เรื่องเด่น เปิดกรุพระดี.....สำหรับมีไว้บูชาอย่างแท้จริง

วันนี้โอนตังค์เข้าบัญชีให้เเล้วครับตามหลักฐานข้างบนครับพี่หนุ่ม รบกวนพี่หนุ่มจัดส่งตามที่อยู่ด้านบนเช่นกันครับ

 

สวัสดียามดึกครับพี่หนุ่มเมืองแกลง เพื่อนๆสมาชิกทุกท่าน และผู้ที่เคารพและศรัทธาหลวงพ่อชาญณรงค์ อภิชิโต ทุกๆท่านครับผม
วันนี้วันแม่แล้ว ขอให้รักแม่ให้มากๆนะครับ

 

ขออนุญาติ เล่าวันแม่ หน่อยนะครับ
วันนี้ผม ได้ซื้อ พวงมาลัยดอกมะลิ ไปกราบแม่ครับ ที่บ้านแม่ตอนเช้า ครับ
ก่อนไปทำงาน (เข้าเวร) ครับ เนื้อเรื่อง ก็อาจจะ ธรรมดา นะครับ
เพียงแต่ว่า ครั้งนี้ เป็นครั้งแรกในชีวิต
ที่ผม ซื้อ พวงมาลัยดอกมะลิ ไปกราบเท้าแม่ ครับ
ปัจจุบันผม อายุ 40 ปี แล้ว ครอบครัวผม
พ่อ แม่เป็นคนจีน
ยิ่งไม่แสดงออกในการแสดงความรักแบบนี้ครับ
ผมบอกให้แม่ นั่ง จะล้างเท้าให้แม่
และให้ดอกมะลิแม่ แม่ผมเขินมากเลยครับ (บอกจั๊กจี้ 555)
แม่ผมถามซื้อพวงมาลัยมาเท่าไหร่เนี่ย(ผมรู้ว่าแม่ผมเขิน)
ผมล้างเท้าแม่ ผมกราบศีรษะผม ลงที่เท้าแม่
พอผมเงยหน้าขึ้นมา
ผมเห็นแม่ผมน้ำตาคลอ ผมก็น้ำตาคลอ
วันนี้ ผมมีความสุขมาก ครับ
จากนั้น ผมก็เก็บน้ำล้างเท้าแม่ ไว้อาบ ครับ
และก็ให้เงินแม่ไว้ใช้บ้าง ครับ
พอดีต้องรีบไปทำงานต่อครับ

ขอบคุณเพื่อนสมาชิก ที่สละเวลาอ่านครับ

 

พี่หนุ่มครับ วันนี้โอนค่าบูชาพระปิตตา 6100 บาทครับ

 

แม่ .. ผู้มีแต่ให้

แม่ ...ผู้ให้ชีวิต
ผมยังจำภาพแม่ ครั้งสุดท้ายได้ดี .. ท่านกำลังนั่งร้องไห้อยู่บนบันไดบ้าน ท่านมองมายังผมและน้องๆ ก่อนที่ภาพนั้นจะหายไปพร้อมๆกับ ชีวิตที่เปลี่ยนแปลงหลายๆอย่าง จนป่านนี้ ผมและน้องๆ ยังไม่มีโอกาสได้พบแม่อีกเลย... คิดถึงท่านมากๆ

