การปรามาสพระโสดาบันขึ้นไปกรรมหนักแค่ไหนครับ

ขออนุโมทนาครับ การที่เราไม่รู้หรือไม่เชื่อว่าใครเป็นพระโสดาบันหรือพระที่สูงกว่าขึ้นไปแล้วไปปรามามท่านเข้าจะมีกรรมหนักไหมครับ สาธุ

 

รอให้มือหายสั่นค่อยพิมพ์ดีกว่าครับ อ่านไม่ออก สาธุ

 

เคยอ่านจากนิทานของของหลวงพ่อฤาษีลิงดำ แค่ปรามาสผู้ทรงฌาน ผู้ทำความดี ก็มีสิทธิไปอบายภูมิได้แล้ว จากเหตุผลนี้ผมว่าถ้าปรามาสพระอริยบุคคลตั้งแต่โสดาบันขึ้นไป ผมว่าโทษก็คงหนักละครับ

 

กรรมหนักอะหนักแน่นอน แต่จะหนักขนาดไหนอันนี้ไม่รู้

ความจริงไม่ต้องถึงกับโสดาบันหรอกครับ เอาแค่คนๆนั้นสวดมนต์ไหว้พระสมาทานศีล 5 ตั้งใจรักษาศีล 5 ในวันนั้น ถ้าเราไปด่า ปรามาส อะไรเค้าเราก็โดนกรรมหนักแล้วละครับ จากเดิมถ้าเค้าไม่ได้รักษาศีล 5 เราไปด่า ไปปรามาสเค้า เราอาจไม่โดนกรรมหนักอะไรมาก แต่พอเค้ารักษาศีล 5 ปุ๊บ ทีนี้กรรมหนักแก่เราจะคูณ 10 คูณ 100 เท่าเลยละครับ

 

ผลกรรมท่านว่า .. การปฏิบัติธรรมจะไม่ก้าวหน้านะครับ

สู้อยู่เฉยๆ ดีกว่าครับ

(บางประโยคแม้อยากพูด แต่ถ้าพิจารณาผลแล้วว่าหยุดพูดแล้วดีกว่า
ก็ต้องยอมฝืนใจหยุดครับ)

แต่ที่ฉลาดกว่า .. คือ อนุโมทนาลูกเดียวครับ ใครจะได้จริงไม่ได้จริง อย่าไปสำคัญ
สำคัญว่าตัวเรามีแต่ได้ ไม่มีเสียเลยครับ (ถ้าหากเขาได้จริง เราอนุโมทนายิ่งได้มากตามเขา)
(ส่วนจะเชื่อหรือไม่เชื่อ เป็นอีกเรื่อง แต่ก็สามารถเลือกที่จะไม่พูดได้ครับ)

 

แปลกจังงงง....ทำไมต้องบาปมากกว่าคนธรรมดาด้วยคะ เพราะอะไรเหรอค่ะ รบกวนท่านผู้รู้ด้วยนะคะ

 

โทษของการปรามาสพระอริยะเจ้า

ผู้ถาม เรื่องพระอริยเจ้าก็มีอยู่นิดคือว่า การปรามาสพระอริยเจ้าด้วยเจตนาก็ตาม ไม่เจตนาก็ตาม โมโหด้วยความตั้งใจก็ตาม อยากเรียนถามว่า จะมีกรรมมากไหมครับ?

หลวงพ่อ ก็ลงนรกด้วย เจตนาก็ตาม ไม่เจตนาก็ตาม ลงเหมือนกัน

ผู้ถาม ไม่ต้องสอบสวนหรือครับ?

