~~~~~*** สิ่งเล็กๆที่เรียกว่ากั๊ก***~~~~~

​

กาละครั้งนึงยังไม่นานเท่าไร เมื่อผมขี้เกียจเทียวระหว่างที่พัก
สวัสดิการของสาขาเดิมของบริษัท กับสาขาใหม่ที่ต้องข้ามเจ้าพระยาไปทำ
งานฝั่งบางกรวย นนท์ จึงไปเช่าห้องอยู่ ชีวิตประจำวันเมื่อเลิกงานมาก็นั่งๆ
นอนๆเล่นคอมฯอ่านหนังสือ เปิดฟังสวดมนต์ ภาวนาบ้างนิดหน่อย อยู่มาคิน
หนึ่ง..(อย่าเพิ่งละสายตากะลังจะไคลแมค) ขณะหลับก็ฝันเห็นมือซึ่งมีแต่โคลง
กระดูก ยื่นมาจับที่ข้อมือขวาของกระผมดึงใว้ ความรู้สึกผมขณะนั้นแปลกใจ
50%ตื่นเต้น30%งง10%กลัว10% ในฝันผมพยายามดึงมือกลับให้หลุด จนผม
ตื่นขึ้น และยังงงๆ ครั้นจะคิดปรุงให้กลัว ใจมันก็พลอยจะกลัว จึงบอกจิตว่าอย่าปรุงไปยังงั้น มันจึงหยุด ผมเลยไม่กลัว ครั้นต่อมาประมาณ
ใกล้สิ้นเดือน ผมเกิดมีความคิด อยากกลับไปพักที่พักฟรีเดิมๆ ระหว่างทางที่
เทียวมาทำงานจะได้ชมทิวทัศน์เจ้าพระยาและอีกหลายเหตุผล ที่สำคัญ ประหยัดค่าเช่า หุหุ มาภายหลังมานึกถึงฝันที่ผีดึงแขน คงไม่อยากให้ย้ายออก
มั้ง เอ....แล้วเขารู้ใจผม ก่อนที่ผมจะรู้ใจตังเองได้ไง จะกั๊กผมใว้ทำไม
แล้วท่านผู้อ่านมีประสบการณ์ เล็กๆน้อยๆมาแชร์บ้างไหมเอ่ย......

 

แต่การเห็นผีอย่างจะแจ้ง แสดงเป็นตัวเป็นตนยังไม่เคย คงจะรู้ว่าผมขี้กลัว(นิดๆ)
ไม่ยอมรับโดยตรง กลัวเสียฟอร์ม แต่รูปแบบของเสียงและกลิ่น พอสัมผัสมาบ้าง
แม้เมื่อตอนบวชจะเคยไปอยู่ป่าช้า3-4เดือนก็ไม่เคยเจอ ส่วนเสียงนั้นพอตกเย็นวันพระ
ชาวป่าช้าก็คุยกันจ๊อกแจ๊กจอแจ เหมือนในหมู่บ้านของคนชนบทนั่นแหละท่านเอ๋ย
บรื๋อออ ..เอาใว้ว่างๆจะมาโม้ต่อ ไม่มีใครเม้นท์หรือโพสทอะไรต่อเลย น้อยใจไปละ ฮึ!

