รู้สึกไม่สบายใจจังค่ะ

อาจจะผิดบอร์ด พอดีคุ้นกะบอร์ดนี้นะค่ะ
ไม่ขอเล่าเรื่องนะค่ะ แต่เวลาไม่สบายใจจนดูลมหายใจตัวเองไม่ได้ /นั่งสมาธิไม่ได้เลย ทำอย่างไรดีคะ ทั้งๆที่เมื่อวานดิฉันฟังซีดีหลวงพ่อปราโมทย์แท้ๆเพิ่งกลับมาทวนเจริญสติ (ตอนนี้หายใจสั้นมากๆค่ะ)

ดิฉันทราบว่า เป็นเรื่องของกรรม(คนอื่นนะ) แต่ให้คิดว่า กรรมใครกรรมมัน ดิฉันคิดไม่ลงค่ะ โกรธแสนโกรธ รวมถึงแค้นด้วย
ดิฉันไม่อยู่ในเหตุการณ์ ไม่ใช่ความบังเอิญหรอกค่ะ แต่เป็นเรื่องของกรรม (ถ้าดิฉันอยู่ในเหตุการณ์ก็คงเจ็บตัวด้วย)

แค้นเขา เราก็เป็นเจ้ากรรมเขา แล้วเราไม่มีสิทธิแค้นหรือเปล่า ยิ่งทำให้วนเวียนกันอยู่
ดิฉันเบื่อนิสัยความเห็นแต่ตัวของคน โดยเฉพาะคนรวยแล้วคิดว่า จะทำอะไรก็ได้


ดิฉันเป็นคนคิดมาก คิดแล้วไม่เก็บต้องระบายออก

อยากทราบความเห็น คำปลอบใจจากกัลยามิตรค่ะ

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=zGC6AKUAFWY&feature=youtube_gdata_player]พักตรงนี้ - เบิร์ด - YouTube[/ame]

ลองใช้ธรรมชาติบำบัดดูครับ :VO

 

ถือว่าเป็นการแชร์แลกเปลี่ยนกันนะคับ

ในระหว่างอารมณ์แกว่งสำหรับผม การนั่งสมาธิ อาจจะยากไป
การสวดมนตร์ เพื่อเบี่ยงความคิด เบี่ยงอารมณ์ น่าจะง่ายกว่า
และพอช่วยได้คับ

 

การเกิดมา เป็นทุกข์
การดำรงชีวิต เป็นทุกข์
การแก่ เป็นทุกข์
การเจ็บไข้ เป็นทุกข์
การตาย เป็นทุกข์
การพลัดพรากจากสิ่งที่รัก เป็นทุกข์
การพบกับสิ่งไม่ชอบ เป็นทุกข์
ปรารถนาแล้วไม่ได้ เป็นทุกข์
ปรารถนาแล้วได้ ก็มีทุกข์อื่นตามมา

การยึดมั่น ในรูปทั้งหลาย เป็นทุกข์
การยึดมั่น ในเวทนาทั้งปวง เป็นทุกข์
การยึดมั่น ในอดีตทั้งปวง เป็นทุกข์
การปรุงแต่ง ไปในอนาคต เป็นทุกข์
การเพ้อฝัน เป็นทุกข์

สรรพสิ่งเปลี่ยนไป ตามเหตุตามปัจจัย
ทุกข์ที่กำลังเป็นอยู่นี้ ถ้าเปลี่ยนเหตุเปลี่ยนปัจจัย ทุกข์นั้นก็ดับ
สุขที่มีอยู่ หมดสิ้นได้ เมื่อเหตุปัจจัยเปลี่ยน
มีจุดเริ่มต้น ต้องมีจุดสุดท้าย
เพราะเหตุนั้น อย่ายึดมั่น ในสิ่งทั้งปวง
สิ่งทั้งหลายต้องเปลี่ยนไป เป็นเรื่องธรรมดา
สิ่งทั้งหลาย ทนอยู่เช่นเดิมไม่ได้ เพราะธรรมชาติมันเป็นเช่นนั้นเอง
ไม่มีใครคนไหน บังคับให้สิ่งทั้งปวง อยู่ใต้อำนาจแห่งตนได้ตลอดไป

 

ต้องหนีจากความวุ่นวาย
ไม่ต้องไปสนใจใคร
ใครจะเป็นจะตายช่างมัน
แล้ววิเวกมาสู่สถานที่สงบ
ออกมาถือศีลอยู่ป่าอยู่เขา
อยู่ในที่ๆมีปัจจัยดำรงค์ชีพได้โดยที่ผู้คนไม่จอแจ
แล้วจะมีพบเอง
ว่าความสุขจากการหยุดนิ่ง
ความสุขจากความสงบจิต
เป็นเช่นไร
ออกมาให้นานพอ มิใช่แค่ม2 - 3 วัน แต่ต้องนับเดือน
ถ้าไม่ลงมือ ทั้งชาติก็หาความสุขความสงบใจ มิได้

 

ที่ดูลมหายใจไม่ได้เวลาไม่สบายใจก็เพราะ"ไม่อยากดูลม" แต่"อยากไม่สบายใจ"ต่างหาก...

