ถูกกรรมเก่าเล่นงาน..มิตรเป็นศัตรู..ถูกใส่ร้ายติฉินนินทา

การที่เราอยู่ของเราดีๆ ไม่ยุ่งไม่สุงสิงกับใคร แต่กลับมีศัตรูคิดปองร้าย ทั้งที่เคยเป็นมิตรที่ดี ครอบครัวเราเคยช่วยเหลือเค้าไว้ แต่อยู่ดีๆก็มากลายเป็นศัตรูโดยไม่มีสาเหตุ ทั้งที่พวกเค้าก็รู้ว่าดิฉันและแม่กำลังลำบาก ทั้งหนี้สิน ไหนจะแม่ดิฉันโรคภัยไข้เจ็บรุมเร้าจนวันๆดิฉันก็ไม่ได้ไปไหนนอกจากดูแลแม่ พาแม่ไปรพ. วันๆแทบไม่ได้คุยกับคนภายนอกนอกจากจะคุยกับสุนัขจรจัดที่ให้อาหารพวกเค้าได้กินบ้างบางครั้งเท่านั้น แต่อยู่ดีๆดิฉันกับแม่ก็ถูกติฉินนินทา ถูกสายตาที่เคยเป็นมิตรแต่ตอนนี้กลับมองเราเป็นศัตรูทั้งที่เมื่อก่อนเราช่วยเหลือเค้าทุกอย่าง ไอ้เรามันก็คนธรรมดาถึงแม้เดี๋ยวนี้จะหันมาสวดมนต์นั่งสมาธิและศึกษาธรรมมะ พยายามจะมองปัญหาต่างๆที่มันเข้ามากระทบใจ ว่ามันเป็นกรรมเก่า เป็นกรรมที่ดิฉันกับแม่้คยไปทำร้ายจิตใจใครไว้ แต่บางทีก็มีแอบเสียใจอยู่เหมือนกัน ยอมรับว่าจิตใจยังอ่อนแอและยังไม่เข้มแข็งพอ เวลามีอะไรเข้ามากระทบใจก็ยังคงควบคุมสภาวะจิตให้เข้มแข็งไม่ได้สักที แต่เมื่อสักครู่ พอสวดมนต์บทธรรมจักกัปปวัตนสูตรพร้อมบทแปลและนั่งสมาธิก็รู้สึกว่าใจจะสงบลงมาก แต่อยากจะขอคำแนะนำจากเพื่อนๆเพิ่มเติมเกี่ยวกับการอุทิศบุญหรือแผ่เมตตาหลังจากนั่งสมาธิเสร็จ หากต้องการจะอุทิศบุญหรือแผ่เมตตาให้ผู้ที่คิดร้ายหรือผู้ที่เค้าติฉินนินทาเรา เราจะอธิษฐานอย่างไรจะกล่าวอย่างไรดีคะ

 

ไปภาวนาคาถาเงินล้าน วัดท่าซุง วันละ 108 จบ ให้เป็นสมาธิเลยก็ดี ติดต่อกัน 2 เดือนขึ้นไป แล้วจะดีขึ้นครับ จขกท

 

ขอให้ผ่านอุปสรรคไปได้ด้วยดีค่ะ

คาถาแผ่เมตตา
สัพเพ สัตตา อะเวรา โหนตุ
อัพพะยาปัชฌา โหนตุ
อะนีฆา โหนตุ
สุขี อัตตานัง ปะริหะรันตุ
สัตว์ทั้งหลายทั้งปวง ที่เป็นเพื่อนทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกันทั้งสิ้น
จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด อย่าได้มีเวรแก่กันและกันเลย
จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด อย่าได้เบียดเบียนซึ่งกันและกันเลย
จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด อย่าได้มีความทุกข์กายทุกข์ใจเลย
จงมีความสุขกาย สุขใจ รักษาตนให้พ้นจากทุกข์ภัยทั้งสิ้นเทอญ
************************
พุทธคาถา

"มหาวิชโย โหหิ อสังวาโส"

ภาวนากันอันตรายทุกอย่าง ผู้คิดร้าย จะย่อยยับไปเอง เป็นมหามงคลทุกประการ
****************************
คนไม่ถูกนินทาไม่มีในโลก
นตฺถิ โลเก อนินฺทิโต
ขุ. ธ. ๒๕/๒๗

