ทำยังไงถึงจะรู้ว่าเรา ปราถนาพุทธภูมิ?

ผู้ขึงสายพิณพอเหมาะ

ดูก่อนโสณะ ! เมื่อเธอเข้าไปสู่ที่ลับหลีกเร้นอยู่แต่ผู้เดียว ความคิดได้

เกิดขึ้นแก่เธอว่า “สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้าเหล่าใด ซึ่งปรารภความเพียร

อยู่เราก็เป็นผู้หนึ่งในบรรดาสาวกเหล่านั้น ถึงอย่างนั้น จิต ของเราก็ยังหาพ้น

จากอาสวะเพราะไม่ถือมั่นได้ไม่. อันที่จริง โภคะในสกุลของเรา ก็ยังมีอยู่

มากเราอาจจะใช้สอยโภคะและบำเพ็ญบุญได้อยู่, ถ้ากระนั้น เราควรสึกไปใช้

สอยโภคะ และบำเพ็ญบุญเอาจะดีกว่า” ดังนี้ มิใช่หรือ ?

“เป็นเช่นนั้นจริง พระเจ้าข้า.” พระโสณะทูลตอบ.

ดูก่อนโสณะ ! เธอมีความคิดในเรื่องนี้ เป็นอย่างไร : เมื่อก่อนแต่ครั้ง

เธอยังเป็นคฤหัสถ์ เธอเชี่ยวชาญในเรื่องเสียงแห่งสายพิณ มิใช่หรือ ?

“เป็นเช่นนี้ พระเจ้าข้า”



ดูก่อนโสณะ ! เธอจะสำคัญข้อนี้เป็นไฉน : เมื่อใด สายพิณของเธอขึง

ตึงเกินไป เมื่อนั้น พิณของเธอจะมีเสียงไพเราะน่าฟังหรือ จะใช้การได้หรือ ?

“ไม่เป็นเช่นนั้น พระเจ้าข้า.”

ดูก่อนโสณะ ! เธอจะสำคัญข้อนี้เป็นไฉน : เมื่อใด สายพิณของเธอ

ขึงหย่อนเกินไป เมื่อนั้น พิณของเธอจะมีเสียงไพเราะน่าฟังหรือ จะใช้การ

ได้หรือ ?



๑. บาลี พระพุทธภาษิต ฉกฺก. อํ ๒๒/๔๑๘/๓๒๖, ตรัสแก่ท่านโสณะ ผู้คิดจะลาสิกขา.



“ไม่เป็นเช่นนั้น พระเจ้าข้า”

ดูก่อนโสณะ ! แต่ว่า เมื่อใด สายพิณของเธอ ไม่ตึงนักหรือไม่หย่อน

นักขึงได้ระเบียบเสมอ ๆ กันแต่พอดี เมื่อนั้น พิณของเธอ ย่อมมีเสียง ไพเราะ

น่าฟังหรือ ใช้การได้ดีมิใช่หรือ ?

“เป็นเช่นนั้น พระเจ้าข้า.”



ดูก่อนโสณะ ! ข้อนี้ก็เป็นเช่นนั้นแล กล่าวคือ ความเพียรที่บุคคล

ปรารภจัดเกินไป ย่อมเป็นไปเพื่อความฟุ้งซ่าน, ที่ย่อหย่อนเกินไปย่อมเป็นไปเพื่อ

ความเกียจคร้าน. โสณะ ! เพราะเหตุนั้นแล เธอจงตั้งความเพียรแต่พอดี, จง

เข้าใจความที่อินทรีย์ทั้งหลาย๑ ต้องเป็นธรรมชาติเสมอ ๆ กัน, จงกำหนดหมาย

ในความพอดีนั้นไว้เถิด.

“พระเจ้าข้า ! ข้าพระองค์จักปฏิบัติอย่างนั้น”.

กาลต่อมา ท่านพระโสณะได้เริ่มตั้งความเพียรแต่พอเสมอ ๆ กัน ไม่ยิ่งไม่หย่อน, ได้ทราบความที่อินทรีย์

ทั้งหลายต้องเป็นธรรมชาติเสมอ ๆ กัน

 

... จากบางส่วนของประวัติท่านครูบาวัง ฐิตสาโร

... สมัยที่ท่านครูบาวังยังเป็นสามเณร ท่านได้แสวงหาครูบาอาจารย์ที่เป็นที่เคารพนับถือในสมัยนั้น เมื่อมีโอกาสอันเหมาะ ท่านได้เข้าไปกราบ หลวงปู่เสาร์ กนฺตสีโล กราบขอเป็นศิษย์ท่าน หลวงปู่เสาร์ก็รับเป็นศิษย์ แล้วก็ได้รับการอบรมจากท่านเป็นอย่างดี

... เมื่อท่านได้รับการอบรมแล้วก็เร่งบำเพ็ญสมาธิภาวนาให้ยิ่งขึ้นอย่างแรงกล้า และได้เกิดความรู้สึกปรารถนาเป็นพระพุทธเจ้าองค์หนึ่งในภายหน้าหรือเรียก “ ปรารถนาพุทธภูมิ ” นั้นเอง ท่านจึงได้เข้ากราบเรียนเรื่องนี้ให้หลวงปู่เสาร์ทราบ หลวงปู่เสาร์ได้ชี้แจงว่าการปรารถนาพุทธภูมินี้ กว่าจะเป็นพระพุทธเจ้าได้ต้องใช้เวลาสร้างบารมีมาหลายกัป หลายภพหลายชาติ เนิ่นนานมาก ท่านได้แนะนำให้เลิกการปรารถนานี้เสีย

