กรรมทันตา ชินบัญชร

สวัสดีครับ
มีท่านผู้ฟัง ผู้อ่าน บางท่านเขียนเมล์มาหา
มาคุย มาถาม มาเล่าเรื่องก็เยอะ
ผมละ ดีใจ๊...ดีใจ
แต่มีอยู่ท่านหนึ่ง ขอไม่เอ่ย ชื่อ นามสกุล และที่ทำงาน จริงนะครับ
เรื่องน่าสนใจมาก...ลองฟังดูนะ


ขอแนะนำตัวเพื่อยืนยันตัวตนนะคะ
ดิฉัน ภญ. ..........................ค่ะ อายุ 25 ปี
ทำงานที่ รพ. ......................... ฝ่ายเภสัชกรรมบริบาล ( คือ หน่วยให้คำปรึกษาและตรวจสอบการใช้ยาของบุคลากรทางการแพทย์ค่ะ )

เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้ เกิดขึ้นประมาณช่วงกลางปี 2553 ค่ะ
โดยปกติดิฉัน จะสวดชินบัญชร ทุกคืนค่ะ จริงๆ สวดท่องได้ตั้งแต่ป. 5 แต่ว่างเว้นบ้าง เพิ่งมาจริงจังตอนมีโรคประจำตัวค่ะ ( ถ้ามีโอกาสจะเล่าให้ฟังภายหลังค่ะ )
เหมือนให้สัตย์ปฏิญาณ ว่าจะสวดฯ ทุกวัน โดยไม่ขอให้โรคกำเริบอีก
หรือหากกำเริบตามกรรมโดยเลี่ยงไม่ได้ ก็ให้ไม่หนักหนา
และขอให้ตนมีกำลังกาย พลังใจ พอที่จะหายได้
ขอให้กรรมของตนไม่ทำให้คนรอบข้างโดยเฉพาะบุพการีเดือดร้อน
ขอผลกรรมตกแต่ตน...ผู้เดียว
ทุกครั้งหลังสวด ดิฉันจะอุทิศกุศลแด่...ตัวเอง ครอบครัว สิ่งศักดิ์สิทธิ์ เทวดาที่คุ้มครอง เจ้ากรรมนายเวร เจ้าที่เจ้าทางแห่งนั้น ตลอดจนเหล่าสัมภเวสีทั้งหลาย
บอกตามตรงก็ไม่รู้ค่ะ ว่า...ผลบุญ ถึงได้จริงหรือไม่

จนกระทั่งกลางปีที่แล้ว ดิฉันเกิดความเบื่อหน่าย ซ้ำยังไม่เห็นประโยชน์ที่จะสวดมนต์ต่อไปอีก
อยู่ดีๆก็เกิดความคิดว่า...เราทำดีมากมาย สวดมนต์ทุกวัน ไม่เห็นเกิดสิ่งดีในชีวิต เลิกสวดฯ ซะคงจะดีกว่า
แปลกนะคะ เหตุการณ์นี้เรียกภาวะ...มารผจญ...เห็นจะได้
แต่ยังดีที่เราถือคำสัตย์เป็นเรื่องใหญ่ เลยกลั้นใจ สวดฯอีกสักคืน แล้วคืนต่อไปจะยังเอาไงค่อยว่ากันต่อ
แล้วคืนนั้นเอง...ดิฉันฝันค่ะ

ฝันว่า...เดินไปที่ไหนก็ไม่รู้
จนอยู่ใต้ถุนเรือนไม้ที่ไหนซักแห่ง
ซักพักมีผู้หญิง นุ่งขาวห่มขาวแบบผู้ปฏิบัติธรรม สวยมาก.ก.ก.ก.กกก
ขอย้ำนะ...สวย มาก มาก แต่ดิฉันไม่รู้จักนะคะ
เดินมาถามว่า
" สวดชินบัญชรได้ใช่ไหม "
" ได้ค่ะ "
" งั้นช่วยตามมาหน่อยนะ มีเรื่องให้ช่วย "
ดิฉันก็งง ๆ แต่ก็เดินตามเค้าไปนะคะ ไม่กลัวด้วย
เค้าพาเดินขึ้นบนเรือนนั้นน่ะค่ะ
พอขึ้นไปแล้ว มี...พระสงฆ์รูปหนึ่งนั่งขัดสมาธิอยู่
ผู้หญิงคนนั้นไปไหนแล้วก็ไม่รู้
แต่มีผู้ชายนุ่งขาวห่มขาวมาแทน ระหว่างที่กำลังสับสนอยู่ เค้าก็ให้ดิฉันยืนหลังเส้นแดง เป็นเส้นคั่นระหว่างดิฉัน กับพระสงฆ์รูปนั้น
แล้วพระรูปนั้น ท่านก็พูดว่า
" สวดชินบัญชรนะ หลังจากผู้ชายคนนี้สวดเสร็จ "
แล้วอยู่ดีๆผู้ชายคนนั้น...ก็สวดอะไรไม่รู้ แล้วมันจะจบตรงไหน
แล้วจะรู้มั้ย..ย..ว่าจะให้เริ่มสวดเมื่อไหร่