 

คือคาถาหนะดี

แต่เวลาบอกคาถาหนะ
จะเหมือนพาลีลูบหลัง

ถ้าอาการพาลีลูบหลัง
เวลาเรามีทางเลือกมากว่าหนึ่งทางเลือก
เราจะเลือกอันที่ไม่ได้เลือกเสมอ
ถ้าอยากรู้ว่าทำไมเป้ฯงั้นเพราะปัจจัยที่จะทำให้มัน เดินทางตามปรกติ
เหมือนกะน้ำเปลี่ยนเส้นทางหนะ

เช่น เราตั้งใจว่าจะทำแต่เรื่องที่ เหยื่อ เป้าหมายสบายใจ
แต่ถ้าโดนพาลีลูบหลัง ยิ่งตั้งใจเท่าไหร่จะยิ่งออกทางอื่นไปหมด

เหมือนกะเหล็กสองลูกของกาลิเลโอที่หย่อนลงจากหอเอนปิซ่า
เพราะคนเราเข้าใจว่าทางเลือกที่ปล่อยให้เลือกพร้อมกันสองทาง
จะหล่นกระทบพื้นพร้อมๆกะน

แค่เราเอามือผิดแผ่นฟ้าไว้มือหนึ่ง
ทางเลือกที่ไม่ได้ปิด เอาไว้จะกระทบพื้นก่อน

ลืมไปว่ามันกระทบมือก่อนพื้น

 

จุด pivot ของเนื้อเรื่องที่ง่าย
ห้ามส่งจิตออกนอก
เงี้ย keyword
คือคนสั่งหนะเอามือแปะ หเหมือนแปะสติกเกอร์ของพี่ตูนบอดี้แสลมหนะ
แต่ว่าไม่ได้แปะหลังเหยื่อตามที่ตั้งใจ
ไปปะเอาไม่ส่งจิตออกนอกก่อน

เพราะมันคือจิต ไม่มีวันที่จิต และจิตจะเข้าใจตรงกันได้
เพราะมันคือจิต

 

ง่ายๆ
ให้เลือกระหว่างถ้าต้องเอามือลูบหลังหนะ ปรามาทหนะ
จะลูบหลังเ้หยื่อ หรือลูบหลังไม่ส่งจิตออกนอกก่อน
อันไหนผัสสะก่อน

ระหว่างหยุดคิดกะ คิด มันไม่เกิดขึ้นพร้อมๆกัน
ถ้าให้เลือกเลือกอันไหนก่อน

ธรรมใดเกิดแต่เหตู องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ตรัส
ถึง ตรัสถึง ตรัสและถึง เหตุ
แห่งธรรมนั้น
และการดับไป การดับไป การดับไป
ของเหตุแห่งธรรมนั้น

ถ้ามั่นใจว่านับเม็ดฝนที่ตกในจักรวาลได้
ก็เชิญ

 

เหลือเชื่อที่บางท่านเป็นคนปัญญาทึบ สุดฤทธิ
แต่ทึบหนะอธิบายได้

เหมือนกะระฆัง กัวสะดาน
เอาไปใส่ไว้ในกระเป๋าผ้าซะหลายชั้น
ฅทุบยังไงก็ไม่ดัง
ลูกกระท้อนหนาถ้าจะให้หวาน

เหลือเชื่อที่พวกมันปะลองปัญญษกะผม
เหลือเชื่อ
มหัศจรรย์

 

ผมก็เคยเจอคนประเภท แบบนี้ ครับ ช่วยมันทุกอย่าง แต่สิ่งที่ได้รับ คือ การแทงหลัง ใส่ร้ายป้ายสี แต่ก็แปลกนะครับ วิธีที่ผมใช้แก้คือ ทำสังฆทาน ขออโหสิกรรม กับ นาย/นาง ขอให้เวรกรรมที่มีต่อกันขาดสะบั้นลงทันที ทำอยู่ราวๆสัก 3 เดือน เขาก็เฟตตัวออกไป ครับ

 