..แม่ผมเป็นลูกสาวชาวบ้าน พ่อผมเป็นข้าราชการหนุ่ม มาทำงานที่กิ่งอำเภอเล็กๆในจังหวัดนครราชสีมา แล้วมาพบรักกับแม่ จนให้กำเนิดผมและน้องๆ รวม ๓ คน ความทรงจำในวัยเด็ก แม่ดูแลผมและน้องๆเป็นอย่างดี แต่เนื่องจากผมเป็นพี่คนโต พ่ออยากให้ได้เรียนหนังสือในโรงเรียนดีๆ จึงส่งผมไปอยู่กับป้าซึ่งเป็นพี่สาวพ่อ ซึ่งท่านก็ดูแลผมเป็นอย่างดี แต่ชีวิตของเด็กบ้านนอกอย่างผม เมื่อไปอยู่กับสังคมเมืองอีกที่ โดนกดดันมาก จำได้ว่าร้องไห้คิดถึงแม่กับน้องๆมาก ต้องปรับตัวเอง ที่นั่นพูดภาษากลาง ผมพูดภาษาโคราช โดนเพื่อนๆและคนที่นั่นหัวเราะ ในสำเนียงของผม ก็มีแต่ป้าที่เข้าใจและให้กำลังใจ จนผมปรับตัวเองได้ เรียนตั้งแต่ชั้น ป.๑-ป.๔ ผลการเรียนถือว่าดีมาก ได้ที่ ๑-๒ มาตลอด
.. จวบจนผมจบชั้น ป.๔ ก็ได้รับข่าวดี พ่อย้ายมาอยู่ในตัวจังหวัดพาแม่และน้องมาอยู่ด้วย ได้มารับตัวผมกลับไปเรียนต่อชั้น ป.๕ ที่โรงเรียนในตัวจังหวัด ..ชีวิตในช่วงนั้น มีความสุขมากๆ อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันพ่อแม่ลูก ผลการเรียนก็ถือว่าดี ได้ที่ ๑-๒ มา เช่นกัน ..แม่ก็ทำหน้าที่แม่บ้านอย่างดี ดูแลเรื่องงานบ้านทั้งหมด ..แต่เมื่อผมสอบเข้าเรียนชั้น ม.๑ ได้ก็มีสิ่งที่เปลี่ยนแปลงขึ้นในครอบครัว พ่อเริ่มไม่ค่อยกลับมาบ้าน ถามแม่ๆก็บอกว่า พ่องานเยอะ ..จนชีวิตเราเริ่มลำบาก ความเป็นอยู่ต้องใช้จ่ายอย่างประหยัด บางวันต้องซื้อก๋วยเตี๋ยวมา ๑ ถุง แล้วใส่หม้อ เทข้าวสุกผสมเข้าไป แล้วแบ่งกันกินให้อิ่ม ..แม่มักให้ผมและน้องๆกินก่อน จนเหลือแล้วแม่ถึงกินก็มี ด้วยวัยเด็กกำลังโตบางที ก็กินจนแทบไม่เหลือให้แม่ แต่แม่ก็ไม่เคยบ่นอะไรให้พวกผมฟังเลย ..บางครั้งสังเกตุดูเห็นแม่นั่งร้องไห้ คนเดียวอยู่บ่อยๆ ผมเคยถามแม่ก็บอกว่าไม่มีอะไร เป็นอย่างนี้จนผมขึ้น ม.๒ ช่วงปิดเทอมก่อนเปิด เทอม ๒
..อยู่ๆ ก็มีรถหกล้อเข้ามาที่บ้านพัก ที่พวกผมอยู่ ..มีพ่อนั่งมาด้วย พวกเราก็ดีใจเพราะไม่ได้เจอพ่อนานเหมือนกัน แต่พ่อไม่พูดอะไร.. พ่อมาถึงก็ให้ลูกน้องที่มาด้วยขนของขึ้นรถ เสร็จแล้วก็ให้ผมและน้องๆขึ้นมานั่งท้ายรถ พวกเราก็เรียกแม่ให้ขึ้นรถไปด้วยกัน แต่ภาพที่ผมและน้องๆ เห็นก็คือ แม่นั่งร้องไห้อยู่ที่บันไดบ้านพักมองพวกผมเรียก แล้วร้องไห้ ..รถก็ค่อยๆเคลื่อนออกไปจากบ้านอย่างช้าๆ เรา ๓ พี่น้องกอดคอกันร้องไห้ ..นั่นเป็นภาพสุดท้ายที่ผมเห็นแม่ ท่ามกลางความสับสน ว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมแม่ไม่ไปด้วย
