ฝันไปถึง เมืองบังบด เมืองผี แดนลับแล แล้วแต่จะเรียก

สิงห์ราวกับได้กลายเป็น เทพแห่งเพลิงแห่งขุมนรก

สิงห์ไปปรากฏกายกั้นกลางระหว่างเจ้าดำทมิฬและผีปั้นเหน่ง

เจ้าผีชั่ว อาคมแก่กล้า กำลังร่ายคาถา ถักทอเป็นเส้นสาย กลายเป็นตาข่ายอาคม
หวังจักจับเจ้าดำทมิฬ เพราะมันลองร่ายคาถาทำลายไม่ได้ผล

แต่อนิจจา เมื่อมันเห็นเปลวเพลงจากตัวในของสิงห์
มันแม้มีเพียงจิตบางส่วนที่เหลืออยู่ ให้รับรู้
มันก็จำได้ทันที โอว นี่คือไฟเย็น ไฟแห่งนรกโลกันต์
วิชาที่อาจารย์ฤาษีของข้าเคยพูดถึง

มันเตรียมตัวจะหนีกลับเข้าปั้นเหน่ง
เหล่าภูติผีที่มันเรียกออกมา พากันล่องลอยหนีหาย
สิงห์ลอยตัวไปอย่างรวดเร็ว
แล้วกำหนดจิตไปที่ตาข่ายอาคม ตาข่ายนั้นก็ลุกเป็นเพลิง
เจ้าดำทมิฬไม่รอช้า พุ่งเข้าใส่ จอมขมังเวทย์ทันที

จอมขมังเวทย์ซึ่งหมดกำลังทางจิต เพราะโดนหลุมดำดูด
ร่างกายมันไร้เรี่ยวแรง มือที่กำประคำอาคมนั้น ร่วงหลุด
ประคำอาคมนั้น ก็เกิดอาเภท กระเด็นหลุดจากคอขาดสะบั้นทั้งสามเส้น
ดวงตาอันหรี่ปรือของมัน มืดมน ร่างมันล้มลงนอนหายใจรวยรินหน้ากองไฟ
กองไฟอาคมของมันกลับ ริบหรี่ลง เหมือนชะตาของจอมโฉด

แล้วมันก็เห็นภาพ เจ้าดำทมิฬ ควบเข้าเป็นภาพสุดท้าย
ก่อนจะโดนเจ้าดำทมิฬขวิด และกระทืบซ้ำ
จอมโฉดกระอักเลือดตายคาที่

แล้วกายเพลิงของสิงห์ ก็ไปที่ปั้นเหน่ง
ยกเท้าเหยียบปั้นเหน่งนั้น แตกละเอียด
แล้วไฟโลกันตร์ก็เผามัน ทั้งเจ้าศิษย์อาจารย์โฉด
ก็ได้ไปลงนรก ในคืนเดียวกัน

แล้วสิงห์ก็กำหนดจิตกลับ แล้วลืมตาขึ้น
ลมแห่งอาคมนั้น ก็หยุดพัด บรรยากาศกลับมาสงบ
ลมพัดโชยมา สิงห์นำเจ้าดำทมิฬ กลับเช้าบาตรอีกครา

เห็นเจ้าภูติพรายในนิมิต โผล่มา
นายข้าเก่งสมเป็นศิษย์ขรัวอินทร์

สิงห์กลับตอบว่า ศึกนี้จบไป ศึกหน้าไม่รู้จักร้ายเพียงใด
พวกเจ้าจงอย่าวางใจ คอยเฝ้าดูให้ดี

บัดนี้ข้าอ่อนแรง จงคอยเฝ้ากายข้าไว้
อย่าให้มีอันใดแผ้วพาน

ขอรับ นายท่าน

 

แล้วราตรี อันมืดดำ ก็ผ่านพ้นไปอีกหนึ่งคืน
พระจันทร์กลับมาฉายแสง

จิตสุดท้ายก่อนหลับไหลไปในนิทรา
สิงหืคิดถึงขรัวอินทร์อย่างจับใจ
ข้ามันศิษย์โง่นัก พ่อไม่เคยจากข้าไปไหนเลย

แต่ก่อนจิตจะดำดิ่งไป
กลับปรากฏภาพรอยยิ้มของแม่เอื้อม

ข้าอยากกอดนางหลับไปนึก
อยากสูดกลิ่นกายและเรือนผมของนางนัก

ยังไม่ทันรู้ต้นสายปลายเหตุว่าทำไม ต้องคิดถึงนางนัก
สิงห์ก็หลับไป อย่างอาวรณ์

 