 

มีเปอเซ็นต์บอกอาการด้วยครับ ฮ่าาๆๆ

 

ถูกแล้วครับ ทีแรกกะวัดเป็นปริมาตรว่าแปลกใจ600cc.,กลัว100cc. กลัวคนอ่านจะรู้ความเพี้ยนไม่มีลิมิตของผมอะดิ หุหุ ช่วงนั้นมาคิดๆดูแล้ว
ค่าเช่าหัองกับค่านำ้มันเทียวไปเทียวมาก็ไม่แตกต่างกันซักเท่าไร แต่ลางสังหรณ์ว่าระยะนี้ไม่ควรสัญจรบนท้องถนนบ่อยนักอะคับ

 

ตอนอยู่ป่าช้า ปา่ช่านั้นเป็นป่ช้ารวม หลายๆหมู่บ้านนำมาเผามมาฝังที่เดียวกัน เดินไปทางใหนเจอแต่ถ่านรอยเผาและหลุมศพฝังพร้อมป้ายชื่อ(ไม่รู้จะลุกขึ้นมาทักทายเมื่อไร อิอิ) ผมพระหนุ่ม ใช้ชีวิตในนั้นกับหลวงตาอีกองค์ ซึ่งท่านบอกท่านเป็นศิษย์ลป.สมชาย วัดเขาสุกิม ท่าเคยชวนจาริกไปกราบคารวะ(ช่วงนั้นท่านยังมีชีวิตอยู่) เป็นเพราะผมบุญน้อย ไม่ได้ไปกราบฟังธรรมจากท่านเลย.....วันหนึ่งเมื่อฉันเช้าเสร็จ ซึ่งก็มีแค่วันละมื้อนะแหละ จะเดินสำรวจป่าช้านี้ให้ทั่วถึงดูซะหน่อย เด๋วค่อยต่อดีกว่า

 

เดินสำรวจมาถึงกุฏิหญ้าคาอยู่ลึกเข้าไป มีแคร่ไม้ไผ่หลังหนึ่ง ลองเข้าไปนั่งรับ
บรรยากาศ ลมโชยเบาๆไม่ขาดระยะ เลยลองเอนลงนอนดูสักหน่อย ไม่คิดจะนอนนาน
หรือหลับแต่อย่างใด ด้วยคำสอนของอาจารยยังก้องอยู่ในหูว่า กินแล้วนอนเหมือนหมู
ไม่มีบุญให้ชาวบ้าน เป็นหนี้ก้อนข้าวเขา แต่ด้วยบรรยากาศลมโชย บวกกับการนอนดึก
ลุกเช้ามานาน แล้วเพิ่งฉันเสร็จ หนังท้องตึง อิอิ พอเผลอสติก็เริ่มเคลิ้มกะลังจะหลับ
ตะแคร่ทางปลายเท้าโดนยกขึ้นอย่างแรงและเร็ว จนต้องรีบยกหัวและลุกอย่างไวเพื่อไม่ให้ไหลตกไปทางหัวนอน โทสะพุ่งปริ้ด ต้องพยามระงับอยู่นาน แล้วจึงขอโทษและขอบคุณเขาที่มาเตือน ซึ่งก็ไม่รู้หรอกว่าใคร
ยืนยันว่าไม่เหมือนการนอนละเมอฝันว่าวิ่งแล้วยันเท้าออกจิงและตื่นเหมือนตอนเด็กๆ อิอิ

 

เจตภูติของผู้ที่จะตายจะมาที่ป่าช้าก่อน(เป็นความเชื่อส่วนตัว โปรดใช้วิจารณญาน
มิฉนั้นอาจบ้าตาม หุหุ) คืนหนึ่งขณะเดินจงกม กลับไปกลับมาอยู่นั้น...ทันใดนั้น ....
(ลุ้นอะจี้ อิอิ) มีลมพัดวูบเรี่ยดิน มาหยุดนิ่งข้างๆทางจงกม อ้าวไม่มีคนติดตามอานท่าไรเลย เดี๋ยวมาใหม่ตอนมีคนมุงดีฝ่า หุหุ

 

มาติดตามแว้ววววว ค่า
มาเล่าต่อน๊าาาา... เล่าเก่งนะคะ...มีกั๊กสมชื่อ 555

สงกะสัย..คงได้พลังไปบ้างแล้ว เลยมีแรงมาเล่า

 

มีแควนๆขึ้นมาแล้วสองท่าน คือท่านเมสซี่และเจ้าจันทรา มามา มานั่งจิบนำ้ชา
ฟังข้าฝอยต่อ ...อันว่าลมที่พัดลู่เรี่ยดินทะลุพุ่มไม้ใบหญ้ามาได้ จากประสบการณ์
(น้อยนิด อิอิ) มันต้องเป็นวิญญานแน่ จากการสัมผัสทางใจ ณ.จุดที่ลมมาหยุดนิ่ง