ดังนั้น แม้จะได้ซีดีจากพระพุทธเจ้ามา ก็คงได้แต่เก็บไว้บนหิ้ง ที่ใหนจะเอาประโยชน์จากซีดีนั้นได้เล่า...

ก็เมื่อไม่สบายใจสิ่งใด ควรหาเหตุที่มาของสิ่งนั้นดู พิจารณาว่า สิ่งนั้นตนทำขึ้นเองหรือใครอื่นทำให้..ส่วนมาก ที่คิดว่าคนอื่นทำให้นั้น เพราะตนเข้าข้างตนรึเปล่า?....ถ้าคนอื่นทำให้เขาทำอยู่ตลอดเวลาใหม หรือเรื่องมันจบเลิกไปแล้ว แต่เราเอามาใส่ใจหรือเอาใจส่งไปรับมาอุ้มแบกไว้เอง..?..

ตกลงใครทำใครให้เดือดร้อนกันเล่า?..แล้วเราได้ประโยชน์จากความคั่งแค้นนั้น?!....นั่นปะไร..เห็นใหม...ลมหายใจยังสั้นเลย.. ยังดีที่มันยังไม่หยุดหายใจนะนั่น .. ถ้ามันหยุดละก้อ เสียเงินซื้อซีดีฟรีเลยทีเดียว..เพราะไม่มีลมหายใจให้ดูอีกต่อไป เสียดายตังค์ใหมเล่า?....

อ้อ...นี่เองสมุห์บัญชี เอ๊ย!..สมุทัยต้นเรื่อง...เห็นรึยัง...
ไปเอาลูก(เรื่อง)เขามาเลี้ยง เอาเมี่ยง(เรื่อง)เขามาอม ..แล้วก็ชักจูงใจตนโกรธแค้นพยาบาทวิตกกระเด้งออกมาเพ่นพ่านทั่วใจ ..นี่สั่งสมแต่อกุศลไว้บาน เพื่อใคร?..เพื่อทายาทที่ใหนจะมารับแทนมีใหม?..ไม่มีเลย มีแต่ตนเท่านั้นต้องรับผลเอง ความหวังดีกับคนอื่น แต่หวังร้าย ทำลายตนอย่างนี้ สมควรใหม?..ยมบาลจะเห็นใจใหมว่า อ้อ ท่านผู้มีจิตชั่วหยาบเยี่ยงนี้ เพราะหวังดีกับใครๆ..?..เปล๊า!..เปล่าเลย ท่านก็ทำงานเถรตรงของท่านไปว่า อือม์ อุตส่าห์ไปซื้อซีดีมาประดับบ้าน แต่ไม่ยักเอามาประดับใจ ...งั้นก็ มาไปกัน โน่นเลย ไฟนรกรออยู่.....ถ้าได้ไปที่นั่นสักครั้งเดียว คราวนี้จะได้อยู่นาน วนไปมาแถวนั้น เพราะพลาดโอกาสจะดูลมหายใจ มัวแต่กระเสือกกระสนหนีไฟนรก มีแต่ความหวาดกลัว ไม่มีโอกาสจะดูลมหายใจหรือคิดเมตตาใครๆได้อีก...

เมื่อไม่มีโอกาสที่บุญจะเกิดได้ ก็วนในนรกแล้วๆเล่าๆ มันคุ้มกันใหม??

ถ้าคิดว่าคุ้มมาก ดีมากก็เร่งร่วมด้วยช่วยเขาโกรธแค้นให้มากขึ้นอีก..ขนาดปัจจุบันยังทุรนทุรายขนาดนี้ แล้วในอบายภูมิ จะขนาดใหน?..ช่างไม่รักตนไม่สงสารเมตตาตนเลย...นะครับ..

นอกจากนี้ื ยังสั่งสมอุปนิสสัยให้มักโกรธอาฆาตใครๆได้ง่ายๆ เพราะชำนาญทำจนชิน ว่างั้น.. ถ้าไม่รีบตัดลมเสียแต่ต้นไฟแล้ว ต่อไปจะลำบาก แก้ได้ยาก..เอาไงดี?..

