ปุถุชน....คนช่างสงสัย...

**************************
***เป็นเหมือนท่านทองชมพูเลยในความว่างสงบ สบาย แต่ต่อมามีดวงสีฟ้าผุดขึ้นมาแล้วกระจายออกไปแล้วตรงกลางจะมีสีชมพูผุดขึ้นมากระจายออก ม่วงกระจายออก สีนํ้าเงินกระจายออก คราวนี้ถัดไปทางขวาหน่อยจะมีสี่เหลี่ยมสีขาวสัก๑cmซึ่งมีควันขาวพรุ่งขึ้นมาจิตมันบอกว่าถ้าออกตรงที่ช่องนั้นจะไปอีกมิติหนึ่งได้ ท่านนพกรุณาอธิบายด้วยค่ะ(พุทโธกับอานาปนกันค่ะที่ทําอยู่)กราบขอบพระคุณล่วงหน้าค่ะ
***เอเห็นบางท่านว่าจิตเรานี่เหมือนเม็ดถั่วเขียว

 

ลักษณะของจิตทำงานเมื่อเห็นแสง
สีฟ้าระเบิดจิตเปิดเรื่องจิตใจโอบออมอารีชอบช่วยเหลือคน
ม่วงระเบิดสัมผัสภายในเริ่มบังเกิดในแนวบวกกับกำลังจิต
เพราะได้ข้างบนช่วยหนุนส่ง...
น้ำเงินระเบิดสัมผัสภายในบังเกิดตามกำลังสมาธิ
แปรผันตามความสงบของจิตโดยมีเมตตาเป็นฐาน..
สีชมพูระเบิดหนุนนำพา
คนให้หันไปฝึกไปเรียนสมาธิบางคนก็ฝึกจนอาการทางร่างกายต่างๆ
รวมทั้งสภาพจิตใจดีขึ้นได้เอง
ส่วนสี่เหลี่ยมสีขาวๆเล็กๆเปรียบเสมือน
ประตูมิติรูปแบบหนึ่ง เป็นลักษณะประตูที่ครูบาร์อาจารย์ท่านเปิดไว้
เพื่อไปยังเขตแดนเฉพาะ
จะไม่ใช่ลักษณะประตูมิติแบบวงกลมที่จะไป
ตามสัญญาเดิมในจิตเรา
มักจะเกิดกรณีบุคคลที่มาทางสาย ลพ.มีชื่อ
ทางวิชาพิเศษ กรณีแบบนี้ถ้าฝึกใหม่ๆ จะเหมือนๆเดินตามทางสีขาวๆ
ไปเรื่อยๆนั้นหละครับ กรณีนี้ถือว่ามาอีกระดับขั้นหนึ่งแล้วครับ..
ที่มองออกจากจิตที่เห็นคือความสามารถของจิต
และที่เห็นตัวจิตได้ตัวที่เห็นจิตคือสติทางธรรมเป็นตัวเห็น
จะเห็นอย่างไรก็แล้วแต่ถ้ายังมีรูปร่างเรียกได้ว่าเป็นอะไร
จะยังไม่เกินชั้นพรหม ถ้าจิตที่เกินชั้นพรหมนี้
คือตัวจิตที่ไม่มีรูปร่าง และไร้ขอบเขตครับ..
ปล.ประมาณนี้หรือเปล่าที่อยากทราบคำตอบครับ..

 

กราบ กราบ กราบ ท่าน อ นพ ค่ะ แจ่มแจ้งดีแท้ ถึงอย่างไรก็จะขอทําไปเพื่อทางหลุดพ้นอย่างเดียวค่ะ บางทีมีเลขขึ้นมาแต่บอกว่าไม่เอาหรอก อภิญญาใครๆก็อยากได้อยากมีอยากเป็นแต่มันก็ไม่ใช่ทางที่หลุดพ้น เคยอยากเหมือนกัน ตอนนั้นก็ นะ มะ พะ ธะ อยู่พักหนึ่ง ก็บ่อยครั้งที่เหมือนอยู่บนเพดานเห็นตัวเองนั่งห้อยเท้าหลับตาอยู่(หลวงพ่อฤาษีท่านว่ากายสบายใจมันก็สบาย) คราวนี้ก็เป็นจอทีวีเหมือนนาฬิกาข้อมือใหญ่ๆสี่เหลี่ยมเป็นภาพสีเห็นพระเดินตามกันเข้าโบสถ์(ดูเห็นแต่ด้านหลังจีวรสีเหลืองใส)เลยเพลินค่ะจนออกจากสมาธิ กราบขอบพระคุณอย่างสูงค่ะ