พอก่อนนะคืนนี้ ร้อนเลย มันแค่เล่าฝัน ทำไมต้องร้อนด้วย

 

ไม่ใช่ภูติพราย จัดให้นะ
หลับสลบไปไม่รู้เรื่อง แม่เอื้อมอยู่ข้างบน ของเสื่อม > ภูติโหงพรายเป็นอิสระ

ว่าแต่ขรัวอินทร์ไปเกิดเป็นเทวดาหรอ ทำไมไม่พาสิงห์ ไปดู ยลโฉมพวกนางฟ้าไรแบบนี้เนอะ จะได้เหม็นแม่เอื้อม บ้างอะไรบ้าง จับนางฟ้าทำเมียแทน

 

ไม่ใช่ภูติพราย จัดให้นะ
หลับสลบไปไม่รู้เรื่อง แม่เอื้อมอยู่ข้างบน ของเสื่อม > ภูติโหงพรายเป็นอิสระ

อันนั้นมันมีแต่ยันต์ที่เสือม ภูติพรายไม่เกี่ยว นอกจากปลดปล่อยเท่านั้น

ว่าแต่ขรัวอินทร์ไปเกิดเป็นเทวดาหรอ ทำไมไม่พาสิงห์ ไปดู ยลโฉมพวกนางฟ้าไรแบบนี้เนอะ จะได้เหม็นแม่เอื้อม บ้างอะไรบ้าง จับนางฟ้าทำเมียแทน

ขรัวอินทร์ไม่ได้เกิดเป็นเทวดานะ ท่านแบ่งจิตมาดูลูกศิษย์อยู่
ว่าแต่คิดได้นะจับนางฟ้าทำเมีย เดี๋ยวก็เฉาหรอก
ตัวใครตัวมัน จับนางตานีทำเมียยาก จับนางฟ้าทำเมีย คิดได้

 

เขียน ๑๔.๑๒

เห็นกระทู้เงียบๆ โอกาสเหมาะแล้ว ขอโพสท์ตอบซะหน่อยละกันนะครับ

สามล้อไฮเทค คงมีคันเดียวล่ะมั้ง นะ
เล่นเวบ แต่ไม่ได้แชทจ๊ะ

งานอดิเรกช่วงนั้น มีแต่แปลกๆ เพียบเลย ขอบอก
ยังมีอีกมาก ที่ลากออกมา พอเป็นกษัย
วันๆ เหมือนคนโดนสะกดจิตตลอดเลยครับ
รู้สึกเหมือนตัวเองขับสามล้อไปกอบกู้โลกยังไงหยั่งงั้นเลย ๕๕๕

ที่หมาไม่ดุ ก็ไม่รู้ทำไม ใครอยากทราบไปถามพระที่วัดราชาดูละกันครับ
มันอาจจะเชื่อง พระเลี้ยงไว้ดูเล่น แต่ก็นะ
ตั้งใจปล่อยมาออกตอนตีหนึ่งกว่า เพราะมีคนบ้าอยู่ในสวนริมแม่น้ำ
เดินไปมา ทำโน่นนี่อยู่หลายชั่วโมงแล้ว ไม่ไปซะที
จะต้องปล่อยร็อตไวเลอร์ออกมาสองตัว วิ่งเข้ามาอย่างแรง
ไม่ค่อยสมเหตุผลเลยนะ ถ้ามันไม่ดุ ไม่กัด ไม่โหด

เอ..ตอนหัวเราะที่ท่าน้ำ คงไม่ได้เงยหน้าล่ะมั้ง นะ
น่าจะก้มเล็กน้อย เพราะยังเพ่งจิตอยู่ที่นิมิตรทั้งสี่ห้าท่านนั้นอยู่อ่ะ

แขนคงงออยู่บ้าง เล็กน้อยพองามครับ
แต่คงไม่ได้กำหมัด เพราะต้องใช้ฝ่ามือดูดซับปราณเข้ามา อย่างมาก


กสิณลมกับกสิณแสงและกสิณอากาส เรียกลมหมุนในตัว ผสมกสิณน้ำ สร้างพายุพลังงาน เปิดประตูมิติ
รวมเป็นพลัง แล้วปล่อยบอลกสิณลมผสมกสิณแสงเล็กๆ มีแสงสว่างเหมือนดวงดาว
คล้ายๆ พญานาคพ่นลูกไฟ แต่ไม่ใช้ความร้อน ใช้ความเย็น
การจุ่มหางลงน้ำ แค่ถ่ายเทพลังงาน ออก
วิชาของหนุมาน มั่วเอานะ มั่วปนโม้


