... << ชาตินี้เป็นชาติสุดท้ายของผมจริงเหรอ ? >> ...

สาธุ ท่านขันธ์
พูดได้ตรงใจจัง
เหล่าฮูอยากว่าแบบนี้แหละ
ขอเติมนิดหน่อย ศาสนาพุทธไม่มีคเนศวร์นะ ไม่มีกางเขน ไม่มีอัลลเลาะห์ หากมีสิ่งเหล่านี้มาเจือปนให้เห็น ก็ควรรีบๆช่วยกันชี้แจงโดยด่วน ว่า



ไม่มีในศาสนาพุทธของเรา!



มีที่ไหน พิฆเนศวร์
(ยกเว้นพระอินทร์ เรื่องเหล่านี้เคยอธิบาย แต่กระทู้ถูกลบไปอย่างน่าเสียดาย สาระสำคัญคือ อย่าเอาของศาสนาอื่น โดยเฉพาะศาสนาฮินดูมาเจือปน หรือหลงไปนับถือเข้าเพราะเห็นว่ามีบางวัดปั้นรูปของคเนศวร์ใหญ่โตจนไม่เห็นพระพุทธเจ้า นี่เป็นเรื่องด่างพร้อยของชาวพุทธ โดยพระอลัชชีผู้ขาดความละอาย รวมทั้งความอ่อนแอของพุทธมามกะเอง จึงขอให้ช่วยกันทำความเห็นให้ถูกให้ตรง อย่าดูดายตัวใครตัวมัน ซึ่งเป็นท่าทีที่เฉยเมยเกินไป)

ที่เหลือ ย้อนไปอ่านของท่านขันธ์ ว่าไว้ตรงแล้ว

เรื่องนี้ฟังแล้วก็แป่วๆๆๆเหมือนกัน
เสี่ยงทงเสี่ยงทาย เลิกเสียที ไม่มีในคำสอนที่สอนให้ทำนะ
เอาจริงเอาจัง ศึกษาให้ดีน่าจะดีกั่ว อย่าเสียเวลาเหลวไหลเลยเนาะ
โดยเฉพาะเรื่องเสี่ยงทาย เลื่อนลอย และพลอยทำให้หลง(โมหะ)


รู้เป่า คนที่หลงมากๆ ฝักใฝ่ในทางลุ่มหลง
ท่านเรียกมนุษดิรัจฉาโน


ง่า อย่าเพิ่งโกรธล่ะ ดูอันนี้จะเข้าใจขึ้น

เรา เมื่อรู้จริตอัธยาศัยของสัตว์ เราก็ย่อมจะรู้จักหนัก-เบา ก่อน-หลัง ได้
และเมื่อได้สติ เราก็ภาวนา(แปลว่าทำให้เจริญขึ้นนะ ไม่ใช่ท่อง สวด)สภาวะจิตให้ไปในทางที่เจริญ เลี่ยงสภาวะที่จิตจะตกต่ำลง

อย่างการหลงผิด หลงมากๆก็เหมือนเดียรฉาน หนักๆเข้าก็ไม่สามารถสื่อสารแบบมนุษย์ทั่วไปได้ เพราะติดอยู่ในความหลง
(แล้วแต่ดีกรีความหลง หลงน้อยๆอย่างสุนัข ก็พอฝึกได้ หลงมากๆ ภูมิจิตต่ำ ก็คงคล้ายพวกแมลง หรืองูอะไรเทือกนี้ ฝึกไม่ได้เลย ศาสนาพุทธเราว่าภูมิดิรัจฉานนั้น ต่ำที่สุดในทุขคติภูมินะ ไปค้นดู)

(สัตว์ในพระพุทธศาสนา ท่านมุ่งหมายถึงคนนี่แหละ เช่นพระมหาโพธิสัตว์ พระมหาสัตว์ สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม เหล่านี้ ล้วนมุ่งถึงคนเป็นหลักนะ)