ที่ข้างทางจงกมนั้น มีพลังงานชนิดหนึ่งอยู่ตรงนั้น (บอกแล้วว่า ไม่เคยเจอผีแสดง
ให้เห็นเป็นตัวตนอย่างจะแจ้ง อาจเป็นเพราะตั้งจิตใว้ว่าไม่อยากเห็น และยังไม่ปลดล๊อค
จุดนี้) พลังงานนั้นมีลักษณะทางนามธรรมที่เหงา เศร้า และสับสน ผมจึงส่งความ
ปรารถดี ความเบาสบาย โล่งโปร่งไปให้ (เคยให้ประจำ ให้ดะ ให้ไม่มีประมาณ และเคย
อฐิษฐานใว้เผื่อลืมหรือขี้เกียจว่า ขอให้ได้ทุกท่าน แม้เมื่อข้าไม่ได้ส่งก็ขอให้ให้เป็นปกติ)
รู้สึกว่าพลังงานนั้นแจ่มใสและโปร่งโล่งขึ้น และกลับไปแบบผมจับทางไม่ถูก ผมก็เดินจงกมต่อ....เช้าขึ้นมา เจอหน้าหลวงตาๆก็ทักทาย และว่าเมื่อคืนตา...(ชื่อ)..คนที่นอนป่ววยอยู่ในหมู่บ้าน..(ชื่อหมู่บ้าน)..มาหาครูบา..(ชื่อผม)..บ้างเปล่า? เมื่อคืนเขา
มาหาผมนะฯลฯ.แล้วแกคุยต่อยืดยาว ส่วนผมก็ตอบแค่ว่าไม่เห็น ผมก็ไม่ได้โกหกเพราะไม่ได้เห็นด้วยตาจริงๆ ..อีกสองวันต่อมาก็มีคนตายในหมู่บ้านซึ่งก็คือตาคนนั้นนั่นแหละ และนำมาเผาในป่าช้า
แต่ว่า โอกาสหน้าผมจึงจะมาต่อจะได้ไม่เสียสมญากั๊กที่จันทรามอบให้ หุหุ

 

เข้ามานั่งจิบน้ำชา ฟังเรื่องผีอ่ะ...แต่ว่าน้ำชามันเย็นไปตี๊ดดดดดดด
ก็คนเล่าเล่นชงไว้ตั้งแต่ตีหนึ่งอ่ะ...อิอิ
ก็...กั๊ก...สมชื่อแล้ว คนเล่าก็เล่าอย่างใจเย๊นนน เย็น... เห็นภาพเลย 555

จะมาเล่าเริ่องผีกะเค้าบ้างอ่ะ...
เรื่องที่ว่าเคยเห็นมั้ย...ตอบว่าไม่เคยค่ะ แต่รู้สึกเนี่ยบ่อย 55
ที่จะมาแชร์ก็เป็นเรื่องฝันค่ะ...แต่คงไม่หนุกเท่าไหร่อ่ะ อิอิ (ออกตัวนิดนึง)
คือว่า...เคยฝันว่า...นอนอยู่ในห้องนอน (ตอนนั้นอยู่ต่างจังหวัด) ก็มีผีมายืนเหยียบอกอ่ะ (บรื๋ออออ)
เค้ายืนเหยียบสองเท้าเลย ความรู้สึกตอนนั้นก็กลัวนะ กลัวมากด้วย 555
จากที่กลัวก็เริ่มเปลี่ยนมาเป็นโกรธ..อิอิ
พอกลัวผสมโกรธมากๆๆ ก็เลยผุดลุกขึ้น แล้วเอามือผลักคุณผีหล่นลงไปนั่ง
ช่วงที่ผีตกใจ..เราก็รุกฆาตทันที..อิอิ ชี้นิ้วไปที่ประตูแล้วตวาด...
"ไปให้พ้น...ทางใครทางมัน" แล้ววาดมือชี้ไปที่ประตู
คุณผีก็หายแว้บบบบไป...ข้าพเจ้าก็อกสั่นขวัญหายอยู่ตั้งนาน
--จบแระค่ะ--

 

สวดยวดดด...ปรบมือให้8888...
แนะนำให้บวกท่าทีลีลาเพิ่มดังนี้
..พอผีล้มลงกลิ้งโคล่โร่ อิอิ(ภาษาไรแว้) เจ้าจันทราได้ที มือเท้าสะเอวข้างนึง
แล้วย่อตัวท่าโขนเหยียดแขนอีกข้างพร้อมชี้นิ้วอ่อนช้อยไปทางประตู เอ่ยวจี
อย่างนุ่มนวล(แต่ว่าเป็นการตวาดสำหรับเธอ ) "ไปให้พ้นนะเจ้าผีเอ๋ย มาทางใหน
ไปทางนั้นเลย ชะเอิ่งเอย เอยยะ ชะหนอยแน่".

