ความรับผิดชอบในการสร้างพระแก้วหน้าตัก 9 นิ้วองค์ละ 50 บาท

เมื่อต้นปี พ.ศ. 2548 ผมเริ่มโครงการสร้างพระแก้วหน้าตัก 9 นิ้วด้วยการสร้างแม่พิมพ์เหล็กขึ้นมา ต่อมาได้ว่าจ้างโรงงานแก้วเจษฏาให้สร้างพระแก้วด้วยวิธีเป่าแก้วด้วยปอดจำนวน 500 องค์ และ ด้วยวิธีกดปั๊มแก้วอีกจำนวนหนึ่ง * การสร้างพระแก้วด้วยเทคนิควิธีเป่าแก้วด้วยปอดนี้ หาช่างเป่าแก้วได้ไม่ยาก ยากที่ต้องสอนช่างเป่าแก้วให้รู้จักวิธีปั้นลูกโป่งให้ถูกวิธี ซึ่งผมได้ยินเจ้าของโรงงานแก้วเจษฏาพูดถึงเงินค่าฝึกสอนทีมช่างว่า 200,000 บาท เป็นเวลาฝึกประมาณ 1 - 2 เดือน ** เมื่อสร้างเสร็จประมาณกลางๆปี 2549 เขาคิดเงินรวมค่าฝึกองค์ละ 450 บาท ซึ่งหากหักค่าฝึกออก คือนำ 200,000 บาท หารจำนวนองค์พระแก้วที่สร้าง 500 องค์ ค่าฝึกจะเป็นเงินองค์ละ 400 บาท ค่าองค์พระแก้วจริงๆนั้นเท่ากับองค์ละ 50 บาท

ต่อมาเมื่อมกราคมปี พ.ศ. 2563 ผมได้รับแม่พิมพ์เหล็กคืนมาจากคนที่ยืมไป 6 ปีและแม่พิมพ์เหล็กชำรุดเล็กน้อย แต่สามารถกู้สภาพคืนมาได้ทั้งหมด ผมได้ขอให้โรงงานแก้วหลายแห่งช่วยสร้าง ก็ได้คำตอบใกล้เคียงกันแทบทุกแห่งว่า ต้องมีค่าฝึกสอนทีมช่าง ค่าฝึกอยู่ที่เริ่มต้น 200,000 บาท แต่ไม่รับประกันว่าทีมช่างจะเป็นภายใน 1 - 2 เดือนหรือไม่ ? หากยังไม่เป็นจะฝึกต่อต้องเพิ่มอีกครั้งละ 100,000 บาทไปเรื่อยๆจนกว่าจะเป็น ซึ่งรับประกันไม่ได้ว่า ในที่สุดทีมช่างจะเป็น เนื่องจากระดับความยากในการปั้นลูกโป่งปฐมภูมิขององค์พระแก้วของแม่พิมพ์เหล็กชุดนี้ยากมาก *** ถ้าตัดค่าฝึกทีมช่างออกแล้ว ค่าสร้างพระแก้วหน้าตัก 9 นิ้วด้วยวิธีเป่าแก้วด้วยปอดมีบางโรงงานคิดค่าสร้างเพียงองค์ละ 100 บาทเท่านั้น

ผมเคยตั้งกระทู้ในเวปพลังจิตว่าจะจ้างโรงงานแก้วเป่าอีกครั้ง แค่ถามว่ามีคนต้องการรวมทั้งหมดประมาณกี่องค์ ก็ได้รับคำตอบว่า มีประมาณเพียง 500 - 600 องค์ ซึ่งไม่ถึงขั้นต่ำที่ทางโรงงานแก้วส่วนใหญ่ต้องการจำนวนขั้นต่ำที่ 1,000 องค์ขึ้นไป บางโรงงานขอขั้นต่ำที่ 5,000 องค์