คนเราเวลาโกรธ เกลียดหรือทำร้ายคนอื่นมักจะมีเหตุผลที่เขาเชื่อว่าดีพอที่จะทำอย่างนั้น ถึงเราจะมองว่าเขาไม่มีเหตุผลก็ตามที แต่เขาก็มีเหตุผลของเขา เขาไม่รู้ธรรมทีีว่าเหตุสมควรโกรธไม่มีในโลก ถ้าเราให้อภัยเขาได้ใจเราก็จะเป็นสุข มองว่าเขาเป็นผู้ถูกครอบงำด้วยความไม่รู้ ถูกครอบงำด้วยความโกรธ เป็นเพื่อนร่วมทุกข์เหมือนกับเรา เขาทำร้ายตัวเองด้วยความโกรธก่อนที่จะทำร้ายเรา แผ่เมตตาให้เขาก็ดีแล้ว ให้นึกแผ่เมตตาก็ได้ ขอให้เขามีความสุข ถ้าเรามองว่าที่เขาทำกับเราเพราะความไม่รู้ ไม่เป็นตัวของตัวเองเราก็จะปล่อยวางได้ เหมือนคนเดินละเมอมาด่าเราเราก็คงไม่โกรธเพราะเขาไม่รู้ตัวในสิ่งที่เขาทำ

 

ถ้าเอา ตามพระสูตร มีพระท่านหนึ่ง ท่านจะสวดบทพิเศษของท่าน

จนพระพุทธองค์ ต้องเอ่ยถาม เพื่อเป็นการยกย่อง บทพิเศษของพระท่านนั้น
ให้หมู่สงฆ์ ได้จดจำไว้ใช้

พระสูตรนั้นยาวอยู่ แต่ลองไปหาดูได้

ในที่นี้จะ ดัดแปลงและกล่าวสั้นๆ เป็น ตัวอย่างว่า

........พอสวดจบ จะแผ่เมตตา....ให้ผลิกเป็น...


" เขาด่า ว่าเรา เห็นเราเป็นศัตรู ก็ยังดีกว่า มาทำร้าย "
" ถ้าเขามาทำร้าย ตบตี ก็ยังดีกว่า มาหักแขนขา "
" เขามาหักแขนขา ก็ยังดีกว่า ทำร้ายด้วยศาตรา "
....................
....................



" หาแง่ดีให้เจอ อย่า สิ้นศรัทธาใน มนุษย์ "

จงสละ กายและใจ โน้มไปสู่ความสงบ ไม่ใช่แค่ อาหาร หรือ การอุปการะ
แล้วร้องถามหา " หมา " ที่เคยชุบเลี้ยง

 

สว้สดีครับ ตกลงวันนี้ท่านจะหยุดรถหรือจิตให้สงบ. (จงสละกายและใจโน้มไปสู่ความสงบ). วันนั้นยังวิ่งตามดูจิตอยู่เลยยังปล่อยให้จิตวิ่งแล้ววิ่งตามดู แต่วันนี้จะจอดรถ จะหยุดจิตให้สงบ ตกลงเข้าใจแล้วใช่ไหมครับ สาธุ

 

เห็น ด้วยครับ บางทีเราอาจไปขัดขวางเขาอย่างไม่รู้ตัวก็ได้ หรือมองในอีกแง่ก็เป็นกงกำกงเกวียน ฮ่ะ ต้องทำใจ แผ่เมตตาไป/อโหสิกรรมไป

 

พุทธพจน์ 

"ผู้ใดมีเมตตาจิตในสรรพสัตว์ ไม่ฆ่า (สัตว์) เอง ไม่ใช้ให้ผู้อื่นฆ่า ไม่ชนะเอง ไม่ใช้ให้ผู้อื่นชนะ ผู้นั้นย่อมไม่มีเวรกับใครๆ"

 

อดทน อดกลั้น ทำไม่รู้ไม่ชี้ดีกว่าครับ คนข้างตัวชอบอ้างว่าเราพูดเราทำก็มีนะให้ระวังไว้ด้วย พูดกับเราอย่างไปพูดหับอีกคนอย่าง

 

ลองสวด คาถาสัมปจิตฉามิ ซิครับผมว่าช่วยได้มากและลองขอบารมีพระพุทธเจ้าที่มีพระนามว่าเรวัตตะอาจช่วยได้อีกอย่างที่ผมทำแล้วได้ผลก็คือแผ่เมตตา(สัพเพสัตตา) ขอให้โชคดีครับ

 

