ขอถามเรื่อง ปฐมพุทธภาสิตคาถา

ปฐมพุทธภาสิตคาถา


( นำ)หันทะ มะยัง ปะฐะมะพุทธะภาสิตาคาถาโย ภะณามะ เส.

อะเนกะชาติสังสารัง สันธาวิสัง อะนิพพิสัง.
เมื่อเรายังไม่พบญาณ ได้แล่นท่องเที่ยวไปในสงสารเป็นเอนกชาติ.


คะหะการัง คะเวสันโต ทุกขา ชาติ ปุนัปปุนัง.
แสวงหาอยู่ซึ่งนายช่างปลูกเรือน, คือตัณหาผู้สร้างภพการเกิดทุกคราว เป็นทุกข์ร่ำไป


คะหะการะกะ ทิฏโฐสิ ปุนะ เคหัง นะ กาหะสิ.
นี่แน่ะ นายช่างปลูกเรือน! เรารู้จักเจ้าเสียแล้ว เจ้าจะทำเรือนให้เราไม่ได้อีกต่อไป.


สัพพา เต ผาสุกา ภัคคา คะหะกูตัง วิสังขะตัง.
โครงเรือนทั้งหมดของเจ้าเราหักเสียแล้ว ยอดเรือนเราก็รื้อเสียแล้ว


วิสังขาระคะตัง จิตตัง ตัณหานัง ขะยะมัชฌะคา.
จิตของเราถึงแล้วซึ่งอะไรปรุงแต่งไม่ได้อีกต่อไป มันได้ถึงแล้วซึ่งความสิ้นไปแห่งตัณหา (คือถึงนิพพาน)


ดิฉันอยากทราบว่า โครงเรือน ในบทสวดนี้หมายถึงอะไรคะ
ส่วนยอดเรือนคือ อวิชชา ใช่หรือไม่

<!-- google_ad_section_end -->

 

สำนวนแปล จากหนังสือ ธรรมสมบัติ

อเนกชาติสสารํ เมื่อเรายังไม่ประสบญาณ มัว<O</O
สนฺธาวิสฺสํ อนิพฺพิสํ แสวงหาตัณหา เป็นดังนายช่างผู้<O</O
คหการํ คเวสนฺโต, กระทำเรือน ได้ท่องเที่ยวไปสู่สงสารมีความเกิดเป็นอเนก<O</O
ทุกฺขา ชาติ ปุนปฺปุนํ, ความเกิดเป็นทุกข์ร่ำไป<O</O
คหการก ทิฏฺโฐสิ, แน่ะตัณหาเป็นดังนายช่างผู้ทำเรือนเราเห็นเจ้าแล้ว<O</O
ปุน เคหํ น กาหสิ, เจ้าจะทำเรือน ( คืออัตภาพ ) ของเราไม่ได้อีกต่อไป<O</O
สพฺพา เต ผาสุกา ภคฺคา, เพราะซี่โครงทั้งหลายของเจ้าทั้งสิ้น (คือกิเลสที่เหลือ )เราหักเสียแล้ว<O</O
คหกูฏํ วิสงฺขตํ, ยอดเรือน ( คืออวิชชา ) เรารื้อเสียแล้ว<O</O
วิสงฺขารคตํ จิตฺตํ, จิตของเราถึงนิพพาน มีสังขารไปปราศแล้ว<O</O
ตณฺหานํ ขยมชฺฌคา. ถึงความสิ้นไปแห่งตัณหาทั้งหลายแล้ว.<O</O

 

โครงเรือน ผมคิดว่า

น่าจะใช่สังโยชน์ 10 รึปล่าวครับ

 

ขอตอบตามที่ข้าใจนะครับ

โครงเรือนนั่นคงจะหมายถึงอุปาทานขันธ์
ดังที่ปรากฏในปฏิจสมุปบาท ว่าตัณหานั้นเองสร้างอุปาทาน

และยอดเรือนก็คืออวิชชาที่นำมาซึ่งทุกข์นั้นเอง

 

ขออนุโมทนาสาธุ ในความเห็นจากทุกท่านค่ะ อาจจะเป็นไปได้ทุกข้อ โดยเฉพาะ อุปาทานขันธ์ ๕ ค่ะ