ทำไมถึงตื่นไม่ได้....

สมาชิกใหม่ค่ะ ก่อนอื่นต้องขออภัยนะคะ หากว่าตั้งกระทู้ผิดห้อง ไม่รู้ว่าเรียกวิทยาศาสตร์ทางจิต หรือสมาธิจิตหลุด ป่วยหรืออะไรดี

พอดีเป็นปัญหาของตัวเอง ไม่แน่ใจว่าปกติหรือควรพบแพทย์ ถ้าพบแพทย์แล้วจะบอกว่าเป็นอะไร:'(

คือมีปัญหากับการตื่นไม่ได้ จะเป็นเดือนละครั้ง บางเดือนก็สอง-สามครั้ง บางเดือนก็จะไม่เป็นเลย

อาการแปลกๆ ที่เรียกว่าตื่นไม่ได้คือ รู้สึกตัวว่าต้องการตื่น แต่ทำให้ตัวเองลุกขึ้นมาไม่ได้ ตาลืมไม่ได้แต่ต้องการตื่น พอฝืนจะลุกก็เหมือนดึงดันกันไปมา ระหว่างร่างกายกับตัวที่ไม่ยอมลุก ยื้อกันจนเหนื่อย พยายามฝืนถ่างตา พยายามขยับแขนเพื่อจะทำให้ตัวเองตื่น แล้วก็ไม่รู้ว่ามโนไปเองหรือเปล่า แต่เห็นเหมือนแขนขยับออกจากที่ แต่พอมองอีกทีแขนยังอยู่ที่เดิม อาการจะเป็นแบบนี้ทุกครั้งค่ะ

แล้วทุกครั้งกว่าจะขยับได้ก็คือ ต้องพยายามฝืนหมุนคอตัวเอง(ทำเหมือนการกระชากให้ตื่น) ถึงจะสามารถตื่นได้ค่ะ ซึ่งผลที่ตามมาคือ อาการเหนื่อย.....เหนื่อยยิ่งกว่าวิ่ง4คูณร้อย

พอตื่นได้ก็จะหอบหายใจแรง หัวใจเต้นแรง มึนหัวเหมือนตัวกับจิตใจจะแยกออกจากกัน ต้องพักรอให้หายเหนื่อย เหมือนคนหมดแรงพลังงานเกลี้ยงหลอด

ครั้งแรกที่เป็นแบบนี้ประมาณ 9ปีก่อน แต่ก็ไม่ได้เป็นถี่ๆ จะเป็นปีละ2-3ครั้ง เดี๋ยวนี้กลายเป็นทุกเดือนหรือเดือนเว้นเดือน บางทีก็สองเดือนที แล้วช่วงเวลาที่จะกระชากให้ตื่นก็เริ่มจะใช้เวลานานขึ้น เริ่มทำได้ยากมากขึ้นๆ

บางครั้งเลยห้านาทีถึงขั้นถอดใจ ยอมอยู่นิ่งๆ แล้วจากนั้นก็ฝืนดึงดันจนตื่นสำเร็จ แต่อาการปางตายทุกรอบ ร่างกายรู้สึกตัวตลอดเวลาที่ต้องการตื่น แต่มันลุกไม่ได้ ไม่รู้จะปรึกษาใคร จะว่าเป็นโรคแปลกๆ ก็ไม่รู้จะไปหาหมอแล้วบอกยังไง
ใครเคยเป็นแบบนี้บ้างคะ??? แล้วถ้ามันไม่ปกติ ควรทำอย่างไรดี:'(

 

เป็นอาการของคนที่โดนผีอำครับ

พระบวชใหม่ กับ
ผู้ที่ฝึกสมาธิใหม่ๆ
เป็นกันเยอะ

ชื่อเรียกว่า โดนผีอำ
แต่ความจริงแล้ว
ผีไม่ได้มาอำเรานะครับ
เค้ามาขอส่วนบุญตะหาก
เค้าเห็นว่าคุณมีบุญเยอะ
และก็อยู่ใกล้ๆ กับที่เค้าอยู่
ไม่ต้องใช้พลังงานมาก
เค้าจึงมาหาคุณ