 

ผีตนนั้นโดนจันทราขับไล่ เดินคอตก .,ไม่ใช่ซินะ ต้องล่องลอยคอตกกลับไปบ้านที่เพิ่งจากมา ไปเจอสังขารร่างกาย
ของตน ที่นอนแน่นิ่ง รายล้อมไปด้วยหมู่ญาติที่ร้องให้สะอึกสะอื้น
จึงพรำ่รำพันออกมา " โอ้อนาถ ตัวข้า ลาลับโลก
สุดเศร้าโศก ทิ้งร่างใว้ ใจสลาย
ภพมนุษย์ สุดอาลัย ใยต้องตาย
ต่อนี้ไป ไมรู้ทาง ช่างมืดมน"
..เรื่องมันศ้าววว..ฮือออออออ (คนติดตามผันอารมณ์ทันป่าวนิ อิอิ)

 

หุหุหุ...เรื่องของเรา..ได้กลายเป็นลิเกไปซะแระ...555

เรื่องของผี...ผีผี...ต้องร้อง..บรื๋ออออออ
คำร่ำลือ...ว่าดุ...หุหุหะ (ไปไม่เป็นค่าา)
ไม่อยากเจอ...แต่อยากฟัง...มันส์ดีจ๊ะ
ก็..อ่ะนะ...พูดหน่อยเดียว...เสียวหลังเลย.. (ฮู้ววววว....ลงจนได้ เกือบไปไม่รอด อิอิ)

 

ใดใดในโลก ล้วน หมุนเวียน
สุดที่คงเสถียร อยู่ได้
สังขารดั่งคันเกวียน หักล่ม จมไป
ใจยิ่งครวญหวนให้ โศกเศร้า อาดูร
ผืยังคงรำพันไม่จบ พร้อมกับนึกตัดพ้อจันทรา ว่าแค่เหยียบอกเล่น ทำเป็นโกรธ อุต๊ะ!
เพียงหวังหยอกยั่วเย้า กับจันทร์
เธอถั่งโถมกายพลัน โค่นกลิ้ง
เอาไงหว่า งงงัน ไปไม่ถูก เลยเชียว
จับเจ่า เราจำทิ้ง ร่างใร้ วิญญาณ...ฮืออออออ
~~คราต่อไป มาเล่าการบำเพ็ญกุศลกับศพ ของหลวงตาผู้กัลยาณมิตรผมซะหน่อย..

 

........ผืยังคงรำพันไม่จบ พร้อมกับนึกตัดพ้อจันทรา ว่าแค่เหยียบอกเล่น ทำเป็นโกรธ อุต๊ะ!
เพียงหวังหยอกยั่วเย้า กับจันทร์
เธอถั่งโถมกายพลัน โค่นกลิ้ง
เอาไงหว่า งงงัน ไปไม่ถูก เลยเชียว
จับเจ่า เราจำทิ้ง ร่างใร้ วิญญาณ...ฮืออออออ

......เอิ่ม....คุงผี มาเหยียบอก หยอกเล่น รึเนี่ยยยยย
ว๊าาาาาา....เค้าม่ายรุ นินา ขอโต๊ดเด้อ...คุงผี
(คุณลั้ลลา..ดูจะเข้าใจหัวอกคุณผีดีเน๊อะ...55)

 

และแล้วชาวบ้านก็แห่แหนกัน นำศพชายวัยกลางคน ค่อนไปทางชรานั้น(ที่วิญญาณมาก่อนเสียจริง) มาเผา
ที่ป่าช้า ณ จุดเดียวกับศพอื่นๆ..ซึ่งเมื่อก่อนเผากระจายไป
ภายในป่าช้า ตามแต่จะเสี่ยงทายได้สถานที่ ส่วนวิธีเสี่ยงทายนั้นจะไม่ขอกล่าว
เพราะในยุคที่กระผมไปบำเพ็ญเพียรนั้น ได้ยกเลิกไปแล้ว
หลังจากสวด ชักบังสุกุลฯเ เละจุดไฟเผานำญาติโยมแล้ว พระวัดอื่นก็กลับ
ผมกับหลวงตาก็แยกยัายกลับุกฏิใคร กุฏิเผือก(ยังจะเล่นอีก)...พอคำ่มืด
โยมผู้ชายที่คอยเฝ้าเขี่ยศพให้ตรงจุดไฟแรงก็กลับหมด ท้องฟ้าก็ร้องครืนๆ
เอาละซี เกิดฝนตก โดยศพยังใหม้ไม่หมด จะไม่ดูอุจาดตาไปหรือ หลวงตาท่าน
