ขอภาพพระหน่อยคับ

อยากได้รูปสมเด็จองค์ปฐม รูปหลวงพ่อโสธรคับ

หรือพระพุทธรูปสวยๆคับจะนำไปเป็นแบล็คกราวแทปเลต

ฝึกพุทธานุสสติ

ใครมีโปรดแบ่งปันด้วยคับ

ขอบคุณคับ

 

ได้แล้วคับเข้าไปcopyแกลอรี่มาคับ

 

โมทนาด้วยครับ..ขอฝากอะไรไว้หน่อยครับ
.ถ้าจะนำรูปไปไว้ในแท๊บเล๊ตในส่วนแบ๊คกราวน์..
แนะนำว่าให้ย่อรูปพระองค์ท่านให้เล็กลงมาด้วยนะครับ.ความสูงซัก
อย่าสูงเกิน ๑o เซนต์นะครับ.หลักการคือให้สามารถมองรูปท่าน
แล้วสามารถเห็นได้ครั้งเดียวทั้งพระองค์นะครับ..ถ้ารูปขนาดใหญ่เกินไปที่ต้อง
มองหลายๆโฟกัส.เด่วเวลาเราโพกัสส่วนบนท่านส่วนล่างท่านจะหาย.
.พอโฟกัสส่วนล่างส่วนบนท่านจะหาย..และสีจะตรงข้ามกับสีที่เรามองไม่ว่าจะมองแล้วหลับตา
หรือลืมตามองแล้วโพกัสไปยังตำแหน่งอื่นๆเพื่อให้ภาพท่านปรากฏครับ..
​

 

ไม่รู้ของคนอื่น แต่ที่ดิฉันนั่งสมาธิดู เวลามันถึงฌาณหนึ่ง ภาพพระจะปรากฏขึ้นเองแม้เราไม่ได้กำหนด การที่คุณสร้างภาพพระในขณะที่กำลังสมาธิไม่ถึง........ มีแต่จะเป็นการใช้พลังสมองมากเกินไป เหมือนกับจินตนาการมาก ต้องมาคอยปรุงแต่งว่า ส่วนเศียรชัดไหม ส่วนหน้าตักหายต้องสร้างจินตนาการให้เห็น ซึ่งทำแบบนี้ไม่เป็นประโยชน์เลย

มันคือการใช้พลังความคิด พลังสมองมากกว่า......... เราเอาแค่บริกรรมพุทธ โธๆ ไป สบายๆ ไม่ต้องคิดไร หวังอะไร พอมันเข้าฌาณหนึ่ง หรือสภาวะจิตมันสงบและเริ่มแยกจากกาย ภาพพระจะมาปรากฏเองและชัดด้วย ไม่ต้องไปสร้างให้ปวดหัว

 

แบบที่คุณ Duss ทำก็เป็นวิธีการหนึ่ง.หลักการก็เป็นอย่างที่เข้าใจนั่นหละครับ..
แต่เป็นวิธีการที่เหมาะที่จะใช้ต่อยอดสำหรับไปถึงขั้นอรูปฌาน.แต่ต้องสร้างภาพ
อย่างที่เข้าใจให้ภาพคงอยู่นิ่งๆแบบใสๆให้ได้ก่อนระยะเวลาหนึ่ง
.หลังจากนั้นค่อยกำหนดให้ภาพหาย
.ถ้าจะให้ดีทำให้ภาพคงอยู่และหายให้ได้ซัก ๒ รอบถึงจะ
เพียงพอสำหรับการรักษาอารมย์ในโหมดอรูปฌานและสามารถวิปัสสนา
ในขั้นนี้ได้แต่ต้องรู้จักการรักษาอารมย์ในเรื่องที่จะยกขึ้นวิปัสนาด้วย.
และในช่วงที่สามารถทรงภาพไว้ได้ต้องไม่ไปยุ่งกับพวกวิชา ๓ บางอย่างเช่นไม่ย้อนดูอดีตชาติ
หรือ ไปรับรู้เรื่องราวต่างๆ.ที่จะมาปรากฏเป็นภาพให้เราดู
แทนภาพที่เราได้สร้างไว้ในเบื้องต้น..เพราะว่าจะเป็นตัวขวางทำให้เราไปช้า.
และถ้าไม่สร้างภาพก่อนจะสามารถเข้าอรูปฌานได้เหมือนกัน
แต่จะไม่สามารถทำอะไรได้เลยเหมือนลอยออกไปอยู่ในจักรวาล
จุดนี้บางคนอาจเผลอคิดว่าเป็นสภาวะนิพพานเหมือนฤาษีหลายๆรูป
ที่ผ่านมาในอดีต..เพราะสภาวะที่เหมือนไม่มีความคิดอะไรนี่หละครับ.
เลยตายน้ำตื้นและหลงกันมาเยอะแล้วในอดีตชาติ..
.และถ้าฝลุ๊คเหมือนๆจะคิดที่พอจะวิปัสสนาได้ก็จะกลายเป็นนิวรณ์และหลุด
ออกจากอารมย์นี้ทันที.เลยเป็นเหตุให้ไม่สามารถเดินปัญญาในส่วนนี้ได้
เพราะยังอาจไม่เข้าใจเรื่องการรักษาอารมย์เพื่อเดินปัญญาในขั้นนี้..
เพราะนึกว่าพอคิดแล้วจะทำให้หลุดออกอารมย์เพียงอย่างเดียว
.ซึ่งลักษณะแบบที่ไม่สร้างภาพนี้นั่งสมาธิธรรมดา
ก็สามารถหลุดเข้าไปได้ถึงอรูปฌานได้ไม่ยากนัก..
ไหนๆก็เล่าแล้วเด่วต่ออีกซัก ๒ ตอน​

.