ขอย้อนกลับไปเมื่อปี พ.ศ. 2549 กลางๆปี เมื่อโรงงานแก้วเจษฏาสร้างพระแก้ว 500 องค์เสร็จส่งมาให้ผมแล้ว ผมได้ทำการทดสอบทดลองหลายๆประเด็นเพื่อไม่ให้ผู้ที่รับพระแก้วไป ต้องไปพบกับสภาพแก้วแตกร้าวภายหลังเหมือนพระแก้ว 25 พุทธศตวรรษในอดีต **** ผมจึงได้ทดสอบด้วยการใช้หลอดสปอตไล้ท์ขั้วเกลียว E27 ชนิดให้ความร้อนสูงประมาณ 100C ในองค์พระชี้หลอดไฟขึ้น ซึ่งวิธีนี้ความร้อนทั้งหมดจะถูกส่งไปอยู่ในองค์พระทั้งสิ้น โดยมีการเปิดไฟตั้งแต่เวลา 10:00 น. - 20:00 น. ของทุกวันเป็นเวลาไม่ต่ำกว่า 7 เดือนขึ้นไป ผมกล่าวเรื่องนี้ขึ้นมาให้ฟังเพื่อบอกว่า แม้แต่การสร้างพระแก้วหน้าตัก 9 นิ้วองค์ละ 50 บาท ผมใช้ความพยายามและความรับผิดชอบขนาดนี้ ผมไม่มีเจตนาจะกล่าวเพื่อยกย่องตัวเอง เพราะก็ยังมีเรื่องที่ผมได้โกงการอบลดอุณหภูมิขององค์พระแก้วชนิดตันหน้าตัก 9 นิ้วไว้อีก ซึ่งผมจะค่อยๆกล่าวในกระทู้ต่อไป เพื่อให้ทราบว่า ที่ผมโกงการอบลดอุณหภูมินั้นเพราะสาเหตุอะไรครับ

หมายเหตุ

* = ต่อมาทางโรงงานแก้วเจษฏาขอทดลองสร้างด้วยวิธีหยอดน้ำแก้วให้เต็มแม่พิมพ์แทนจำนวน 1 องค์

** = เฉพาะการสร้างพระแก้วปางนี้เท่านั้น ด้วยเทคนิคเป่าแก้วด้วยปอดและการกดปั๊มที่ต้องฝึกทีมช่างให้ปั้นลูกโป่งปฐมภูมิให้ถูกวิธี (ถ้าเป็นกดปั๊มก็ต้องสอนให้ปั้นก้อนแก้วทรงกระบอกตันปฐมภูมิให้ถูกวิธี)

*** = ผมเองเคยเป็นครูฝึกสอนช่างเป่าและช่างปั๊มแก้วในอดีตสมัยที่ทีมช่างของผมส่วนมากเป็นทหารเรือ ซึ่งมีความอดทน ความมุ่งมั่น และบากบั่นสูง จึงอาจมองเห็นเป็นเรื่องง่าย แต่ปัจจุบันเนื่องจากช่างเป่าแก้วไทยมักมีความอดทนน้อยกว่าคนรุ่นก่อนๆ เจ้าของโรงงานจึงต้องออกตัวไว้ก่อนเช่นนี้ ซึ่งผมถือว่าเป็นเรื่องปกติธรรมดา

**** = เพราะในอดีตผมเองเป็นผู้สร้างพระแก้ว 25 พุทธศตวรรษมาแล้วแทบทุกปาง ทุกขนาด และรู้ดีว่า แทบทุกโรงงานแก้วในอดีตได้โกงการอบลดอุณหภูมิองค์พระแทบทุกรุ่น (ส่วนโรงงานไหนจะโกงได้เก่งคือนานมากค่อยแตกร้าว หรือโรงงานไหนโกงไม่ค่อยเก่ง คือแตกร้าวก่อน 20 - 30 ปีนั้นก็อีกเรื่องหนึ่ง)

 

สำรองพื้นที่

 

ภาพพระแก้วหน้าตัก 9 นิ้วที่สร้างจากโรงงานแก้วเจษฏาองค์ละ 50 บาท หนึ่งในจำนวนนับสิบๆองค์ที่ผมทดสอบทดลองใช้หลอดสปอตไล้ท์อยู่ในองค์พระ ยิงความร้อน 100C นานวันละ 10 ชั่วโมงนาน 7 เดือน ไม่ปรากฏความผิดปกติแต่อย่างใด เพราะเจษฏาใช้แก้วที่มีค่าอัลฟ่าต่ำกว่า 100 * ให้กับโครงการสร้างพระแก้วของผมครับ

หมายเหตุ
ค่าอัลฟ่า <100 = คือค่าการขยายตัวของแก้วเมื่อกระทบอุณหภูมิ

 

ภาพนี้การที่พระพักต์ก้มลงเล็กน้อยนั้น เกิดขึ้นจากการที่ช่างเป่าแก้วได้งัดเหล็กไม้ซางตอนช่วงที่เป่าด้วยปอดเสร็จ ภายในไม่กี่วินาทีนั้น ต้องนำองค์พระออกจากแม่พิมพ์เหล็กให้ได้ แต่งัดแรงไปหน่อย

 