ปัง !!!!
อยู่ดีผู้ชายก็กระทืบเท้าแล้วบอกว่า
" จบแล้ว สวดเลยสิ "
ดิฉันก็สะดุ้ง รีบสวดตามที่เคยชิน ...แต่แปลกว่า สวดแล้ว งง วกไปวนมา
เค้าก็ตะคอกว่า...
" ตั้งใจ เริ่มใหม่ "
ดิฉันก็เริ่มสวดฯ ใหม่หลายรอบ...สวดแบบหลับตาปี๋ ต่อหน้าพระรูปนั้นน่ะค่ะ จนกระทั่งใจนิ่งดี

แต่...สวดยังไม่ทันจบบท พระรูปนั้น ท่านก็พูดว่า
" อยากรู้มั้ย ว่าตอนนี้...อะไรอยู่ข้างหลัง หันไปดูได้นะ...แต่ต้องสวดต่อนะ "
ดิฉันก็เชื่ออีก ปากก็สวดต่อ แต่..ค่อยๆ ลืมตา หันไปมองข้างหลังตัวเอง

โอ๊ะ...อสุรกาย...ค่ะ!!!

คือ ไม่ได้สูงแบบเปรตเหมือนที่เคยได้ยินมา
แต่เป็นตัวอะไรไม่รู้...รูปร่างมันผิดไปหมด ไม่เข้าที่ เข้าทาง…ไม่ได้รูปซักอย่าง
แต่มีสองมือ สองเท้า ตาโตแปลก ๆ
ไม่สวมเสื้อผ้า ผิวเขียวซีด
อสุรกาย ตนนั้น...กำลังเอื้อมมือหยิบเหมือนของเซ่นอะไรซักอย่าง

ดิฉันตอนนั้น...งง ทำอะไรไม่ถูก แต่ปากยังสวดนะคะ
กลัวมาก ใจเต้นเร็วรัว แล้วตอนที่มองตาอสุรกายตนนั้น ก็ได้ยินเสียงว่า
" ขอบ..บ..บ..คุณ..ณ..ณ..นะ "
แล้วทุกอย่างก็วูบ
รู้สึกตัวอีกที ดิฉันก็นั่งพับเพียบหน้าพระสงฆ์รูปนั้น มีผู้ชายที่ให้สวดมนต์ต่อจากเค้า นั่งริมห้อง
แล้วพระท่านก็พูดว่า...
" วันนี้ ให้รู้ไว้นะ...ที่เราทำอยู่ทุกวัน มันมีผล มันเกิดผล มีผู้รอ มีผู้รับ ทำต่อเถอะ
เอ้า แล้วอยากขออะไร วันนี้ขอซะ จะได้ "
ดิฉันก้มลงกราบ อธิษฐานในใจ แต่จำไม่ได้จริงๆ ค่ะ ว่าขออะไรไป
พอเงยหน้าอีกที...กลายเป็นว่าดิฉันสะดุ้งตื่น...
มอง นาฬิกา 6:00 น.เป๊ะ
เหงื่อเต็มที่นอน ร้อนหนาวสลับกัน แล้วหูก็ได้ยินเสียงกรีดร้องโหย..ย ย ย ย หวน..น น น
ก้องไปหมด เหมือนมาจากทั่วทั้งซอย
ตอนนั้นยังงง ...ว่าเราฝันหรือตื่นกันแน่ หลับตาลืมตา เช็คสติจนมั่นใจแน่ว่า ตื่น อยู่
แต่เสียงก็ไม่หายไป
ดิฉันเลยนอนพนมมืออย่างนั้น ตั้งใจว่า ...จะสวดชินบัญชรต่อไป จนกว่าจะไม่มีแรง
นั่นแหละค่ะ เสียงค่อยๆเงียบไป
ดีว่าวันนั้นไม่มีเข้าเวร เพราะตลอดวัน ใจไม่อยู่กับตัวเลยค่ะ