หลวงพ่อ ไม่ต้องสอบ... สบาย ก็ไม่ยาก ก็ไปขอขมาต่อพระพุทธเจ้าเสียซิ ถ้าไม่พบพระพุทธเจ้าก็พระพุทธรูป

ผู้ถาม ต้องไปพบพระพุทธรูปที่วัดท่าซุง หรือว่า หลวงพ่อ ไม่จำเป็น...ที่บ้านก็ได้ ให้นึกว่าท่านคือพระพุทธเจ้า เพราะพระอริยเจ้านี่ ขอขมาโดยตรงตัวไม่มีผล อย่างสมมุติยกทรงเป็น “โสดาตาบัน” ใช่ไหม

ผู้ถาม เดี๋ยว ๆ ครับ ตามศัพท์พระไตรปิฎกเขาเรียก “โสดาบัน” ครับ

หลวงพ่อ ได้นี่มันหนักแน่ “โสดาตะบัน” นี่ขั้นเอกพิชีนะ เพราะตะบันจนกรทั่งแน่นปั๋งไม่คลายตัว สมมุติว่า ยกทรงเป็นพระโสดาบัน เขาไปด่าไปว่าเข้านินทาเข้าก็บาป ใช่ไหม...ไปขอโทษโดยตรงกับยกทรงนี่ไม่มีผล ต้องขอโทษโดยตรงกับพระพุทธเจ้า เพราะว่าความเป็นพระโสดาบัน ไม่ใช่เกิดจากยกทรงเกิดจากพระพุทธเจ้าท่านสงเคราะห์

ผู้ถาม แล้วอย่างพระโสดาบันที่บวชเป็นพระ กับโสดาบันที่เป็นฆราวาส ถ้าเราปรามาสโทษจะเป็นอย่างไรครับ?

หลวงพ่อ ครือกัน

ผู้ถาม เพราะฉะนั้นพวกเราจำไว้นะ ฆราวาสที่เป็นพระอริยะมีเยอะแยะ

หลวงพ่อ เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน พระโสดาบันไปตันแค่ศีล ๑.เคารพพระพุทธเจ้า ๒.เคารพพระธรรม ๓.เคารพพระอริยสงฆ์ ๔.มีศีล ๕ บริสุทธิ์ องค์พระโสดาบันมีแค่นี้

ผู้ถาม อุ้ยตายแล้ว หลวงพ่อนี่เทศน์ไม่เหมือนกับโทรทัศน์เดี๋ยวนี้ยังออกอากาศปาว ๆ อยู่นะครับ ว่าพระโสดาบัน ๑.สักกายทิฏฐิ ต้องตัดขันธ์ ๕ โดยเด็ดขาด

หลวงพ่อ เอาเลื่อยที่ไหนมาตัด เดี๋ยวก่อน ... พระโสดาบันถ้าตัดขันธ์ ๕ เด็ดขาด ลองคิดดู นางวิสาขา ท่านเป็นพระโสดาบันตั้งแต่อายุ ๗ ปี ขันธ์ ๕ นะคนเดียวนะ พออายุ ๑๖ ได้อีก ๕ ขันธ์...มีผัว ต่อไปก็ลูกชาย ๑๐ คน มีผู้หญิง ๑๐ คน ลูกทั้งหมด ๒๐ คน ตัดหรือไม่ตัด ตัดหรือต่อ ... พระโสดาบันกับสกิทาคามี สองอยางยังแต่งานได้ ไม่แต่งงานก็อนาคามีขึ้นไปเท่านั้นเอง ไอ้เทศน์อย่างนั้น ท่านเทศน์ถูกของท่าน แต่ไม่ถูกตามพระไตรปิฎก

ผู้ถาม อย่างนี้ฆราวาส ที่จะเป็นพระโสดาบัน แค่ศีล ๕ ก็

หลวงพ่อ แค่นั้นแหละ เขาเรียก “สัตตักขัตตุง”

ผู้ถาม อย่างนี้เป็นฆราวาสก็ดีกว่าเป็นพระซิครับ?

หลวงพ่อ โอ้ย ดีกว่าเยอะ...ความจริงแล้วฆราวาสถ้าพูดตามส่วน เขาได้เปรียบกว่าพระมาก ๑.เจี๊ยะไม่เลือกเวลา ประการที่ ๒ เข้าวิกได้

ผู้ถาม หลวงพ่อรู้ด้วยหรือครับ?