..พ่อพาผมและน้องๆมาส่งที่บ้านป้า พี่สาวพ่อที่ผมเคยมาอยู่ด้วยในช่วงแรก ..ได้ยินแต่พ่อบอกป้าว่า ผมฝากลูกๆให้พี่ดูแลด้วย ..มารู้ทีหลังว่า พ่อกับแม่ทะเลาะกัน แม่รู้ว่าพ่อไปมีผู้หญิงคนใหม่ ทำอย่างไรก็ไม่ยอมเลิกกับฝ่ายนั้น ..จริงๆแล้วแม่รักพ่อมาก แต่มันคงเป็นเรื่องของโลกที่มีทั้งสุข ทุกข์ หนีไม่พ้น ก็เลยทำให้ทั้งสอง ไปด้วยกันไม่ได้ ..ทุกวันนี้ผมและน้องๆยังหวังที่จะพบและทำหน้าที่ลูกที่ดีของแม่
แม่..ผู้ให้ชีวิตใหม่
..ช่วงที่ผมและน้องๆ มาอยู่กับป้าใหม่ๆ ก็วุ่นกันหาที่เรียนหนังสือ ผมได้เรียนต่อที่เดิม แต่ต้องตื่นแต่เช้า เพื่อไปให้ทันโรงเรียน ส่วนน้องๆ ได้เรียนใกล้ๆบ้าน ..ชีวิตของผมเปลี่ยนไป กลายเป็นเด็กคิดมาก ผลการเรียนที่เคยดี ก็ตกต่ำลง เรียนหนังสือไม่รู้เรื่อง คิดถึงเหตุการณ์วันนั้นแล้ว ยังทำใจไม่ได้ ..จนวันหนึ่งทางโรงเรียนได้มีหนังสือแจ้งไปยังผู้ปกครอง โดยให้ผมส่งถึงมือป้าในฐานะผู้ปกครอง ขอเชิญผู้ปกครองพบ เรื่องผลการเรียนที่ตกต่ำ ไม่ผ่านเกณฑ์ ..ด้วยความที่เป็นเด็ก ผมได้เตรียมยาฆ่าแมลง และเขียนจดหมายลาตาย เตรียมเอาไว้แล้ว ..กะว่าถ้าบอกป้าแล้วโดนป้าว่า ก็จะไม่อยู่แล้วโลกนี้ แต่เหมือนบุญยังมีอยู่.. แทนที่ป้าจะว่า กลับเห็นใจและพูดให้กำลังใจ ผมและน้องๆ ขอให้คิดว่าป้าเหมือนแม่ ป้าจะดูแลผมและน้องๆให้ดีที่สุด ..ซึ่งท่านก็ทำตามคำมั่นสัญญาอย่างที่ท่านพูดจริงๆ ..ถึงแม้ท่านจะเป็นโสดไม่มีครอบครัว แต่ท่านก็ส่งเสียผมและน้องๆ รวมทั้งหลานๆอีกหลายๆคน ให้เรียนจนจบ มีงานและครอบครัวกันทุกคน .. ทุกวันนี้ผมและน้องๆ เรียกป้าว่าแม่ ได้สุดหัวใจ ครับผม
เนื่องในวันแม่ ...ผมขอกราบเท้า ระลึกถึงพระคุณแม่ ผู้ให้กำเนิดที่เลี้ยงดูผมและน้องๆให้เติบโต เป็นอย่างดี ระลึกถึงพระคุณของป้า ผู้ให้ชีวิตใหม่ กับผมและน้องๆ จนทุกวันนี้ทุกคนประสบความสำเร็จ มีงานทำสามารถเลี้ยงดูตัวเองและครอบครัวได้เป็นอย่างดี ขอให้ท่านทั้งสอง จงปราศจากความทุกข์พบเจอแต่สิ่งที่ดี มีสุขภาพร่างกายที่แข็งแรง พระคุณของท่านทั้งสอง มากมายเหลือประมาณ กราบเท้าด้วยความรักและเคารพอย่างสูงสุดครับ
(ทุกวันนี้ผมภาวนาต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ขอให้ผมและน้องๆ ได้เจอคุณแม่ที่ต้องจากกันไปในวัยเด็ก ด้วยครับอยากเจอท่านมากๆ)
ปล.ขอขอบคุณที่ คุณหนุ่มให้โอกาสได้ พูดถึงแม่ ถ้ามีสิ่งหนึ่งสิ่งใดที่ไม่ถูกใจผมต้องกราบขออภัยทุกท่าน ที่เสียสละเข้ามาอ่านด้วยนะครับผม

