ช่วยชี้นำหนทางให้ผมได้พ้นทุกข์ด้วยครับ

วันนี้ภรรยาได้บอกเลิกกับผมแล้วครับ เราทั้ง 2 คบกันมา 9 ปีกว่า ๆ มีลูกสาวด้วยกัน 1 คนอายุ 5 ขวบ เราพึ่งจะมาอยู่ด้วยโดยเช่าบ้านกันอยู่ติด ๆ กับบ้านแม่ยาย เมื่อต้นเดือนธันวาคม 2550 ที่ผ่านมา เราทั้ง 2 จึงตัดสินใจแยกกับบ้านไปอยู่เหมือนเดิม

เพราะก่อนหน้านั้น ภรรยาและลูกสาวผมได้อยู่กับครอบครัวของเขาซึ่งมีพ่อและแม่ สุนัขอีก 7 ตัว ระยะเวลาที่ผ่านมา ผมได้พักอาศัยอยู่กับแม่และน้อง ๆ ของผม ทุก ๆ วันผมจะขี่รถจากคลอง 4 ลำลูกกา เพื่อไปสะพาใหม่ ไปหาลูกไปหาภรรยาที่หน้าบ้านทำแบบนี้มาตลอด พร้อมทั้งส่งลูกไปร.ร เพราะเป็นทางผ่าน

ตลอดระยะเวลาลูกผมอายุจะครอบรอบ 5 ขวบนี้ ผมรับผิดชอบทุก ๆ อย่างตั้งแต่แรกเกิด ไม่ว่าจะเป็นการเรียน การศึกษาลูกร.ร.เอกชน ค่าใช่จ่ายพยาบาลประกันต่าง ๆ ค่านมและขนม ยกเว้นเสื้อผ้าและค่าอาหารตอนเย็น ส่วนแฟนผมไม่ได้ทำงาน ผมให้ใช้วันละ 100 บาท

ทุกวันนี้แฟนผมไม่ได้ทำงาน ตั้งแต่ผมส่งเสียให้เธอเรียนจบ ป.ตรี พึ่งทำงานได้แค่ครั้งแรก ทำงานได้ 10 เดือน ลาออกอยู่กับบ้านจนถึงปัจจุบัน ผมก็ให้เธอไปหางานจะได้ช่วยเหลือกัน กับมาด่าว่าผมต้องการเงินเดือนจากเขา เพราะก่อนหน้านี้เขาทำงานผมไม่เคยได้เงินจากภรรยาผมสักบาทเดียว ผมเข้าใจเราไม่ได้อยู่ด้วยกัน แถมผมต้องเสียค่าชุดพนักงาน+ค่ากินรายวัน+ไปรับไปส่งอีก พ่อแม่เขายังไม่เห็นทำแบบนี้เลย จนในที่สุดเธอเองก็ไปหางาน สมัครงานอยู่หลาย ๆ ที่ แต่ก็ไม่มีการติดกลับเพื่อไปทำงานเลย แม่ของเธอเป็นแม่บ้านอยู่กับบ้าน ส่วนพ่อของเธอทำงานกับรัฐวิสาหกิจเงินเดือน 7 หมื่นบาท

ทุกวันนี้เงินเดือนผม 12,000 บาท ผมต้องจ่ายค่าเช่าบ้าน ค่ากินลูกและภรรยาผมให้เธอวันละ 100 บาท ให้แม่ผมด้วยประมาณ 2000 บาท บางครั้งผมเครียดมาก ๆ บางครั้งนั่งร้องไห้คนเดียว ถึงขั้นยากตาย ผมเองมีนิสัยใจเย็น ใจร้อนบาง ไม่เที่ยว ไม่สูบบุหรี่ ดื่มเหล้าบางโอกาสระยะนี้ไม่ดื่มเพราะเก็บตังค์ไว้ให้ลูก ผมมีบัตรเคดิตอยู่หลาย ๆ ใบ บางทีก็กดเงินมาใช้เพราะมันไม่พอ พอสิ้นเดือนก็ต้องใช้คืนติดลบมาเรื่อย ๆ แต่ภรรยาผมก็ไม่เข้าใจ เอาแต่ด่าว่าผมเช้า-เย็น หาว่าไม่รับผิดชอบ แม่ยายก็มายืนชี้หน้าด่าผมหน้าบ้านหลังที่เช่าอยู่ด้วยกัน เพราะภรรยาผมไปฟ้องแม่ยายหาว่าปล่อยให้เขาอด ๆ ยาก ๆ ผมทำดีที่สุดแล้ว แต่ที่สุดมันก็ยังไม่ดีอีก