อื้อฮือ..โอ้โฮเฮะ..ฟังท่านแล้วตื่นเต้นจังเลย เก่งเหมือนไม่ใช่คนเลยครับ ๕๕๕
แต่ว่านะ นักรบแสงคนนั้น เค้าไม่รู้เรื่องพวกนี้หรอกครับ
แค่ฝึกไปตามโปรแกรมที่โดนป้อนมา รายละเอียดเค้าคงไม่ทราบเลย ขอบอก
ให้เดานะ ว่า ตอนนั้นน่าจะทำจิตเป็นอนัตตา ไร้ซื่งตัวตน
แล้วองค์ หนึ่ง สอง หรือสามท่าน ร่ายเวทย์มาใส่
ใช้ร่างสร้างปราณผ่านกายทิพย์ ที่อีกด้านนึงของมิติล่ะมั้ง นะ
อาศัยลมปราณอันอุดม กระแสจิตอันแรงกล้า และเจตนาอันบริสุทธิ์
เชื่อมต่อทั้งหมดเข้าด้วยกัน เพื่อปลดปล่อยพลังงานออกมาสู่โลก

...คลายมนต์สะกด ที่โดนสะกัด
เทพช่วยสะบัด สลัดจังไร
ปลุกใจให้ชาติ ฉลาดฉับไว
ร่วมแรงร่วมใจ ไล่น้ำตามทาง

...ฝูงเรือประมง บางประกงตั้งแถว
เชื่อมให้เป็นแนว แล้วหมุนจักรใบ
ไล่น้ำตามคลื่น ไหลลื่นรีบไป
ลงทะเลอย่างไว ชาติไทยตื่นพลัน

...หันดูทหาร ทำการตามคลอง
ขนเรืออย่างว่อง ลงคลองอย่างไว
ติดใจให้จักร ผลักน้ำตามไป
เจ้าจงรีบไหล ให้ลับกลับเล

...หลายงานหลายส่วน ล้วนตื่นลืมตา
สองมือสองขา ลืมตาร่วมใจ
ล้วนเลิกหยุดนิ่ง ประวิงเภทภัย
ร่วมมือกู้ไทย ได้พ้นคนพาล


พี่น้องญาติเพื่อน แห่งหมู่บ้านในนิทาน / กระต่ายป่า ข้างวัด
.

 

พอดี จารุ พา btme และเดอะแก๊งค์ไปเยี่ยมชมหาพระอาจารย์ที่วัดโสกแต้
และพาคนตามัวไปเบิกเนตร 555++
และไปเดินสายรับพระธาตุที่วัดระหาน กลับมาก็เลยเหนื่อยอ่อน
แถมบังเอิญเจอเจอพระเกจิย์ที่หน้าเจดีย์ทองวัดระหาน
เราเห็นรัศมีท่านสว่างมาก เลยขอทำบุญ และทักทาน
กลางแสงแดดแผดกล้า เราไม่ขยับ ท่านไม่ขยับ
ท่านไม่ใส่รองเท้า ผ่านไปสิบนาที ญาติโยมเมียงมอง
พระกับสีกาที่พนมมือ สทนาท่ามกลางแดดเปรี้ยง
ญาติโยมและแม่ชี หลบแดดอยู่ในร่ม
แล้วท่านก็ถามว่า โยมร้อนมั้ย แต่ท่านไม่ขยับเลย
โยมเลยตอบว่า ร้อนแต่เย็นเจ้าค่ะ
ท่านเลยขอเบอร์ แล้วก็กลับไปที่วัดป่าเกาะแก้ว วังชมพู ที่เสิงสาง
ทำบุญแค่ร้อยเดียว
ท่านโทรมาเทศน์โปรด 2 ชม ได้ปัญญาแว๊บปิ๊งเพียบ
แล้วยังเชิญให้ไปเยี่ยมวัดท่าน บอกว่ามีประตูมิติ อยู่มาหลายพันปี รอคนไปดู!!!
ท่านเล่าว่า ท่านฝันเห็นโยมมาหลายปี ตั้งแต่เริ่มทำศาลา
มีเสียงบอกท่านว่า โยมคนนี้ จะทำให้ศาลาที่ท่านสร้างไว้เสร็จ!!!