คงปิ๊งไอเดีย บำเพ็ญกุศลพิเศษกับศพขึ้นมา จึงมายืนเรียกอยู่ห่างกุฏิผมไม่ไกล
" ครูบา..(ชื่อผม)ๆ" ."ไปเขี่ยศพเอาบุญกันมั๊ย" โธ่ หลวงตาช่างไม่รู้มาดเคร่งขรึม
ไม่มีทีท่าสะทกสะท้านสิ่งใดๆของกระผมนั้น บัดนี้สิ่งปฏิกูลในกระเพาะได้อพยพ
ขึ้นไปอยู่บนสมองแล้ว อิอิ จึงหาอุบายเพียรลงทางจงกม แล้วตะโกนตอบหลวงตาไป
" เชิญหลวงตา เอาบุญคนเดียวไปก่อน พักนี้ผมไม่ค่อยว่างเลย " อิอิ บรื๋ออมืดๆยังชวน
ไปนั่งเขี่ยผีเล่นอีก เกิดเขาซาบซึ้ง ชะโงกหน้าขึ้นมาขอบใจจะว่าอย่างไร หุหุ~~
คราต่อไปจะกล่าวเรื่องหวย เกี่ยวพันถึงเรื่องกรรมจั๊กหน่อย ไม่ได้กั๊กน้าาา

 

กั๊ก..นั่นแหละ...ถูกแล้วววววว ไม่ต้องออกตัวเบยยยย..555

 

โอ้ว่าเจ้า jantraa เข้ามาเหน็บ
ไม่ยักเจ็บ แสบดังมีด ที่กรีดหิน
แม้องค์พระ ปฏิมา ยังราคิน
คนเดินดิน .ไม่เลิกกิน ข้าวแกงเอย
กลอนคุ้นๆฮิ
~~~ อันว่าพระเณรที่อยู่ป่าช้านั้น เป็นหนึ่งในหลายๆทางเลือกของบรรดา
คอหวย ต่างแวะเวียนมาเมื่อใกล้วันหวยออก อ้าวววว ไม่มีผู้ชมอีกละ กลับบ้านหมดเบย โหวงเหวงอะ เดี๋ยวมาใหม่
ตอนมีมิตรรักแควนเพลงดีฝ่า

 

หน้าที่ผู้ต้อนรับขับสู้ญาติโยม รวมทั้งคอหวย ตกเป็นของหลวงตาโดยปริยาย
เพราะท่านอาวุโสและแก่พรรษา อีกอย่างท่านก็ไม่เคยใช้ผมใช้ผมในเรื่องนี้
..ใช้ไม่ทัน ฉันเสร็จผมจะรีบชิ่งทันที.. ส่วนว่าคำถามที่ได้ยินบ่อยๆก็ประมาณว่า
หลวงพี่,หลวงตาฝันดีใหมครับ อยากฟังความฝันหลวงพี่บ้างครับ บางคนก็พูดตรงๆ
มีตัวดีๆบ้างใหมครับ บางทีผมอยากยื่นสบู่ให้ซักก้อนให้ไปฟอกและขัดสีฉวีวรรณ
จะได้ตัวดีเกลี้ยงเกลา กลัวจะหาว่าพระรึตัวโจ้ก จึงได้แต่คิด อิอิ แต่ถึงกระนั้นแม้ผม
ไม่ใบ้หวยใคร (เพราะไม่รู้ อิอิ)ก็ยังมีบ้านหนึ่ง ที่ผมบิณฑบาตรผ่านประจำฝัน

 

ฝันว่าผมไปบอกหวย แล้วซื้อถูก นำข้าวของมาใส่บาตรเยอะแยะในวันหลังหวยออก
ทีแรกก็นึกว่าอานิสงค์จากการทำบุญบ้าน มารู้จากหลวงตาทีหลังว่าเขาฝันว่าผมไปบอกหวย ด้วยว่าหลวงตานั้นสนิทกับชาวบ้าน
ตามประสาอาวุโส แล้วผมยังได้แง่คิดจากหลวงตาและเป็นความเชื่อของผมเองว่า
กออยู่ทีกรรมและผลของกรรม ถ้าไม่มีกรรมดีที่สร้างใว้ และพร้อมจะส่งผล ซื้อหวย
ยังไงก็ไม่ถูก แต่ถ้าถึงคราวจะได้รับผลแห่งกรรมดี ถึงไม่ซื้อหวยก็จะต้องได้ลาภ
อย่างใดอย่างหนึ่งแน่นอน และถ้าผลกรรมดีที่จะส่ง มีน้อยนิด แต่เราจะดันเอาให้ได้มาก
ก็จะเกิดผลเสียอันเกิดจากการติดลบบุญดังเรื่องราวจากปากหลวงตาดังนี้......มีต่อหน้าถัดไป อิอิ