 

ขอบพระคุณค่ะพี่นพ เรื่องอรูปนี้น่ากลัวและเป็นอย่างที่คิดไว้เลยค่ะ พยายามมแก้โดยขึ้นไปนั่งที่หน้าพระในวิมานสมเด็จองค์ปฐมบนนิพพานให้บ่อยเท่าที่จะนึกได้ค่ะ

เรื่องดูดและนิมิตตอนเริ่มสงสัยใหม่ ๆ เคยถามพระรูปหนึ่งซึ่งท่านดูดวงแม่นมาก มีญาติโยมดูดวงเยอะ มีเป็นช่วง ๆ ที่ท่านมักหลบญาติโยมเพื่อมาพักที่วัดใกล้กับค่ายทหารที่เราพักค่ะ ตอนนั้นไปวัดทุกวันก็เจอท่าน ขนาดท่านหลบแล้วก็ยังอุตส่าห์มีโยมตามมาดูดวงอีก ชาวบ้านแถวนั้นพอรู้ปุ๊บก็ปากต่อปากมากันเต็ม เราก็ชอบนั่งดูเวลาท่านตอบญาติโยมค่ะ ทีนี้เราก็อยากดูบ้าง แต่ท่านไม่ยอมดูให้เลยค่ะ ทั้งตื้อท่าน ทั้งอ้อนท่านทุกวัน ยังไงท่านก็ไม่ดูให้ จนวันหนึ่งท่านหลุดปากบอกว่า มีท่านข้างบนสั่งไม่ให้ดูให้เรา เพราะเดี๋ยวท่านจะจัดการกับเราเองค่ะ เราตอนนั้นก็ไม่เข้าใจอะไรเหมือนกันค่ะ

มีอยู่วันหนึ่งเตรียมของกำลังจะมาวัดอยู่แล้ว จู่ ๆ ง่วงอย่างแรงแบบหลับทันทีเลย และก็เห็นหลวงพ่อท่านขึ้นไปบนเขาด้วยกัน ๒ รูปกับเจ้าอาวาสวัด และคุยกันเรื่องยาสมุนไพร ผ่านไปนานพอสมควร จึงได้ตื่นขึ้นมาพร้อมกับเลยเวลาเพลพระแล้ว เลยได้แต่นำนมเปรี้ยวไปถวายพระ และถามท่านว่า หลวงพ่อขึ้นไปคุยกันบนเขา ๒ รูปเรื่องยาสมุนไพรใช่ไหมคะ หลวงพ่อยิ้ม ๆ และตอบว่าใช่

พยายามถามท่านเรื่องดูดวงยังไงท่านก็ไม่บอกเรา ก็เลยถามเรื่องอาการที่เราเป็นอยู่ ท่านบอกว่าให้อนาปานุสติให้มีสติให้ได้ตลอด ๒๔ ชม. เราก็ หา! ตลอด ๒๔ ชม.ก็พระอรหันต์นะสิคะหลวงพ่อ ท่านตอบ เออ เราก็จ๋อยเลยเพราะทำไม่ได้อยู่แล้ว

พอปัจจุบันนี้ถึงได้เข้าใจว่าที่ท่านให้มีสตินั้นเป็นสิ่งที่ต้องทำให้ได้มากที่สุด ขนาดพระอรหันต์ท่านยังไม่เคยทิ้งลมหายใจเลย ท่านกลับยิ่งไม่เคยขาดสติเลยแม้แต่น้อยทั้งหลับทั้งตื่น

และเห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งกับท่านพี่ Supatorn ที่ว่า ถึงอย่างไรเราก็พยายามทำเพื่อความหลุดพ้นอย่างเดียวค่ะ

 