ภาพพระแก้วองค์ที่ทีมช่างเป่าแก้วด้วยปอดของเจษฏากำลังฝึกพัฒนาทักษะฝีมือแรงงาน (เป็นศัพท์ที่ผมใช้การสอนปั้นลูกโป่งซึ่งต่อมาทีมช่างเขาว่ามันยาวไป) [เขาบอกว่าเรียกว่าการฝึกช่างเป่าลูกโป่งก็พอ] ในขณะที่ฝึกใหม่ๆยังไม่เก่ง ลูกโป่งแก้วไม่ได้ส่วนและแรงเป่าไม่พอ ผลที่ได้จะเป็นเช่นนี้ด้วย นี่คือหนึ่งในอาการเท่านั้น ยังมีอีกหลายอาการ

 

องค์นี้คือองค์ที่ก่อนวันสร้างเพียงวันเดียว ผมได้นิมิตฝันถึงท่านท้าวสักกะเทวราช ท่านมาโอบกอดผมขณะที่ผมเป็นเด็กอายุ 7 - 8 ขวบจากด้านหลัง เล่นสไล้เด้อร์ที่โขดหินใหญ่ก้อนหนึ่งที่น้ำตกใหญ่แห่งหนึ่ง เมื่อผมหันหลังมองเพราะนึกว่าเป็นพ่อผม ก็เห็นว่าไม่ใช่คุณพ่อผมในชาติปัจจุบัน แต่กลับเป็นท่านท้าวสักกะเทวราช* ท่านยังจับมือทั้งสองของผมให้หัดปั้นพระพุทธรูป ผมนึกในใจว่า ผมไม่ได้ติดตรงนี้ แต่ติดที่การอบลดอุณหภูมิต่างหาก ทันใดนั้นผมก็นึกออกว่า นี่คือการบอกว่าให้ผมสร้างองค์ตันนี้ได้แล้ว เช้าวันรุ่งขึ้นผมตรงไปโรงงานแก้วเจษฏา ขอให้เจ้าของโรงงานแก้วสร้างองค์ตันนี้ทันที โดยผมให้คุณแม่ผมไปยืนหน้าเตาอบ (เดี๋ยวว่างๆกลับมาเล่าต่อครับ)

* = ท่านท้าวสักกะเทวราชเคยมาในฝันหลายครั้งก่อนแล้ว ด้วยเรื่องต่างๆ

 

ทิ้งภาพก่อนไปทำธุระครับ ภาพนี้คือพระแก้วคริสตัลเนื้อตันๆอีกหลายองค์ที่ผมและปีเตอร์ ลูกน้องช่างแก้วชาวพม่า ได้เช่าเตาอบโรงงานแก้วบางแห่งสร้าง แต่คุณภาพเตาอบยังไม่เพียงพอ ผมและปีเตอร์ได้โกงการอบ เฉกเช่นเดียวกันกับตอนที่พวกเราชาวช่างแก้วได้โกงการอบลดอุณหภูมิในพระแก้ว 25 พุทธศตวรรษมาแล้วในอดีต แต่ครั้งนี้ ผมได้โกงได้ดีกว่าในอดีต ซึ่งจะมาเล่าต่อไปครับ

 

คำว่าโกงได้ดี ไม่ดีนะครับ ไม่ควรกระทำ แต่เนื่องจากเราไม่มีเตาอบคุณภาพสูงเลยในประเทศไทยที่จะพอสร้างพระแก้วเนื้อตันๆได้ ผมและปีเตอร์จึงเลือกวิธีโกงการอบ ซึ่งจะมาเล่าตอนว่างๆอีกทีครับ

 

ใช่ครับ องค์ละ 50 บาทนี่คือรวมค่าแก้วที่หนักถึงเกือบกิโลกรัมแล้ว รวมค่าอบลดอุณหภูมิอย่างถูกต้องตามวิธีแล้ว รวมค่าแรงคนงาน รวมค่าทีมช่างแก้วเรียบร้อยแล้วครับ ที่ผ่านมาคือโรงงานแก้วเจษฏาซึ่งเลิกกิจการไปเนื่องจากขายที่ดินได้พันกว่าล้านไปแล้ว

 

ขนาดของพระแก้วหน้าตัก 9 นิ้วที่ใช้แม่พิมพ์เหล็กนี้ เมื่อสร้างด้วยเทคนิคการเป่าแก้วด้วยปอดจากโรงงานแก้วเจษฏา บางจุดเนื้อแก้วมีความหนา 10 กว่ามิลลิเมตร ในขณะที่จุดที่เนื้อแก้วบางที่สุดอยู่ที่หัวเข่ามีความหนาที่ประมาณ 1 - 2 มิลลิเมตร ซึ่งถือว่าการฝึกทีมช่างเป่าลูกโป่งนั้นฝึกได้ดีไม่เต็มที่