ปลอบเท่านี้ก่อน ..อาจมาปลอบใหม่ถ้าชาติต้องการ..นะครับ

catt8:VO

 

รู้หนอๆ โกรธหนอ แค้นหนอ ดูความโกรธความแค้น กำหนดไม่ได้ก็ดูมันไปเลย แล้วเรารู้อะไรบ้างในอาการเหล่านี้ค่ะ

 

จิตที่ส่งออกนอก........... ...............เป็นสมุทัย
ผลอันเกิดจากจิตที่ส่งออกนอก........ เป็นทุกข์
จิตเห็นจิต...................................เป็นมรรค
ผลอันเกิดจากจิตเห็นจิต................ เป็นนิโรธ


หลวงปู่ดูลย์ อตุโล

 

เงียบไปนานช่วงบ่ายเพราะคนเจ็บตื่นแล้วค่ะ หลับมาเกือบ 24 ชม.ดิฉันก็กังวลมาก
เมื่อคืนมานั่งสมาธิได้แล้ว (เมื่อวานได้เจริญสตินิดๆหน่อย) และพอดูอาการก็ไม่ได้มากอย่างที่ดิฉันกังวล

เอาชาตินี้ค่ะ ชาติหน้าคุณ ddman ลืมไปแล้ว 5555


เมื่อวานดิฉันก็อดน้ำตาไหลไม่ได้ค่ะ (รวมถึงตอนที่ตอบนี้ด้วย) ดิฉันบอกเขาว่า "ไม่เห็นทุกข์ ไม่เห็นธรรม" ไม่งั้นดิฉันคงอยู่ในเหตุการณ์ด้วย ไม่ใช่ความบังเอิญหรอก ดิฉันเลยไม่เจ็บตัวแม้แต่นิดเดียว
แปลกที่บังเอิญ(หรือเปล่า) ที่ตู้พระไม่เสียหายด้วย พระพุทธ+พระบรม+องค์พระโพธิสัตว์ +อื่นๆ เขยื้อนไปนิดเดียวเอง)
ดีใจที่มีกัลยามิตรเข้ามาช่วยปลอบค่ะ ดิฉันถึงไม่จากบอร์ดนี้ไปไหน (แม้จะไม่ได้ค่อยได้ตอบเพราะไม่ค่อยมีเวลาพิมพ์)

 

รีบมาก่อนย้ายชาติครับ..

เห็นใจกับสภาพที่ท่านThanksฯต้องผจญอยู่ครับ เมื่อชาติวานนี้ ข้าพเจ้านึกว่าท่านThanksฯไปเอาเรื่องของ"ชาวนอกบ้าน"มาใส่ใจ เลยได้แสดงความเห็นไปเเนวนั้น....พอมาอ่านที่ท่านThanksฯบรรยายมาจึงเข้าใจว่านี่เป็นเรื่อง"ชาวในบ้าน"...และไม่แปลกใจเลยกับการทำงานของกรรมดีที่ป้องกันท่านไว้ให้ห่างเหตุการณ์ที่ตนจะต้องถูกทำร้าย....นี่เป็นข้อพิสูจน์สัจจธรรมที่ว่า...ธรรมะย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรมเสมอ..

....แม้สิ่งเคารพบูชาอันประเสริฐ ที่ไม่ถูกทำลายเสียหายไป นี้ก็หาใช่ความบังเอิญไม่ ที่แท้บุญของท่านเองจัดแจงรักษาไว้ ท่านจึงพ้นจากความทุกข์คับข้องในส่วนนี้..หาไม่แล้ว แม้จะไม่มีเหตุการณ์ร้ายแรงอันใด สิ่งเคารพเหล่านั้น อาจนำความวิตกกังวลมาสู่ใจท่าน ด้วยเหตุต่างๆ ตามธรรมชาติของวัตถุนั้นเอง ...นะครับ..