แล้วไม่พอ ญาติๆจากมิติที่วัดระหาน ยังเปิดภาพนิมิตให้ไปสร้างพระพุทธรูปปางลีลา
ที่ประตูมิติ ที่จอมปลวกยักษ์ สงสัยเห็นท่าไม่ดี เพราะเราลองเปิดวันนั้น
เราเปิด ฝั่งนู้นปิด เล่นเปิดๆปิดๆ กันเป็นสิบนาที เหนื่อยจนลิ้นห้อย
ท่านๆที่เฝ้าคงเห็นท่าไม่ดี เลยแสดงภาพนิมิตให้เห็น ป.ล.เปิดแล้วต้องรับผิดชอบ
เลยมึน งง เบลอ ไปถามหลวงตาที่วัดระหาน ท่านบอกถ้าโยมอยากทำ
ก็ทำเป็นพระพุทธรูปหินนะ เพราะเป็นลานโล่ง ท่านว่าหินสีขาวก็ดีนะ

กำลังสูดยาดม จะหาเงินแสนไหนไปทำ งานเข้า
จบที่ประโยคว่า หลวงตาว่าโยมทำได้

ป.ล.ฝันกลางวัน

ป.ล.2 คิดเอาเองนะ หลวงพ่อพระเกจิย์ ตอนโทรมาคุยตลอด 2 ชม. ท่านส่งน้ำมาผ่านร่าง
ไหลทะลุทะลวงตามเส้นพลังงาน เย็นฉ่ำ ทะลุออกกลางฝ่ามือฝ่าเท้า เย็นเหมือนฝน
แต่ทะลุทะลวงทั้งร่าง ส่งท้ายไหลผ่านเจาะกะโหลกไปเลย เหมือนนั่งกลางน้ำตกเลย เหอ เหอ
กสิณน้ำอันทรงพลัง พลังงานสม่ำเสมอ ตลอดเวลาที่คุย
ท่านถามตลอด โยมเหนื่อยมั้ย โยมตอบไม่เหนื่อยเจ้าคะ เย็นฉ่ำเลยเจ้าค่ะ (555++)

ป.ล.3 กฏของแรงดึงดูด จารุดูดอะไรมาหาตัวเอง(งานเข้าแว้วววว)

ทุกเรื่องที่เกิดขึ้น ช่างบังเอิญญญญญญญญญญญญญญญญญ

๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕

ป.ล.4 หลวงพ่อบอก วัดหลวงพ่อ ก็เป็นคล้ายเกาะ มีน้ำล้อมรอบ
น้ำ น้ำ น้ำ

ป.ล.5 แค่คิดจะถามว่าหลวงพ่อไปเรียนมาจากไหน
หลวงพ่อตอบว่า หลวงพี่ก็รักษาคนมาเยอะ วิชาอะไรที่เรียนมา ครูบาอาจารย์ก็สอนในฝันทั้งนั้น
ฝันน่ะโยมมมมมมบอกว่าเป็นนิมิต ญาติโยมก็จะว่าเราอวดอุตริ เราเลยตอบว่า เจ้าค่ะ ฝันเจ้าค่ะ ฝัน ๕๕๕๕๕๕๕๕๕
(หลวงพ่อบอกให้เรียกหลวงพี่ ท่านอายุประมาณ 40 กว่า)

ป.ล.6 หลวงพ่อบอกจบท้าย สายบุญเก่า แต่ชาติภพไหน อย่างไรก็ต้องมาบรรจบ
แล้วโยมรู้ไหม ที่สำคัญที่ทำให้อาตมาได้ คือ สัจจะ คือธรรมที่ต้องรักษาไว้
หากรักษาสัจจะไว้ไม่ได้ คงยากจะไปในทางธรรม

 

หนทางอีกยาวไกล เล่านิทานต่อดีกว่า

 

เขียน ๒๑.๓๑

๕๕๕ ผิดคิวแล้วท่าน นิทานน่ะของเรา
ของท่านเป็นความฝันไม่ใช่หรือครับ ๕๕๕

แต่ถ้าท่านมีนิทานด้วย ก็ขออภัย ที่ทักผิด


นักรบแสงแห่งหมู่บ้านในนิทาน / กระต่ายป่า ข้างวัด
.

