จัดเทศน์ผะเหวดในบ้านตนเองเสร็จงานคนในบ้านเกิดอุบัติเหตุดับ1ราย

กระทู้นี้ไม่ได้ต้องการซ้ำเติมใคร แต่ต้องการเสนอในอีกแง่มุมหนึ่ง เพื่อเป็นข้อคิด พิจารณากันถึงความเป็นจริงของชีวิต หากไม่สบายใจสามารถแจ้งลบกระทู้ได้
ธรรมาสน์สวยๆขอยืมจากทางวัดได้
การจัดเทศน์ผะเหวด เวสสันดรชาดก นั้น ถ้าเจ้าภาพมีกำลังทรัพย์ สามารถจัดที่บ้านตนเองได้ กว่าจะเสร็จงานต้องนิมนต์พระสงฆ์ ไม่ต่ำกว่า 14รูป หรือมาจาก14วัด (รวมทั้งเทศน์มาลัยหมื่น มาลัยแสน)เพราะแต่ละวัดจะถนัดไม่เหมือนกัน เช่นวัดแรกถนัดเทศน์กัณฑ์ชูชก วัดที่สองถนัดเทศน์กัณฑ์กุมาร คนแก่สมัยก่อนนั้นจะเก่งจำคาถาได้ หากพระรูปใดเทศน์คาถาท่อนนั้นไม่ถูก จะต้องเทศน์คาถาท่อนนั้นใหม่ พระสงฆ์ที่นิมนต์มาเทศน์ ในแต่ละกัณฑ์นั้น ท่านจะหารถมาเอง หรือถ้าวัดอยู่ใกล้บ้านเจ้าภาพ ท่านก็จะเดินมา ส่วนใหญ่ก็จะเป็นมืออาชีพแล้ว ท่านจะมารอเมื่อถึงกัณฑ์ที่ท่านรับนิมนต์ไว้
ในกรณีที่ทางกระทู้กล่าวถึงนี้ ได้มีครอบครัวของผู้มีฐานะรายหนึ่ง จัดงานเทศน์ผะเหวด ที่บ้านของตนเอง โดยมีการเตรียมงานทุกอย่างเหมือนกับที่จัดที่วัด มีการเชิญพระอุปคุตมารักษางาน ประดับผ้าผะเหวด มีการออกไปหาใบบัว ทำดอกไม้โสน กล้วย อ้อย จัดเครื่องกัณฑ์เทศน์และซองปัจจัย เป็นต้น เมื่อเสร็จงานได้ไม่กี่วัน ก็มีคนในบ้านเสียชีวิตจากอุบัติเหตุ ทางเจ้าภาพรีบไปดูศพ อุทานว่า บุญที่ทำมาทั้งชีวิต ( รวมทั้ง บุญใหญ่ต่างๆตามความเชื่อ แม้แต่ได้ไปทำบุญกับพระเกจิชื่อดังหลายรูป) ช่วยคนในบ้านไม่ได้เชียวหรือ? ไม่มีคำตอบใดๆ จากพระยายม ซึ่งก็ได้มีมุมมอง จากชาวบ้านในแง่มุมต่างๆดังต่อไปนี้
ประการแรก ดวงใคร ดวงมัน บุญใคร บุญมัน เมื่อถึงเวลาก็ต้องไป
ประการที่สอง เจ้ากรรมนายเวร หรือมัจจุราช จ้องจะเอาครอบครัวนี้อยู่แล้ว ใครในครอบครัวที่บุญอ่อนกำลังลง หรือใครในครอบครัวที่ศีลธรรมย่อหย่อนลงเพียงข้อเดียวก็เสร็จ
ประการที่สาม เป็นเรื่องของอุบัติเหตุ ย่อมเกิดขึ้นได้กับทุกคน จบชีวิตได้ทุกเสี้ยววินาที รวมทั้งความประมาท
ประการที่สี่ ผู้ตายได้ลบหลู่สิ่งศักดิ์สิทธิ์บางอย่างโดยไม่ตั้งใจแม้ทางวาจา ในหน้าที่ของตนเอง ซึ่งในที่นี้จะไม่ขอขยายความ
สวัสดี

 

ทำอะไรก็ไม่ช่วยให้เป็นอมตะหรอก

 

บางคณะขากลับจากเดินทางไปทอดผ้าป่า ทอดกฐิน หรือไปทำบุญสงกรานต์ งานเทศกาลต่าง ๆ ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตก็มีข่าวมาหลายครั้งหลายครา เรื่องของกรรม เป็นเรื่องอจินไตย มนุษย์ไม่ควรคิด ว่าเพราะอะไรจึงเป็นเช่นนี้ แต่ถึงอย่างไรเชื่อว่า ผู้วายชนม์จะได้ไปเกิดในภพภูมิสุคติ เพราะก่อนเสียชีวิตได้ประกอบการกุศลไว้

 

ถึงเวลาตายก็ต้องตาย ทำบุญใหญ่แค่ไหนก็ไม่พ้นตายจร้า

 

อนุโมทนาครับ การทำบุญไม่ว่าใหญ่หรือเล็กเมื่อถึงเวลาก็ต้องตายพระพุทธองค์มิเคยสอนว่าทำบุญใหญ่มาทั้งชีวิตแล้วจะไม่ตาย. ความตายเป็นธรรมดาของสัตว์โลกทั้งหลาย.
ข้อสอง พยามัจจุราชไม่ได้จ้องแต่จะเอาชีวิตคนในครอบครัวนี้ครอบครัวเดียว ผมเห็นทุกครอบคร้วล้วนมีคนตายทั้งหมดไม่เคยเห็นครอบครัวไหนไม่มีคนตายเลยสักครอบครัวหนึ่งหรือท่านเคยเห็นช่วยพาไปดูหน่อยครับ ครอบครัวที่ไม่มีคนตายนี่..ข้อสาม เป็นกรรมของสัตว์โลก. ส่วนข้อสี่ ถ้าไปปรามาสพระอรหันต์ หรือพระอนาคามี หรืพระโพธิสัตว์หรือพระพุทธเจ้า. หรือพระปัจเจกพุทธเจ้า กรรมหนักนั้นจะส่งผลเร็วและแรง. แต่ถ้าต่ำกว่านั้นแรงกรรมก็อาจจะส่งผลไม่แรงและเร็วเท่า. เพราะฉะนั้นท่านก็ต้องพิจารณาเองครับว่าเป็นเพราะเหตุอันใด. แต่ถ้าถามผมผมก็ตอบไม่ได้ครับเหตุเพราะผมไม่รู้แจ้งถึงเหตุนั้น ครับ สาธุ

 

สุดแต่บุญกรรม ของแต่ละคนครับ แล้วแต่สิ่งไหนมีกำลังมากกว่า และ ผลบุญหรือผลกรรม สิ่งไหนจะหนุนนำมาก่อนครับ

 

ช่วยทุกคนในบ้านไม่ได้หรอกแต่ช่วยบุพการีได้ถ้ามีกำลังบุญและความกตัญญูมากพอ การทำบุญปฏิบัติธรรมนั้นมีความบริสุทธิ์ใจแค่ไหน และมีวาสนาบารมี และต้องมีครูบาจารย์ผู้มีวิชาช่วย

ของบางอย่างต้องปฏิบัติด้วยตัวเองถึงจะรู้ได้ค่ะ