ฝันไปถึง เมืองบังบด เมืองผี แดนลับแล แล้วแต่จะเรียก

เขียน ๑๒.๐๘

ยะโฮ้

ขอบคุณ แต่คนที่รอ คงไม่ได้มีเพียงเราหรอกครับ
"ผู้ที่คุณก็ไม่รู้ว่าใคร" เค้ารอจนเบื่อเลย ขอบอก หึหึหึ

...อีกส่วนจากจิต นิมิตรไหลวน
ยอกย้อนร้อนรน ท่วมท้นล้นใจ
เป็นใครไม่ทราบ เคยปราบปัดภัย
ป้องพี่น้องไทย ให้ทั้งชีวิน...


หุ่นพยนต์อนัตตา / ชาวหมู่บ้านในนิทาน
.

 

ว่าแต่ ตอนอยู่ยุคทิเบต คือร้องยะโฮ้ บ่อยๆ ชักจะสงสัยตะหงิดๆ

 

เมื่อมาถึงกลางหมู่บ้าน สิงห์กล่าวกับชาวแก่ว่า

เพลานี้ พวกโจรโฉด แตกทัพกลับไป มันคงเร่งพาพวกชั่ว มาล้างเรา
ขอให้ท่านซึ่งเป็นผู้ใหญ่นำพาชาวบ้านทั้งหลาย ทั้งคนเจ็บ รีบกลับไป
สมทบที่ค่ายใหญ่ของครูขาว จงเร่งรีบไป อย่าได้พัก
พวกข้ามีงานใหญ่ มิอาจส่งท่านได้ อย่างไรเสีย ขอบน้ำใจ ที่ทุกคนเป็นใจเดียว

ในระหว่างที่สิงห์พูด พ่อหนวดดุ กลับเงียบสนิท เฝ้าครุ่นคิด และมองสิงห์อย่าง
สนเท่ห์แกมนับถือน้ำใจ "แม้มันยังเด็ก แลมุทะลุ แต่ฝีมือมัน และใจมัน ข้าคงต้องยอมรับมัน พ่อครูขาว คงเห็นในสิ่งที่ข้าไม่เห็น คนที่ใจร้อน ด่วนได้ กลับเป็นข้าเอง
หากสิงห์ไม่เตรียมการ คงตายกันสิ้น งานใหญ่ที่ครูไว้ใจ ก็คงไม่ทันการ

ส่วนสิงห์ เห็นท่าทีของพ่อหนวดดุ ดูสงบลงมาก ก็เบาใจ และไม่กล่าวอันใด
เป็นการเยาะเย้ย ถากถางเช่นที่พ่อหนวดดุชอบกระทำ

เข้มมองสิงห์และพ่อหนวดดุ แอบชำเลืองมองกัน ก็อมยิ้มในใจ

แม้ต่างกันเพียงไหน ทุกคนก็เป็นใจเดียวกัน เพื่องานใหญ่

 

ส่งเพลงให้ฟังก่อนนอน ฝันดีนะจ๊ะ ฝันฝันหวาน

ได้แต่ฝันหวาน ได้แต่เพ้อไป
ว่าหัวใจแอบรัก ใครคนหนึ่ง
เขาดูคมเข้ม บาดใจรักตรึง
ฝันรำพึงฝากรอย ซึ้งใจ

หลับก็ฝันหวาน ตื่นยังเพ้อครวญ
รักคอยกวนให้ใจ ฝันเรื่อยไป
ถ้าได้พบหน้า หากได้ชิดใกล้
ฝันคงไม่เป็นเพียง แต่ฝันไป

ก็เป็นเพียงแค่ฝัน ละเมอ
ไม่รู้ว่าจะได้เจอ วันไหน
อยากจะให้คนนั้น ในใจ
ได้มาชิดใกล้ ให้ความฝัน เป็นจริง

ก็เป็นเพียงแต่ฝัน ละเมอ
ไม่รู้ว่าจะได้เจอ วันไหน
อยากจะให้คนนั้น ในใจ
ได้มาชิดใกล้ ให้ความฝัน เป็นจริง

หลับก็ฝันหวาน ตื่นยังเพ้อครวญ
รักคอยกวนให้ใจ ฝันเรื่อยไป
ถ้าได้พบหน้า หากได้ชิดใกล้
ฝันคงไม่เป็นเพียง แต่ฝันไป.