... แต่พระอาจารย์วังก็ได้กราบเรียนท่านหลวงปู่เสาร์ว่า

... “ มีความมุ่งมั่นรักในพุทธภูมินี้มาก แม้จะมีผู้มีอำนาจมาบังคับว่าถ้าไม่ยอมถอนจากความปรารถนานี้ จะฆ่าให้ตาย ก็ไม่ยอมถอน แม้จะฆ่าให้ตายก็ยอม ”

... เมื่อเป็นอย่างนั้นท่านหลวงปู่เสาร์ก็พลอยอนุโมทนาด้วย และบอกว่าขอให้ตั้งใจต่อไป ในเวลาต่อมา ท่านได้เล่าให้ผู้เขียน(พระจันโทปมาจารย์ (หลวงปู่คำพันธ์ จันทูปโม))ฟังว่า เมื่อการภาวนาของท่านก้าวหน้าไปจนชำนาญทางด้านสมถะกัมมัฏฐานแล้ว เมื่อยกจิตพิจารณาวิปัสสนากัมมัฏฐานมากขึ้น จิตจะสะดุด แล้วประหวัดถึงความปรารถนาพุทธภูมิทันที ไม่สามารถไปต่อได้มากกว่านั้น แต่ท่านก็ยังคงมุ่งมั่นในพุทธภูมินี้เรื่อยไป

... เป็นเครื่องยืนยันว่า ผู้ปรารถนาพุทธภูมิทุกท่านที่ผ่านการสร้างบารมีมาพอสมควรแล้ว จิตจะมีความผูกพันในพระพุทธเจ้าอย่างยิ่ง เห็นพระพุทธรูปก็ดี ได้อ่านพระพุทธประวัติตอนใดตอนหนึ่ง โดยเฉพาะตอนเสด็จลงจากดาวดึงส์แล้วทรงเปิดโลกให้มนุษย์และอมนุษย์ได้เห็นกันก็ดี จิตจะมีความชอบใจแล้วปรารถนาเป็นพระพุทธเจ้าทันที เพราะมันมีเชื้อเก่า คือ พระโพธิญาณกระตุ้นเตือน

... และในกาลที่มีพระพุทธเจ้าก็ดี หรือกาลที่ว่างจากพระพุทธศาสนาก็ตามพระโพธิญาณนี้แหละที่คอยตักเตือนจิตให้สั่งสมบุญกุศลคุณงามความดีหรือภาษาพระเรียกว่า บารมี๑๐ เรื่อยๆ ชาติละเล็กละน้อย จนเต็มในพระพุทธวิสัยในที่สุด ถ้าไม่สะดุุดลาพุทธภูมิกันเสียก่อน

... และประการหนึ่ง อย่าพากันไปดูถูกว่าผู้ปรารถนาพุทธภูมิบางคนทำชั่วทำเลว เพราะว่าพระโพธิสัตว์บารมีต้นและอุปบารมียังมีความรอบคอบน้อย อาจมีพลาดพลั้งในการทำความดี ในศีล๕ กรรมบถ๑๐ แบบท่านโตไทยยะพราหมณ์กันได้บ้าง แต่อย่างไรพระโพธิสัตว์ก็คือพระโพธิสัตว์ สัตว์ผู้มีความกรุณาหมายรื้อขนเวไนยสัตว์สู่พระนิพพาน

 

({) สวัสดีครับคุณะธัมมะสามี หายหน้าหายตาไปนานมากเลย ไม่เคยแสดงความ คิดเห็นนานแล้ว นึกว่า ลาโลกไปแล้ว ได้ข่าวว่าป่วย นาน แต่ มาให้เห็นนี่ แสดงว่า โรคคาพยาธิ คงปรอดโปร่งแล้วสิน่า หรือไปฝึกวิทยายุทธ แบบแน่นปึ๊กมาแล้ว คิดถึงนะอนุโมทนาสาธุ ในความดีครับ

 

สวัสดีครับ ผม จขกท.

เวลาไปทำบุญตามวัดเค้าชอบให้อธิษฐานว่า "นิพพานะ ปัจจัยโย โหตุ"

ผมอยากทราบว่า พวกพี่ๆที่ปราถนาพุทธภูมิทั้งหลาย เปลี่ยนคำอธิษฐานรึเปล่าครับ ถ้า

เปลี่ยนแล้วเปลี่ยนเป็นอะไรหรอครับ

ขอบคุณครับ ^^

 

... คำอธิษฐาน "นิพพานะ ปัจจัยโย โหตุ" จงเป็นปัจจัยแก่พระนิพพาน คำอธิษฐานนี้ผู้ปรารถนาพุทธภูมิก็ใช้ได้เหมือนกันครับ

... พระโพธิสัตว์ก็ปรารถนาพระนิพพาน แต่ขอไปพระนิพพานในอนาคตก็เท่านั้น ท่านครูบาศรีวิชัยนักบุญแห่งลานนาไทย ท่านเป็นพระโพธิสัตว์ปรารถนาพุทธภูมิ แถมบารมีเป็นปรมัตถบารมีหมดแล้ว ท่านทำบุญต่างๆ ยังอธิษฐานว่า ด้วยอานิสงส์นี้ขอให้สำเร็จแก่พระนิพพานธรรม

 

นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ ก็ไม่ผิด
แต่จะให้ตรงเป้าเลย น่าจะเป็น โพธิญาณะ ปัจจะโย โหตุ
ส่วนตัวผมใช้เป็นภาษาไทย แต่ยังไม่เคยเปล่งเสียงออกมานอกลำคอ
คงเพราะยังตัวกะต้อยอยู่ อิอิ

 

({) สวัสดีครับ หลานชาย อายุยังน้อย แต่คิดการไกล อนุโมนานะ แค่คิดก็เป็นแล้ว พุทธภูมิน่ะ แต่จะได้แค่ไหน ถึงไหน นั่นอีกเรื่องหนึ่ง แต่การทำนั้น ต้องทำหลีกเลี่ยงไม่ได้ เพราะ เราต้องการไปเป็นครูเขานี่ แต่อย่าอยากอย่างเดียว ต้องทำเท่านั้นครับ ลงมือทำเมื่อไหร่ เมื่อนั้น เราได้ ทำแล้ว จะสำเร็จแค่ไหน นั่นอีกเรื่องหนึ่งครับ


การทำความปราถนา ของใครของมัน แล้วแต่ ละครูบาอาจารย์ แต่จุดสูงสุด คือที่เดียวกัน คือพระนิพพาน แต่ส่วนสาย ครูบาอาจารย์ ของผม ท่านสอน ให้เอาในชาตินี้เลย จะได้หรือไม่ได้ จะถึงหรือไม่ถึง ก็ไม่เป็นไร อย่างน้อยก็เกิด น้อยชาติลง ทำให้ย่นระยะทาง ให้เร็วขึ้น หรือ เกิดน้อยลง จะเป็น พุทธภูมิก็ดี ปัจเจกภูมิก็ดี สาวกภูมิก็ดี เอามันชาตินี้แหละ ชาติสุดท้าย ถึงพระนิพพาน นี่เป็นการเร่งรัด อธิษฐานบารมี ชาตินี้ไม่ถึง ชาติหน้า หรือชาติต่อๆไป ก็ถึง หรือ บารมีเต็ม ในอนาคตกาล เบื้องหน้าโน้นเทอญ แล้วเมื่อไหร่ มันก็กาล นานอยู่นั่น ไม่ย่นย่อ ให้ไกล้ สักทีครับสวัสดี

 

อันนี้เอามาจากวิริยาธิกะพิเศษบันทึกครับเผื่อว่าจะเป็นประโยชน์​

นะโมตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมา สัมพุทธ ธัสสะ
นะโมตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมา สัมพุทธ ธัสสะ
นะโมตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมา สัมพุทธ ธัสสะ
พุทธัง สรณัง คัจฉามิ
ธรรมมัง สรณัง คัจฉามิ
สังคัง สรณัง คัจฉามิ
ณ โอกาสบัดนี้ ข้าพระพุทธเจ้าขออาราธนาบารมี องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ พระธรรม พระอริยสงฆ์ทั้งหลาย ครูบาอาจารย์ทั้งหลายสืบๆกันมา มีพระเดชพระคุณหลวงพ่อพระราชพรหมยาน วัดท่าซุงเป็นที่สุด​

ข้าพระพุทธเจ้าขอตั้งมโนปนิธานเป็นสัตยาอธิฐานบันทึกไว้เป็นลายลักษ์อักษร ฝากไว้ให้สาธุชนคนรุ่นหลัง ลูกหลาน ญาติมิตร หมู่คณะบริษัทบริวาร ตลอดจนปวงเทพเจ้าเหล่าเทวาทั้งหลาย ทั่วสากลพิภพ และพระยายมราช ขอจงได้กำหนดจดจำไว้ ณ ที่นี้​

ข้าพระพุทธเจ้าขออ้างถึงกุศลผลบุญยราศรีทั้งหลายที่ได้บำเพ็ญมาแล้ว ตั้งแต่ต้นจนถึงบัดนี้ และที่จะมีเกิดขึ้นต่อเนื่องกันไปในอนาคตกาลอันอเนกอนันต์นั้น ขอจงส่งผลให้ข้าพระพุทธเจ้าจงได้บรรลุอภิเษกพระสัมมาสัมโพธิญาณ ในแบบวิริยาธิกะพิเศษในอนาคตกาลโน้นเถิด​

ต้นโพธิเมื่อแตกใบแค่ใบอ่อนมันก็เป็นต้นโพธิ ใบเลี้ยงคู่แรกมันก็เป็นใบโพธิ ต้นโพธิยังไงมันก็เป็นต้นโพธิ มันก็เจริญเติบโตไปตามประสาไม้ใหญ่ใบหนาเป็นร่มเงาให้กับหมู่สัตว์น้อยใหญ่ทั้งหลายได้อาศัยใบบุญต่างๆ​

ใบของต้นโพธิไม่เหมือนใบของต้นถั่วงอก เพราะฉะนั้นแม้จะแค่แตกหน่อยังไม่ยืนต้นมันก็รู้ว่าต้นโพธิ​

คำอธิฐานข้างบนนี้แค่เป็นตัวอย่างนิดหน่อยเท่านั้นแค่พอเป็นแนวทางให้คุณน้องเจ้าของกระทู้เอาไปประยุกต์ให้เหมาะกับวิสัยของตัวเอง และตามความเหมาะสมของคำสอนครูบาอาจารย์ของตัวเอง ​