ถ้าหากฝึกได้ถูกต้องและดีเต็มที่ บางจุดเนื้อแก้วก็ยังคงมีความหนาที่ 10 - 12 มิลลิเมตร แต่ที่สำคัญคือที่บริเวณหัวเข่า เราจะทำได้ความหนาที่ประมาณ 4 - 6 มิลลิเมตรเลยทีเดียว

แต่อย่างไรก็ดี ผมเป็นช่างและครูช่างแก้วรุ่นเก่าที่เข้มงวดต่อการฝึกสูงมาก ผิดกับช่างแก้วยุคปัจจุบันที่หนักไม่เอาเบาไม่สู้ ดังนั้น ผมจึงขอยอมแพ้เรื่องการสร้างด้วยเทคนิคการเป่าแก้วด้วยปอด ทั้งๆที่มีโรงงานแก้วอีกบางโรงงานที่อยากให้ผมสร้างด้วยการเป่าแก้วด้วยปอดต่อไปในราคาองค์ละ 100 บาท (หลังการฝึกช่างเป่าลูกโป่ง) แต่ไม่มีใครรับประกันผลการฝึกทีมช่างเป่าลูกโป่งได้เหมือนสมัยผมทำเลย

ดังนั้น ผมจึงประกาศยกเลิกการสร้างพระแก้วจากแม่พิมพ์เหล็กชุดนี้แล้วนะครับ

 

ภาพเปรียบเทียบพระแก้วหน้าตัก 9 นิ้วเป่าด้วยปอด (ที่ 2 จากซ้ายและขวาสุด) กับพระแก้วคริสตัลเนื้อตันหน้าตัก 8 นิ้วเศษองค์ซ้ายสุด ลาลีคฝรั่งเศส องค์ที่ 3 จากซ้ายลาลีคฝรั่งเศส องค์ที่ 4 จากซ้ายลาลีคฝรั่งเศส ที่ 2 จากขวาบัคคาฮ่าฝรั่งเศส เป็นพระแก้วที่สร้างในปีใกล้เคียงกันโดยไม่ได้นัดหมาย และไม่รู้กัน ได้สร้างขนาดใกล้เคียงกันเพียงไม่กี่รายในโลก


องค์ที่ 2 จากซ้าย ซึ่งผมสร้างสำเร็จต่อมาอีกประมาณ 2 ปี ด้วยแก้วคริสตัลเนื้อตันๆ น้ำหนักเฉพาะองค์พระแก้วไม่รวมฐานมีน้ำหนัก 6 กิโลกรัมเศษ


ถึงแม้ว่าการสร้างพระแก้วคริสตัลเนื้อตันๆหน้าตัก 9 นิ้วด้วยเทคนิค Lost Wax Glass จะสำเร็จประมาณสิบองค์ก็ตาม แต่เนื่องจากผมเช่าเตาอบคุณภาพปานกลาง* จึงได้โกงขบวนการอบลดอุณหภูมิหรือที่เรียกว่า Annealing Process โดยโกงได้เก่ง พระแก้วจึงไม่แตก ร้าว ปริเลยในระยะ 15 ปีแรก และอาจไม่แตก ร้าว ปริ เลยตลอดไปก็เป็นไปได้ เนื่องจากผมได้โกงการลดอุณหภูมิได้ดีพอสมควร ซึ่งจีนต่างๆหรือเวียตนามหรือแม้แต่บางประเทศที่เจริญแล้วก็ยังโกงการลดอุณหภูมิแบบที่ผมทำและทำได้ดีบ้าง ปานกลางบ้าง และแย่บ้าง

 

พระแก้วหน้าตัก 9 นิ้วองค์นี้ ท่านใดจะลองทายดูครับว่าควรใช้ตารางไหนในการอบลดอุณหภูมิอย่างถูกต้อง

ลองทายดูนะครับ ลองโพสต์ไว้บนกระทู้นี้ จะได้เป็นวิทยาทานชนิดไม่ใช่ผมบอกทั้งหมด ควรเป็นว่า ท่านได้ลองทบทวนตามที่ผมเคยเขียนมาแล้วหลายสิบหรืออาจนับร้อยกระทู้ไปแล้ว ซึ่งวิทยาทานเหล่านี้หาใครบอกก็ยากครับ

 