หลวงพ่อ อ้าว...เคยเป็นฆราวาสมาก่อนนี่ ประการที่ ๓ มีผัวมีเมียได้ ประการที่ ๔ หลับตื่นสายได้ พระตื่นสายไม่ได้ใช่ไหม...เช้ามืดต้องทำวัตรสวดมนต์ ต้องเจริญกรรมฐาน ถ้าพลาดหน่อยเดียวพระลงนรก สมมุติว่ามีปลาหนึ่งตัวนะ พระมีปลาหนึ่งตัว ฆราวาสมีปลา ๑๐๐ ตัว ตัวขนาดเดียวกัน พระฆ่าปลาหนึ่งตัว ฆราวาสฆ่าปลา ๑๐๐ ตัว พระโทษมากกว่า ก็เพราะว่าทรงศีลเป็นบุคคลที่ชาวบ้านเขาต้องบูชา นี่ละบาปมาก พระไม่ใช่เรื่องเล็กนะ

ผู้ถาม โอ้ย ไม่บวชดีกว่า

หลวงพ่อ ใช่...ยกทรงก็เคยเสียท่ามา ๑๘ ปีแล้วซิ'
คำสอนหลวงพ่อฤาษีลิงดำ

ขออนุญาตคัดลอกบางส่วนมาลงนะครับ

**** การที่หาข้อมูลมาลงไม่ได้เพื่อต้องการทำให้เจ้าของกระทู้เกิดความไม่สบายใจนะครับ ถ้าขัดเคืองใจต้องขออภัยไว้ด้วยนะครับ****

 

กระทู้ผมแม้พิมพ์ผิดไปบ้างคนที่มีปัญญาถึงจะอ่านไม่ออกก็สามารถรู้และเข้าใจด้วยปัญญาที่มีครับสามารถตอบได้แต่ถ้าคนไม่มีปัญญาต่อให้พิมพ์ถูกแค่ไหนก็อ่านไม่ออกและไม่เข้าใจหรอกครับ. สาธุ

 

ขออนุโมทนาครับ ผมตั้งกระทู้ขึ้นเพื่อให้ผู้รู้มาชี้แนะและให้ผู้ไม่รู้เข้ามาอ่านหาความรู้ครับ เพื่อเป็นวิทยาทานและเป็นประโยชน์ต่อมวลมหาชนครับ จิตเจตนาผมมีแค่นั้นครับท่านสบายใจได้ครับ สาธุ

 

1. สิ่งที่เราปรามาสไว้จะย้อนกลับเข้าตัวเอง
2. ชีวิตเมื่อจะทำอะไรสำเร็จ จะมีเรื่องมาขวาง
3. ปิดกั้นการเจริญในธรรม
4. อบายภูมิเป็นที่ไป

วิธีแก้ กราบขอขมาเจ้าตัว หากไม่มีชีวิตอยู่แล้วขอต่อหิ้งพระที่บ้าน แล้วส่งเสริมคนให้ปฏิบัติธรรมชดใช้

ยกเว้น คนๆนั้นกำลังอยู่ในขณะแสดงธรรม อันนี้หนักเพราะเราขวางการฟังธรรมคนอื่นด้วย
ต้องทำพิธีขอขมากันเลยทีเดียว ประกาศให้คนอื่นรับรู้เป็นพยานด้วยแล้วถวายพระพุทธรูป สมบททุนสร้างวิหารเพิ่ม

 

ขอนุโมทนาครับ การอนุโมทนาที่ผมทำนั้น คือการที่เค้าเข้ามาตอบด้วยจิตเจตนาเพื่อเป็นวิทยาทานให้ผู้อื่นได้อ่านนะครับ ส่วนคำตอบถูก-ผิดนั้นอีกเรื่องหนึ่งครับ ถ้ามิใช่มิจฉาทิฏฐิผมจะอ่านแล้ววางอุเบกขา ด้วยไม่รู้ลึกถึงความหมายในการสื่อเมื่อมีคนสงสัยในคำกล่าวนั้นก็เป็นการถามตอบในข้อสงสัยนั้นๆตามธรรมดาครับ เพราะฉะนั้นให้ท่านเข้าใจการอนุโมทนาของผมด้วยนะครับ. การกล่าวธรรมของผมผมจะยกสิ่งที่ถูกที่ควรขึ้นกล่าวทุกครั้งและไม่มีเจตนาอื่นใดแอบแฝงเพียงต้องการให้เป็นวิทยาทานเป็นประโยชน์ต่อสาธารณะชนเท่านั้นครับ. ส่วนคนอื่นนั้นผมไม่รู้ครับเลยตอบแทนไม่ได้ แต่คิดว่าเค้าก็คงมีเจตนาดีนะครับ แต่การสื่ออาจจะทำให้ไม่เข้าใจกันก็ได้นะครับ. สาธุ