 

ไม่มีสมาธิเขียนเลย นึกถึงแต่คำสอนที่โดนเทศน์ สองชั่วโมงเต็ม
แทงทะลุ ทุกข้อแม้ที่จะไม่ปฏิบัติของเรา
ขอรวบรวมสติหนึ่งวัน

 

ถึงคนขับสามล้อ
เรื่องสิงห์ก็เป็นนิทานนะจ๊ะ นิทานจากความฝัน
อิอิ

เดี๋ยวจะไปตามหานิทานท่านอ่านบ้าง

 

เขียน ๒๒.นิดหน่อย (ลืม)

แป่ว...แห้ว กันเป็นแถวเลย ๕๕๕
ไม่ได้ไม่ได้ บอกว่าจะเล่า ยังไงก็ต้องเล่าสิครับ

นิดหน่อยก็ยังดีน่า นะ คิดถึงอกชาวบ้านบ้างเหอะ
เค้าจะลงแดงตายกันแล้ว ๕๕๕
โธ่..อุตส่าห์รอมาทั้งวัน


ถึงคนขับสามล้อ
เรื่องสิงห์ก็เป็นนิทานนะจ๊ะ นิทานจากความฝัน
อิอิ

เดี๋ยวจะไปตามหานิทานท่านอ่านบ้าง

นั่นอดีตครับ และเป็นอยู่แค่ไม่กี่เดือนเอง
เป็นการบังหน้า เพื่อแอบปฏิบัติภารกิจกอบกู้แผ่นดินน่ะครับ หึหึหึ

อ้อ..แต่สมัยวัยรุ่นสิบเจ็ดสิบแปด ก็เคยขับอยู่ระยะนึง ไม่กี่เดือนล่ะมั้ง นะ
แต่เคยขับสามล้อไปพัทยาด้วยล่ะ สมัยนั้น ๕๕๕
ล่อซะสี่ชั่วโมงกว่าจะถึง เมาก็เมา จะตกถนนซะหลายรอบ
กว่าจะถึงพัทยาก็เกือบเช้าแน่ครับ บ้ามาตั้งแต่เกิดแล้ว ๕๕๕

อ้าว.เรื่องสิงห์ก็เป็นนิทานหรือครับ
นึกว่าเป็นชาติก่อนของท่านซะอีก
เคยเห็นเขียนไว้ตรงไหนทำนองนั้นอ่ะ

ส่วนนิทานของเรา ไม่ค่อยสนุกนักนะครับ
จะหนักไปทางปวดหัวซะมากกว่า ๕๕๕
ใครอ่านก็ต้องบ่นทุกคน เรากะเทพ ช่วยกันใส่รหัสไว้แยะเชียว
ป้องกันผู้ร้ายบรรลุธรรมน่ะครับ

เพราะถ้าผู้ร้ายบรรลุธรรม เดี๋ยวเค้าจะอดเป็นผู้ร้าย น่าสงสารออก หึหึหึ


กระต่ายป่า ข้างวัด / ค้างคาวแห่งแสง
.

ปล.ตอนนี้เป็นคนอนาถาครับ อาศัยวัดกินอยู่หลับนอน
ไม่มีบ้าน ไม่มีงาน และไม่ค่อยมีเงิน
อนาคตก็ไม่มี มีแต่อดีต ซึ่งก็เลือนรางลงทุกวัน
เฮ้อ..เศร้าใจจัง รึเปล่าก็ไม่แน่ใจ ๕๕๕

ปล.เบอร์สอง อย่าลืมเล่าซักหน่อยนะครับ
เดี๋ยวจะค้าง พาลให้นอนไม่หลับ ๕๕๕

 

ว่าแล้วใครเรียก ท่านพี่ แรงจริงๆ
นึกว่าใครมาสะกิดไหล่ ทีหลังหยิกหูเลยก็ได้
เอานิ้วจิ้มๆ ไม่รู้สึกหรอก

ปล.ตอนนี้เป็นคนอนาถาครับ อาศัยวัดกินอยู่หลับนอน
ไม่มีบ้าน ไม่มีงาน และไม่ค่อยมีเงิน
อนาคตก็ไม่มี มีแต่อดีต ซึ่งก็เลือนรางลงทุกวัน
เฮ้อ..เศร้าใจจัง รึเปล่าก็ไม่แน่ใจ ๕๕๕
อ้าว มัคทายกต่าย อิอิ

ปล.เบอร์สอง อย่าลืมเล่าซักหน่อยนะครับ
เดี๋ยวจะค้าง พาลให้นอนไม่หลับ ๕๕๕
ท่านนอนไม่หลับเองอยู่แล้ว กระทู้เค้าแค่มีส่วนนิดๆ

ใครอ่านก็ต้องบ่นทุกคน เรากะเทพ ช่วยกันใส่รหัสไว้แยะเชียว
เค้าชอบเล่นแก้ปริศนา 555

 