เรื่องตัวเลขเท่าที่มีประสบการณ์ มันปรากฏได้ ๗ ถึง ๘ แบบครับ..
ในระดับสุดท้ายคือ ผุดๆในขณะลืมตานี่หละครับ..แต่ไม่ค่อยอยาก
เล่าเพราะว่ามันแปลกๆไปหน่อยถ้าจะนำเสนอ
ส่วนการเห็นคล้าย จอ LCD นั่นก็เรื่องปกติ เป็นผลของการภาวนา
นะมะพะธะครับ ถ้าพุทธโธจะเหมือนมองผ่านตาแมว ส่วนโสตัสตะภิญญา
เราจะเห็นรายละเอียดได้ชัดเจนกว่า คือแม้แต่สภาพแวดล้อมที่อยู่ด้าน
ข้างสิ่งที่เรามองก็จะปรากฏให้เห็นชัดเจนได้ และจะปรากฏก่อนที่เราจะเห็น
จะไม่ปรากฏพร้อมๆกับที่เห็นเหมือน นะมะพะธะ ครับ...
ส่วนอภิญญาจิตไม่ว่าภายใน หรือ อภิญญาภายนอกนั้น ที่บอกว่าไม่ใช่
ทางหลุดพ้นก็ถูกครับ เพราะไม่ว่าจะตัว สติทางธรรม ปัญญาทางธรรม
สมาธิ ตบะ ฌาณ ญาน กำลังจิต บุญต่างๆกิเลสต่างๆ ไม่ว่ารัก โลภ โกรธ หลง
หรือแม้แต่ตัวจิตเอง ถ้าสุดท้ายเราไม่วาง พูดง่ายว่ายังยึดตัว
ใดตัวหนึ่งอยู่ ไม่ว่าอะไรก็ตาม ยังไงจิตก็ไม่หลุดพ้นครับ..
เรียกว่า ต้องไปเสวยผลของมันอยู่ มันมีที่รองรับผลทั้งนั้นครับ..
เพราะฉนั้นไม่ว่าจะเรื่อง อภิญญาจิตภายในแบบรับรู้ด้วยตัวเอง
หรืออภิญญาจิตภายนอกแบบทำให้บุคคลอื่นๆสัมผัสได้ สติ ปัญญา
ตบะ ฌาณ ญาน กำลังจิต ฯลฯ อะไรทั้งหลาย ถ้าเราเกิดมีขึ้นแล้ว
ไม่ว่าจะสร้างเอง หรือเกิดมีมาเองนั้น ในเวลาปกติเราจะวางมันลง
ถึงเวลาใช้งานค่อยดำริขึ้นมาใช้ และใช้แล้วก็แล้วไป ใช้แต่มุมที่
มันเป็นประโยชน์ ใช้เสร็จแล้วก็วาง เพื่อให้จิตมันคลายตัว ให้จิต
มันโปร่ง มันโล่ง มันคลาย จิตมันจะได้กลับเข้าสู่เนื้อหาเดิมๆของตัวจิต
ความสามารถพิเศษแม้เราปฏิเสธ และรู้ว่าไม่ใช่ทางหลุดพ้น เหตุเพราะ
เราไม่ได้มีเป้าหมายว่า เราจะใช้เพื่อเรียกคืนของเก่า และใช้งานในทาง
ที่เป็นประโยชน์และใช้งานในทางธรรมเท่านั้น(สังเกตุห่มเหลืองหลายๆท่านที่ใช้)
เราก็อาจจะไม่ได้เข้าสู่รูปแบบการใช้งาน..ทำให้เราเชิงภาคปฏิเสธ..
แต่เราก็ต้องไม่ลืมว่า ด้านอื่นๆเราก็ยังเผลอไปยึดมันอยู่หรือเปล่า
ไม่ว่า สติ ปัญญา สมาธิ ตบะ ฌาน ญาน กำลังจิต ปัญญาทางโลก
บุญ ฯลฯ โดยนัยยะคำว่า ไม่หลุดพ้น ไม่ใช่ทางหลุดพ้น มันก็เหมือนๆกัน
เกือบๆทั้งหมดครับ..เพราะไม่ว่าเราจะมีอะไรขึ้นมา เป้าหมายก็เพื่อ
ให้จิตมันคลายตัว มันโปร่ง มันโล่ง (เคยสังเกตุตอนอุทิศส่วนกุศลไหมครับ)
คล้ายๆกัน แต่สภาวะอย่างนั้นหละครับ ที่ไม่ว่าเราจะมีอะไรก็ตาม เราทำ
เพื่อไม่ให้มีอะไรมาเกาะที่จิต ให้อยู่ในสภาวะนั้นได้นานที่สุดเท่าไร
ในระหว่างลืมตาปกตินั้นเองครับ..ห่มเหลืองท่านที่พ้นแล้วแต่ยังมีร่างกายอยู่
ท่านก็อยู่สภาวะคล้ายอย่างที่เล่าให้ฟังได้เกือบทั้งวันนั้นหละครับ
ส่วนระดับอื่นๆตามตำราทางโลก เราก็เทียบที่ระยะเวลาการคลายตัว
การโปร่ง การโล่งของจิตดูเอาเอง ไม่ต้องไปดู ไปเทียบ ตำราทางโลก
ให้เสียเวลาก็ได้ครับ เพราะถ้าเราไปรู้ มันก็มีตัวปัญญาทางโลกมาบิดบัง
ตัวจิตเรา ตั้งแต่เราไปรู้แล้วครับ
เพราะไม่มีอะไรมาเกาะตัวจิตท่านได้...เราเองก็ควรจะต้องเป็นเช่นนั้น
ถ้าหากเราจะพ้นๆได้เหมือนๆท่าน ที่มันทำให้เราติด จิตไม่โปร่ง ไม่คลายตัว
เพราะตัววิญญานหรือตัวรู้เรา มันยังไม่ปล่อย ตัวใดตัวหนึ่งอยู่
เป็นเหตุให้ตัวจิตเรามันแช่ มันจมอยู่กับสิ่งที่ยึดเกาะนั้น..
อย่างที่เราคาดไม่ถึงนั่นเองครับ..
ปล.ที่เล่าใหฟังคือภาพรวมๆนะครับ น่าจะ
ให้เห็นให้เข้าใจบางมุมที่คาดไม่ถึงได้เพิ่มขึ้นนะครับ..

