การส่งโทรจิตต้องทำอย่างไรครับ ถามผู้รู้ช่วยแนะนำหน่อยครับ

การส่งโทรจิตต้องทำอย่างไรครับ พอทำจริงๆแล้วมันไม่เคยเห็นจะทำได้เลย

ตอนพูดอ่ะเหมือนง่าย เลยถามผู้รู้อ่ะครับ........แนะนำผมด้วยนะครับ ผมเคยมีประสบการณ์

ตอนที่ครูจะให้ผมตอบคำถามหน้าชั้นเรียน ผมรู้สึกได้ทันทีด้วยความรู้สึก จนลืมหายใจ

ผมควรจะส่งโทรจิตอย่างไรครับ อยากลองทำบ้าง ขอบคุณครับ

:boo:

 

ใช้โทรศัพท์ง่ายกว่าไหม?

 

โทรศัพท์มันเสียเงินครับ แต่ว่าก็อยากจะส่งโทรจิตบ้างนะ

 

ปัญหามันไม่ได้อยู่ที่ตอนส่งหรอก มันอยู่ที่ตอนรับ...
ตอนส่ง แค่มีสมาธิสักนิดนึง ตั้งใจแนวแน่หน่อย ก็ส่งได้แล้ว
แต่ถ้าคุณส่งได้แล้ว คุณจะส่งไปคุยกับใคร???
ในเมื่อคนที่รับได้ มันมีจำนวนน้อยมากๆๆๆ แล้วก็จะไม่เปิดเผยตัวกันหรอก + ถ้าไม่มีความเกี่ยวข้องอะไร เขาก็ไม่อยากยุ่งกับคนอื่นด้วยหนะครับ

 

งั้นผมก็ทำได้สิครับ ถ้าอีกฝ่ายพร้อมรับโทรจิต

 

โทรจิต คือ การติดต่อสื่อสารพูดคุยสนทนาโต้ตอบกันทางจิตได้ พลังจิตเป็นพลังงานคลื่นแสง คลื่นเสียง คลื่นวิทยุชนิดหนึ่ง มีความถี่สูงมาก ผู้ที่ฝึกจิตจนได้อภิญญา ก็สามารถติดต่อกันทางโทรจิตได้ ด้วยอำนาจจิต พลังวิเศษของจิต ค่ะ .......


บางทีพ่อแม่ลูก ครูบาอาจารย์ที่สอนเราปฏิบัติ หรือคนที่บุญสัมพันธ์กันมาในอดีตชาติ ก็มีการส่ง หรือ รับ กระแสจิตถึงกันได้เมื่อยามมีเหตุการณ์สำคัญ เช่น การเจ็บป่วย ตกอยู่ในอันตราย คิดถึงปั๊บก็ติดต่อกันรู้เรื่องได้ ก็เป็นโทรจิต หรือมโนมยิทธิ-ฤทธิ์ทางใจก็ได้ค่ะ เพราะจิตคนทุกคน มีอภิญญาสมาบัติอยู่ในตัวทุกคนอยู่แล้ว จะมากน้อยต่างกันก็ที่บุญบารมีในการฝึกฝนและที่ได้บำเพ็ญมาแตกต่างกันไป ไม่เหมือนกัน ไม่เท่ากันค่ะ .....

 

ขอบคุณครับ ^^.........

 

วิธี ที่ผมใช้ คือ แทนที่เราจะทำตัวเป็นคนส่ง ก็ให้ทำตัวเป็นผู้รับครับ
ฝึกจนสะดุ้งตื่นขึ้นมาก่อนจะมีโทรศัพท์เข้า

ช่วงที่ฝึกนั่งกรรมฐาน ได้สักระยะ จะเกิดอาการ รู้ล่วงหน้า ว่าจะมีคนโทรศัพท์มาหา เสมอๆ
ผมเป็นบ่อย อาการนี้ ตอนหลังช่วงบวช ส่วนใหญ่ จะเป็นตอนหลับ แล้วสะดุ้งตื่นมา ก่อนจะมีโทรศัทพ์เข้าไม่นาน

หรืออีกอย่างที่น่าจะทดสอบได้ คือโทรไปบอกเพื่อน ที่เราสนิทและรู้จัก นัดเจอทานข้าว แล้วเน้น ให้แต่งตัวมา โดยเราจะคาดเดาว่าเขาจะแต่งเสื้อสีอะไรและกางเกงสีอะไร
จากนั้นเราแอบเอากระดาษขึ้นมาระบายสี โดยใช้สัมผัสและความรู้สึกแรก

ผมทำการทดลองนี้ 5 คน ถูก 4 ครั้ง หรือ 80%
ทำตอนที่มีจิตเกษม และมั่นใจจริงๆ
แต่เดี๋ยวนี้ ไม่เล่นอีกแล้ว ไม่มีประโยชน์เลย ทำเพื่อทดสอบ เพื่อเรียนรู้ได้ แต่แนะนำว่าไม่ควร ใช้ในชีวิตประจำวัน

เอาจิตเข้าตัว อยู่กับที่ ดีที่สุดครับ เล่นโทรจิตมากๆ มันฟุ้งซ่านได้

 

ถ้าหากว่าเราจะทายเหรียญที่เรากำมันเอาใว้ ว่าจะ ออก หัวหรือ ก้อย เราจะ ทายมันอย่างไรครับ ถึงจะให้ถูก ครับ...