ก่อนหน้า ที่จะมาอยู่ด้วยกันช่วงที่มีลูก ก็ทะเลาะเรื่องเงินโดยมาตลอด ความไม่พอเพียง แต่ว่าลูกกับภรรยากินกับบ้านแม่ยายครอบครัวของเขามันก็ช่วยกระเป๋าผมได้บาง แต่ยังไม่นับไปเที่ยวกัน ซื้อเสื้อผ้าให้รวมถึงของลูกในบางครั้งบางทีต้องรูดจากบัตร

แต่ครั้งนี้แม่ยายบอกให้เลิกกับลูกของเขา ที่ผ่านมาแม่ยายก็ไม่ชอบขี้หน้าผม ยุให้เลิกกันมาโดยตลอดเพราะผมมันจน แต่เวลาไปต่างจังหวัด ใช้รถกระบะขนของ ไปวัดไกล ๆ แม่ยายก็มาอาศัยผมให้ผมยืมรถกะบะที่ทำงานไปช่วย ทำไมแม่ยายไม่นึกถึงความดีของผมบางเลย ผมทำอะไรดี ๆ หลาย ๆ อย่าง ทั้ง ๆ ที่บ้านภรรยาผมมีรถตั้ง 2 คัน

ตลอด 5 ปีที่ผ่านมาเท่ากับอายุของลูกสาวผม วัน ๆ แม่ยายชอบด่าว่าเสียงดัง ลูกชายน้องภรรยาของผมชอบด่าว่าแม่แรง ๆ จนกระทั้งแม่ยายร้องไห้ก็มี บางทีภรรยาผมก็ชอบด่าพ่อของเธอเอาคำจากสวนสัตว์ด้วย แต่ผมก็รักและเข้าใจ เพราะนิสัยใจคอเหมือนแม่ยายแม้กระทั้งสามียังเอามาประจานให้คนอื่นได้รับรู้

ทุก ๆ ครั้งผมเองอยากจะหนีไปไกล้ ๆ แต่ผมก็อดคิดถึงลูกไม่ได้ คิดถึงวันเก่า ๆ ที่ผมและภรรยาเคยหนีออกมาใช้ชีวิตด้วยก่อนจะมีลูก ประมาณ 4 ปี เพราะปัญหาแม่ของเขา เราสองคนไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด เธอเอาใจผมเก่ง และก็พูดเพราะกับผมไม่เคยด่าว่าผมถึงแม้ผมจะทำผิดไปบาง ผมเองก็ดูแลเธอเป็นอย่างดี

แต่ปัจจุบันมันตรงกันข้ามหลังจากคลอกลูกเธอย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้านกับครอบครัวของเธอนิสัยต่าง ๆ นา นา กับเปลี่ยนเป็นคนละคนด่าว่าพ่อแม่ เถียงแบบผมไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนทำได้แบบนี้ ตีลูกแบบไม่เหตุผล วัน ๆ เอาแต่นอน ดูทีวี กี๊ด ๆ กับดาราเกาหลี