 

ส่วนแบบ จขกท. ขอภาพไปนั้นเป็นส่วนหนึ่งที่เราเรียกว่า การฝึกให้จิตเกาะพระ..
ด้วยการมองภาพแล้วจำภาพไว้แล้วหลับตาและให้ภาพปรากฏขึ้น
ให้เห็นในขณะหลับตาหรือจะใช้การมองภาพแบบลืมตา
แล้วละสายตาไปที่ตำแหน่งอื่นๆ.และให้ภาพปรากฏ
.นอกจากเป็นการฝึกให้จิตมีสติในการระลึกภาพพระแล้ว.ยังเป็นการฝึกสร้างทิพย์จักขุในเบื้องต้น..
เนื่องจากใช้กำลังสมาธิในระดับเล็กน้อยและ
สามารถทำได้ทั้งวันขึ้นอยู่กับความเพียรของแต่ละบุคคล.
.และการเห็นภาพที่ค้างอยู่ได้นั้นไม่ว่าจะหลับตาหรือลืมตาเป็นกำลังสมาธิ
ระดับอุปจารสมาธิหรือสภาวะจิตมีความเป็นทิพย์ชั่วคราว
แต่ภาพอาจจะยังค้างอยู่ได้ในเวลาไม่กี่วินาที
และการฝึกในลักษณะนี้ ต้องมองผ่านระหว่างคิ้วบางคนเรียกว่ามองผ่านตาที่ ๓ เพราะการมองผ่านตรงจุดนี้.
จะเป็นการตัดระบบความคิดต่างๆที่จะส่งไปยังสมอง
.จะทำให้ไม่รู้สึกปวดศรีษะ.แม้ในขณะที่มองผ่านตรงจุดระหว่างคิ้วนี้
ต่อให้พยายามคิดผ่านระหว่างคิ้วได้..แต่ความคิดก็จะไม่ส่งไปถึงสมองได้.
.บางคนจึงเลือกใช้วิธีการกำหนดจิตไว้ตรงตำแหน่งนี้ในระหว่างวัน
เพื่อเป็นการสร้างสติและตัดระบบความคิดต่างๆที่จะถูกส่ง
ไปยังสมองในสภาวะปกตินั้นเอง
และเพื่อเป็นการรักษาอารมย์ที่จะมากระทบต่างๆ
หรือเราเรียกว่าการรักษาอารมย์ระหว่างวัน
.แต่วิธีการนี้จะเหมาะสำหรับบุคคลที่เคยฝึกสมาธิมา
บ้างและพอมีกำลังสมาธิสะสมมาบ้างถึงจะมองผ่านจุดระหว่างคิ้วโดยที่ไม่
รู้สึกปวดจะแค่เพียงหน่วงๆหรืออาจเหมือนกับมีลมมาหมุนตามเข็มนาฬิกา
เท่านั้น.หรือบางคนอาจไม่รู้สึกอะไรก็เป็นได้
เนื่องจากว่าในอดีตชาติเคยฝึกมาก่อน....
เด่วมีอีกตอน.​

 