ผมเองผมเคารพรักทั้งพระเดชพระคุณบูระพาจารย์หลวงปู่มั่น ภูริทิตโต(พุทธภูมิเดิม แต่ท่านลาในชาตินี้) บูรพาจารย์หลวงปู่่ครูบาศรีวิชัย บูระพาจารย์หลวงปู่ปาน โสนันโท พระเดชพระคุณหลวงปู่สดวัดปากน้ำ(ตำราบอกว่า พุทธภูมิเดิมแต่ท่านลา หากไม่ใช่บริวารท่านจะไม่มากแบบนี้) มีพระเดชพระคุณหลวงพ่อพระราชพรหมยานวัดท่าซุงเป็นบูระพาจารย์ ท่านจะรับผมเป็นศิษย์หรือไม่นั้นเป็นเรื่องของท่าน แต่ผมจะเคารพรักท่านในฐานะครูบาอาจารย์นี่มันเรื่องของผม ท่านอาจารย์ทั้งหลายนี้ ท่านก็ห้ามผมไม่ได้ ที่จะไม่ให้ไปผมเคารพท่าน มันก็หมดเรื่องกัน​

หากเราจะเรียนอะไรเป็นอะไรมันก็ต้องกล้าๆ เรียนทหารมันแต่งเครื่องแบบนักเรียนทหาร เรียนช่างกลมันแต่งเครื่องแบบนักเรียนช่างกล เรียนบริหาร หรือการปกครองมันมีเครื่องแบบสัญลักษ์ของมัน มันตรงไปตรงมา เราก็มาดูว่าเราเนื่ยมันชอบเครื่องแบบ อีแบบใหน เขาห้ามเขียนคิ้วทาปากไปเรียนทหารหากว่าเราเป็นผู้ชาย เขาลือกันว่าอย่างนั้น
​

 

({) สวัสดีครับ พี่ พีซีโอ พี่ๆน้องๆทุกๆท่าน เนี่ย เป็นผู้ใหญ่ ให้ความเหมาะสม เหมาะเจาะ ตรงกับความต้องการของแต่ละท่านเลยครับ เบื้อง ต้น ท่ามกลาง และ ปลาย ท่านสามารถ เอาไปใช้ได้เลย ข้อปลีกย่อยแล้วแต่ท่าน จะเอานำไปอธิษฐาน เป็นเอกลักษ์ เพราะ พระพุทธเจ้ามี ๓ ระดับ ปัญญาธิกะ ศรัทธาธิกะ วิริยาธิกะ พระโพธิสัตว์ ก็มี ๓ ระดับ พิเศษ เอกอุ นั่น ก็เลือกเอา ตามความต้องการ การทำความปราถนานั้น เท่าขนโค คนที่ทำถึงจริงๆ แค่เขาโคเท่านั้น นี่พระท่านตรัสไว้เอง ไม่ใช่ผมพูด แต่ผมเอาคำท่านมา ส่วนใหญ่แล้ว ลากัน ในสมัยพระพุทธเจ้าองค์ต่างๆ ขอนุโมทนาสาธุครับ

 

... สวัสดีครับ พี่pco พี่บุญทรง ช่วงนี้ไม่ค่อยสบายครับ ขันธ์๕ มันเล่นงานหนักเป็นสารพัดโรคเลยครับ ไขมัน ความดัน หัวใจโต ปอดเป็นจุด ตับเป็นเงา แน่นหน้าอกหายใจลำบาก โรคไตวายระยะสุดท้าย เข้าๆ ออกๆ โรงพยาบาลรามาเป็นว่าเล่น ปีหน้าเดือนมกราคมฉีดสีสวนหัวใจ สมแล้วที่พระพุทธเจ้าท่านตรัสว่า โรคนิทัง ร่างกายมันเป็นรังของโรค และท่านพระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดท่าซุงท่านเบื่อร่างกาย มันเป็นโทษเป็นภัยอย่างนี้นี่เอง แต่ก่อนผมก็ไม่ค่อยเชื่อหรอกครับ แต่ตอนนี้อย่างซึ้งอยากจะตายวันละสิบรอบ

... คำอุทิศส่วนกุศลและอธิษฐานบารมีของผมอาจจะยาวหน่อย แต่ใชัเวลาแค่ ๑๐ นาที
... นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ (ว่า ๓ จบ)

... อิทํ ปุญฺญผลํ ผลบุญใดที่ข้าพเจ้าได้กระทำมาแล้ว ตั้งแต่ต้นจนถึงปัจจุบัน และจักบำเพ็ญต่อๆ ไป จนกว่าจะถึงวันที่ได้บรรลุอภิเษกสัมมาสัมโพธิญาณ ข้าพเจ้าขออุทิศถวายส่วนบุญส่วนกุศลทั้งหลายเหล่านี้ เป็นพระพุทธบูชาแด่องค์สมเด็จพระสัพพัญญูสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ เป็นปัจเจกพุทธบูชาแด่พระปัจเจกพุทธเจ้าทุกๆ พระองค์ เป็นธัมมะบูชาแด่พระธรรมอันเป็นเครื่องนำสัตว์ทั้งหลายออกจากทุกข์ และเป็นสังฆะบูชาแด่พระอริยะสงฆ์เจ้าทั้งหลาย ทั้งที่เป็นพระขีณาสพและพระเสขะบุคคล ตลอดจนพระมหาโพธิสัตว์เจ้าทุกๆ พระองค์