 

เพราะ พระโสดาบันเป็นผู้ไม่หวั่นไหวในพระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์ และมีศีลอันไม่ด่างพร้อย พระโสดาบันผู้ถึงกระแสพระนิพพาน จึงมีความห่างไกลจากกิเลส ดังนั้นพระโสดาบันย่อมไม่ใช่ปุถุชน เป็นผู้มีอันไม่ตกต่ำเป็นธรรมดา

สมัยพระพุทธเจ้าเป็นโพธิสัตว์อยู่เคยทำทานแจกถาดเงินถาดทองแก่มหาชนเป็นอันมาก เมื่อตรัสรู้จึงเข้าใจว่าให้ทานกับพระโสดาบัน 1 องค์ยังมีอานิสงส์มากกว่า ดังนั้นเรื่องบาปก็เหมือนกันครับ

 

แล้วถ้าเป็นการกล่าวปรามาสพระอริยสงฆ์ในสมัยพุทธกาลล่ะ

คือ สิ่งที่คนรุ่นหลังรู้มา ก็อ่านมาจากในพระไตรปิฏก
ซึ่งการบันทึกเรื่องราวของบุคคลต่างๆ ในสมัยนั้น ก็ไม่รู้ว่า
เมื่อมาถึงยุคสมัยนี้ ผ่านการแปลตีความไรมากมาย จากคนหลายรุ่น
จะทำให้เรื่องราวเพี้ยนจากความเป็นจริงไปมากน้อยขนาดไหน

จะเห็นว่า เรื่องราวของบางท่าน
เมื่อมีการนำมาอ้างถึงในแต่ละที่ แต่ละคน
บางทีมีที่ไม่เหมือนกัน ต่างกันคนละเรื่องเลย
คือทำให้มุมมองที่คนอื่นมอง รู้สึก หรือเกิดแง่คิดในเรื่องนั้นๆ ต่างกันไปเลย

ถ้าดี ก็ดีไป รอดตัว
แต่ถ้าแย่กว่าสิ่งที่เกิดขึ้นจริงๆ ในสมัยพุทธกาล
จะมีกรรมเกิดแก่บุคคลนั้นรึป่าว เมื่อนำเรื่องราวเหล่านั้นมาเผยแพร่ ?

 

พระอริยะเจ้า
คือคนที่พระพุทธเจ้าพยากรณ์ครับ
ดังนั้นโอกาศที่ พระพุทธเจ้าจะเสด็จ จริงๆเลย
มีมาก ของมากของมาก

เราไม่รู้หนะไม่แปลกหรอก ผมก็ไม่รู้
ถ้าพระพุทมธเจ้าเสด็จ ผมไม่รู้ แปลว่าผมฉิบหายเสียแล้ว
เหมือนอาฬาลดาบส กะอะไรดาบสที่สอน อากิญจัญญายตนะ กะเนวสัญญานาสัญญายตนะ

พระพุทธองค์ท่านพยากรณ์ ว่าอาจารย์ทั้งสองของเราฉิบหายจากความดีเีสยแล้ว

ตราบที่เรายังทราบว่าโอกาศที่พระพุทธเจ้าเสด็จเองเลยมี
ก็ขอขมาพระพุทธเจ้า ขอขมาที่บ้านท่านก็ได้
เอาสบายๆใจ
ก็น่าจะหาย
พระอริยะเจ้าหนะไม่ทันได้โกรธคุณหรอก
เช่นเนียะพระโสดาบันก็ไม่ทราบว่าคุณไปปรามาทั่นเมื่อไหร่
บางทีก็ไม่ทราบว่าพระพุทธองค์ท่านเสด็จมาโปรดหลายครั้งแล้ว

คนไปทำพระอริยะเจ้าก็ไปขอขมาพระกันเอง

 