ส่วนกรณีที่บางคนพึ่งเริ่มฝึกนั่งสมาธิใหม่.เพิ่งเริ่มสะสมกำลังสมาธิ
ระหว่างวันจากการเจริญสติแบบต่างๆที่มีฐานอยู่ที่กาย.ณ จุดนี้อาจยังไม่รู้ว่าจะต้องเริ่มต้นอย่างไร.
.จำเป็นที่จะต้องใช้การจำภาพก่อนในเบื้องต้น..
พอจำไปนานๆ.นานเข้าและนานเข้า..จิตก็จะสามารถเริ่มจำภาพได้
และก็จะสามารถพัฒนาจนถึงขั้นสร้างภาพได้ทั้ง
ขณะลืมตาและหลับตาในระดับกำลังอุปจารสมาธิ..
เพียงแต่ว่าวิธีนี้ต้องใช้ระยะเวลาที่นานมากพอสมควร..
แบบที่ คุณ Duss บอกว่าบริกรรมไปสบายๆ ไม่คิดอะไรไม่หวังอะไร.
อารมย์แบบนี้ทางปฏิบัติเค้าเรียก การวางอารมย์นั้นเอง..พูดง่ายๆเรารู้ว่า
ภาพอะไรจะขึ้นมาแต่เราปล่อยวาง คือ เห็นก็ช่างไม่เห็นก็ช่าง.
เพราะถ้าเผลอไปตั้งความหวังไว้ว่าจะต้องเห็น.ก็จะเป็นการสร้างความคิด
ให้เกิดในสมองได้ทันทีเป็นสาเหตุให้อาจปวดศรีษะได้.
เป็นวิธีการตัดความคิดที่จะส่งไปยังสมองวิธีการหนึ่ง
จากการที่เราไม่คิดไม่หวังอะไรนั่นเอง.
หรือเราเรียกว่าการสร้างทิพย์จักขุแบบไม่ได้บังคับ
หรือสร้างแบบธรรมชาตินั่นเอง.
ส่วนวิธีการมองผ่านระหว่างคิ้วซึ่งจะตัดความคิดไปยังสมองด้วยวิธีการ
ของมันแบบธรรมชาติ...เป็นวิธีการบังคับให้จิตสร้างภาพหรือสร้างทิพย์จักขุ
ไปในตัว.หรือเรียกว่า การสร้างทิพย์จักขุแบบภาคบังคับ..
และวิธีการที่ผ่านมาทั้งหมดไม่ว่าจะเริ่มต้นอย่างไร.
ต่อมาจะพัฒนามาจนถึงขั้นที่จิตพอมีกำลัง.ที่จะสร้างภาพเองได้
หากว่าฝึกแบบหลับตา..เพียงแค่หลับตาโดยไม่จำเป็นต้องอาศัยภาพ.
ก็จะสามารถสร้างภาพขึ้นมาได้เอง..
และถ้าฝึกแบบลืมตาตั้งแต่ต้น.ก็จะสามารถมองไปยังต่ำแหน่งไหน
แล้วจะปรากฏภาพขึ้นมาได้เหมือนกัน.และถ้าหากมาต่อยอดฝึกต่อไป.
ก็จะเดินทางเข้าสู่การใช้อภิญญาในส่วนของอภิญญาจิต
.แบบใช้งานเริ่มต้น.ที่จะเป็นฐานสำหรับการนำไปใช้งานต่อไปในอนาคตได้
ส่วนจะใช้งานทางด้านไหน.ขึ้นอยู่กับว่าจริตใครจะออกไปทางด้านไหน
เราเคยฝึกแบบไหนก็จะชอบมาแบบนั้น.และยังขึ้นอยู่กับว่าฝึกแล้วจะนำไปใช้
ให้เกิดประโยชน์เพื่ออะไรในอนาคต..ประมาณนี้ครับ.
ปล.แค่เพียงแต่เล่าให้ฟัง.​

 

ผมฝึกตามแนวทางหลวงพ่อฤาษีคับ กำหนดภาพพระไว้ในจิต ชอบแนววิชาสามครับ

ไม่ได้ใช้สมองคิดครับ ฝึกแบบคนโง่ๆตามหลวงพ่อฤาษีสอนไว้เป็นการทบทวนของเก่าที่เคยทำมาหรือเปล่าไม่แน่ใจชอบแบบนี้ทำง่าย

ก่อนนอนอารมณ์สบายภาวนาจับภาพพระรู้ลมหายใจภาวนามันก็หลับไปเองต้องเริ่มตั้งแต่พื้นฐานก่อนครับ

พอทำไม่กี่วันจิตจำภาพพระได้จะทำอะไรคิดถึงพระที่เรารักก็เห็นอะคับอะไรประมาณนี้อารมณ์สบายไม่เห็นปวดหัวเลยสักนิด

 

ขอบคุณคับสำหรับคำแนะนำ

 

ถ้าที่ดิฉันฝึก ถ้าให้ดึงนึกถึงภาพพระเลยมันไม่ชัดนะคะ เห็นก็ขาดๆหายๆ และมัวกังวลแต่จะมาสร้างภาพ ต้องเตรียมรูป และดูบ่อยๆ คนที่ทำได้นี้แสดงต้องเป็นคนค่อนข้างจริงจังและเอาจริง หรือ มีเวลาทุ่มกับการฝึกมากๆ แต่ ดิฉันทำวิธีนั้นไม่ได้ เคยพยามแล้ว ใช้พลังทางสมองมากจนง่วง ก็เลยเลิก มานั่งแบบ พุทธ โธๆธรรมดาและให้ลมหายใจผ่านเข้าที่กลางลิ้นปี่ ดิฉันไม่รู้ภาษาพระ แต่รู้แต่ว่าเวลานั่งไปจนจิตมันสงบนิ่งดี และไม่มีนิวรณ์มาแทรก อารมย์ช่วงนี้มันจะคล้ายกับเวลากำลังจะฝัน คือ มันจะบังคับได้ เราก็ไม่ต้องสร้างหรือจินตนาการภาพพระ แค่นึกให้มันมี ภาพก็จะมาปรากฏเอง ยิ่งถ้านั่งนานๆไปเกินชั่วโมงหรือค่อนวันภาพมันก็จะชัดยิ่งขึ้น

 

ครับผมแล้วแต่จริตผู้ฝึกและของเก่าที่เคยทำมาครับ