... ข้าพเจ้าขออนุโมทนาในส่วนแห่งกุศลผลบุญที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกๆ พระองค์ พระปัจเจกพุทธเจ้าทุกๆ พระองค์ พระธรรม พระอริยะสงฆ์เจ้าทั้งหลาย พระโพธิสัตว์เจ้าทั้งหลาย ที่ได้บำเพ็ญมาแล้วด้วยดี สาธุ

... อิทํ ปุญฺญผลํ ผลบุญใดที่ข้าพเจ้าได้กระทำมาแล้ว ตั้งแต่ต้นจนถึงปัจจุบัน และจักบำเพ็ญต่อๆ ไป จนกว่าจะถึงวันที่ได้บรรลุอภิเษกสัมมาสัมโพธิญาณ ข้าพเจ้าขออุทิศส่วนกุศลนี้ให้แก่ปู่ย่าตายายทั้งหลาย พ่อแม่ทั้งหลาย ครูอุปัชฌาย์อาจารย์ ญาติสนิทมิตรสหาย ท่านผู้มีพระคุณทั้งหลาย ภรรยาทั้งหลาย ลูกหลานบริวารทั้งหลายของข้าพเจ้า ตั้งแต่ชาติก่อนก็ดี ชาตินี้ก็ดี ขอท่านทั้งหลายจงได้อนุโมทนาส่วนกุศลนี้ ขอจงได้รับประโยชน์และความสุข เช่นเดียวกับข้าพเจ้าจะพึงได้รับ ณ กาลบัดเดี๋ยวนี้ด้วยเถิด

... และข้าพเจ้าขออุทิศส่วนกุศลทั้งหลายเหล่านี้ ให้แก่ท่านเจ้ากรรมนายเวรทั้งหลายที่เคยได้ล่วงเกินมาแล้ว ตั้งแต่ชาติก่อนก็ดี ชาตินี้ก็ดี ขอท่านเจ้ากรรมนายเวรทั้งหลาย จงได้อนุโมทนาส่วนกุศลนี้ และขอจงได้ให้อโหสิกรรมแก่ข้าพเจ้า นับแต่บัดเดี๋ยวนี้เป็นต้นไป จนกว่าจะเข้าถึงซึ่งพระนิพพานด้วยเถิด

... และข้าพเจ้าขออุทิศส่วนกุศลนี้ให้แก่ท่านเทพเจ้าทั้งหลายที่ปกปักรักษาข้าพเจ้า และท่านเทพเจ้าทั้งหลายทั่วสากลพิภพ และท่านพระยายมราช ขอท่านเทพเจ้าทั้งหลายและท่านพระยายมราช จงได้อนุโมทนาส่วนกุศลนี้ และขอจงได้เป็นสักขีพยานในการบำเพ็ญกุศลของข้าพเจ้า ในกาลวันนี้ด้วยเถิด

... และข้าพเจ้าขออุทิศส่วนกุศลทั้งหลายเหล่านี้ ให้แก่ท่านทั้งหลายที่ล่วงลับไปแล้ว ที่เป็นญาติก็ดี ไม่ใช่ญาติก็ดี สัมภเวสี ภูตผี ปีศาจ เปรต อสุรกาย และบรรดาท่านทั้งหลายที่รอตัดสินโทษอยู่ ณ สำนักพระยายมราช ขอท่านทั้งหลายจงได้อนุโมทนาส่วนกุศลนี้ ขอจงได้รับประโยชน์และความสุขเช่นเดียวกับข้าพเจ้าจะพึงได้รับ ณ กาลบัดเดี๋ยวนี้เถิด ถ้าหากท่านทั้งหลายยังไม่รู้จัก ขอท่านพระยายมราชและเทวดาทั้งหลาย จงบอกสัตว์เหล่านั้นให้อนุโมทนาส่วนกุศลนี้ด้วยเถิด

... อิทํ ปุญฺญผลํ ผลบุญใดที่ข้าพเจ้าได้กระทำมาแล้ว ตั้งแต่ต้นจนถึงปัจจุบันและจักบำเพ็ญต่อๆไป จนกว่าจะถึงวันที่ได้บรรลุอภิเษกสัมมาสัมโพธิญาณ ขอผลบุญทั้งหลายเหล่านี้จงเป็นปัจจัยให้ข้าพเจ้าได้บรรลุพระอภิเษกสัมมาสัมโพธิญาณ ตรัสเป็นพระพุทธเจ้าทรงพระนามว่า พระพุทธมหามุนีธัมมสามีวิริยาธิกะสัมมาสัมพุทธเจ้า ในอนาคต เพื่อจะปลดเปลื้องสัตว์ทั้งหลายจากวัฏฏะสงสาร เข้าสู่แดนเอกันตบรมสุข คือ พระนิพพาน

... ตราบใดที่ข้าพเจ้ายังเป็นผู้มีบารมียังอ่อน ยังจักต้องเร่ร่อนไปในชาติภพใดใด ขอให้มีความเคารพเลื่อมใสศรัทธาในองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระปัจเจกพุทธเจ้า พระธรรม และพระอริยสงฆ์ มีอัธยาศัยพอใจยิ่งในการให้ทาน ในการรักษาศีล ในการเจริญภาวนา มีกรรมฐาน ๔๐ สติปัฏฐาน ๔ และวิปัสสนาญาณ ๙ ตั้งมั่นอยู่ในจิตทุกชาติ มีทิพจักขุญาณและปัญญาญาณคล้ายๆ พระสัพพัญญู มีปฏิภาณไหวพริบสติปัญญาความรู้เฉลียวฉลาดในศาสตร์ทั้ง ๑๘ ประการ มีความสามารถพูดจาโน้มน้าวใจคนที่ทำชั่วให้กลับตัวเป็นคนดีได้ มีกำลังกายเท่ากับพญาช้างสารเจ็ดเชือก ได้เกิดเป็นพระเจ้าจักรพรรดิบ่อยๆ ได้เป็นผู้นำในการทำนุบำรุงยกยอค้ำชูพระพุทธศาสนา ทั้งขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าองค์พระปัจจุบัน และของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทั้งหลายที่จักมาตรัสในอนาคตให้ตั้งมั่นยั่งยืนเจริญรุ่งเรืองในทุกๆ ด้าน มีความสามารถสงเคราะห์คนทั้งปวงให้มีความสุข