คุณก็แค่อุทิศส่วนบุญส่วนกุศลไป
เค้าก็ได้รับเหมือนกันครับ
ไม่ต้องยุ่งยากกรวดน้ำ
จะเสียเวลา

 

ไปหาหมอเช็คหัวใจครับ อาจเป็นโรคหัวใจ

 

ต้องดูว่า ก่อนมีอาการอย่างนั้น วันนั้นทำอะไร กินอะไร ตอนก่อนนอนทำอะไร
และเมื่อตื่นได้สำเร็จแล้ว ยังซึมๆเซื่อง ๆ ไม่สดชื่นต่อไปอีกมั้ย
บางทีอาจเป็นอาการที่ออกซิเจนไปเลี้ยงสมองไม่พอก็ได้ แต่จากอะไรต้องไปสังเกตดู
นอนกรนหรือเปล่า..เป็นต้น

 

ฝึกสมาธิ. หรือทำกิจกรรมอะไร. ที่ใช้การจดจ่อที่. แขนขา ตา จมุก กาย ใจ. หรือเปล่า


ยังไงก้ดี. คราวหน้า. เวลาระลึกได้ว่า. เอาอีกแล้ว. อาการกนักๆหน่วงๆ ที่จะต้องดิ้นรน
ขยับให้ตื่นเกิดอีกแล้ว

อย่าไล่การขยับด้วยวิธีเดิม.

ให้ระลึกถึง. ความจำได้ในลมหายใจเข้าสั้น/ยาว ลมหายใจออกสั้น/ยาว. แทน

พอพบลมหายใจแล้ว. อย่าพยายามขยับกายเพื่่อ. รับรุ้ว่าตื่น

พอพบลมหายใจแล้ว. ให้ระลึกความสว่าง. แล้วค่อยกำหนดว่า. เราจะตื่นจากภวังค์ แล้วลืมตา

ฟังดูยาก ซับซ้อน. แต่ตอนเกิดอาการแล้ว. ระลึกแบบนี้ไม่ยาก

ถ้าเข้าใจว่ายาก. ก็ต้อง. ซ้อมตอนที่ตื่นอยุ่นี้ให้มากๆ
ทำได้ทั้งวัน. ยาม ยืน เดิน นั่ง นอน

ระลึกลมหายใจ. บวกกับ. ระลึกความสว่างของโลกที่ฉาบทาวัตถุรอบตัว

เอาความสว่างนะ. ไม่ใช่ รุปภาพวัตถุที่กระทบแสง


***********

ถ้าเปนเฉพาะห้องนอน ห้องเดิม. อันนี้ตรวจเรื่อง. การระบายอากาศ. ร่วมกับวิธีฝึกระลึกถึง
ลมหายใจ อานาปานสติ. และ อาโลกาสัญญา(ระลึกแสงสว่าง/เฉดมืด ที่ฉาบทาบรรยากาส)

 

มีอาการมาหลายปีแล้ว ควรไปปรึกษาแพทย์ เล่าอาการให้หมอฟังอย่างที่เล่าในนี้แหละครับ

 

เป็นอาการจิตลอค และมีสติ

จริงๆ อาการนี้เป็นอาการที่ดีนะ ไม่มีอะไรต้องไปกลัวกับอาการนี้ แค่ปรับสัมมาทิฏฐิซะใหม่ บวก ความรู้กับลักษณะอาการที่เป็น