การถูกติฉินินทาจะหนีอย่างไรก็ไม่พ้น เพราะเรื่องแบบนี้เป็นโลกธรรม คือธรรมประจำโลก ทางที่ีดีทำใจให้พ้นจากโลกธรรม

 

ลองพิจารนาขัน5ครับแล้วเราจะรู้สึกดี สาธุ

 

อนุโมทนากับทุกความเห็นค่ะ ดิฉันได้เข้ามาอ่านทุกๆความเห็นและได้ลองปฏิบัติตามดู ขอบคุณทุกๆข้อความที่มาช่วยเตือนใจค่ะ ดิฉันยังอ่อนหัดยังต้องตามรู้ตามดูสิ่งที่มากระทบใจให้ทันมากกว่านี้ ตอนแรกความรู้สึกที่โดนกระทบมันสั่นไปหมด จิตเรามันร้อนเหมือนไฟที่มาแผดเผาตัวเราเอง สรุปคือเราเองทั้งนั้นที่ทำร้ายตัวเรา คงจะต้องฝึกและเรียนรู้อะไรอีกมากเพื่อให้ชีวิตได้รู้จักคำว่าปล่อยและวางจริงๆกับเค้าดูบ้าง หากทำได้คงจะมีความสุขในการดำรงชีวิตอยู่ในโลกใบนี้ได้อย่างไม่ยากนัก

 

อธิษฐานว่า ขอให้ข้าพเจ้าเป็นผู้ไม่มีเวร
ขอให้ข้าพเจ้าเป็นผู้ไม่มีความพยายาทเบียดเบียน

แค่นี้แหละครับ ทำบ่อย ๆ จนเมื่อเริ่มรู้สึกว่าจิตตัวเองมีเมตตาแล้ว
คือไม่มีความโกรธ ไม่มีความขุ่นมัว จิตไม่มีความรู้สึกเกลียด ไม่มีความรู้สึกไม่พอใจ
ไม่มีความรู้สึกไม่สบายใจ
จิตมีความรู้สึกเป็นกลาง คือไม่มีอคติ ต่อผู้ใดแล้ว
จิตเริ่มมีความรู้สึกสงสาร ห่วงใย ผู้อื่น
จากนั้นจึงเริ่มแผ่เมตตาให้คนอื่น คือ

ขอให้ผู้อื่น และสัตว์ทั้งหลายไม่มีเวร
ขอให้ผู้อื่น และสัตว์ทั้งหลายไม่มีความพยาบาทเบียดเบียน


จริง ๆ แล้ว เราอาจไม่ได้ถูกเปลี่ยนจากมิตรเป็นศัตรูหรอก
แต่นั้นอาจจะเป็นธาตุแท้ ของบุคคล ๆ หนึ่ง
เพียงแต่ตอนเรารุ่งเรือง เราจะไม่เห็นตรงนี้ เพราะว่ามันจะถูกปิดไว้
แต่วันไหน ที่เราล้มมา เราก็จะเห็นเองว่า คนใดเป็นอย่างไร
ก็วันที่เราไม่มีอะไรแล้วจริง ๆ
วันที่เราไม่มีอะไรให้ผู้อื่นได้คาดหวัง หรือได้ผลประโยชน์จากเรา
วันนั้น เราก็จะเห็นความจริงเองว่า อะไรเป็นอะไร

จริง ๆ แล้วเขาเหล่านั้นก็ไม่ผิดหรอก
เพราะเขาอาจจะเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว เพียงแต่เราไม่รู้
พอเรายืนอีกจุดหนึ่ง จากวิวที่มันถูกบัง มันเลยเห็นชัดขึ้นมา
อันนี้แหละ ที่เขาเรียกว่าตาสว่าง

เพราะฉะนั้น มันจึงทำให้เห็นว่า สิ่งทั้งหลายมันไม่เที่ยง มันก็แปรปรวนไปตามสภาพ
รวมถึงความรัก ความชอบด้วย
เพราะฉะนั้น มันจึงไม่มีอะไรที่น่าเอามายึดให้เป็นสาระมากมายนัก
เพราะทุกอย่างมันก็เสื่อมไปตามสภาพนั้นเอง

ไม่ทราบคุณเคยได้ยินเรื่องของ โลกธรรม 8 ไหมครับ?