ล่าสุดเมื่อวานตอนเย็นผมรับลูกไปนอนบ้านผม ผมก็ขอคุยแต่เธอไม่อยากคุยกับผม ผมก็พยายามขอ 5 นาที จนเธอรำคาญก็เลยตัดสินใจคุยด้วย เธอบอกว่าทุกวันพ่อแม่เธอไม่พอใจที่ให้กินวันละ 100 บาท มันเป็นเพียงแค่เศษเงิน ลูกเขาลำบาก ผมก็พูดว่าไม่ใช่แค่ 100 บาท ผมก็พาไปเที่ยวซื้อของที่เธออยากได้ แต่ทำไมเราไม่ช่วยกันทำมาหากินเหมือนชาวบ้าน หรือคนอื่น ๆ จะได้ช่วยกันเก็บจะได้มีเงินไปซื้อบ้านอยู่ด้วยกันชีวิตจะได้ดีขึ้นอายุก็ใกล้ 30 ปีกันแล้ว และเธอเลิกด่าว่าเสียทีเราไม่ได้ทำอะไรให้เธอก็บ่น และด่าว่า เลิกเอานิสัยแม่เธอมาใช้ได้ไหม ทำตัวให้เป็นคนมีเหตุผลได้ไหม เป็นเมียที่ดีมีเมตตา กรุณา ไม่ใช่วัน ๆ อยู่เฉย ๆ เอาแต่นินทราชาวบ้าน เห็นใครดีเกินกว่าไม่ได้ต้องอิจฉาคนอื่น ๆ เธอตัดบทบอกว่าเราแยกทางกันอยู่ดีกว่าเพื่ออะไรมันจะดีขึ้นมา

ที่ผ่านมาภรรยาผมได้รับคำชี้นำจากแม่ยาย สอนในทางที่ผิดต่าง ๆ มากหมาย เห็นเงินมีค่ามากกว่าจิตใจที่ดีของมนุษย์ บางที่วันพระหรือวันเข้าพรรษาแม่ยายนุ่งขาวห่มขาว ไม่กินเนื้อสัตว์ แทนที่จะช่วยขัดเกลาจิตใจให้ผ่องใสแต่กลับไม่ ชอบด่าว่าแม่ตัวเองยายของภรรยาผมจนร้องให้ ทำให้ผมเห็นกรงกรรมกรงเวียนในที่สุดลูกทั้ง 2 ก็ไปด่าว่าพ่อว่าแม่เมื่อไม่ได้อะไรดั่งใจ ถึงวันนี้ลูกผมมันฉลาดมาก ๆ เริ่มที่จะเถียงตา ยาย และแม่ของลูก

ผมแค่ขอความกรุณาเพื่อน ๆ ในเว็บพลังจิตช่วยชี้นำทางให้ผมที ผมสับสน ไม่มีที่พึ่งทางใจ ผมมีแม่ก็ไม่อยากต้องให้ลำบากใจกับความผิดหวังทางครอบครัวผม ผมจะหาวิธีแก้ไขทุกข์นี้ได้อย่างไรดีครับ มันทรมานเหลือเกิน ถ้าผมทุบตี หรือทำร้ายพ่อแม่และภรรยาผม หรือให้อด ๆ ยาก ๆ จริง หรือไปมีคนใหม่ ผมก็จะไม่ทุกข์ ปานนี้ผมไปมีความสุขไปถึงไหนแล้ว แต่เพราะผมรักครอบครัวของผมไม่รู้จะหาวิธีแก้ไขอย่างไรดีครับ แนะนำทีครับ ถือว่าช่วยสัตว์โลก

(cry) (cry) (cry)

 

เจริญธรรม...

หนุ่มเอ้ย...ยังมีชีวิตที่เหมือนละครแบบเน่าๆอย่างนี้อีกหรือ ?

วันก่อนแม่ชีไปเสวนาธรรมที่โรงพยาบาลสงขลา พระท่านบอกว่าให้พอใจในสิ่งที่มี อย่าเปลี่ยนของใหม่ สิ่งไหนไม่ดีก็ต้องยอมรับห้ามเปลี่ยน...