 

วันนี้เป็นวันแม่ ขอแทรกเรื่องราวเล็กๆน้อยๆบ้างนะคะ

เข้าใจว่าทุกโรงเรียน พอเข้าใกล้เทศกาลวันพ่อ วันแม่ คุณครูคงสอนลูกให้รู้จักกราบพระอรหันต์ที่บ้าน พร้อมทั้งมีอีกหลายสื่อที่ช่วยกันเผยแพร่ภาพเพื่อกระตุ้นความรู้สึกสำนึกในการแสดงออกถึงความรักที่มีต่อพ่อแม่

และคืนวานที่ผ่านมา เราก็นอนเล่นดูซีดีกับลูก จนถึงเวลาเที่ยงคืน เราก็บอกลูกว่า

"แม่ง่วงมากเลย...ขอนอนก่อนนะ ดูทีวีเสร็จแล้วให้ดึงปลั๊ก ปิดไฟให้เรียบร้อยด้วย"

ลูกก็พยักหน้ารับคำ แล้วก็ดูหนังต่อไป

เวลาผ่านไปซักพักหนึ่ง เราก็ได้ยินเสียงลูกปิดไฟ

"อ้อ....สงสัยดูซีดีจบเรื่องแล้ว" เราคิด สักพักก็เห็นเงาตะคุ่มตะคุ่มอยู่ตรงขา เราก็หรี่ตาดูว่าคืออะไร

ที่แท้ เจ้าลูกกำลังก้มกราบเท้าเรานี่เอง.....

พอเค้ากราบเท้าเสร็จ ก็รีบกลิ้งขึ้นมานอนข้างเราเป็นปกติ

เค้าคงคิดว่า รอให้เราหลับก่อน แล้วเค้าค่อยก้มกราบเท้าเรา
แต่เค้าก็ไม่รู้หรอกว่า เราก็ได้แต่นอนอมยิ้ม เพราะรู้ว่าเค้าคงเขินเช่นกัน..... (ลูกกำลังจะเปลี่ยนคำนำหน้าจาก "เด็กชาย" เป็น "นาย")

ไม่ว่าลูกจะกราบเท้าแม่...ไม่ว่าจะเป็นช่วงไหน...วันไหน...

หรือว่าจะเป็นเพียงการกราบเท้าแม่เพียงครั้งเดียวของลูก

ในฐานะของคนเป็นแม่ ก็บอกได้เลยว่า การกราบเท้าของลูกแบบนี้เพียงครั้งเดียว...แต่ก็ทำให้ใจของแม่เต็มตื้นด้วยความปิติทุกครั้งที่ระลึกถึง



"รักลูกเสมอจ้ะ"
;37

 

พี่หนุ่มครับผมได้โอนเงินทั้ง 2 รายการนี้เรียบร้อยแล้วครับในวันนี้รายละเอียดใน e-mail ของ บจก.สยามอารยา siamaraya@gmail.com ครับ
ขอบคุณครับ
สุรศิษฐ์

 

โอนค่าบูชาพระครั้งล่าสุดแล้วครับ ที่อยู่ส่งให้ทางPMครับพี่ อนุโมทนาบุญด้วยครับ
หมายเลข 727 สมเด็จมหาเสน่ห์วัดชากมะกรูด
หมายเลข 728 สมเด็จวัดเนินพระ ระยอง
หมายเลข 733 พระปิดตาเนื้อผงพรายผสมว่านดอกทอง วัดยายร้า
หมายเลข 737 พระปิดตาเนื้อผงพรายผสมว่านดอกทอง วัดยายร้า
หมายเลข 757 พระผงรุ่นสุดท้ายปี29 ของหลวงพ่ออภิชิโต พิมพ์นางพญา
หมายเลข 760 พระผงรุ่นสุดท้ายปี29 ของหลวงพ่ออภิชิโต พิมพ์นางพญา
หมายเลข 767 พระผงรุ่นสุดท้ายปี29 ของหลวงพ่ออภิชิโต พิมพ์นางพญา