เหตุที่จิตลอค เพราะเริ่มจากกายล๊อค (ไม่ทันรู้ตัว และไม่มีความรู้ทางด้านนี้ ทำให้ตกใจ) ในสภาวะของนักปฏิบัติธรรม เราถือกันว่า เป็นความละเอียดของกายและจิต ระดับ มัชฌิมะ (ปานกลาง) ของ ฌาน2 ไม่ต้องถามนะ ว่าฌาน2 คืออะไร คือสิ่งที่เธอกำลังเป็นอยู่นั่นแหละ ซึ่งเป็นสภาวะที่ทำอะไรๆได้มันส์ๆ ได้หลายอย่าง เช่น
ถอดจิต แต่ต้องอยู่ภายใต้การกำกับดูแลของครูบาอาจารย์ ทำเองซี้ซั้วไม่ได้
ทำวิปัสสนา ดูความนิ่ง ดูการลอค ของทั้งกาย และ จิต ดู ดู ดู ดูอย่างเดียว
อื่นๆ

เหตุที่บังคับร่างกายยังไม่ได้ เพราะเกิดอาการกลัว ขึ้น กลัวจากความไม่รู้
เมื่อมีความรู้แล้ว รู้ว่าเป็นลักษณะอาการทางกายและจิตทั่วๆไป ของฌาน2 จึงไม่ต้องไปวิตกพะวงอะไร เพียงแค่ทำใจให้สงบๆ (ถ้าไม่สงบมันจะยิ่งลอค จนเกิดอาการเกร็งทางกายมากเกินไป และเกิดอาการเกร็งทางจิต ทำให้เครียด แล้วเหนื่อยยยย อย่างที่เธอเล่านั้นแหละ)

ขณะที่อยู่ในสภาพนั้น ใจสงบ จากความกลัว จากความพะวงแล้ว ด้วยความรู้ จิตจะคลายตัวสบายๆ (แม้กายยังล๊อคอยู่) เราก็ปล่อยใจให้สงบไปเรื่อยๆ เดวจะได้เห็นอะไรดีๆ อีกเยอะ

เป็นคนที่โชคดีคนนึงนะ บางคนปฏิบัติธรรมเกือบวันตายอยู่แล้ว ยังไม่เคยเจอสภาวะนี้ เลย


หากยังตกใจอยู่ และไม่สามารถคลายได้จริงๆ
เขาจะให้กลับสู่ ฌานวิตกวิจารณ์ หรือ ฌาน1 โดย ท่องคำอะไรก็ได้เช่น พระพุทธพระธรรมพระสงฆ์ หรือ บทสวดใดๆก็ได้ที่เราถนัด ท่องไปเรื่อยๆ เดี๋ยวมันก็คลายเอง
ถ้าไปฝืนขยับตัว จะปวดมาก บางทีเส้นเคล็ด กล้ามเนื้อเคล็ดไปเลย อย่างที่เธอบอก

ถ้าเธอก้าวเข้าสู่การปฏิบัติธรรมนะ จะไปได้เร็ว ไปได้ไว ลองเข้าหาพระครูสักท่าน เรียนรู้จากท่าน สิ

 

ไม่มีอาการอะไรเลยค่ะ ตื่นสำเร็จ หอบกิน2-3นาที มึนหัวเบาๆถึงปานกลาง หลังจากนั้นก็เป็นปกติ ทำงานตามเดิมได้ไม่มีอะไรค่ะ อยู่ทำงานได้ทั้งวัน ไม่มีอาการซึมหรืออะไรค่ะ

 

:'''''(
เป็นคนกลัวผีขี้กุ้งขึ้นสมอง
แต่ไม่เคยเจอผีเป็นๆ(ไม่อยากเจอด้วยค่ะ)
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะคะ

 

โดยส่วนตัวไม่เคยฝึกสมาธิค่ะ ถ้าทำสมาธิทีไร ไม่เคยเข้าถึงสมาธิ หลับไปก่อนทุกทีค่ะ ส่วนอาการไม่ได้เป็นแค่ห้องนอนค่ะ เคยเป็นตอนเผลอหลับไปที่ห้องรับแขก คนอยู่เต็มบ้าน ตัวเองนอนอยู่ เห็นว่าอยากจะตื่น แต่ตื่นไม่ได้ ยื้อกระชากจนรู้สึกว่าถ้าคอหักได้คงหักแล้ว