 

กราบขอบพระคุณคุณหมอสุวิที่ดูแลและติดตามอยู่เสมอค่ะ

 

วันนี้ที่รอคอย

 

ทุกอย่าง เคลียให้หมดแล้วนะ

หากยังมีอะไรเหลือ ก็แจ้งมา

 

เขียน ๒๒.๔๙

แหม..ดีใจด้วยนะเจ๊ เจอหมอใจดีจัง แบบเนี้ย
มีหนี้สินอะไรบ้าง เคลียร์ให้หมดเลยหรือครับ ๕๕๕ โชคดีจังแฮะ

อ้อ..ค่าเนทบ้านเคลียร์ยัง ถ้ายัง อย่าลืมแจ้งท่านหมอสุวินะครับ หึหึหึ


กระต่ายป่า บ้าเป็นพักพัก / ดร.ดิเรก ผัวประภาพี่ประไพ
.

 

ตามดูพี่สิงห์ห่างๆ ส่งใจช่วยเจ้าของกระทู้ห่างๆ นะครับ เป็นกำลังใจแบบห่างๆ55

 

ปล. ไม่มีความสามารถอะไรจะช่วยได้ ไม่มีลับลมคมใน มีแต่ใจส่งไปแบบห่างๆ (พลังจิตไม่มี )

 

เค้าหมายถึงเรื่องภพภูมิค่ะ ท่านกระต่ายป่าบ้าเป็นพักพัก

 

เรียนเชิญร่วมบุญถวายน้ำปานะ พระภิกษุ ณ วัดระหารไร่ เกาะแก้วธุดงคสถาน
จารุจะไปวันเสาร์ที่ 29 สิงหาคมนี้ค่ะ แล้วก็คิดว่าจะไปปล่อยปลาเพิ่ม อาจมีเต่าและกบ
ทำบุญตามที่มีค่ะ รายได้ส่วนหนึ่งจากการดูหมอค่ะ แล้วจะเก็บภาพมาฝาก

ที่วัดมีงานค่ะ มีคนมาทำโรงทานกันค่ะ

ชื่อบช น.ส.จารุจุณ พัชรพุฒิธาดา
ธ.กสิกรไทย สาขาบุรีรัมย์
เลขที่บ/ช. 192-2-93031-3

 

ห่างๆๆ น่าจะใช่ค่ะ เพราะรู้จักกันผ่านกระทู้ ห่างๆ หรือว่าเราเคยพบกันก็ไม่น่าจะใช่ หรือใช่


สับสนกับชีวิต

แต่ก็ขอบใจนะ เมี้ยวๆ

ปล ชอบแมวมั้ย

 

ประกาศ เนื่องจากต้องไปนครพนมด่วนๆๆๆ เรื่องงานของที่บ้าน
เกรงว่าจะไม่ได้ไปวัดทันค่ะ

วันอาทิตย์มีคิวดูดวง โอกาสหน้าละกัน

 

พวกชาวบ้านเร่งเก็บข้าวของ จัดม้า แลเสบียง แบ่งให้คณะสิงห์
พวกชาวบ้านต่างเข้ามารุมล้อมพวกสิงห์ ชายแก่ก็อวยพรให้เดินทางสวัสดีมีชัย

สิงห์รู้สึกอิ่มใจ ที่ตัวเองยังประโยชน์ห้ประเทศชาติ แลชาวไทยที่โดนกดขี่ข่มเหงมานาน รู้สึกสะใจและลำพองกับสิ่งที่ทำ

จากนั้นต่างก็แยกย้ายกันไปตามทางของตน
พวกชาวบ้านกลับไปสมทบกับทัพใหญ่ โดยให้ชายฉกรรจ์ควบม้าเร็วไป
แจ้งข่าวที่ค่าย ที่เหลือก็ไปกับขบวนเกวียน

ส่วนพวกสิงห์ เมื่อชาวบ้านพ้นสายตาไป ก็มิได้มีใครกล่าวอันใด
พ่อหนวดดุขึ้นนำหน้า ควบม้านำทาง ต่างรู้แก่ใจว่าพวกตนนั้น
ได้ล่วงเวลาตามที่ควร เพราะหยุดพักช่วยชาวบ้าน
จึงไม่หยุดพัก สิงห์และเข้ม แม้ไม่ได้หลับได้นอนก็ไม่พัก
รู้สึกเส้นเลือดขยายด้วยความตื่นเต้น กับสภาวะแห่งสงครามที่เริ่มระอุลงทุกที

