การรดน้ำศพ

ถามผู้รู้ค่ะเวลารดน้ำศพ เราควรนึกถึงอะไรคะ

 

เวลาเรารดน้ำศพ เราควรนึกว่าอีกหน่อยเราก็จะต้องเป็นแบบนี้เหมือนกัน ให้มองท่านผู้นอนอยู่นี้เป็นเหมือนครูของเราเพราะว่าเราก็จักต้องเป็นผู้นอนให้เค้ามารดน้ำที่มือแบบนี้เหมือนกัน เพียงแต่ว่าไปก่อนหรือไปหลังเท่านั้นเองและท่านที่นอนอยู่ตรงนี้ก็มีแต่เพียงร่างกายเท่านั้น แต่จิตของท่านไปตามภพภูมิที่ท่านไป ท่านไม่มีความรู้สึกร้อนหนาวหิวปวดเมื่อยอีกแล้ว ท่านไม่ต้องมารับความรู้สึกทางกายเหมือนเราอีกต่อไป ไม่ใช่แต่เราเท่านั้นนะ คนอื่นที่มาในงานก็เหมือนกัน ก็จักต้องเป็นเช่นนี้เหมือนกันหมด ไม่มีใคร แม้แต่ผู้ใดที่หลีกเลี่ยงความตายไปได้ คนที่ไปก่อนก็ถือว่าเป็นรุ่นพี่ คนไปทีหลังก็เป็นรุ่นน้อง เราควรนึกในใจให้เห็นภาพว่าอีกหน่อยเราก็ต้องนอนหงายอยู่บนเตียง ให้คนอื่นเค้ารดน้ำที่มือแบบนี้เหมือนกัน ในส่วนตัวของเราแล้วเวลานึกถึงความตายเมื่อไหร่เราก็สุขใจนัก แต่เราก็จะไม่ไปเร่งให้มันตายไว ๆ เท่านั้นเอง ถึงเวลาเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้นแหล่ะ หลวงพ่อท่านบอกว่าให้เรานึกถึงความตายทุกลมหายใจเข้าออก เราตายเมื่อไหร่ไม่รู้ รู้แต่ว่าตายเมื่อไหร่เราขอไปนิพพานเท่านั้นเอง เราไม่อยากเกิดอีกแล้ว เวลาเรามีความทุกข์ทีไรเรานึกแต่สมน้ำหน้าตัวอีกทุกทีว่าจะเกิดมาทำไมไม่รู้ เกิดมาแล้วก็เป็นทุกข์แบบนี้แหล่ะ (อยากเสือกเกิดมาทำไมหล่ะ ...ขอโทษนะคะที่เราใช้คำไม่สุภาพ ก็เราด่าตัวเราเองแบบนี้ทุกที) ถึงได้บอกว่าเวลานึกถึงความตายทีไรแล้วสบายใจทุกที เพราะถ้าเรากำลังมีความทุกข์หรือกำลังโกรธใครอยู่ก็หายโกรธขึ้นมาทันทีค่ะ ตัวเราเองก็ยังไม่ได้อะไรก็ยังเป็นมนุษย์ปุถุชนคนธรรมดาเหมือน ๆ กัน ไม่ได้วิเศษวิโสอะไร แต่มีความเคารพนับถือหลวงพ่อสุดใจขาดดิ้น ทำตามที่หลวงพ่อท่านสอนว่าตอนนี้ที่ร่างกายของเรานี้มันยังไม่ตาย ก็ทำตามหน้าที่ของแม่ ของเมีย ของลูกไปตามเมื่อไหร่ขอไปนิพพานทันทีไม่อยากเกิดอีกแล้ว....
...........ลูกกลัวเกิดเหลือเกินเจ้าค่ะหลวงพ่อ..........

 

นึกถึงตัวเอง อีกไม่นานก็ต้องถูกรดน้ำเหมือนกันอ๊ะ

 

"ความตายเกิดขึ้นเมื่อไหร่ก็ได้ เลยนึกถึงตัวเอง
อีกไม่นานก็ต้องเป็นแบบนี้เหมือนกัน"

ขออนูโมทนาค่ะ