แหม...คุณบุญยงก็ ไม่ได้กลัวพระอริยะท่านโกรธหรอก
แต่กลัวบาป
พระอริยะท่านคงไม่โกรธคนที่ปรามาสท่านหรอก น่าจะเวทนาซะมากกว่า

 

แล้วถ้าเป็นการกล่าวปรามาสพระอริยสงฆ์ในสมัยพุทธกาลล่ะ
= กรรมมีเหตุผลเหมือนเดิมในทุกยุคทุกสมัย ความหนักเบาอยู่ที่ว่ากระทำกับใคร ถ้าเป็นพระอริยสงฆ์ขึ้นไปก็จะหนักมากๆครับ

คือ สิ่งที่คนรุ่นหลังรู้มา ก็อ่านมาจากในพระไตรปิฏก
ซึ่งการบันทึกเรื่องราวของบุคคลต่างๆ ในสมัยนั้น ก็ไม่รู้ว่า
เมื่อมาถึงยุคสมัยนี้ ผ่านการแปลตีความไรมากมาย จากคนหลายรุ่น
จะทำให้เรื่องราวเพี้ยนจากความเป็นจริงไปมากน้อยขนาดไหน

จะเห็นว่า เรื่องราวของบางท่าน
เมื่อมีการนำมาอ้างถึงในแต่ละที่ แต่ละคน
บางทีมีที่ไม่เหมือนกัน ต่างกันคนละเรื่องเลย
คือทำให้มุมมองที่คนอื่นมอง รู้สึก หรือเกิดแง่คิดในเรื่องนั้นๆ ต่างกันไปเลย

ถ้าดี ก็ดีไป รอดตัว
แต่ถ้าแย่กว่าสิ่งที่เกิดขึ้นจริงๆ ในสมัยพุทธกาล
จะมีกรรมเกิดแก่บุคคลนั้นรึป่าว เมื่อนำเรื่องราวเหล่านั้นมาเผยแพร่ ?

= ต้องนำเนื้อความนั้นๆ ไปเทียบกับคำพูดของพระพุทธเจ้า(พระสุตตันตปิฎก)
ถ้าเป็นไปในทางเดียวกับพระพุทธเจ้าตรัสไว้ แสดงว่าเนื้อความนั้นถูกต้อง
อีกเหตุผลที่ทำให้เรื่องราวเพี้ยนจากความเป็นจริงไป เพราะ มีการเพิ่มเติม แก้ไข เพิกถอน
จึงมีความขัดแข้งของเนื้อความ ฉะนั้นการเทียบกับคำพระพุทธเจ้า ด้วยเหตุว่า พระองค์เป็นพระสัพพัญญู คำพูดของพระองค์จะไม่ขัดแย้งเป็นประการอื่น และมีผู้เดียวเท่านั้นที่สามารถทำได้คือ พระพุทธเจ้า

ต้องมาศึกษา พระสุตตันตปิฎก แล้วฟังเนืองๆ คล่องปาก ขึ้นใจ แทงตลอดด้วยดีด้วยทิฐิ
จะได้หนทางที่ถูกต้องครับ

ภิกษุทั้งหลาย ! พวกเธอทั้งหลายเป็นผู้ที่เรานำไปแล้วด้วยธรรมนี้ อันเป็นธรรมที่บุคคลจะพึงเห็นได้ด้วยตนเอง (สนฺทิฏฐิโก), เป็นธรรมให้ผลไม่จำกัดกาล (อกาลิโก), เป็นธรรมที่ควรเรียกกันมาดู (เอหิปสฺสิโก), ควรน้อมเข้ามาใส่ตัว (โอปนยิโก), อันวิญญูชนจะพึงรู้ได้เฉพาะตน (ปจฺจตฺตํ เวทตพฺโพ วิญฺญูหิ).

 

. .

 

อยู่ที่ว่าปรามาสยังไงแบบไหน และต้องปรามาสให้ตรงจุด ต้องศึกษาให้ดี
ถ้าคนที่ปรามาสทำไม่ถูกต้อง ตามธรรม ต่อให้เป็นอริยะ แต่ทำไม่ถูกต้อง หักล้างคำสอนของพระพุทธเจ้า ก็ปรามาสไปเหอะ