การเห็นความจริงของท่านได้ว่า.. "ไม่เห็นทุกข์ ไม่เห็นธรรม"นั้น เป็นกุศลขณะที่เกิดได้ด้วยความมีโยนิโสฯของตน ..และหากสามารถ คิดถึงเรื่องกรรมที่ตนเกี่ยวข้อง ทั้งในส่วนอดีต แลปัจจุบัน ท่านจะคลายความเดือดดาลในบางเหตุการณ์ได้ ไม่มากก็น้อย หรือระงับความเเค้นใจที่พลุ่งขึ้นได้ ไม่ช้าก็เร็ว นี้เป็นเรื่องของการ"ปฏิบัติธรรมทั้งสิ้น" เพราะเป็นไปเพื่อขัดเกลากิเลสตน ไม่ปล่อยให้กิเลสพลุ่งโพลงยืดเยื้อ ตามความชำนาญชิน ... แม้ท่านไม่ดูลมหายใจ ท่านอาจคิดถึงคำสอนของพระพุทธเจ้าที่ตนจำได้ เอามาเตือนตน มาห้ามกิเลสตน ในเวลานั้นก็ชื่อว่าจิตมีกุศลเป็นคลองดำเนินอยู่ ความจังไรที่เกิดเพราะวิหิงสาวิตก พยาบาทวิตกย่อมไม่มีที่อาศัย...

นอกจากนี้ ก็ต้องทราบว่า เมื่อสงสารคนที่ถูกทำร้าย ก็ไม่ควรเลยเถิดจนตนทุกข์อึดอัดจิตตกเพราะช่วยเขาไม่ได้หรือไม่ทัน นี่ก็ไม่มีใครทำให้เขา กรรมของเขาจัดแจงมาให้สอดคล้องกับเจตนาเก่าของเขา..ใครล่ะจะเข้าห้ามปรามป้องปัดได้?..ไม่มีเลย..

เอาละ เรื่องมันเกิดขึ้นและจบไปแล้วตามกระบวนการแห่งเหตุปัจจัยประชุมพร้อม...เราก็ทำหรือช่วยในเรื่องที่"ทำได้" แต่ถ้าทำอะไรไม่เลย ก็อย่าได้นึกตำหนิตนเองหรือใคร..ๆ ชื่อว่ากรรมแล้ว เขามีอำนาจยิ่งกว่าใครๆ..จริงๆ..

เมื่อเห็นฤทธิ์ของกรรมอย่างนั้นแล้ว ก็ให้ตั้งหิริโอตัปปะขึ้นมาทันทีว่า..กรรมชั่วทั้งหลาย แม้เล็กน้อยก็นำแต่ทุกข์โทษมาให้นะ..ควรที่เราจะละเว้นการผูกใจเจ็บแค้นพยาบาทใครๆ ..กรรมของเราต่างหากคือ เจ้ากรรมฯของเรา ไม่ใช่เจ้าตี๋ใหญ่ที่ใหนเลย...ถ้าตนไม่ทำบาปมา ที่ใหนจะได้เจอตี๋ใหญ่ผู้มีใจชั่วหยาบเช่นนี้...เอาสิ...อโหสิกรรมตี๋ใหญ่ได้ใหมเวลานี้...ถ้าอภัยเขาไม่ได้ จะไปขอให้เขาอภัยอโหสิกรรมลอยๆตามพิธีการนั้นใครจะอภัยให้ใครเล่า เราเองยังคิดจะหักคอเขาเลย แล้วเขาเล่าไม่คิดหักคอเราบ้างหรือ?....นี่เป็นเรื่องที่ต้องพิจารณาไปโดยแยบคาย นะครับ..

..ให้ทำไว้ในใจว่า นี่ก็เป็นทุกข์อีกอย่างหนึ่งที่ท่านต้องพบ และมันก็ผ่านพ้นไปอีกครั้ง..นี้ไม่ใช่ครั้งแรกหรือสุดท้าย.. และยังจะมีมาอีกมากมายหลากรูปแบบในชีวิตตราบเท่าที่ขันธ์๕ยังประชุมกันทำกิจของตน ไม่ว่าจะในอัตภาพนี้หรืออัตภาพใหนๆ...จึงพึงเตรียมใจไว้รับมือกับทุกข์เหล่านั้น ด้วยดี ด้วยกำลังของสติปัญญาที่ท่านสั่งสมอบรมมาตลอดจนบัดนี้...

ขอให้ท่าน พ้นจากทุกข์ จากการถูกเบียดเบียนโดยรอบด้าน มีความเห็นที่ถูกตรง สามารถพ้นวิกฤติต่างๆได้ ด้วยความเข้มแข็งกล้าหาญ ด้วยธรรมตลอดกาลครับ..

เป็นกำลังใจให้เพื่อนเสมอ..นะครับ..