ทุกวันนี้ก็ยังสวดอยู่ค่ะ ไม่นึกเบื่อ หรือไม่อยากสวดฯ อีกเลย
ดิฉันจำใบหน้าพระท่านไม่ได้ เลยไม่สามารถหาทางเน็ต ได้ว่าพระรูปไหนที่มาเข้าฝัน

คุณ อนณว่าดิฉัน...อุปาทานไปเองมั้ยคะ
ที่ฝันเป็นเรื่องราวขนาดนี้ แต่อย่างนี้ก็ดี ที่ทำให้เราอยากสวดมนต์ต่อไป
ผลนั้นอาจไม่เกิดกับเรา แต่อาจมีใครรออยู่ก็ได้
เคยอ่านหนังสือมาว่า...โชคดี ที่เกิดเป็น คน...มีโอกาสได้ทำบุญ ได้ปฏิบัติธรรม
ดิฉันก็ควรทำต่อไปใช่มั้ยคะ


ผมเองก็ตั้งใจ สวดมนต์ทุกวัน...แต่บางวันก็ รีบๆ มั่วๆ ไปบ้าง
พออ่านแล้ว บอกตรง ๆ ...เชื่อครับ
เพราะเคยโดนกับตัวเองแล้ว อย่างที่เคยเล่าไว้ในเรื่อง
...กรรมทันตา เสียงเปรต...
ตอนที่ไปปฏิบัติกรรมฐาน ครั้งแรก..ก..วันแรก..ก...ที่วัดอัมพวัน
ต้องได้ยินกับตัวเอง แล้วจะเข้าใจเลยว่า...มันต้องเสียง เปรต..ต...แน่ ๆ
เสียงมันเหมือนกับ สัตว์ที่กำลังบาดเจ็บ หรือถูกกระทำทารุณ จนต้องร้องสุด.ด.ด เสียง.ง.ง
ร้องติดต่อกันยาวนาน..น...น บาดลึก เกินกว่าสิ่งมีชีวิตจะร้องอย่างนั้นได้
ขณะที่ได้ยิน ไม่มีเสียงอื่น..น ใดอีกเลย ทุกอย่างหยุดหมด มีแต่เสียงนี้เท่านั้น
ที่สำคัญ...เสียง มันดังมาก มาก มาก..ก...
ดังมากพอๆ กับ เสียงหวอเตือนภัยสงคราม
ดังขนาดว่า น่าจะได้ยินกันทั้ง ตำบล เลยทีเดียว

แต่พอเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟังทีไร...ผมละอารมณ์เสีย
ก็ทุกคนที่ฟัง ก็จะเซ้าซี้บอกว่า...เสียงมันเป็นยังไง
...ร้องให้ฟังหน่อย ซิ อยากฟัง
ปู้โธ่เว้ย...จะร้องให้เหมือนได้ยังไง
แหม...ก็ผมไม่ใช่ เปรต นี่นา
เฮ้อ.

BlogGang.com : : tobeteam -

 

ขอบคุณค่ะที่แชร์ประสพการณ์ให้ฟัง เพราะตอนนี้รู้สึกท้อ มากๆ ทำดีเหมือนไม่มีอะไรดีขึ้น เบื่อหน่ายโลกนี้มากๆ เบื่อคน เบื่อแทบจะทุกอย่าง แต่ก็ยังสวดมนต์อยู่ กำลังคิด ว่าจะไม่ทำดีอะไรแล้ว จะไม่สวดมนต์แล้ว เบื่อ พออ่านมาเจอ ก็เลยต้องหยุดความคิดนี้ไป ถึงเราไม่ได้ดีก็ชั่งมัน แต่เราต้องไม่ลืมเพื่อมีใครที่เขารอ บุญกุศลจากเรา สาธุ..

 

อ่านแล้วรู้สึกว่าเราต้องทำให้มากๆขึ้น
เพราะพวกเขาที่เรามองไม่เห็นคงทุกข์ทรมาน
มากอย่างน้อยสิ่งที่เราทำก็ช่วยพวกเขาได้ไม่
มากก็น้อย การสวดมนต์นั่งสมาธิไม่ได้ลงทุนอะไร
มีแค่แรงกับใจก็พอแล้ว ซึ่งส่วนตัวไม่เคยท้อที่จะทำเลย
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