จะลองทำตามที่แนะนำนะคะ ขอบคุณค่ะ

 

เอาไปลองดู

ตรง จับอโลกาสัญญา " ความสว่างรอบๆตัว " อันนี้ ขอย้ำอีกทีว่า อย่าไปจับ
ที่แสงกระทบวัตถุ ถ้าไปจับแสงวัตถุ จะวนอยู่ในการหลับเหมือนเดิม หรือลึก
กว่าเดิม คือ อาจจะเกิดอาการ " ตื่นในฝัน " คือ " ฝันว่าตื่นได้ " แต่จริงๆ
ยังไม่ตื่น ยังนอนที่เดิม ....อะไรเหล่านี้ เกิดจาก จิตมันเพลินในรูป ทำให้เกิด
ภพน้อย ภพใหญ่ ซ้อนกัน(ได้ไม่มีจำกัด)

สมมติว่า วันไหนจับ ความสว่างรอบตัวได้ถูก ไม่ไปจับที่วัตถุ จะรู้สึกได้ว่า
หน้าอย่างไร หลังก็อย่างนั้น บนอย่างไร ล่างก็อย่างนั้น ซ้ายอย่างไร ขวาก็
อย่างนั้น ( จะทำไม่ได้หาก จับที่ภาพวัตถุ )

พอทำได้อย่างนั้น เวลาเจอกำแพงในฝัน เจอวัตถุในฝัน จะ กำหนดความ
ฝันว่า เดินผ่านไปได้เหมือนผ่านอากาศ จิตไม่ติดบัญญัติในวัตถุ ก็จะ
ไม่เกิด จิตวนในรูปในความฝัน ......ความโงกง่วง หลอกเราไม่ได้อีก

ถ้าทำโดยมีการกำหนดรู้ ลมหายใจเข้าออก แบบอานาปานสติด้วย จะทำ
ให้ ไม่ "ติดการนอน" อีกเลย

คือ เวลาตื่นขึ้นมาจะเหมือนไม่ได้นอน ตื่นจากฝันก็ไม่รู้สึกว่าพึ่งหลับฝัน
จิตใจจะสว่าง สะอาด สงบ ทะลุทะลวงรูปสัญญา สำรวมอินทรีย์ได้ง่าย
ศีล(ความปรกติของใจ)ดีขึ้น

หลังจากนั้น ค่อยว่ากันเรื่อง ทำสมาธิ เช่น หวังสำเร็จปฐมฌาณ ก็ว่ากันไป

 

+++ ณ ขณะที่อาการที่กล่าวมา เกิดขึ้นนั้น มีอาการต่าง ๆ ดังนี้เป็นองค์ประกอบ ด้วยหรือไม่

+++ 1. มี "ความรู้สึกทั้งตัว" เต็มร่าง

+++ 2. "รู้" เหตุการณ์ และ ปรากฏการณ์ของตนเอง ในขณะที่เกิดเหตุ "ชัดเจน" รวมทั้ง "มันเป็นไปเอง โดยไม่ต้องคิด"

+++ 3. อาการ "หลับและง่วงซึม" ไม่ปรากฏ อาการ "ตื่นเต้นเล็กน้อย" มีผสมอยู่ด้วย นิดหน่อย

+++ 4. ในขณะนั้น "ตื่นเต็มที่" เหลือตรงที่ "ลุกไม่เป็น" เท่านั้น

+++ หากที่ผมกล่าวมาทั้งหมดนั้น "ตรง" กับอาการที่คุณเป็นอยู่ ในทางด้านการปฏิบัติธรรม "ถือว่าเป็นเรื่องดี" เพราะตรงนี้เป็นอาการของ "กายในกาย" เพียงแต่คุณ "ไม่คุ้นเคยกับมัน เท่านั้น"

+++ เรื่องของ "กายในกาย" นี้เป็นเรื่องของ "ธรรมชาติ" ที่มีอยู่แล้วทุกคน ดังนั้น "อาการ" ของมันจึงปรากฏขึ้นมาได้ตามธรรมชาติ นักปฏิบัติหลายคน "หามันมาชั่วชีวิต ก็ไม่เจอ" แต่เมื่อ "หยุดหา จึงเจอ"

