ขอทราบครับ

เหตุใดพระพุทะเจ้าจึงเดินจงกรมครับ

 

มะหลับ มะนอน

ก้ เดินไป จิฮับ

ผู้รู้ๆ จะถามจำไม

 

สงสัย เดินจงกรม ตกข้างทางไปแว้ว

 

เพราะท่านเดินจงกรมอยู่ครับ

 

เคยฟังมา

จงกรมแปลว่าก้าวไป

พระภิกษุ สมัยก่อน นั่ง มาก จนท้องอืด ท่านหมอ ชีวก ต้องมาถวายยากันเยอะ
พระพุทธเจ้าก้เลยให้พระภิกษุ ต้องออกกำลังกาย
แต่ว่า ต้องเป็นอย่างสำรวม การเดิน จงกรม จึงเหมาะที่สุด
ทั้งยังเป็นการ สร้างสมาธิ สร้างสติ และ ออกกำลังกายไปในตัว อย่างสุภาพ สำรวม


อีกอย่างนึง การเดินที่มีสติ ก้คือ การเดินจงกรม ไม่ว่าจะเดินกลับไปกลับมาในทางจงกรมเพื่อสร้างสติ สมาธิ
หรือจะเดินไปไหนต่อไหน แต่ฝึกให้มีสติกำกับทุกย่างก้าว ก้เรียกว่าการเดินจงกรม

 

แม้พระพุทธเจ้ายังอยู่ในอริยาบทถเดียวไม่ได้

ประสาอะไรกับมนุษย์ปุถุชนขี้เหม็น นั่งหรือนอนอยู่อริยาบถเดียวก็แสดงสัจจธรรมของสังขารร่างกายว่าเป็นทุกข์ ธาตุก็จะแตกขันธ์ก็จะดับ เปลี่ยนอริยาบถก็แสดงสัจจธรรมว่าไม่เที่ยงเป็นทุกข์แท้ เดินนานๆไปเท้าก็จะแตกกระดูกก็จะป่นธาตุขันธ์ก็จะแตกจะดับอีก กายเขากายเรานี่มันทุกข์ล้วนๆ จะไปหลงพอใจในรูปเรารูปใครรูปใดๆอีก และเวทนาใดๆที่เกิดจากรูปและธาตุเหล่านี้อีก ถ้าจะเกิดอีดก็เป็นทุกข์อย่างนี้ไม่จบ ที่จบมี ที่ไม่เกิดมี คือวิราคะธรรม

 

เมื่อมีเหตุ ของความดำริอันสับสน ตรึกๆ

 

ถามหาเหตุ
ตามความเข้าใจผม

พระศาสดาเป็นต้นแบบต้นฉบับ
ทุกอย่าง กิริยาอาการที่แสดงออกมา
เป็นแบบฉบับ ให้พุทธษัทเป็นคติทำตาม
เรียกว่าทำให้ดูเป็นตัวอย่าง..

มาสมัยนี้ก็พอเห็นตัวอย่าง
เช่นหลวงปู่มั่น หลวงตามหาบัว
พอแสดงธรรมเสร็จ
ก็จะให้ไปเดินจงกรม..

ในวัดบ้านตาดมีทางเดินจงกรม
เยอะมาก ไว้เดินจงกรม

เรียกว่า ธรรมกับกิเลสฟัดกันบนทางจงกรมนั่นแล..

 

+++ เสือกไม่เข้าเรื่อง คำตอบไร้สาระ
+++ คำตอบแบบนี้ "ไม่ต้องเสือก จะดีที่สุด" หึหึหึ...

 

เอามาฝากคุณ จขกท.

อานิสงส์ของการเดินจงกรมมี
(๑) เดินทางบ่มีเจ็บแข้งเจ็บขา
(๒) ทำให้อาหารย่อย
(๓) ทำให้เลือดลมเดินสะดวก
(๔) เวลาเดินจงกรมไป ๆ มา ๆ จิตจะลงเป็นสมาธิได้
ถ้ามันรวมลงเวลาเดินจงกรมได้ สมาธิของผู้นั้นไม่เสื่อม
(๕) เทพยดาถือพานดอกไม้มา สาธุ ๆ มาอนุโมทนา
.
นี่เป็นอานิสงส์ของการเดินจงกรม บางวันเมื่อครั้งอยู่กุฏิเก่าตรงข้างเจดีย์ อาตมาเดินจงกรม มันหอม ๆ หมด ทั่วหมด หอมอิหยังนี่มันไม่เหมือนดอกไม้บ้านเรา มันแม่นเทพยดามาอนุโมทนา ถือพานดอกไม้มาอนุโมทนา
.
เรื่องเดินนี่มันเรื่องหัดสติ จะใช้นึกพุทโธไปพร้อมกันกับเท้าที่ก้าวไปก็ได้ ยังไงก็ได้ อย่าให้จิตมันออกไปเกี่ยวข้องกับอารมณ์ทั้งอดีตและอนาคต ให้อยู่ที่จิตเท่านั้น อาตมากำหนดพุทโธ ๆ อยู่ที่จิต เท้าก็เดินไป กำหนดอยู่ที่จิต ไม่ให้เกี่ยวข้องกับอารมณ์ใด ๆ ส่วนทางเดินจงกรม ก็ไม่เลือกทิศเลือกทาง ได้หมด แล้วแต่มันจำเป็น ในที่เหมาะสม เดินไปเพื่อแก้ทุกข์เวทนา
.
ท่านอาจารย์มั่น ท่านว่าให้เดินตัดกระแสของโลก จากทิศตะวันออกไปตะวันตก ท่านว่าตัดกระแสของสมุทัย ให้ตัดกระแส แต่ถ้ามันจำเป็น มันยังไม่มีบ่อนที่เหมาะสม ก็ไม่เป็นไร เดินมันไปอย่างนั้นเพื่อแก้ทุกขเวทนาดอก
.
หลวงปู่ขาว อนาลโย

เครดิต : เพจ ลต.พระมหาบัว

 

การเดินจงกรม จะทำให้ผู้ที่ฝึก มี กำลังสติ มากกว่า อริยาบทอื่นๆ
เช่น ท่านอน หากสติไม่แข็ง ก็มักจะกลายเป็น นอนหลับ
ส่วน ท่านั่ง หากสติไม่แข็ง ก็มักจะกลายเป็น นั่งหลับ
ส่วน ท่ายืน หากสติไม่แข็ง ก็มักจะกลายเป็น ยืนหลับ
แต่ ท่าเดิน จะหลับไม่ได้เลย ในขณะที่ฝึกอยู่ หากหลับก็จะล้มทันที
เรียกว่า หากสติไม่เข็ง เผลอผลับเมื่อไหร่ หน้าแหกทันที
หน้าจะทิ้มดินทันที จึงกลายเป็นท่ายอดฮิต ที่เหล่าคณาจารย์ฝ่ายวิปัสสนา
ใช้ฝึกลูกศิษย์ เพื่อไม่ให้ความง่วงคอยรบกวน
พระรูปไหน เดินได้ทั้งคืน ถึอว่าเป็น ยอดพระ
แต่ข้อเสียก็คือ กลางวันจะง่วงมาก ทำอะไรแทบไม่ได้เลย