 

ตัวเลขแบบผุดในขณะเราลืมตาแบบนี้แม่นที่สุดเลยค่ะ

เคยครั้งหนึ่งค่ะ

 

ตรงนี้สิค่ะที่สําคัญมากๆเลยว่าเราจะเอาอะไรไป"ฆ่าตัวรู้"คะ

Goodnight ka

 

น้อง ทองชมพู ในส่วนอรูปฯ นั้นถ้าฝึกตามแบบจริงๆ มันต้องฟิตพอตัวเลยหละครับ.
ไม่ใช่แบบอรูปฯข้ามขั้นที่ไม่ผ่านการขึ้นรูป
อย่างนั้นไม่ต้องฝึกก็ทำได้ แต่มันไม่ได้ประโยชน์อะไร
นอกจากหลอกให้คนนั้นหลงตัวเองไปวันๆและ.
ถ้าจะขึ้นรูปได้ แล้วละรูปได้ ก็ถือว่าต้องฟิตแล้ว ไหนจะต้อง
มานั่งเกรงกล้าม เพื่อละเพิกรูปแล้ว แล้วสร้างรูปที่ละขึ้นมาใหม่
ให้เหมือนๆเดิมได้ และกว่าจะสะสมกำลังสมาธิเพื่อรักษาสภาวะ
อารมย์ได้ สำหรับการวิปัสสนาต่อยอดนั้น เมื่อก่อนทำได้แค่
ไม่กี่วินาที ลืมตาออกมา สลบเหมือนไปเป็น ๑๐ ชั่วโมง ๕๕๕
ส่วนการไม่ไปดูดวงก่อนนะดีแล้วครับ
ถ้าความสามารถมันเกิดก็ช่างมัน แต่อย่าไปยึด ใช้แล้วก็วาง
ใช้แล้วก็แล้วไปซะ.. เพราะเด่วเราจะไปติด
ตรงอภิญญาจิตภายใน มันจะทำให้จิตเราขาดการพัฒนาใน
เรื่องของกำลังจิต เป็นเหตุให้ภูมิต้านทานภายนอกต่างๆของเรา
เกี่ยวกับทางด้านพลังงานต่างๆเรามันจะต่ำ มันจะทำให้เราขาด
การสร้างพันธมิตรทางภพภูมิที่จะมาร่วมช่วยเหลือเพราะ
มันจะโน้มให้คิดว่าเรานะคิดว่าเราดีที่สุด และขาดการสร้างบารมีเพิ่ม
และทำให้จิตเรามันเดินไปสู่อภิญญาภายนอกไม่ได้..ซึ่งถ้าเรา
อยากจะก้าวออกมานอกบ้าน เราจำเป็นต้องทิ้งภายในบ้านก่อน
เมื่อออกมานอกบ้านได้แล้ว เด่วพวกเรื่องภายในบ้านมันจะค่อยๆ
ขึ้นมาเองตามลำดับของมัน และมันจะขึ้นมาแบบทำให้เราไม่ไปหลง
ไปยึด และโน้มเราไปในทางกิเลสอื่นๆได้ง่ายด้วย
เพราะถ้าเราใช้ไปนานๆ แล้วไม่รู้จักวาง เอาไปเอามา
มันจะกลายเป็นตัวเราเองที่ไปรู้ เป็นเหตุให้เกิดอาการ
ที่เรียกว่าเฝื่อได้ในอนาคตนั่นหละครับ
ลูกศิษย์ ลพ.หลวงพ่อมีชื่อสายวิชาพิเศษ
นะเยอะมากนะครับ..แต่มีซักกี่คนที่จะก้าวจาก
ภายในไปภายนอกได้ ให้ลองพิจารณาดูให้ดีๆก็แล้วกันครับ..
บางคนสัมผัสภายในล้ำลึกทะลุทะลวง แต่ทำไมเรียกเป็นพลังงาน
ขึ้นมาใช้งานไม่ได้ซักอย่าง ทำให้คนอื่นๆสัมผัสพลังงาน
ไม่ได้ซักอย่าง ทั้งๆที่ปั่นนิมิตร ได้อย่างง่ายดาย
และที่สำคัญทำให้คนอื่นๆเห็นอย่างที่ตนเห็นไม่ได้..
พอเจอพวกหมอธรรมเก่งๆ เจอภพภูมิมีฤิทธิ์หน่อย ทำไมถึงได้เดี้ยง
นอนซม นอนป่วย บางรายถึงขนาดเข้าโรงพยาบาลรักษาตัว
นั่นหละครับ...
ปล.พอจะเข้าใจเนาะ