+++ กรณีของคุณนั้น เพียงแค่ "นอนหลับแล้วตื่นขึ้นมาเฉย ๆ" มันก็ปรากฏมาให้เลย "แบบฟรี ๆ" ไม่ต้องลงแรงอะไรแม้แต่นิดเดียว ถือว่า "โชคดีในทางธรรม" เป็นอย่างยิ่ง

+++ ถ้าคุณ "ไปหาหมอ ที่ไม่รู้เรื่องทางด้านกรรมฐาน" ก็รับประกันได้เลยว่า ได้โดน "กินยาจนงอม" แน่นอน และ จะไม่มีอะไรหายได้เลย "เสียเงิน เสียเวลา เสียสุขภาพ จากการกินยาสารเคมี" โดยเปล่าประโยชน์

+++ เรื่องอาการเกิดขึ้้นของ "กายในกาย" นี้ นักปฏิบัติธรรม "ที่ลงมือปฏิบัติอย่างจริงจัง" ทาง "มหาสติปัฏฐาน 4" จะเคยผ่าน "ประสพการณ์ตรงนี้" ทุกคน

+++ กายแห่ง "ความรู้สึก" กายนี้เป็นกายแห่ง "สัมปชัญญะกาย เป็นกายที่มีอยู่ จริง" ตามธรรมชาติของมันอยู่แล้ว

+++ ในกรณีของคุณนั้น เพียงแต่ "คุณยังไม่รู้จักมัน" เท่านั้นเอง

+++ ผมจะบอก "วิธีปฏิบัติ ส่วนตัว" ให้ไว้กับคุณ แบบสั้น ๆ ง่าย ๆ ดังนี้

+++ ในยาม "ปกติที่ใช้ชีวิตในประจำวัน" ให้ "ทำ" ความรู้สึกตัว "สลับ" ไปมากับ "ความรู้ตัว" แบบ "เล่น เข้า-ออก กับความรู้สึก" ตรงนี้ไม่น่าจะเกิน 2 วัน ก็พอคุ้นเคยได้

+++ เวลานอน "ก็ให้ทำเช่นกัน" แล้วคุณจะได้ "ผลลัพธ์" ออกมาดังนี้ คือ

+++ 1. ในเวลาตื่น หากคุณต้องการที่จะ "ถอดกายทิพย์" ก็ให้อยู่กับ "ความรู้สึกตัว"

+++ 2. ในเวลาตื่น หากคุณต้องการที่จะ "ใช้ชีวิตตามปกติ" ก็ให้อยู่กับ "ความรู้ตัว"

+++ หมายเหตุ คุณจะ "รู้" ถึงความแตกต่างระหว่าง "กายทั้ง 2 ชนิด" ได้ภายในไม่กี่วัน และคุณจะ "เรียนรู้" ระหว่างการ "อยู่-ย้าย" ระหว่างกายทั้ง 2 (รู้ตัว VS รู้สึกตัว) ได้ ไม่ยาก

+++ และไม่นานคุณก็จะ "รู้" ได้เองว่า "ความตาย" จริง ๆ นั้น "ไม่มี" ตามความเป็นจริง มีแต่การ "เปลี่ยนสภาพ" ไปตามภพภูมิ เท่านั้น ซึ่งจะเป็นไปตาม "กฏแห่งกรรม" เป็นหลัก

+++ ยามใดที่คุณ "ท่องเที่ยว" ไปในภพภูมิจน "เบื่อ" แล้ว ก็จะแสวงหาทาง "ออกจากภพภูมิ" ทั้งหลายซึ่งจะเป็นไปตามสภาวะของตัวคุณเองต่อไป