 

ต้องไปร้องคาราโอเกะ แล้วดริ๊งกะเพื่อน หายเลย

 

แอบมีปริ่มๆ และอมยิ้มหัวเราะ รีบมาก่อนย้ายชาติครับ..
เดวย้ายชาติแล้วดิฉันคงระลึกชาติไม่ได้จริงๆค่ะ

ดิฉันเองก็คิดเรื่องตู้พระค่ะ ที่ไม่ได้บังเอิญไม่มีแต่รอย ดิฉันยังบอกว่า เห็นหรือเปล่า ตู้พระไม่เสียหายเลย เพราะมันไม่บังเอิญไง ทุกสิ่งมีเหตุมีปัจจัยไม่มีคำว่าบังเอิญ (จำมาอีกทีค่ะ 555)

จิตที่ยังหลงเหลือพอที่จะเป็นกุศลบ้าง คงเพราะฟังหลวงพ่อปราโมทย์ในช่วงเช้านะค่ะ
-อย่าไปดักดู
-ดูอยู่ห่างๆ
-อย่าเข้าไปแซกแซง

แต่พอมาทราบเรื่องเลยมึนๆนะค่ะ เลยยังสติพอนึกถึงลมหายใจบ้าง แม้จะทำไม่ได้ก็ตาม

ส่วนข้อความที่กัลยามิตรช่วยกันให้กำลังใจ ดิฉันขออนุญาตพิมพ์ไว้ใส่กระดาษ เอาไว้เหตุอื่นที่สามารถอ่านแล้วก็คงได้ประโยชน์เช่นกันค่ะ

 

เพิ่งนึกออก คุณTheVisionMind เราเคยฮึ่มๆ กันในกระทู้ คุณเองยังมีน้ำใจมาช่วยปลอบใจดิฉัน ขอบคุณมากนะค่ะ ดีใจว่า คุณแยกเรื่องส่วนตัว กับเรื่องทัศนคติออกกันได้

ตอนนี้สบายใจขึ้นมากแล้วค่ะ อาจจะมีเหนื่อย+ยุ่งมากกว่าเดิมเลยนึกอะไรไม่ค่อยออกนะค่ะ

 

จริงๆ ถ้าไม่นับเรื่องการเมือง .. ผมเป็นคนจิตใจอ่อนโยน นะ (จุ๊ฟๆ)

และพร้อมช่วยเหลือคนที่เดือนร้อนครับ โดยไม่แบ่งชั้นวรรณะ

 

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด เพิ่งทราบนะเนี่ย แถมมี (k) ส่งต่อมาให้ยิ้มได้อีกน่ะ


ดิฉันเป็นคนแข็งกระด้างมากๆค่ะ มะนาวไม่มีน้ำนั่นล่ะ ตรงๆ ขวานผ่าซาก (ไม่เกี่ยวกับการเมืองหรืออะไรค่ะ)
ถ้าเป็นกระทู้เก่าๆ แรกๆ ได้ไปอ่าน จะไม่เหมือนดิฉันตอนนี้เลยค่ะ


อนุโมทนาในการเจริญพรหมวิหารสี่ค่ะ

 

เข้าใจความรู้สึกของเจ้าของกระทู้ค่ะ
และขอเป็นกำลังใจให้ด้วยค่ะ

ดิฉันเองก็โดนประจำ มันมากระทบเรา เราก็มีอารมณ์ไม่ชอบใจเป็นธรรมดา
แต่ยิ่งคิดหาเหตุหาผลว่าทำไม..ก็ยิ่งฟุ้งซ่านไปกันใหญ่
สุดท้ายลงเอ๋ย (ช่าง..แ-ม่-ง!! เดี๋ยวมึงก็ตาย..หรือไม่..เดี๋ยวกูก็ตาย)
ขออภัยนะค่ะที่ใช้คำหยาบคาย แบบว่าพอนึกถึงตายอารมณ์มันจะสงบ
ลงนะค่ะ ยังไงก็ทำใจยังรับนะค่ะว่านี้คือ "กฏของความเป็นธรรมดา"

 

ตอนนี้สบายใจขึ้นจนแทบเหมือนปกติแล้วค่ะ ดีใจที่มีกำลังใจมาช่วย ยังนึกถึงคำว่า "อุเบกขา"ที่เพื่อนคอยเตือนย้ำให้ค่ะ

ตอนนี้ไม่มีอะไรแล้วค่ะ ตำรวจพูดให้ ทางนั้นเข้าใจได้ค่ะ
แต่พูดภาษาคนปกติน้ำเสียงดีๆ เขาเข้าใจยากจังค่ะ คนรวยก็งี้ล่ะ เข้าใจอะไรยากเสมอ
ไม่เห็นแก่ตัวไม่รวย อันนี้เป็นความรู้สึกดิฉันนะค่ะ