 

ผมขอจอง 762 องค์นี้ ครับ พี่หนุ่ม

 

น่ารักอ่ะ ^^

 

บทความนี้เขียนไว้เพื่อร่วมในกะทู้นี้ ตั้งแต่รู้จักพี่หนุ่มเมืองแกลงครั้งแรกเมื่อ 9 ก.ค. 2554 ที่ได้เจอหน้ากันก็ติดตามมาตลอด แม้จะเจอกกันเพียง 2 ครั้ง ก็เหมือนพี่น้องร่วมชาติกันมาแต่ปางก่อน เขียนไว้เพื่อให้คนรุ่นหลังมาอ่านแล้วจะนำไปคิดได้บ้าง ก็ถือเป็นบุญอันใหญ่หลวงของชีวิต
ชีวิตผมเป็นเด็กบ้านนอกคนหนึ่ง พื้นฐานครอบครัวถือว่าดีพ่อเป็นผู้ใหญ่บ้าน แม่รับราชการ แต่มีช่วงเวลาที่คนเราต้องเจออุปสรรคที่แสนจะทรมาน ขอเล่าช่วงเวลาที่เลวร้ายของชีวิตเพื่อเป็นประสบการณ์ให้ได้ขบคิดและนำไปพิจารณาเพื่อว่าจะนำไปคิด และได้ผ่านพ้นชีวิตที่เลวร้าย
แม่คือคนที่ให้ชีวิตเราไม่ใช่แค่กำเนิดแต่หลายครั้งกว่าที่เราจะมาถึงจุดนี้ก็เพราะแม่ และตัวผมเหมือนแม่ให้ผมเกิดได้ถึง 3 ครั้งในชีวิตนี้ นอกจากกำเนิดผมขึ้นมา!!!!
ผมเป็นเด็กที่ถือว่าร้ายในสายตาคนหลายคน เล่นไพ่ ตีไก่ อยู่บ่อนมาตั้งแต่เด็ก แต่ก็ยังมีแม่ที่คอยสั่งสอนอยู่เพื่อไม่ให้เดินทางไปทางที่เลยร้ายกว่านี้ อยู่ข้างหลังตลอดไม่ว่าลูกจะร้ายขนาดใหน แม่ก็ยังรักลูกอยู่เสมอ จะชั่วร้ายขนาดใหน แม่ก็มาเครียร์ให้ทุกเมื่อที่มีปัญหา มาเรียนช่างเทคนิค ขอเงินแม่ ก็ส่งเรียนให้เงินโดยตลอด แต่ลูกกลับไปอยู่โต๊ะสนุ๊ก เที่ยวเทค คบสาว จนเรียนไม่ไหวแม่ก็มาขอครูอาจารย์ให้ช่วย จนผ่านพ้นไปได้ เป็นอะไรที่เลวร้ายมากของชีวิต จนผ่านพ้น ปวช. มา ปวส. ถือเป็นชีวิตวัยรุ่นที่สุดยอดและผาดโผนมากมาย ดีที่สมัยก่อนไม่มียาม้าหรือยาเสพติดไม่ค่อยเยอะ สูงสุดก็แค่กัญชาแต่ตัวผมก็ผ่านมาได้ ทุกครั้งก็มีแม่คอยช่วยเตือนสติและสั่งสอนสุดท้ายก็เจอมรสุมครั้งใหญ่ ที่ลูกคนนี้รับไม่ได้
ผมคบกับรุ่นน้องคนหนึ่งซึ่งรักมาก เมื่อผมเรียนจบ ปวส. คิดจะไม่ไปต่อที่ใหน จะอยู่ทีสถาบันเดียวกัน สุดท้ายช่วงน้องเขาปิดเทอมปลายเดือนเมษายน เกิดอุบัติเหตุรถล้ม เสียชีวิต ในเวลานั้นตัวผมเหมือนหมดสิ้นทุกอย่าง เพราะความรักครั้งแรกทีมีให้ผู้อื่น ไม่รู้ว่ามีแม่ที่ยังรักเรามากมาย หลังจากงานศพแฟนผม ผมกินแต่เหล้า ไม่สนใครทั้งสิ้น เกือบ 1 เดือน ที่ต้องทำตัวสำมะเรเทเมายิ่งกว่าเก่า จนคิดไม่ตก
ถือว่าเป็นความเลวร้ายในชิวิตจนผมรับไม่ได้ ตัวผมคิดไม่ตก อยากฆ่าตัวตาย ตื่นมา 10 โมงเช้า หลังจากนอนไม่หลับทั้งคืน สุดท้ายหาเหล้าและยาฆ่าแมลงผสมกัน คิดจะฆ่าตัวตาย เพราะคิดว่าอยู่ไปก็ไม่มีใครรักและคนที่เรารักก็ไม่มีเสียแล้ว ตายไปเสียดีกว่าให้สิ้นเรื่อง แต่ไม่รู้เป็นไรวันนั้นคุณแม่กลับมาบ้านเวลา 10.45 ซึ่งทุกครั้งต้องกลับมาตอนเที่ยงวันหลังจากที่สอนเสร็จ มาเคาะห้องผมพอดี เคาะห้องจนผมต้องเปิดประตูให้ เมื่อแม่เห็นยาฆ่าแมลงกับเหล้าที่ผสมกันอยู่ แม่ร้องให้โฮ และบอกว่า
“ลูกทำไมต้องทำอย่างนี้ แม่เลี้ยงลูกมา ลูกไม่รักแม่บ้างหรือ ลูกทำแบบนี้ได้ไง ไม่รักแม่แล้วหรือ มีอะไรมาพูดกันอย่าคิดทำอะไรสั้นๆแบบนี้ แม่รักและให้ลูกได้ทุกอย่าง แม้จะไม่มีอะไรเลยก็หาให้ลูกได้ อยากให้ลูกฟังคำขอของแม่ไว้ แม่ให้ได้ทุกอย่างที่ลูกต้องการ แม้แต่ชีวิตแม่ สุดท้ายผมก็ต้องก้มกราบแม่และบอกแม่ว่า ผมขอโทษที่คิดอะไรสั้นๆ ผมจะขออยู่สู้ต่อไป นี่คือแม่ให้ชิวิตผมอีกครั้งหลังจากกำเนิดลูกมา ”
……………และอีก 2 อาทิตย์ต่อมาผมก็ขอแม่เข้ากรุงเทพ เพื่ออยากเริ่มอะไรใหม่ๆ แต่แม่ก็ไม่ยอมให้ผมไป สุดท้ายอีกวันผมก็แอบไปยืมเงินน้ามา 3000 บาท เก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าและเข้ามาผจญชีวิตในกรุงเทพ และไม่ได้กลับบ้านอีกเมื่อผ่านมาได้ 2 ปี .........
....จบ ไว้ก่อนนะครับ ไว้เจอตอนต่อไปเมื่อชาติต้องการ?????