 

ผมไม่เคยเดาเหรียญครับ จึงให้คำตอบไม่ได้ และไม่เคยทดลอง

การเดาหัวก้อย ไม่เกี่ยวเนื่องจากจิตของบุคคลที่ 2 หรือ บุคคลที่ 3
เหมือนกับว่า วันนี้ ใบไม้ใต้ต้นมะม่วงหน้าบ้านจะร่วงกี่ใบ

ของแบบนี้ หลับตา ใช้พลังจิต มองไม่เห็นจริงๆครับ

 

ถ้าตอนนั้นจิตว่างๆจริงๆ ก้ส่งได้ ส่งผ่านหน้าผากออกไป เหมือนคลื่นทีวีนี่แหละ
ถ้าเราเปนคลื่นโทรทัศน์ แต่อีกคนเปนคลื่นยานเกราะ ก้คงรับไม่่ได้ ต้องคลื่นเดียวกันถึงรับได้ การฝึกโทรจิตได้จากการฝึกสมาธิ ถ้าฝึกมาน้อยการส่งคลื่นก้คงจะเปนไปได้ยากเหมือนกัน ต้องฝึกฝนกันหน่อย เคยฟังเกจิอาจารย์ท่านว่า ส่งโทรจิตออกไป มันเหมือนเปนการส่งหนังสือไม่มีตัว ให้คนที่รับนั้นเข้าใจได้

 

การส่งไม่ยาก เคยด่าคนในใจมั้ย มองหน้าแล้วด่าในใจ แค่นั้นแหละการส่ง

แต่การรับนี่สิ ยากกว่า (คือเค้าต้องมีพลังสมาธิพอๆกับคนส่งหรือมากกว่า)

แล้วถ้าตอบกลับมาด้วยล่ะก็ นี่สิของจริงเลยล่ะครับ

และถึงแม้ว่าผู้รับและผู้ส่งส่งโทรจิตจะเป็นคนต่างเชื้อชาติ ต่างภาษา หรือ ต่างดาว แต่ก็สามารถเข้าใจกันได้ น่าจะเป็นเพราะสภาวะความเป็นทิพย์ของจิตในขณะนั้น

 

แล้วเขาจะรู้ที่เราด่าเขา เป็น ตัวอักษรตามที่เราด่า หรือ มันแปลเป็นความรู้สึกที่มันไม่มีตัวอักษรครับ ??
งง.........

 

ได้ยินเป็นคำพูดเลยก็มี เห็นเป็นตัวอักษรก็มี บางทีก็เป็นแค่ความรู้สึก

 

เราจะสื่อสารกับวิญญาณกันได้ทุกเมื่อหรือเปล่าครับ

 

แล้วถ้าไม่เห็นกันล่ะส่งกระแสจิตไปเขาจะรู้ไหมหรือว่าขึ้นอยู่กับระยะทางเวลาหรือยังไง

 

คุณขอรับ คุณจะอยากส่งโทรจิตไปทำไมกันขอรับ ไม่มีประโยชน์อะไรเลยขอรับ ใช้โทรศัพท์ยังจะแน่นอนกว่า เพราะ การจะส่งโทรจิต หรือพูดคุยกันโดยทางจิต ต้องมีปัจจัยประกอบหลายอย่าง นำไปใช้ในทางที่ดี ก็ดีไป นำไปใช้ในทางที่ไม่ดี ก็เกิดผลเสียหลายประการ
ถ้าคุณอยากรุ้ว่า เขาส่งโทรจิตกันอย่างไร ไม่ทราบว่าคุณอยู่ที่ไหน ถ้าคุณอยู่เชียงใหม่ คุณก็ลองไปหาซื้อของ เที่ยว ตรอกเล่าโจ้วบ้าง ตลาดเจ๊กโอ๊วเก่า บ้าง พวกขายเครื่องพลาสติก หรือ หม้อ ชามจิปาถะ พวกนั้น มักชอบใช้โทรจิตในทางที่ผิดๆ น้ำท่วมไปหลายครั้งแล้วละมั้ง ...ลองไปดูก็จะรู้ว่าการส่งโทรสจิต เขาส่งกันอย่างไร

 

ถึงอยู่ไกลกัน มองไม่เห็นกัน ก็สามารถรับ-ส่ง กระแสจิตได้ ระยะทางไม่เกี่ยว
เช่น เช่นถ้ามีคนนินทา เราจะจาม ฮัดเช่ย(ใครนินทาตูฟะ)

หรือ จะเอาแบบชัดเจน ก็การคุยกันทางโทรศัพท์มือถือ นั่นไง
จัดอยู่ใน วิชชามัยฤทธิ์ คือ ฤทธิ์ที่สำเร็จด้วยวิทยา หรือ พูดให้เข้าใจง่าย ก็คือ การใช้เทคโนโลยีอันล้ำยุค นั่นล่ะ

 

ฝึกสติปัฏฐาน4 เยอะๆคับ เช่น จับพองยุบ เดินจงกลม ทำจิตเป็นสมาธิ เวลามีใครนึกถึงเราก็จะเห็นหน้าเค้าปรากฏขึ้นมา นี่แค่พื้นฐานนะคับ แต่เก่งๆก็ต้องพระอรหันต์คับ ที่ประชุมกันกลางป่า โดยไม่ได้นัดหมาย สมัยนั้นไม่มีGPRS และเป็นป่าทึบซะเยอะด้วย ขนาดสมัยนี้มีGPRSยังหลงทาง เทียบไม่ได้กับโทรจิตเลย

 

เขาเรียก GPS หนะพ่อคู๊ณ...
สงสัยจะอยู่กลางป่าเขานานเกินไป อิอิ