จิตพุ่งออกจากร่าง ใครรู้อาการแบบนี้บ้างช่วยตอบที..

ก่อนนอนผมจะภาวนาพุทธโธ ทุกครั้งจนหลับไป แต่ระยะหลังมานี้พอเริ่มจะหลับเคลิ้ม ๆ ที่หูจะได้ยินเสียงก้องในหูทั้งสองข้าง แรก ๆ ก็สงสัยว่าเสียงอะไรพอลืมตาก็หาย พอวันหลัง ๆ ก็ดังอีก กับดังมากขึ้น ๆ เหมือนหูจะระเบิดก็เลยคิดในใจว่าถ้าจะระเบิดก็ให้ระเบิดไป ก็อยากจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น หลังจากที่คิดในใจจบสักพัก เหมือนกับว่าจิตพุ่งขึ้นที่สูงไปเร็วและแรงมาก ๆ จนกลัว จนไปหยุดที่ ๆ หนึ่งไม่รู้ว่าที่ไหน แต่ในใจผมคิดว่าไม่ใช่ที่ของผม ผมอยากไปไหว้หลวง่พ่อฤาษี เท่านั้นจิตมันพุ่งขึ้นไปอีก คราวนี้กลัวมากเลยลืมตา..
รบกวนท่านผู้รู้ช่วยตอบทีครับอาการแบบนี้เขาเรียกว่าเป็นอะไร ?

ลืมบอกไปปกติผมจะสวนมนต์ตอนเช้า และ ก่อนนอนทุกวัน และนั่งสมาธิวันละ 45 นาที ถึง 1 ชม.เสมอ

 

เราไม่ทราบเหมือนกันนะคะว่าเขาเรียกอาการนี้ว่าอะไรแต่เราก็เป็นเหมือนกันคะ

ตอนแรกๆอาการนี้มันจะเกิดขึ้นเองตอนเข้านอนเป็นอยู่ประมาณเดือนล่ะ2-3ครั้ง

พอช่วงที่เรารู้สึกว่าง่วงมากๆจะเริ่มมีอาการคือรู้สึกว่าตามันหนักๆถ้าจะฝืนที่จะลืมตา

ก็ทำได้ยากมากมีเสียงดังในหูและรู้สึกเหมือนตัวเบาๆหวิวๆยังไงบอกไม่ถูกแต่พอฝืนลืมตา

ได้ก็หายแล้วถ้าลืมตาได้แล้วนอนต่อเลยก็จะเป็นอีกต้องนั่งลืมาประมาณ 10 นาที ถึงจะ

นอนได้อย่างปกติ

พอปรึกษาคนโน้นคนนี้เขาก็บอกว่าให้สวดมนต์นั่งสมาธิแล้วอาการก็หายไปพักหนึ่ง

แต่ทุกวันนี้มันดันกลับกลายมาเป็นว่าเป็นช่วงที่นั่งสมาธิเลย

พอรู้สึกสงบก็จะมีเสียงในหูบางทีก็เป็ฯเสียงวี๊ดๆ บางทีก็เป็นเสียง วึ่งๆ ดังขึ้นๆ

พอเรารู้สึกว่า เอะเราได้ยินเสียงนั่นก็จะเบาลงไปแล้วมันก็หวิวเหมือนที่เคยเป็นแต่เรารู้สึกว่า

เราควบคุมมันได้มากขึ้นไม่รู้ว่าคุณwinit_tkl<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_1895876", true); </SCRIPT> อาการเป็นแบบนี้หรือป่าว

 

แต่ผมจะเรียกว่าจิตถอดออกมาป่าวเนี๊ยะ ^^; เห็นเป็นตัวเองเรืองแสง แต่หันไปดูตัวเองที่นอนอยู่ ออกมาได้ครึ่งเดียว หรือนั่น เป็นวิญญาณผม จ๊ากกกก *0* แต่ออกมาได้ครึ่งท่อนบนท่อนล่างยังติดอยู่ ตายแย้วววววววววววว T^T

 

จากที่ผมได้อ่านหนังสือมามากมายหลายเล่ม ขอแสดงความเห็นนิดนึงครับ

อาการดังกล่าวอาจจะเป็นนิมิตชนิดหนึ่งนะครับ เหมือนกับการนิมิตเห็นแสงสว่าง ซึ่งคนเราอาจจะมีนิมิตไม่เหมือนกัน ขึ้นอยู่กับปัจจัยหลาย ๆ อย่าง ครูบาอาจารย์หลายท่านได้กล่าวไว้ว่า อย่าไปให้ความสำคัญกับนิมิตชนิดต่าง ๆ ให้มากเกินไป อย่าไปอยากให้มันคงอยู่ และอย่าไปอยากให้มันดับไป นิมิต เป็นเพียงแค่อาการที่จิตเราสร้างมันขึ้นมา ไม่มีอะไรเป็นสาระสำคัญ

พระอาจารย์หลายท่านกล่าวไว้ ถ้าเกิดนิมิต ไม่ว่าจะเป็นภายใน หรือภายนอก เราสามารถใช้ประโยชน์จากมันได้ โดยให้น้อมนำเอานิมิตนั้น มาพิจารณา ให้เห็นการเกิดดับตามหลักของธรรมชาติ และสั่งสอนจิตของเราให้ได้เห็นถึงความจริงแท้ตามธรรมชาติดังที่มันเป็นอยู่ครับ .. ในเวลาที่เกิดนิมิต เป็นช่วงเวลาที่มีสมาธิอาจจะขั้นใดขั้นหนึ่ง เป็นช่วงเวลาที่จิตใต้สำนึกพร้อมที่จะเปิดรับการสั่งสอนแล้ว ก็ให้ใช้โอกาสนั้นสั่งสอนจิตให้เห็นความจริงแท้ครับ

แต่ .. ผมก็แค่อ่านและจำมาเท่านั้นครับ ไม่ได้เก่งนะ ขอบอก

 

เป็นอาการ ของการถอดจิต ถอดกายทิพย์น่ะครับ

ต้องทำใจสบายๆ เดี้ยวมันก็ออกมาเองครับ