 

ยืนยันการรับจองไว้แล้ว ยินดีด้วยครับ

 

ผมตอบกลับทางpm แล้วครับ
พระพุทโธน้อยหลังยันต์เฑาะว์เนื้อดินนั้น หากใครมีอยู่และคิดว่าคุณแม่บุญเรือนไม่ได้อธิษฐานจิต ก็แจ้งมาที่ผมได้เลย รับเช่าทุกสภาพ คนที่ไม่หาข้อมูล หรืออ่านบทบันทึกไม่แตกในปริศนา ไม่เคยสอบถามข้อมูลจากคนเก่าๆ ไม่มีโอกาสคุยกับศิษย์คุณแม่ที่ยังหลงเหลืออยู่ ไม่เคยอ่านข้อเขียนเมื่อเกือบ40ปีก่อนบ้าง ก็ว่าไปตามลมเพลมพัด อาจไม่รับรู้ว่าของดีแบบนี้ ท่านทำไว้เพื่ออะไร ถุงเหนี่ยวทรัพย์ที่ท่านทำให้สอยดาวที่วัดสารนารถฯ ก็ยังมีเก็บไว้ที่วัด บันทึกที่มีไว้ก็ชัดเจนนะ ว่าท่านไปอยู่ระยองเป็นปีๆ ทำอะไรไว้บ้าง วิธีใดบ้าง อ่านบ้างไม่อ่านบ้างยังเข้าใจได้ พระที่สร้างไว้2000องค์ กับพระที่สร้างไว้เกือบแสนองค์ อะไรมีน้อยกว่ากันก็ไม่น่าสนใจ อะไรในมือเซียนที่มีมากก็ดีทั้งน้านๆแหละ