ตารางนี้ก็ใช่ครับ เป็นตารางการอบลดอุณหภูมิแก้วของจริง แต่เป็นสูตร 516C

และยังมีสูตรอื่นๆอีกหลายสูตร เพียงแต่ว่า 2 สูตรที่ผมโพสต์ไว้นี้ เป็นสูตรที่เกี่ยวข้องกับงานสร้างพระแก้วที่ผมสร้างมากที่สุด

 

นี่คือสูตรเคมีที่ผมใช้ทำก้อนแก้วเพื่อการหลอมต่อที่หลอมในไทย เฉพาะวัตถุดิบต้นทุนเมื่อปี พ.ศ. 2560 - 61 กิโลกรัมละ 55 บาท ยังไม่รวมพลังงานและคนงาน

แต่ของจีนนั้น เขาก็ใช้สูตรใกล้เคียงกันนี้ แต่เขาขายปลีกกิโลกรัมละ 2 เหรียญ US (รวมวัตถุดิบ+พลังงานการหลอม+ค่าขึ้นรูป+อบเรียบร้อยมาเป็นก้อนแก้วเพื่อการหลอมต่อ remelting cast crystal glass ถ้าซื้อมากว่า 2 - 300 kg ยังมีส่วนลดอีกมาก)

ดังนั้นสั่งซื้อก้อนแก้วเพื่อการหลอมต่อจากจีนเลยดีกว่าครับ ไม่ต้องสร้างก้อนแก้วเพื่อการหลอมต่อเอง

 

ตารางการอบลดอุณหภูมิที่ Gaffer ใช้กับก้อนแก้วเพื่อการหลอมต่อของเขา ตารางนี้ความหนา 10 นิ้ว ใช้ cooling rate 0.16C ต่อชั่วโมง

 

ตารางที่ใช้กับความหนาที่เกิน 10 นิ้วสามารถคิดเองได้นะครับ ด้วยหลักการคิดตามหลักการคำนวนทั่วๆไป ไม่ได้ลึกลับซับซ้อนอะไร ยิ่งหนา cooling rate ก็ยิ่งต่ำ หรือแคบมาก ทำให้คุณภาพของเตาอบต้องยิ่งสูงขึ้นไปอีกครับ

 

สูตร 430C ที่ความหนา 8 นิ้ว cooling rate 0.26C/Hour
สูตร 516C ที่ความหนา 8 นิ้ว cooling rate 0.23C/Hour

 

ภาพพระแก้วหน้าตัก 9 นิ้วที่ผมและลูกน้องช่างแก้วผมคือปีเตอร์ ชาวพม่า ได้ร่วมกับผมสร้าง องค์แรกๆบางองค์สร้างไม่ให้มีเปลวไฟ (ยอดแหลม) แล้วหล่อเปลวไฟมาติดกาว ต่อมาสร้างทั้งองค์เป็นชิ้นเดียวไม่ตัดไม่ต่อมียอดแหลมมาตั้งแต่หล่อ

ปีเตอร์ปีนี้อายุ 7X ปี (2563 อายุปีเตอร์ 7 สิบกว่าๆแล้วและกลับพม่าไปแล้ว) จึงเหลือผมคนเดียวที่เคยสร้างพระแก้วด้วยเทคนิค Lost Wax Glass ในไทยในขนาดหน้าตักตั้งแต่ ครึ่งนิ้ว ถึง 9 นิ้ว ทุกสีทุกปาง

 

พระแก้วหน้าตัก 9 นิ้ว โปร่ง เป่าด้วยปอด แก้วทั้งองค์หนาประมาณ 3 ม.ม. (รุ่นสร้างโดยโรงงานแก้วเจษฏาหักค่าฝึกทีมช่างลูกโป่งแล้ว) ราคาสร้างองค์ละ 50 บาท

ในปี พ.ศ. 2563 มีบางโรงงานแก้วถ้าหักทีมฝึกช่างลูกโป่งแล้ว ค่าสร้างเฉพาะองค์พระแก้วหน้าตัก 9 นิ้ว ราคา 100 บาท (ค่าฐานอลูมิเนียมพ่นสีอบ 200 บาท) ขั้วไฟจะใส่ก็ได้ไม่ใส่ก็ได้ หากใส่ขั้วละ 25 บาท ใส่ได้ 2 ขั้วไฟ สายยาว 3 เมตรพร้อมสวิทเปิด/ปิดกลางทาง 45 บาท

ในกระทู้นี้คือเฉพาะองค์พระแก้วราคาสร้างออกจากโรงงานหลอมแก้วในไทยองค์ละ 100 บาท มีทุกสีทั้งสีโปร่งแสงและสีทึบแสง พร้อมสีหินอ่อนอีกหลายลาย และสีฝ้าทุกเฉดสี