 

ค่ะ พี่นพ หลายท่านเก่งมากเรื่องรู้เห็น พอเราถามท่านตอบไม่ได้ค่ะ

 

ยิ่งอ่าน ยิ่งมันส์คับ ยิ่งสนุก แต่ๆว่าแต่ ยังทำไม่ได้ซักกะอย่างคับ เห้อ... ถ้ายังไม่เปลี่ยนภูมิก็ทำๆไป:'''(

 

เรื่องภพภูมิรบกวน ช่วงนี้เหมือนจะเจอค่ะ กำลังแรงมากต้านไม่ไหวเลยนึกถึงพระก็ไม่ได้ปั่นป่วนหมดเลย แล้วเหมือนไปอยู่ในกลุ่มของฤาษีค่ะ เหมือนเราเคยอยู่ในกลุ่มนั้นมาก่อน ฝึกเกี่ยวกับ มนตรามรต (มะระตะ) ค่ะพี่นพ เราตัดสัญญาณรบกวนแรง ๆ แบบนี้ยังไงคะ

 

ถ้าเรามีสัญญาเดิมเกี่ยวกับกลุ่มนั้น หมายความว่า
เราเคยใช้งานด้านภายนอกเกี่ยวกับพลังงานภายนอก
ได้มาก่อน ส่วนมากกลุ่มนั้น
เค้าจะเน้นเรื่อง เทคนิคในส่วนของการนำไปใช้งาน
ส่วนการตัดสัญญา ให้กำหนดอโหสิ บ่อยๆให้ออก
จากกลางจิตเราตรงกลางลิ้นปี่ อโหสิ จากภายในออกไปภายนอกเลย
ประมาณ ๒ ถึง ๓ ครั้งเพื่อเป็นการตัดตัววิญญานที่มาเชื่อม
แต่จิตมันจะแค่นิ่งๆเฉยๆและยังไม่โปร่ง
ถ้าจะให้ไม่อะไรกับอะไรแล้ว ให้อุทิศส่วนกุศล
ซ้ำออกไปจากกลางจิตของเราซ้ำอีก ครั้ง ๒ ครั้ง
ตัวจิตถึงจะเริ่มคลาย และโปร่ง ทำทุกครั้งที่นึกได้ ระลึกขึ้นได้
ที่คิดขึ้นได้ ที่ปรุงแต่งได้ ต่อไปการสอนการให้อะไร
การสัมพันธ์รูปแบบไหนๆก็ตาม
มันถึงจะเป็นแบบไม่อะไรกับอะไร คือไม่มีการยึดนั่นเอง...
ประมาณนี้ ช่วงอาทิตย์แรกจะมาบ่อย ให้อโหสิบ่อยๆ
ประมาณ ๒ อาทิตย์จะเบาลง เข้าเดือนที่ ๒ ก็หายแล้ว
จนเราลืมว่าเคยคิดเรื่องนี้มาก่อนนั่นหละ..
ปล.เด่วขอตัวเดินทางไปวัดใหญ่ ที่พิษณุโลกก่อน
จะไปงานบวช น้องชายครับ..ไว้ประมาณนี้ก่อนเนาะ