+++ คุณสามารถแสวงหาความรู้เพิ่มเติม "ในการฝึก" ได้จากลิ้งค์ข้างล่างนี้ และทั้งหมดก็ขึ้นอยู่กับ "การตัดสินใจ" ของคุณเอง นะครับ

http://palungjit.org/8898793-post194.html

 

เป็นอย่างที่คุณตั้งฉากว่ามาทั้งหมดค่ะ ถ้าฝืนขยับเป็นได้คอเคล็ดกันเลยทีเดียว แต่ถ้าพ้นสภาพช่วงยื้อสำเร็จ ตื่นมาเคล็ดกันอีกสักพัก ก็ใช้ชีวิตปกติไปตลอดทั้งวัน ไม่มีอะไรแปลกๆ

งั้นแปลว่าถ้าเกิดอาการอีก ให้ทำใจให้สงบ แล้วท่องพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ แล้วรอตื่นเองเหรอคะ? แต่ในกรณีที่มันไม่ตื่นจะเป็นอะไรมั้ยคะ?

คือเคยลอง อยู่นิ่งๆ ไม่คิด ไม่กลัว(ยอมแพ้ เชิญตามสบาย ไม่ตื่นก็ไม่ต้องตื่น) พอดีวันนั้นไม่ได้เร่งรีบตื่นไม่ทำงานก็เลยยอม มันกลายเป็นหลับต่อไปอีกเกือบครึ่งชั่วโมงเลย แต่วันเร่งๆ จะไปทำงานนี่ ถ้าไม่ตื่น งานเข้ากันเลยทีเดียวค่ะ

ในส่วนที่แนะนำให้หาพระครู บอกตรงๆ เลยว่าไม่รู้จักพระครูท่านใดเลย คือไม่เคยปฏิบัติธรรมมาก่อนค่ะ ถ้ามีแค่ไปเข้าค่ายวิปัสนาตอนเด็กๆ ครั้งเดียว

ออกแนวเป็นคนห่างไกลวัดก็ไม่ใช่ แต่เข้าทางธรรมหรือรู้เรื่องธรรมก็ไม่ใช่อีก คือปกติก็สวดมนตร์ทั่วไป(นานๆ สวดที) สวดชินบัญชรในบางโอกาส เข้าวัดทำบุญ แต่เรื่องการทำสมาธิออกจะติดลบ ทำแล้วหลับสนิทค่ะ

 

มันใช่เลย คือที่ไม่เล่าส่วนนี้ในตอนถามครั้งแรก เพราะคิดว่าอาจจะเป็นความมโนของตัวเองไปได้ แต่มันเป็นอย่างที่คุณบอกค่ะ อาการตื่นในฝัน ฝันว่าตื่น เดินลงมา สักพักรู้สึกตัวมันแปลก นี่เรายังไม่ได้ตื่น สติจะดิ่งวูบกลับมาที่นอนอีก แล้วพอรู้ตัวว่า อ้าว ยังนอนอยู่อีกเหรอ ไม่ลุกสักที เมื่อไหร่จะลุกจริงๆ ก็ลุกอีก(ตัวไมไ่ด้ลุก)เหมือนวนลูป นับตั้งต้นเพื่อตื่นใหม่ วนอยู่นั้น ไม่สำเร็จสักที

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะคะ(อ่านดูงงอย่างมาก ไม่มีความรู้ด้านนี้แม้แต่กระผีกเดียว แต่จะพยายามดูค่ะ)

 

ไปลองๆ ไม่ต้องกลัวเรื่อง สมาธิ นี่ยังไม่ขึ้นสมาธิ

เป็นเรื่อง " ฝึกการนอน "

ต้องเอาไปลองก่อน ยังเหลือ อีก ข้อ ในการตบท้าย

ถ้าไม่เข้าถ้ำราชสีห์มาก่อน( ไปฝึกมาก่อน ) ก็คงไม่ได้ ลูกราชสีหไสยาส ไปเชยชม


ถ้าทำได้ถึง หลักสูตร "สีหไสยาส" จะจบหลักสูตร " ฝึกการนอน " แบบชาวพุทธ

หลังจากนั้น ค่อยว่ากันต่อเรื่อง สมาธิ

 