รุ่งเช้า พระอาทิตย์เฉิดฉาย ส่องสว่าง
ทั่วทั้งค่ายก็ พลันมีชีวิตชีวาอีกครา
เสียงดาบกระทบกัน กลิ่นฟางจางๆ
ลมพัดมา ใบไม้ปลิว
แม่ไก่พาลูกมันออกมาหาเศษข้าวที่ชาวบ้านฝัดตกกับพื้น
หยิงชาวบ้านช่วยกันหุงข้าว เสียงครกกระเดื่องตีเป็นจังหวัด
กะเทาะเม็ดข้าวเปลือก ข้าวหอมมะลิอันลือชื่อ

กลิ่นข้าวหุงใหม่ๆ ล่องลอยมาตามลม

สิงห์นั้นได้ยินเสียงกระซิบ ลูกพี่ตื่นเร็ว เมียพี่มาเกาะอยู่หัวกระได

สิงห์สะดุ้ง ด่าไปว่า พวกเอ็งชักเอาใหญ่

แล้วเสียงหวานๆ ของแม่เอื้อมก็เรียก
พี่สิงห์จ๋า พี่สิงห์

สิงห์นั้น ปากแข็งแต่ใจอ่อน
แอบแง้มหน้าต่างออกไปดู เห็นแม่เอื้อมเกาะอยู่หัวกระได
สิงห์เอาหน้าแนบหน้าต่าง
ข้าจักทำเช่นใด ถ้าเปิดประตูรับนาง
ข้าจักหายคิดถึงนางมั้ย หรือข้าจักคิดถึงนางมากขึ้น

เมื่อคืนทั้งคืน ข้าก็ฝันถึงแต่นาง

 

เขียน ๒๒.๑๘

ได้เล้ย งั้นขอฝากซักตอนละกัน เป็นตอนที่ปลื้มใจมากด้วย ขอบอก ๕๕๕
ชื่อตอน "ผีเด็ก ผีสตรี และผีชรา ช่วยน้าชิงไทย" ครับ เป็นกลอนมนตรา

...กุมารทั้งเจ็ด กับเปรตทั้งสอง
ฤษีสั่งจอง ลองฤทธิ์วิทยา
ตามมานานนม ชื่นชมท่านน๊า
โชว์ฤทธิ์อวิชชา ช่วยน้าชิงไทย
อีกใครวัดแค แถติดแขนขวา
ตอนส่งวิญญา ป่าช้าวัดแค

...กุมารนาคครุฑ มุดซ้ายป่ายขวา
จูงจิตปิดตา แมวบ้าข้าใหญ่
สิ่งใดขัดขวาง สั่งกลางแดงไพร่
ลิ่วล้อเขียนไป กฏหมายของกู
ให้รู้เลยว่า ตัวข้ายิ่งใหญ่
ครอบครองถิ่นไทย อยู่ใต้ฝ่าตีน

...เปรตตัวเต็มวัย คว้าไมค์เดินหน้า
ร่ายฤทธิ์อวิชชา เปิดป่าช้าปร่าชุม
คนกลุ้มเด็กเปรต สังเกตุบ้างไหม
เจอเปรตเต็มวัย กลุ้มใจไม่ไหวทน
ร่ายมนต์แรงฤทธิ์ เพลิงพิษริษยา
เกาะติดแมวบ้า ขอข้าหลุดคดี

...อีใครวัดแค ใช่แน่ตายโหง
เยื่อใยยึดโยง โหงพรายไหลมา
เริงร่าล้อมรุม เข้าคุมแดงบ้า
ครองจิตปิดตา มือหมามากมี
วิธีแสนบ้า จูงว่าแสนดี
โดดใส่ไววี่ ตกทันทีหลุมพราง

...เยื้องย่างอย่างย่อง ยักษ์ยองเย้ยหยัน
ดูแดงดึงดัน ดั้นด้นเดือดดาล
พรรคพาลพาพวก ร้อนลวกลนลาน
ยักแย่ยักยัน ดึงดันดื้อดึง
อื้ออึงอัดอั้น ยืนยันยึกยัก
แยกยิ่มยวบยาบ อาบ.อึดอัดโอย

...ครุฑโวยตามลม สมใจจริงโว้ย
ขับหัวขโมย ให้โกยไกลตา
ข้านี้แสนเบื่อ เหลือเชื่อสายตา
อึดอัดวิญญา แมวบ้ากินเมือง
เดี๋ยวรอเล่นเรื่อง สร้างเมืองยุคใหม่
เฉิดโฉมไฉไล ขาใหญ่จงออกมา


กลอนมนตราบทนี้ ร่วมกันร่ายออกมา ก่อนปฏิวัตินะครับ
ชวนเพื่อนๆ ทั้งสามโลกเลย มาช่วยประเทศเราให้รอดมือแมวบ้า ๕๕๕


สภาหมู่บ้านในนิทาน / กระต่ายป่า ข้างวัด
.