... และขอความขัดข้องต่างๆ ความอดอยากยากจน ความทุกข์ยากลำบากเข็ญใจ คำว่าไม่รู้ คำว่าไม่มี คำว่าไม่สามารถทำได้ คำว่าไม่สำเร็จ คำว่าพ่ายแพ้ และคำว่าความปรารถนาไม่สมหวัง ความท้อแท้เหนื่อยหน่ายคลายความเพียรในการสร้างบารมี ๓๐ ทัศ ความท้อแท้เหนื่อยหน่ายคลายความเพียรในการสร้างพระโพธิญาณและการลาพุทธภูมิ จงอย่าพึงบังเกิดมีแก่ข้าพเจ้าเลย นับตั้งแต่บัดเดี๋ยวนี้เป็นต้นไป จนกว่าจะเข้าถึงซึ่งพระนิพพานด้วยเถิด ฯ.

 

({) สวัสดีครับ ท่านธัมมะสามี ว่าแล้ว เคยนึกอยู่บ่อยๆ คงเป็นอะไรสักอย่าง ไม่เคยเห็นเข้ามาเลย ผมก็เป็นคนป่วยคนหนึ่ง จะให้พร ให้หาย ตัวเอง ยังไม่หายเลย จะให้พรคนอื่นได้ยังไงกัน ผมก็เป็น โรค ความดัน ต่ำก็ขึ้นสูง ความดันสูงก็ขึ้นสูง หมอบอกระวัง เส้นเลือดฝอยแตก ให้ระวัง อันตรายมาก เอาแค่ร้อนอย่างเดียวนี่ ความดันขึ้นปรี๊ดเลย อย่างอื่นไม่ต้องพูดถึง และเป็น ไขมัน สูงถึง ๓๐๐ กว่า หน้ามืด ตามัว เป็นบางครั้ง จะเป็นลม บางครั้งคาใด เหมือนหัวใจจะหยุดเต้น นานๆครั้ง หรือสอึก ขัดลมหายใจ



โดยเฉพาะ อย่างยิ่ง ปวดหลัง เอว เส้นเอ็นมันยึด ทั่วร่างกายกายา วันไหน มันยึดมาก ทรมารมากเลยครับ เป็นมา เกิน ๓๐ ปีแล้วครับ วันนี้ก็ไปอบยา วัดหนองหญ้านางมา บางที ถ้าเป็นมากๆ ใช้ฆ้อนยางทุบ หลัง ขา ให้เส้นคายตัว จึงลุกขึ้น หรือให้คนในบ้าน เหยียบให้ บางที เรื่องท้องอืด มันก็มาเยือน แต่ตอนนี้ กินยา หลายอย่างครับ เปลี่ยนอยู่บ่อยๆเหมือนกันครับ ที่ขาดไม่ได้ คือไขมัน ความดันต่ำ ขึ้นสูง ความดันสูงขึ้นสูง อันตัวนี้ อันตรายครับ


และขออนุโทนาสาธุ ด้วยครับ ในการปราถนา พระโพธิญาณ ผมเองลาพุทธภูมิมานานแล้ว ๒๙ ปีแล้ว แต่มันไม่ได้อะไรเลยครับ แค่ใจเบากว่าเมื่อก่อนเท่านั้นเองครับ ผมเคยไปถามแม่ที่โคราช ท่าบอกผมว่า เราลาไม่ขาด ในใจลึกๆ มันยังมีอยู่ ขอให้ทำหน้าที่ ของตัวเองต่อไป มีหน้าที่อะไรก็ทำไป งานทุกอย่าง ที่เห็นสมควร ถือว่า เป็นหน้าที่ บางอย่างเราไม่เข้าใจ ก็ถามท่าน บางทีท่านไม่ตอบ ให้ใช้ปัญญาเอาเอง แต่จะบอก อุบาย ให้ได้คิด มุมมอง ไม่บอกตรงๆ คือใช้ปัญญานั่นเองครับ


เรื่องการอธิษฐาน ผมยังไม่ขอกว่าว เพราะบอกมาเยอะแล้วในกระทู้พุทธภูมิ หรือที่อื่นในพลังจิต ของใครของมันครับ แล้วแต่ชอบแบบไหน เป็นเรื่องของแต่ละท่าน ตัดสินใจเอง มันคิด ของมันเองได้ครับ เมื่อถึงเวลาอันควร สุดท้ายนี้ ผมขออ้างอิง พระบารมีของพระพุทธเจ้า สมเด็จองค์พระปฐม ถึงสมเด็จองค์พระปัจจุบัน พระปัจเจกพุทธเจ้าทั้งหลาย อดีดถึงปัจจุบัน พระธรรม คำสั่งสอน ของท่าน ทุกๆพระองค์ และพระอริยสงฆ์เจ้า พระสงฆ์ สาวก ทุกท่านที่ปฏิบัติดีและชอบ ทุกๆพระองค์ในอดีดถึงปัจจุบัน