 

จัดส่งให้แล้วครับ

 

ได้รับเงินที่โอนชำระมาครบแล้ว จะจัดส่งให้ในเช้าวันพรุ่งนี้นะครับ ขอบคุณครับ

 

ย้อนหลังไปสัก20ปีเมื่อก่อนนี้ ผมไม่เคยไหว้แม่เลยเมื่อกลับบ้านต่างจังหวัด เพราะรู้สึกขัดเขินกระดากอาย แต่เพื่อนๆไปบ้านทีไร เขาก็ยกมือไหว้แม่กันทุกคน เมื่อผมไปบ้านเพื่อนก็ไหว้แม่เขาทุกครั้ง เจอคนอื่นๆที่บางครั้งไม่รู้ว่าเขาดีหรือเลวแค่ใหน เป็นใครก็ไม่รู้จักดีพอ เมื่อมีคนแนะนำให้รู้จัก เรายังยกมือไหว้เขาได้ง่ายๆโดยไม่ขัดเขิน เมื่อย้อนมองตัวเองว่า แม่คือคนที่รู้จักเราดีที่สุด รักเรามากที่สุด มีพระคุณต่อเรามากที่สุดเกินจะพูด ทำไมเราไม่กล้าไหว้ ไม่กล้ากอด เพราะแม่ก็อยากกอดเราเช่นครั้งยังเด็กๆ ใครที่วันนี้เป็นพ่อ เป็นแม่คนแล้ว จะเข้าใจอารมณ์นี้ดีที่สุด ยินดีด้วยนะครับ

 

ยืนยันการรับจองไว้แล้วครับ ยินดีด้วยครับ

 

ธรรมฤทธิ์ เช่นเยี่ยงนี้- ดีนาน
เกิดลาภยศ ทรัพย์ศฤงคาร- แน่แท้
อรหันต์ กึ่งพุทธกาล- บุญฤทธิ์ มากนา
ย่อมดีเยี่ยม เปี่ยมแปล้- แน่แท้ พุทธคุณ

 

ได้เห็นความยากลำบาก . . ได้รับรู้ถึงความตั้งใจจริง . . ได้รู้สึกถึงความรัก . . ความเมตา . . ที่ไม่ต้องการสิ่งตอบแทน มันสะสมจน . . ไม่กล้าที่จะทำในสิ่งที่ทำให้ท่านไม่สบายใจ แม้จนทุกวันนี้

วันนี้ได้เห็นรอยยิ้ม ได้ยินเสียหัวเราะของท่านแล้ว ทำให้มีกำลังใจ . . .

ขอผลบุญที่ได้ร่วมสร้างโบสถ์ ช่วยเหลือพระปฏิบัติสุปฏิปันโนอาพาธในวันนี้ และผลบุญที่เคยสร้างไว้จงบังเกิดกับเจ้ากรรมนายเวร และเทพเทวาที่มีกรรมผูกพันกับแม่ ขอให้ท่านทั้งหลายนั้นอย่าได้จองเวร และช่วยนำทางให้แม่ได้เห็นธรรมที่พระพุทธเจ้าทรงสั่งสอนด้วยเทอญ . . .

 

พี่หนุ่มครับผมได้โอนเงินค่าบูชาพระฯให้พี่หนุ่มวันนี้แล้วครับ
ขอบคุณครับ