับข้าวไว้เจ้าที่

 

แนะนำ .... วัดสวนกล้วย จตุคำ เชิญบูชามากิน ตามสบาย ... อิอิ

 

อาการของคุณ เกิดจากจิตวิญญาณแฝง ที่อาศัยร่างกายของคุณอยู่ มีวิธีแก้ คือ ให้ไปหา ลูกแก้วจักรพรรดิ์ ของวัดถ้ำเมืองนะ เขียนจดหมายไปขอก็ได้ เขาแจกฟรี นำลูกแก้วมาถือไว้ที่มือ แล้วสวด นะโม สามจบ ตามด้วยบทสวดพระจักรพรรดิ์ เก้าจบ แล้วอธิฐาน ขอให้ลูกแก้วจักรพรรดิ์ล้างจิตวิญญาณแฝงออกจากตัวคุณ อาการก็จะหายเป็นปกติ แล้วอย่าลืมแผ่เมตตาให้กับจิตวิญญาณแฝง นั้นด้วย

 

ความชอบส่วนตัว มันไม่ใช่โรคจิต โรคจิตที่ว่าๆกันๆไปทั่วนั้น มันไม่ใช่โรคจิตหรอก มันแค่สังคมตั้งกันขึ้นมาเอง
ในสังคมหนึ่ง การทานของดิบเป็นเรื่องปกติ แต่อีกสังคมหนึ่งไม่ชอบมันก็กลว่าหาว่าคนไหนกินของดิบเป็นพวกโรคจิต
สังคมหนึ่งกราบไหว้ศิวะลึง แต่อีกสังคมหนึ่งผุ้ชายหรือผู้หญิงคนไหนมีของแบบนี้ไว้กับตัวเป็นโรคจิต หื่นกาม

จริงๆแล้วโรคจิตทางการแพทย์ มี 2 ประเภท คือ จิตกายภาพ และ จิตเภท จิตกายภาพนั้นเกิดจากสภาวะทางจิต ความเครียด ความคิด อารมณ์ จนมันส่งผลต่อสภาพร่างกาย เช่น เครียดจัดจนลงกระเพาะ เป็นไมเกรน หรือเป็นโรคประสาท นอนไม่หลับ พวกนี้คือพวกที่เป็นโรคจิตกายภาพทั้งสิ้น เพราะฉะนั้นคนเป็นโรคจิตกายภาพมีอยู่ทั่วไปในทุกสังคมครับ แม้แต่พวกคนในตำแหน่งหน้าที่การงานที่ดีๆ หรือที่เรามองแล้วเหมือนเค้าจะเก่ง แต่โรคชนิดนี้จะมีผลต่อคนเป็นเอง ไม่ส่งผลข้างเคียงต่อคนรอบข้างมากเท่าไหร่ ส่วนโรคจิตเภท นั้นเกิดจากสภาวะอารมณ์ที่ผิดปกติกับมนุษย์ทั่วไป ฮอร์โมนและความรู้สึกเค้าจะแตกต่างจากปกติ การรับรู้ระหว่างความจริงและความฝันนั้นแยกกันไม่ออก และอาจมีอันตรายต่อบุคคลรอบข้างมาก นี่เค้าเรียกจิตเภท ที่ผมแนะนำหลายๆครั้งสำหรับพวกที่นับถือเทพองค์ ทรงเจ้า ว่าอย่าไปจริงจังมาก เพราะถ้าจริงจังมากไป เมื่อจนถึงระดับหนึ่งหากเกินจากระดับปกติ จะกลายเป็นพวกจิตเภทไป เพราะจะไม่รับรู้ว่าอะไรจริงอะไรหลอก อะไรที่จิตและสมองสร้างขึ้นมาเองไม่ใช่ความจริงที่เค้าเรียก มโนนั่นแหละ .... สองประเภทนี้คือโรคจิต

สำหรับคนมันแค่ความชอบธรรมดา คุณว่าคุณชอบพระ ชอบรูปสัญลักษณ์เทวรูปทั้งหลาย เป็นเรื่องปกติ ถ้าแบบคุณผิดปกติ พวกนี้เล่นมีด เล่นปืน ก็เป็นโรคจิตกว่าคุณอีก โดยเฉพาะนายทหารยศสูงๆ เค้าสะสมปืน มีด ดาบ อะไรเยอะแยะ เพราะความชอบ มันก็เรื่องปกติ สมัยก่อนพวกทหารที่ไปรบในลาว ยังแอบสะสมฟันจากศพทหารเวียดนามที่ตายแล้วเลย มันไม่แปลก

 

ขอบคุณ คุณดอกบัวเป็นอย่างยิ่งครับ ผมอ่านแล้วรู้สึกดีจริงๆ ครับ ขอความสุขสวัสดีจงบังเกิดมีแก่คุณดอกบัวและครอบครับด้วยเถิดครับ

 

วิธีนี้ผมจะลองดูนะครับผมมีลุกแก้วจักรพรรดิ์แล้วพอดีเลยครับ ได้มาตอนบูชาแหวนอันตรายาปิ ผมจะลองดูนะครับขอบคุณ คุณ Java108 ขอความสุขสวัสดีจงบังเกิดมีแก่ท่านและครอบครัวครับ