QUOTE=martant;9482267]เป็นอย่างที่คุณตั้งฉากว่ามาทั้งหมดค่ะ ถ้าฝืนขยับเป็นได้คอเคล็ดกันเลยทีเดียว แต่ถ้าพ้นสภาพช่วงยื้อสำเร็จ ตื่นมาเคล็ดกันอีกสักพัก ก็ใช้ชีวิตปกติไปตลอดทั้งวัน ไม่มีอะไรแปลกๆ

งั้นแปลว่าถ้าเกิดอาการอีก ให้ทำใจให้สงบ แล้วท่องพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ แล้วรอตื่นเองเหรอคะ? แต่ในกรณีที่มันไม่ตื่นจะเป็นอะไรมั้ยคะ?

ก็มีอยู่สองอย่าง ถ้าท่องแล้วจิตคลาย กายจะคลายตามทีหลัง ค่อยๆ ขยับตัวออกช้าๆ
ถ้าท่องแล้ว ยังไม่ตื่น ก็ท่องต่อไปเรื่อยๆ ตื่นอยู่แล้วหละ ไม่ต้องพะวงสงสัยไป

คือเคยลอง อยู่นิ่งๆ ไม่คิด ไม่กลัว(ยอมแพ้ เชิญตามสบาย ไม่ตื่นก็ไม่ต้องตื่น) พอดีวันนั้นไม่ได้เร่งรีบตื่นไม่ทำงานก็เลยยอม มันกลายเป็นหลับต่อไปอีกเกือบครึ่งชั่วโมงเลย แต่วันเร่งๆ จะไปทำงานนี่ ถ้าไม่ตื่น งานเข้ากันเลยทีเดียวค่ะ

ถ้าเคยฝึกปฏิบัติธรรม มันจะเข้าสู่ฌาน ระดับที่สูงขึ้น
ถ้ายังไม่เคยฝึก มันจะเข้าภวังค์ เรียกว่า ตกภวังค์ บางทีก็หลับปุ้ยยยย บางทีก็จิตหลุดออกนอกกาย โดยไม่ได้ตั้งใจ

ในส่วนที่แนะนำให้หาพระครู บอกตรงๆ เลยว่าไม่รู้จักพระครูท่านใดเลย คือไม่เคยปฏิบัติธรรมมาก่อนค่ะ ถ้ามีแค่ไปเข้าค่ายวิปัสนาตอนเด็กๆ ครั้งเดียว

จริงๆ ฝีมือเธอดีนะ ถ้าได้ปฏิบัติธรรม ที่มีครูบาอาจารย์คอยกำกับดูแล
ลองหาสักท่านสิ ส่วนใหญ่จะเป็นวัดป่า เน้นปฏิบัติ ที่ไหนๆ ก็ได้มีเยอะเลยนะ ลองหาใน กุ๊กเกิลดู วัดป่าในกรุงก็มี
ในกรุงก็มี แต่จะไม่ค่อยเคร่งปฏิบัติ มักจะเป็นถามตอบข้อสงสัยเฉยๆ

ก็ลอง ตะลอน ตะลอน ดูหน่อย เดวเจอเนื้อนาบูญเอง

ออกแนวเป็นคนห่างไกลวัดก็ไม่ใช่ แต่เข้าทางธรรมหรือรู้เรื่องธรรมก็ไม่ใช่อีก คือปกติก็สวดมนตร์ทั่วไป(นานๆ สวดที) สวดชินบัญชรในบางโอกาส เข้าวัดทำบุญ แต่เรื่องการทำสมาธิออกจะติดลบ ทำแล้วหลับสนิทค่ะ

ของเก่าทำมาแต่ปางก่อน หนะ
จิตมันจำได้ ระลึกได้ถึงสภาวะพวกนี้ เมื่อใจคลายตัวผ่อนคลายได้ที่ จิตก็จะแสดงตัวจริงของมันออกมา