แม่ชีจึงถามว่าถ้าภรรยาและสามีไม่ดีจะเก็บเอาไว้ไหม?
เช่นเช้ามาสามีก็ให้แหวน ตกบ่ายก็ให้สนับเข่า เย็นมาก็ให้กำไลข้อเท้า ผู้หญิงจะทนเก็บไว้ไหม? พระท่านหัวเราะ

เรื่องนี้ก็เหมือนกัน หนุ่มอย่ามัวทนทุกข์ใจกับโชคชะตาให้ทรมานอยู่เลย สิ่งไหนดีเก็บเอาไว้ สิ่งไหนร้ายต้องตัดทิ้ง

เอาอย่างแม่ชีสิ เนื้อร้ายเกิดในกายไม่รีรอตัดทิ้งดีกว่าปล่อยให้ลุกลาม ไม่ฟังคำทัดทานแต่ฟังเหตุผล เมื่อถึงตอนหลังจะได้ไม่ต้องโทษใคร เพราะมัวแต่เชื่อผู้อื่น ชีวิตใครชีวิตมัน แต่การมีเพื่อนปรับทุกข์ย่อมประเสริฐ

บางอย่างคิดไปก็ปวดหัวเปล่าๆ ปล่อยให้มันเป็นไปตามวาระของมันเถอะ เวลาจะช่วยแก้ปัญหาได้

แต่บางอย่างอย่าปล่อยให้เวลาแก้ไขแทนไม่ได้ เช่น การปรับความเข้าใจกับภรรยา ถ้าเข้ากันไม่ได้อย่าห่วงว่าลูกจะมีปัญหา เพราะพ่อแม่ไม่ได้อยู่ด้วยกันเลย เดี๋ยวลูกก็ลืมเพราะมีคนใกล้ตัวที่ถูกใจกว่าพ่อแม่

หางานหาการทำเก็บเงินไว้ใช้ยามฉุกเฉินเถอะ

อย่าโกรธคนแก่ที่เข้าวัดเข้าวาใส่ผ้าสีโน้นสีนี้บังหน้าเลย
เพราะนี่มันเป็นเรื่องธรรมดาของโลก

ถามตัวเองเถอะ เราเอาสีผ้าบังหน้าหรือเปล่า?

ทุกข์ใจหามุมสงบบ้างก็ได้ ที่สำคัญอย่าประชดด้วยการดื่มสุรา เพราะนั่นจะเป็นที่มาของความหายนะ...

บุญรักษา/ธรรมะสวัสดี

 

อ่านเรื่องของคุณใต้ดอกบัวแล้ว รู้สึกเช่นเดียวกับแม่ชีค่ะ อย่างไรก็อย่าได้คิดสั้นนะคะ ปัญหามีไว้สำหรับแก้ไขนะคะ ไม่ใช่มีไว้ทุกข์จนคิดสั้นนะคะ ความดีที่คุณทำเป็นกุศลกรรมดี สักวันคงจะทำให้ภรรยาของคุณคิดได้บ้างค่ะ ขอเป็นกำลังใจให้คุณนะคะ

 

คุณใต้ดอกบัวครับ ผมเป็นกำลังใจให้นะครับ เคยผ่านเรื่องร้ายๆเช่นนี้มาเหมือนกัน ผมผ่านมันมาได้ครึ่งทาง ยังคงต้องเจอกับเรื่องราวเน่าๆเช่นนี้เหมือนกัน แต่ชีวิตดีขึ้นมาก ผมพบว่าที่ผ่านมา ที่ชีวิตดีขึ้นผมทำตามวิธีต่อไปนี้ครับ