 

มีบางคนเห็นพระแล้วอยากด่านะ มันเป็นที่ใจมันคิดเอง ห้ามเท่าไร่ก็จะไม่ฟัง ทั้งที่รู้นะว่ามันจะบาป พระดีไม่ดีอยากด่าหมด รู้ว่าท่านดีงามมาก และศรัทธามาก แต่ใจภายในมันอยากด่า

มันมีนะ มีคนเขาเล่าให้ครูอาจารย์ฟัง เราก็นั่งฟังด้วย
ท่านก็แก้ให้ว่าถ้าอยากด่าก็ลองเปลี่ยนเป็นนึกชมคุณงามความดีแทน
รู้สึกอยากด่าทีไรก็แก้เป็นนึกชมเชยแทน หลายครั้งเข้ามันเปลี่ยนเลย เห็นพระที่ใหนยิ้มเลย
นึกชมตลอด

คุณลองแก้ คิดใหม่พามันคิดว่าน่ากราบแทนเดี๋ยวมันเปลี่ยนให้ดู
มองอีกทางคือมันสอนธรรมะเราอยู่ ว่าจิตมันไม่ใช่เรา มันคิดของมันเอง เรานี่ห้ามไม่ให้คิดอย่างนั้น
จิตเป็นอนัตตา มันคิดของมันเองนะ
ไม่เกี่ยวกับเรา ห้ามมันก็ไม่ได้

แต่มันฝึกได้ ฝึกให้มันคิดในทางดีแทนนะครับ

 

........มัน คือ จิต ที่มี ราคะ ครับ..

 

โอ..หนอเจอคนมามากมายมีแต่จะชอบเอาพระเครื่องไว้อวดกัน เนื้อเก่า เกจิดัง แต่ยังไม่เคยใครจะเลื่อมใสขนาดอยากกินพระเครื่องได้ลงคอ มันคืออาการทางจิตใจที่ชอบเลื่อมใสทำแล้วมีความสุข อย่างนี้ไม่เข้าข่ายโรคจิต อาการโรคจิตคือการทำอะไรแล้วตนเองทุกข์คนอื่นทุกข์ เป็นการเบียดเบียนตนเองและผู้อื่น อันนั้นโรคจิต เช่นเห็นอะไรขวางหูขวางตา หาเรื่องด่าชวนทะเลาะกับคนในครอบครัวเพื่อนเรียนเพื่อนร่วมงานคนที่ขับรถบนถนนคนข้ามถนนคือเป็นโมโหได้ทั้งวันตั้งแต่ตื่นยันหลับทะเลาะกระทั่งลูกค้า นั้นแหละใกล้บ้าแล้ว
แต่อย่างของคุณเป็นเรื่องปกติ เพราะแท้จริงคงยังไม่เคยกินพระเครื่องจริง เพียงแค่คิดเหมือนคนที่ชอบอะไรเข้าเส้นเช่นชอบสะสมศิลปะยุคเก่าๆ แต่ก็ต้องเข้าใจให้ถูกต้องพระพุทธเจ้าทรงให้เราเลื่อมใสศัทธาพระธรรมมมากกว่าเลื่อมใสศัทธาตัวตนของมนุษย์ที่สวมเครื่องแบบพระ เพราะพระสมัยพุทธกาลหาทางขุดถอนตัดทิ้งกองกิเลสจุดหมุ่งหมายคือหาทางนิพพานเพราะรู้ว่าโลกเป็นทุกข์ไม่ปราถนาเกิด
แต่พระสมัยหลังกึ่งพุทธกาลพระไม่ต่างจากอาชีพอื่นๆเพียงแต่ต่างกันตรงเครื่องแบบ เพราะจุดมุ่งหมายเดียวกับฆารวาทและพระคือแสวงหาเพื่อสะสมทรัพย์สมบัติเพื่อใช้เสพสุขตามทวารทั้ง6 ไม่ได้ทิ้งข้อใดข้อหนึ่งเลย นรกนะครับ..

 

อาจจะเป็นเพราะจิตของเราอาจจะเข้าใจว่า เป็นคุกกี้ก็เป็นไปได้
เพราะเนื้อคล้ายๆ กัน จึงทำให้เกิดความรู้สึกว่าพระเครื่องนั้นมีความอร่อย และมีรสชาติเช่นเดียวกัน

 

อาการแบบนี้ แต่ละคนก็มีต่างๆ กันครับ

ทีหลังหากเป็นอีก .. ลองถามตัวเองในใจว่า กินไปแล้วมันได้อะไร มันใช่ของกินสะที่ไหน คนดีๆเค้ากินข้าวกินกับกันทั้งนั้น

หรือเหตุผลอะไรก็ได้ ที่ทำให้จิตมันรับรู้เอง แต่ต้องทำบ่อยๆ จนกว่าจิตจะยอมรับตามเหตุผลนั้นๆ เอง

 

ลองกินพระเครื่องดูครับ
แล้วอาการอยากกินอาจจะหายไปอย่างถาวรก็ได้
กินแบบที่เป็นผงๆดูครับ เคี้ยวง่าย รสชาดไม่น่าจะต่างจากกินดินที่เหยียบอยู่ทุกวัน