ที่เหลือ ก็ขอโทษท่านเจ้าของกระทู้ หากฟังแล้วรู้สึกไม่ดี หรือโกรธ
แต่เหล่าฮูมิได้มีเจตนาติเตียน แต่มุ่งชี้ให้เห็นสิ่งที่คลาดเคลื่อนแบบตรงไปตรงมาเท่านั้น
จะอธิบายยาวๆก็เกรงจะยึดเยื้อเกินไป หากสั้นไปก็จะไม่ได้ใจความ
จึงขออภัยด้วยหากรู้สึกถูกล่วงเกิน

 

ผมว่าพอจะเข้าใจความรู้สึกวุ่นวายภายในจิตใจของคุณ ความสับสน ความอยากรู้ลึก ๆ แต่เมื่อกาละเวลายังมาไม่ถึง คำตอบต่าง ๆ ยังจะไม่บังเกิดขึ้น

ต้องเฝ้าดูครับ

ไอ้เรื่องที่ว่าจะรู้ตัวตนของตัวเองว่าเป็นใครมาจากใหนนั้น อันนี้จะมาก่อน

แล้วเรื่องที่ว่าจะเป็นชาติสุดท้ายหรือไม่นั้น ไม่มีทางที่จะกำหนดได้ แต่ชาตินี้จะเป็นตัวกำหนดว่ากิจของคุณจบแล้วหรือยัง

คราวนี้มาว่ากันที่การปฏิบัติตรง

ขั้นแรกคือการที่จะรู้ได้ว่าตนเองเป็นใคร มาจากใหน สั่งสมประสบการณ์ บารมีมาเท่าใด คือจะต้องปฏิบัติตนเองให้เข้าไปถึงตรงนั้น ซึ่งทุกสิ่งทุกอย่างจะเป็นเรื่องนิสัยของตนเองมาตั้งแต่ต้น

อย่างคุณ ใช่ (เฉพาะคุณคนเดียวเท่านั้น) กำลังที่เคยได้มายังไม่สามารถจะรวมกับคุณได้ คุณต้องทำตัวเองให้พร้อม โดยการทำให้เหมือนกับใจของคุณที่เป็นในขณะนี้

คือ ปฏิบัติสมถะ จนกระทั่งเข้าถึงจิตถึงใจ ว่า โลกนี้เป็นช่างดั่งละครโรงใหญ่ เราเป็นเพียงผู้แสดงไปตามบทบาทเท่านั้น

ไม่ต้องไปเสริมแต่งอะไรอีก

ทุกอย่างเป็นเรื่องของ สักแต่ว่า เราเป็นแต่เพียงผู้เผ้าดูเท่านั้น

การจะเข้าใจโลกทั้งหมดโดยกำลังปัจจุบันยังไม่พอ เป็นความเข้าใจที่ไม่ยั่งยืน

ต้องฝึกอดทนอดกลั้นต่อสิ่งยั่วยุต่าง ๆ เป็นแบบฝึกหัดไปก่อน

ดั่งคำของพระบรมศาสดา " ขันติ คือ ความอดกลั้น เป็นธรรมเครื่องเผากิเลสอย่างยิ่ง "

ถ้าคุณทำได้จริง ผมขอรับรอง ความชุ่มชื่นหัวใจอันแรกที่จะเข้ามาหา คือ คุณจะรู้ได้เองว่าคุณเป็นใครแบบคร่าว ๆ แล้วจะรู้เองว่าจะไปต่ออย่างไร

แล้วความรัก ความเมตตา ละ คุณจะผ่านไปได้อย่างไร ถ้ายังไม่เกิดขึ้น

มีอีกมากครับ หนทางยังอีกยาวใกล

 

จะชาติสุดท้ายหรือไม่ ก็ไม่เป็นไรค่ะ ขอแค่มีจิตใจมุ่งตรงก็พอแล้ว วันข้างหน้าเรายังมองไม่เห็น หรืออาจจะมีใครเห็นก็ไม่รู้ แต่ทำวันนี้ให้ดีที่สุดก็พอ....นะคะ