 

เสียงเจ้าภูติผี หัวเราะกันครื้นเครงอยู่ข้างหูสิงห์

พวกเอ็งหัวเราะอะไร

เจ้าผีหน้าดำกลับว่า นายท่าน จอมขมังเวทย์เรืองวิชา ท่านยังปราบสิ้นคืนเดียว
ภูติผีมีฤทธิ์ พี่ดำทมิฬ ต่างต้องยอมสยบท่าน
นี่แค่แม่หญิงปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมคนหนึ่ง ใยท่านต้องมาแอบหลังหน้าต่าง
ราวกลับนางนั้นน่ากลัวหนักหนา หรือท่านกลัวอันใดกันแน่

แล้วพวกมันก็หัวเราะกันครื้นเครง ราวกลับไม่ใช่ผี

สิงห์นั้นได้ฟังคำผีเย้ย ให้ฉุนโกรธนัก

เดินกระทืบเท้า แล้วเปิดประตูเรือนออกไป แรงที่เปิดนั้นแทบทำให้ประตูหลุด

 

ท่านพี่ อย่าพูดเรื่องการเมือง เดี๋ยวโดนแบนอีก
น้องยังไม่อยากไปอยู่หลุมดำนะเจ้าคะ

 

แม่เอื้อมสะดุ้ง สุดตัว แทบจะหันหลังวิ่งหนี
หน้าตาสิงห์นั้นดุดันนัก เอ็งมาทำไม
มีการอันใดสำคัญต้องมาเรียกข้า

แม่เอื้อมรู้สึกจุก น้ำตามารื้นที่ดวงตา

สิงห์นั้นรู้สึกผิดนัก แต่ปากดันตะคอกสำทับไปอีก
เจ้าจะมาพิรี้ พิไรอันใด ข้าพูดแค่นี้ ให้น้ำตาร่วงราวกลับทารก
ไปเสียให้พ้นหน้าขา เป็นลูกผู้หญิง หากไม่มีเรื่องคอขาดบาดตาย
เอ็งไม่ต้องมาเรือนข้า เข้าใจคำข้าหรือไม่

แล้วสิงห์ก็เดินเข้าเรือน กระแทกประตูปิดจนเรือนแทบพัง

แม่เอื้อม ยืนน้ำตาไหลที่หัวกระได
แต่นางก็ไม่ยอมถอย นางเดินขึ้นเรือนแล้วเคาะประตูเบาๆ

เสียงพูดอ่อนหวานปนสะอื้น สองหนุ่มสาว มีประตูกั้นอยู่
แม่เอื้อมรู้ว่าสิงห์ยืนอยู่หลังประตู

นางเอามือตบประตูหนึ่งที
พี่สิงห์ ข้าไม่รู้ ข้าทำอันใด
ใยพี่ต้องผลักไสข้า พี่จะดุจะด่า อย่างไร
ข้าก็หักใจจากพี่ไม่ได้ ข้าเป็นของพี่แล้ว
ใยพี่ไม่สงสารข้าบ้าง หากมีอันใดจักทำให้พี่พอใจ
พี่จงบอกข้าเถิด ข้ายินยอมทุกอย่าง แม้ชีวิตข้า ข้าก็ให้พี่ได้
แล้วเสียงสะอื้นของนางก็ดังขึ้น

สิงห์ตะคอกกลับ ว่า ไป ข้าบอกให้ไป แต่ไม่ยอมเปิดประตูออกมา

แม่เอื้อนยิ่งสะอื้นหนักกว่าเดิม
เสียงนางสั่นเครือ วันนี้ข้าจักไปตามคำสั่งพี่
แต่ข้าจักกลับมาใหม่ ขอให้พี่ใจเย็นลงบ้าง
อย่างไรเสียข้าก็เป็นเมียพี่...