 

ใช่ค่ะหนักมากในอาทิตย์แรก นอนที่เราเคยนอนไม่ได้เลย ต้องขึ้นไปนอนใกล้โต๊ะหมู่บูชาพระถึงเริ่มเบาในอาทิตย์ที่สอง แต่เมื่อคืนวันพระ หนักเลยได้นอนตอนตีสี่คะ
อินเตอร์เนตก็คอนเน็คไม่ได้ พึ่งจะใช้ได้เมื่อวานนี้เองค่ะ

ขอบคุณมากค่ะ

 

https://www.youtube.com/watch?t=17&v=VVI3UTc4NLs

นี่คือ คลิบพ่อหมอ ในตำนาน

 

แล้วเขาคือใครละคะ ?? (⊙o⊙)

 

พ่อหมอ ที่ คุณนพ แนะนำ ที่ หน้า ๑๑ น่ะค่ะ

แกมีทักษะ การแพทย์ ที่มหัศจรรย์ มาก ละ

 

นั่นหละครับ ตัวจริงเสียงจริงเป็นอย่างนั้นหละครับ..

 

ช่ายเลย

 

อโหสิ ๓ ถึง ๔ ครั้ง
ตามด้วยอุทิศส่วนกุศลออกจากกลางจิตอีก ๒ ครั้งคับ
จิตจะนิ่งก่อนตามด้วยโปร่ง โล่งและคลายตัว
นี่หละครับ คือการตัดตัววิญญานที่ไปเชื่อม ไปรู้ไปสัมผัสต่างๆ
รวมทั้งตัวต่างๆที่เคยเล่าให้ฟังก่อนหน้านี้
จิตมันถึงจะไม่มีตัวพวกนี้มาเกาะได้ครับ ถ้ามาเกาะได้แม้
ตัวใดตัวหนึ่ง จิตเรามันจะยังเป็นวงกลมอยู่ครับ
มันจะไม่เกินชั้นพรหมครับ ต่อให้มีความสามารถใช้งานได้
มันก็จะใช้งานแบบตะกุกตะกัก เพราะติดวิตก วิจารณ์ครับ
และการใช้งานก็จะไม่เป็นไปแบบอัตโนมัติ(เป็นไปตามเนื้อ
หาเดิมแท้ของจิต)เพราะมันมีตัวที่เกาะต่างๆคลุมเราไว้
อยู่ชั้นหนึ่ง. ถ้าเราปล่อยวางได้ จิตจะไม่มีตัว
ใดๆมายึดเกาะได้ จิตจะคลาย จะโปร่ง ไร้รูปร่าง
ทุกเรื่องที่จิตดำริขึ้นมาใช้งาน มันถึงจะไหลรื่น
ราบเรียบและเป็นไปแบบอัตโนมัติ. อืมๆ เคยคุ้นๆอาการอ่อๆๆ
ตอนเรานิ่งๆ เวลาเราต้องการแก้ปัญหาอะไรซักอย่างไหมครับ
ที่มันอยู่ดีๆผุดคำตอบขึ้นมานั่นหละครับ
ที่แนะนำไปก็เพื่อทำให้จิตมันอยู่ในอาการอ่อๆได้ตลอดเวลา
ที่เราจะใช้งานไม่ว่าเรื่องอะไรที่เคย
กล่าวมาทั้งหมดนั่นหละครับ
ประมานนี้ครับ ลองทำดูก่อนแล้วเทียบผลที่เกิดดูได้
ด้วยตัวเองไม่ว่าเรื่องอะไรคับ