พ่อหนวดดุเลี้ยวออกนอกเส้นทางพาลัดเลาะไปตามป่า
เข้มแม้ไม่เห็นด้วย แต่ก็เข้าใจว่าพวกตนเพิ่งปะทะไป กำลังก็อ่อนล้า
และหากเจอพวกซุ่มซ่องโจร อาจเพลี่ยงพล้ำ
ส่วนสิงห์ก็ไม่ได้คัดค้าน หรือยกตนข่มท่าน กับวีรกรรมของตน
เพราะตอนนี้ในขบวนที่เดินทาง พ่อหนวดดุคือหัวหน้า คือแม่ทัพ

ในการศึก จักมีความลังเลไม่ได้ ต้องถือน้ำใจแม่ทัพเป็นสำคัญ
รวมเป็นใจเดียวเท่านั้น จึงจักชนะทุกศึก

 

สิงห์นั้นเมื่อควบม้าผ่านไปอีกครึ่งวัน ตอนนั้นผ่านจากคืนเป็นวัน
แม้ร่างกายสุดฝืน ก็เพียงได้ซบไปกับแผงคอของเจ้านิลกาฬ
เป็นอาการหลับในไปกลางอากาศ แต่มือยังกำบังเหียนแน่น

หูยังคงได้ยินเสียงฝีเท้าม้ากระทบแผ่นดิน ดังเป็นจังหวะ
แม้ตัวจะไหวเอนไปตามแรงควบของการทรงตัวบนม้า

ไม่มีเวลาพัก เวลากิน เวลานอน เวลาที่ล่วงไปที่จากการซุ่มช่วยชาวบ้าน
จักทำให้เสียการใหญ่ จึงไม่มีเวลาพัก การเดินทางผ่านลัดเลาะไปตามป่า
ซึ่งไม่ใช่ทางเดินทัพปกติ ด้วยการควบ
อย่างตะบึงไป ตามตัวของหลายคน จึงเต็มไปด้วยรอยข่วนจากกิ่งม้า

แต่ไม่มีคำอุธรณ์ หรือปริปาก จากลูกผู้ชายไทย ที่มีใจรักชาติ

ด้วยใจและศรัทธาต่อความเป็นไทย ทุกคนจึงข้ามพ้นขีดแห่งความอดทน

 

ป.ล.แอบเล่าตอนเรียน จะรอดมั้ยล่ะเนี่ย
พรุ่งนี้มะรืนไปนครพนม จะเล่นเน็ตที่ไหน อย่างไร

กำลังติดลมเลย

ปล ไปนครพนมคราวนี้ หวั่นไหวใจมั้ย ฝ่าดงกระสุน 555
จริงๆถ้าไม่มีลูกนี่นะ ตอนนี้ตายก็ตายไป ไม่มีห่วงอะไรแล้ว

ปล2 ก็ไปปล่อยปลา มาแล้วนะ (ช่วยได้นิดนึง)

ปล3 ชีวิตคือความไม่แน่นอน สาธุ หวังว่าคงเขียนจบก่อนไปที่ชอบที่ชอบนะ

ปล4 ที่บ้านมีกล้องวงจรปิดเกือบ ยี่สิบตัว คนข้างบ้านถาม ติดทำไมเยอะจัง
หน้าประตูบ้านก็ซูมกล้องมาสามตัวแล้ว
เลยตอบเค้าไปว่า เวลาตายจะได้ตามหาคนร้ายเจอ มีเบาะแส
ตั้งแต่นั้น ไม่มีคนมาสงสัยอีกเลย แบบว่าเคยมีประสบการณ์
ตอนอยู่มหาชัยโดนเอ็มสิบหกถล่มประตูหน้าบ้าน แต่พอดีตัวบ้านกับรั้วมันไกลกัน
เลยได้รูกระสุนดูต่างหน้าที่กำแพงแทน

ปล5 ไม่ได้โม้เรื่องจริงนะเออ

ปล6 ปัจจุบันบ้านที่บุรีรัมย์รั้วกับตัวบ้านประมาณ
เกือบ15 เมตร หลบวิถีกระสุน 555

 

ชอบครับแมว มันขึ้อ้อน แมวแท้ๆสี่ขาเดินดิน แต่ไม่ได้หมายถึงแมวอย่างอื่นนะครับ TT

 

ผมมันคนไม่มีพรรคพวก 555

 

รวบรวมต้นฉบับสิงห์เสร็จแล้วแต่ยังไม่ได้จัดเรียง

กำลังคิดว่าจะโพสต์ไปโหลดอ่านกันดีมั้ยน้อ ว่าไปเพิ่งเขียนไดั

ไม่ถึงหนึ่งใน10 ของเรื่องเลยนะ จะจบตอนปีไหนล่ะเนี่ย