ที่หลับสนิท เพราะยังไม่เจอ ครูบาอาจารย์ตัวจริง อิอิ

QUOTE]

 

จะตื่นในฝัน ฝันวนลูป ก็ช่างมัน เถิด
เรายังใหม่อยู่ ไม่เคยเรียนรู้อะไรเลย ก็เรียนรู้ไปก่อน


วันนึงที่เธอเข้าสู่การปฏิบัติธรรมจริงๆ ฝีมือเธอจะเหนือกว่าคนอื่นเยอะ เพราะสะสมสภาวะธรรมต่างๆมา ถึงแม้จะยังไม่เข้าใจในตอนนั้นก็ตาม
พอวันนึง มีใครสามารถเคลียร์ข้อสงสัยเธอได้ สภาวะธรรมนั้นจะ ยุติ ลงสิ้นเชิง
ดังนั้น วันหน้าวันหลัง ฟังจาก พระครู หรือ ครูบาอาจารย์ที่สนิทของเธอ จะเป็นการดี เพราะท่านเหล่านี้มีสัมมาทิฏฐิอยู่แล้ว

 

1. รู้สึกตัวทั้งตัวค่ะ
2. รู้และเห็นชัดเจนว่า "เอาอีกแล้ว"
3. ไม่ง่วงซึม ตื่นเต้น(เรียกว่าตื่นเต้นจนตื่นตัว ตื่นกลัวเลย แบบว่าอีกแล้วเหรอ!!!
4. ใช่ค่ะ ตื่นเต็มที่ไม่ได้ง่วง แค่ลุกไม่ได้ แต่ถ้ายอมแพ้ ยกธงขาว ก็จะรู้สึกเหมือนตัวเอง วืดกลับลงไป เหมือนตัวดิ่งลงไปในอะไรสักอย่าง ชวนเวียนหัวดี

ถ้าไม่มีลิงค์แนบท้ายมาให้ คาดว่าจะนั่งมึนไปอีกสักพักใหญ่ๆ อะไรคือกายในกาย
คือตัวเองไม่ได้คิดไปถึงขั้นกายทิพย์หรืออะไรขนาดนั้นนะคะ คิดแค่ว่าเราสามารถจัดการหรือควบคุมมันได้มั้ย
เพื่อไม่ให้มีผลกระทบต่อชีวิตประจำวัน เพราะหลังๆ มันหนักข้อขึ้น ตรงที่มันยากมากขึ้นที่จะตื่นได้

ขอบคุณค่ะ

 

เพิ่งตรวจพบเมื่อสองเดือนก่อนค่ะ/\

 

จิตตื่น กายไม่ตื่น
ถ้าเป็นเรื่องของสมาธิ น่าจะกายเบาจิตเบา
คือเป็นเรื่องของการจะพ้นรูปพ้นไปจากร่างกาย ขึ้นมา
แม่แต่การถูกอำ หากเป็นผู้มีจิตสูงมา ก็จะมาด้วยพลังสมาธิที่ทำให้รู้สึกสบาย
หากพวกจิตต่ำมา คล้ายถูกกดดัน ร่างกายชา..ก็เกิดการขัดขืน ต่อสู้..
หรือแม้นแต่ฝันเป็นสมาธิ ความทรงจำก็จะชัดเจน รู้สึกมีสติดี
เรื่องเจ็บปวดร่างกาย แบบที่เป็นสมาธิ นี่ต่างกับที่ไม่เป็นสมาธิ
คือ สำหรับสมาธิมันจะมีเรื่องเบากายเบาจิต เข้ามาประกอบ
ร่างกายเจ็บปวดเหมือนกันตอนออกจากสมาธิแล้ว อธิบายยากคือสมาธิมันบรรเทาร่างกายไปด้วย

ถ้าจิตตื่น กายไม่ตื่น รู้สึกปวดคอ อะไรแบบนี้ ลองไปพบหมอดีกว่าไหม
ลองตรวจสุขภาพดู