พรหม ๑๖ ชั้น เทวดา ๖ ชั้น และพระโพธิสัตว์ ทั้งหลาย บารมีต้น ถึงบารมีปลาย คุณบิดามารดา ของท่านๆทั้งหลาย คุณครูอุปัจฌาย์อาจารย์เจ้าทุกพระองค์ ต้นครู อาจารย์ฤาษี ทั้ง ๑๐๘ ฤาษีทัตดาบส เป็นประธาน ขอให้ท่าน ธัมมะสามี ถ้ายังไม่ถึง อายุขัย ขอให้ท่านได้ หาย หรือทุเราเบาบางจาก โรคภัยไข้ เจ็บ เจอ ผู้คู่อุปถัม รักษาด้วยเทอญ และขอให้ท่านได้ สมประสงค์ ดังมโนปนิธาน ที่ได้ตั้งใจ ในพระโพธิญาณ ให้ได้ถึงฝั่ง พระนิพพานเทอญ อนุโมทนา สาธุ สาธุ สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมธามิ

 

เห็นโพสนี้แล้วถูกใจ

อดแสดงความคิดเห็นไม่ได้

เปล่งเสียงออกจากลำคอจะไปยากอะไร เปล่งไปเลยครับ กล้าๆ หน่อย

แต่จริงแล้วก็ยาก เพราะเป็นไปตามบารมี แต่ถ้าเข้าใจว่าบารมีคืออะไร ก็ง่าย บารมีก็คือกำลังใจนั่นเอง ลองไปคิดดู

อันดับแรก ลองฝึกเปล่งตามลำพังกับตัวเอง ฝึกเปล่งกับหน้ากระจก ฝึกเปล่งตามลำพังกับพระประธานตามที่ต่างๆ กับพระประธานในโบสถ์ ฝึกเปล่งตามลำพังกับพระธาตุเจดีย์ต่างๆ

ต่อมาฝึกเปล่งตอนใส่บาตรกับพระภิกษุ
ภิกษุที่ไม่ได้สำรวม(ไม่ได้ทำสมาธิ)ในตอนบิณฑบาตร อาจตกใจ เพราะไม่เคยได้ยินได้ฟัง ถ้าเป็นภิกษุผู้บวชใหม่ยิ่งตกใจ เพราะยิ่งไม่เคยได้ยินได้ฟังได้พบเห็นมาก่อน แต่วันต่อๆมาเริ่มชิน และจำหน้าได้ว่าเป็นผู้เปล่งวาจา จนรู้สึกอนุโมทนา

ถ้าภิกษุที่สำรวมระวัง จะไม่ค่อยตกใจ จะวางเฉย อนุโมทนา

จากใส่บาตร เมื่อกำลังใจเข้มแข็งเด็ดเดี๋ยว ก็เปล่งวาจาตอนถวายสังฆทาน เปล่งวาจาตอนทำบุญต่างๆ ในที่ๆมีพุทธบริษัทร่วมอยู่

การเปล่งวาจา ก็มีทั้งผู้ตกใจ ไม่ตกใจ มีทั้งผู้เข้าใจ ไม่เข้าใจ มีทั้งผู้อนุโมทนา และคิดไปอย่างอื่น

แต่เมื่อเปล่งวาจาบ่อยๆ ก็จะเกิดความเคยชิน ขอเพียงแต่ให้ยึดอยู่กับบุญกุศล เพื่อพระโพธิญาน อย่าส่งจิตไปจับความคิดผู้อื่น หรือใส่ใจความรู้สึกผู้อื่น เพราะมีทั้งบวก และลบ จนอาจทำให้ไม่อยากออกเสียงจากลำคอ

 

ก็สวัสดีครับคุณน้องธัมมะสามี เรื่องเจ็บไข้ได้ป่วยก็คงเป็นกรรมมาจากปานาติบาตเดิมๆในอดีต ก็ถือว่าใช้หนี้เขาไป เกิดใหม่ค่อยเป็นหนี้ใหม่กันอีก จนกว่าจะเลิกเกิด พูดเรื่องเกิด แก่ เจ็บแล้วก็ตาย ก็นึกถึงคุณณรงค์ เพ็งลาภนั่นก็คุยกันไปกันมา แล้วแกก็ตายหนีไปก่อนผม กลายไปเป็นผีรุ่นพี่ไปแล้ว ไอ้ผมก็ทำท่าจะตายกะเขามาหลายวาระ เอาเข้าจริงยังไม่ยอมตาย หากใครไปพักที่เทวโลกก็เหลือๆนางสาวฟ้าไว้เผื่อผมบ้างเอาไว้ถามสารทุกข์สุขดิบกัน

คำอธิฐานความปรารถนานั้น ขอจงสมความปรารถนาในทุกประการครับ

แม่ใหญ่ผมลงมาตามแล้วค่อยมาต่อครับ

 

สวัสดีครับ ผม จขกท. วันีน้ได้ไปถวายสังฆทาน และ ฝึกมโนมยิทธิ ที่บ้านสายลมครั้งแรก
ตอนที่อาจารย์ถามว่า...