แล้วนางก็เดินก้มหน้าลงเรือนไป ส่วนสิงห์ เมื่อได้ยินเสียงนางลงเรือนไป
สิงห์กลับแง้มประตูเรือน แอบมองนาง จนลับสายตา

เจ้าภูติผี ไม่มีใครกล่าวอันใด พากันหายตัวไปหมด
ทิ้งให้สิงห์อยู่ลำพัง กับกำแพงที่ก่อขึ้นในจิตใจ

 

เมื่อสิงห์สงบสติได้แล้ว เป็นเวลาราวเที่ยง
ร่างกายรู้สึกหิว สิงห์เปิดประตูเรือนออกไป
เห็นเข้มนั่งอยู่ชานเรือน กับกับข้าวสำรับหนึ่ง

สิงห์เอ็งสบายดีเหรอ พี่เห็นแม่เอื้อมเดินท่าทางหงอยเหงา
ไปหาข้า ว่าเอ็งป่วย ไม่ยอมออกจากห้อง นางเป็นห่วงเจ้านัก
แม่เอื้อมก็เช่นนี้แหละ แม้เป็นเด็กนัก แต่นางก็ชอบทำตัวเป็นแม่นก
คอยปกป้อง คอยดูแล ทุกคน ราวกับเป็นญาติพี่น้อง ข้ารักน้ำใจนางนัก

เอ้าอย่าช้า มากินข้าวกับพี่ชายเจ้า ข้ารอเจ้านานแล้ว เดี๋ยวข้าวจักชืดหมดรส

สิงห์นั้นไม่กล่าวอันใด ใจรู้สึกโหวงเหวงนัก กับคำพูดพี่เข้ม

ในสำรับมีปลาช่อนตากแห้งย่าง กับน้ำพริกแห้ง เป็นพริกตำกับมะเขือกระเทียมเผา
และไก่ต้มยำ

แม่เอื้อมทำเองสุดฝีมือ เห็นว่าเจ้าชอบแกงไก่ นางเคยทำให้เจ้าชิมรสมือ นางว่าเจ้า กินเสียจนหมดหม้อ ถึงแม้นางเพิ่งแตกสาว
แต่ก็เป็นแม่บ้านแม่เรือน และเสน่ห์ปลายจวักนางยังเป็นหนึ่ง หน้าตานางก็งามกว่าหญิงใดที่ข้าเคยพบ

สิงห์รู้สึกราวกับกินข้าวไม่ลง ไม่กล้าเงยหน้าสบตาพี่เข้มเลย

 

ข้าวมื้อนั้น ฝืนเฝอ ไร้รสชาติยิ่งนัก สำหรับสิงห์

พี่เข้ม ขอรับ ใยท่านรักนางนัก ท่านรู้จักแม่เอื้อมนานแล้วหรือขอรับ
แล้วใยพี่ไม่ชอบหญิงอื่นในค่าย อายุราวพี่ ในค่ายก็มีเมียกันสิ้น

เข้มยิ้มสดใสให้สิงห์ ใยข้ารักแม่เอื้อมนัก ใยข้าไม่มีเมีย ใยข้ารอนาง
เพราะข้ารักนางมานานแล้ว แม้นางเป็นดอกฟ้า แต่สำหรับข้า
ข้าไม่ย่อท้อ ข้าคอยดูแลปกป้องนาง ตั้งแต่ยังเล็ก

ครานั้น ข้าเสียพ่อไปในการรบ แม่ข้าก็ตายตั้งแต่ข้าเกิด
ข้ามาอยู่กับพ่อครู ตอนนั้นนางยังเด็กนัก ข้าร้องไห้ทั้งวัน
นางมานั่งข้างข้า แล้วว่า พี่เข้มไม่ต้องเสียใจดอกหนา
ข้าชื่อเอื้อม เป็นลูกสาวพ่อครู แม่ข้าก็ตายตั้งแต่คลอดข้าเช่นกัน
ข้าให้ขนมพี่ แล้วนางก็เอาข้าวต้มมัดให้ข้า ข้าฝึกทำกับแม่ครัว
ต่อไปนี้พี่เป็นพี่ข้า ข้าไม่มีพี่ พี่ก็คอยมาดูแลปกป้องข้า
หากมีใครมารังแก ข้าจะให้พี่จัดการ พวกเด็กๆ กลัวพี่ทุกคน
(เข้มเป็นชายไทยร่างใหญ่ หน้าคม ดูดุดัน ตั้งแต่เด็ก)

ตั้งแต่วันนั้น ข้าก็เฝ้าดูแลนางมาตลอด ยิ่งข้ารู้จัก ข้ายิ่งรักน้ำใจนางนัก
ข้าฝึกมวย อย่างแข็งขัน เพราะอยากเป็นพ่อครู เพราะข้าอย่างมีศักดิ์ศรีเทียบ
แล้วพ่อครูก็เห็นใจข้า ยกให้นางเป็นคู่หมายข้า

กินข้าวเถอะ จักได้ไปฝึกดาบกัน

สิงห์นั้น สัญญากับตนในใจ ข้าเป็นน้องพี่เข้มแล้ว
พี่เข้มรักแม่เอื้อมมั่นคงนัก ข้ายอมใจพี่นัก