หลวงปู่แหวน สุจิณโณ กับ พระครูจิตตวิโสธนาจารย์( หนู สุจิตฺโต )

พ.ศ. 2498 หลวงปู่แหวน สุจิณโณ ป่วยด้วยแผลที่ขาอักเสบอย่างรุนแรง จนไม่สามารถจะเดินไปบิณฑบาตได้ นอนพักรักษาอยู่ที่วัดบ้านปง (วัดอรัญญวิเวกในปัจจุบัน)ไม่มีภิกษุสามเณรดูแลรักษา เนื่องจากมีพระเฉพาะท่านองค์เดียว ญาติโยมก็ไม่ค่อยเอาใจใส่ดูแล มีผู้ส่งข่าวแจ้งมาให้ท่านพระครูจิตตวิโสธนาจารย์ ซึ่งอยู่วัดดอยแม่ปั๋ง เมื่อท่านทราบข่าวหลวงปู่แหวนอาพาธหนัก จึงรีบเดินทางไปวัดปง<O></O>
เมื่อไปถึงรีบเข้าไปกราบนมัสการเยี่ยมอาการ อาพาธหลวงปู่ทันที เห็นว่าอาการหนักจึงปรึกษากับศรัทธาวัดบ้านปง ตกลงกันจะไปตามหมอมารักษาหลวงปู่ เมื่อหมอมาตรวจดูแผลที่อักเสบ หมอบอกว่าต้องผ่าเอาเนื้อที่อักเสบออกจึงจะหาย จึงตกลงอนุญาตให้หมอผ่าตัดออกทันที<O></O>
หมอก็ลงมือผ่าตัดจริงๆ โดยมีมีดเล่มเล็กๆเพียงเล่มเดียวยาชายาสลบก็ไม่มี ก่อนลงมือผ่าตัดได้กราบขอโอกาสกับหลวงปู่โดยกล่าวว่า “ ต่อไปนี้หมอเขาจะผ่าตัดเอาความเจ็บปวดออก ผ่าเอาโรคร้ายออก เขาไม่ได้ผ่าท่านอาจารย์นะ เขาผ่าดิน น้ำ ลม ไฟต่างหาก” หลวงปู่ตอบว่า เออ แล้วท่านก็กำหนดจิตเข้าสู่ความสงบ เมื่อเห็นว่าท่านสงบดีแล้ว มอก็กรีดแผลเลาะเอาเนื้อที่อักเสบออก เสียเวลาไปเกือบชั่วโมง ขณะที่หมอกรีดแผลอยู่นั้น หลวงปู่คงนอนอยู่ในท่าปกติ ไม่ได้แสดงอาการเจ็บปวดให้เห็น เมื่อหมอทำเสร็จแล้วหลังจากนั้นประมาณ 5 นาที ท่านก็ลืมตาขึ้น ถามท่านว่า ท่านอาจารย์เจ็บไหม ท่านตอบว่าพอสมควร.............<O></O>
<O> </O>
<O> </O>
(จากหนังสือ สุจิตฺโตอนุสรณ์ ๘ พฤษภาคม ๒๕๔๘)<O></O>

 

เอ อาจารย์หนู ตอนหลังท่านเพี้ยนหรือ ผมอ่านข่าวท่านหลายครั้ง ดูไม่ดีเลย ใครยืนยันได้บ้าง