อาจารย์:ทุกคนอยากไปในนิพพานในชาติปัจจุบันมั้ย
ทุกคน:อยากไป
ผม:ผมขอเกิดต่อไปเรื่อยๆอีกดีกว่าครับ
อาจารย์: (มองมาที่ผมแล้วถามว่า) ทำไมถึงอยากเกิดละ มันมีทุกข์นะ บาปเก่าจะตามมาเมื่อไหร่ก็ไม่รู้
ผม: (เงียบ+ยิ้ม)

พอฝึกมโนมยิทธิไปได้สักพัก(ช่วงที่ไปวิมานของสมเด็จองค์ปฐม) อาจารย์ถามอีกว่า

อาจารย์:ได้ขอพรจากท่านว่าขอไปนิพพานในชาตินี้รึเปล่า
ทุกคน:ใช่ครับ/ค่ะ
ผม:ไม่ใช่ครับ
อาจารย์: (ถามผม) แล้วขอว่าอะไรล่ะ
ผม:ขอบอกนอกรอบได้มั้ยครับ (แบบรู้สึกไม่กล้าเปล่งวาจาว่าปราถนาพุทธภูมิ)

หลังจากฝึกเสร็จทุกคนออกมาจาห้อง

ผม:คุณยาย(เรียกอาจารย์) ผมก็บอกว่าผมปราถนาพุทธภูมิ
อาจารย์:ทำไมตอนนั้นไม่พูดออกมาละ
ผม:กลัวคนอื่น จะคิดว่าอวดหรือทะนงตัวอะครับ
อาจารย์:อย่าไปกลัว ใครจะคิดยังไงชั่งเค้า เราคิดดี ทำดีก็พอ

ผมอยากทราบว่า ไปครั้งต่อไปควรจะพูดออกมาตามที่คุณยายแนะนำดีมั้ยครับ ขอบคุณครับ ^^

 

ถ้าเป็นผม ผมจะพูดไปเลยนั่นแหละครับ เพราะมันคือความจริง ถ้าใจเราไม่ได้ต้องการจะ
อวดใครก่อนอยู่แล้ว เราก็ไม่ได้เสียหายอะไร บางทีเราอาจจะเจอมิตรใหม่ที่ปรารถนา
เหมือนเราแต่ยังงุบงิบๆในใจเหมือนเราเคยทำอยู่ก็ได้ครับ คนดีย่อมไม่ตำหนิคนทำดี จะมีก็
คนเลวเท่านั้นที่มักจะตำหนิคนทำดีเพราะอิจฉาเขา พุทธภูมิก็ดี สาวกภูมิก็ดี ถ้าทำดีแล้วก็
คือดีทั้งนั้นครับ ผมอนุโมทนาเจตนาบุญด้วย

และผมขอมาร่วมดีใจกับเจ้าของกระทู้หน่อยครับ ไม่ใช่เรื่องพุทธภูมิเขานะครับ ผมคนธรรมดา
ขอเป็นผู้เดินตามพระท่านดีกว่า เรื่่องที่ดีใจด้วยคือ ดีใจที่ท่านได้มีโอกาสไปฝึกมโนมยิทธิ
ด้วย ดีใจมากๆเลย นี่ขนาดผมไม่ได้ไปนะ เห็นเขียนบอกว่าได้ไปวิมานของสมเด็จองค์ปฐม
ด้วย ผมละอยากฝึกมโนมยิทธิมากๆเลย แต่ติดตรงที่ว่า บ้านผมอยู่ภาคเหนือจะไปเรียน
วิชาถึงภาคกลางก็ลำบากเพราะไม่สะดวกหลายอย่าง ภาระเรื่องเงินมาอันดับต้นเลย

เวลาเห็นคนอื่นพูดถึงเรื่องถอดจิตไปเที่ยวหรือไปฝึกมโนมยิทธิ ผมจะรู้สึกดีใจกับเขาผู้มี
โอกาสได้ไปลองหรือทำได้ที่สุด เพราะใจจริงผมก็อยากจะทำให้ได้เหมือนกัน แต่ไม่มี
อาจารย์สอนเลยอดเลย เคยลองใช้คำภาวนา นะมะ พะทะ แล้วก็ไม่เห็นมีอะไรเกิดขึ้น ไม่
เห็นแสงไม่เห็นภาพอะไรเลย ก็เลยเลิก หรือว่าเราทำไม่เป็นก็ไม่รู้ หุหุ

ยังไงก็ดีใจที่ได้ไปฝึกมโนมยิทธิมานะครับ นอกเรื่องพุทธภูมินิดหน่อย แต่อดดีใจไม่ได้เลย
ต้องขอระบายนิดหนึ่ง ^^

 

ขอบคุณ คุณพี่นิพพานสุขมากๆนะครับ ผมยังฝึกหัดครั้งแรกยังเห็นอะไรไม่ชัดเจนเท่าไหร่หรอกครับ ยังต้องฝึกอีกมาก อาจารย์แนะนำว่าให้ภาวนา
นะมะ พะทะ ไปเรื่อยๆจนกว่าจิตจะสงบแล้วให้เริ่มจากนึกถึงบ้าน และ ห้องนอนตัวเองก่อน ครับ เป็นกำลังใจให้นะครับ^^

 

อนุโมทนาบุญกับ ท่านบุญทรงพระเครื่องด้วยนะครับ ที่ช่วยชี้แนะเส้นทางเดินที่ผิดหรือที่ถูกแก่ท่านผู้ปฏิบัติธรรมทั้งหลาย

 

ขอกราบอนุโมทนาบุญในการตั้งความปราถนาครับ
สาธุ
สาธุ
สาธุ