1.สวดมนต์ไหว้พระก่อนนอนทุกวัน ตามที่หลวงพ่อจรัญท่านสอนคือสวดบูชาพระ พาหุง อิติปิโสเท่าอายุ ชินบัญชร และคาถาปัจเจกพุทธเจ้า แผ่เมตตาให้ตนเองและผู้อื่น อโหสิกรรมให้เจ้ากรรมนายเวร และขออโหสิกรรมจากเจ้ากรรมนายเวร แล้วอธิษฐานจิตตามปรารถนา เน้นสวดทุกวันนะครับห้ามขาด (ชีวิตเจริญขึ้นและป้องกันสิ่งไม่ดีต่างบวกกับการงานการเงินความรักดีขึ้น ผมพิสูจน์มาแล้ว)

2.รักษาศีลห้าให้ครบ สิ่งที่ทุกวันที่เราพบกับความยากลำบากล้วนเป็นผลมาจากปัจจัยและเหตุต่างๆที่เราสร้างไว้ในอดีต ขอให้เรายอมรับ รักษาศึลให้ดี อย่าโทษใครรวมทั้งตัวเอง ไม่เอาปัญหาต่างๆมาแก้ปัญหาที่มี ตั้งตนตั้งสติทำสิ่งที่ถูก จำไว้ว่าถ้าเรายิ่งทำแย่ประชดชีวิต เราจะไม่อาจตั้งตัวได้อีกเลย

3 เข้าวัดฟังธรรม ทำทาน ฝึกสมาธิ วิปัสสนา ผลการทำทานต่างๆย่อมช่วยให้ชีวิตมีโภคทรัพย์ สมาธิ วิปัสสนาเพื่อฝึกใจเราให้ยอมรับความจริง และบรรเทาเบาบางความทุกข์ที่เกิดขึ้น และ มองเห็นทางแก้ไขปัญหาต่างๆ

4. ขอสนับสนุนที่คำสอนของแม่ชีครับ ที่ว่าต้องยอมรับความจริงและตัดเนื้อร้าย บางทีการที่คุณกลับมาดูแลใจตัวเอง อนาคตตัวเอง วันนึงชีวิตคุณจะมีคุณค่าขึ้น ไม่มีใครดูถูกคุณได้อีก

สุดท้ายนี้ขอให้คุณเข้มแข็ง มีกำลังใจในชีวิต เริ่มต้นชีวิตใหม่ และลองทำตามคำแนะนำดูนะครับ ผมเชื่ออย่างยิ่งว่าคุณเองจะมีความสุขในวันข้างเพราะวันนี้คุณได้สร้างเหตุที่ดีแก่ตนเอง

บุญรักษาครับ

 

ชีวิตคนเรามันต้องเจอเรื่องน้ำเน่าอย่างนี้ตลอด แต่ต่างกันที่ตัวละคร สถานที่ เวลา แต่พล็อตเรื่องเดียวกัน (ปัญหาครอบครัวนะคะ) กว่าคนเราจะรอดเป็นคนได้ถึงทุกวันนี้ก็ต้องเจอมรสุมเพื่อให้ตัวเองเเข็มแข็ง แต่อยากให้คุณตั้งสติ และหมั่นสวดมนต์ ภาวนา อย่างที่แม่ชี และ คุณ Master mind แนะนำ เชื่อว่าคุณต้องผ่านมันได้ด้วยดีค่ะ

"เรื่องนี้ก็เหมือนกัน หนุ่มอย่ามัวทนทุกข์ใจกับโชคชะตาให้ทรมานอยู่เลย สิ่งไหนดีเก็บเอาไว้ สิ่งไหนร้ายต้องตัดทิ้ง"

เป็นกำลังใจให้คุณใต้ดอกบัว และผู้มีทุกข์ในใจทุกคนนะคะ

 

ขออนุโมทนากับทุกข้อความครับ..ขอชื่นชมในการอดทนทำความดีภายใต้แรงกดดันของคุณใต้ดอกบัวมาตลอดหลายปี..ขอให้พิจารณาทุกอย่างอย่างรอบคอบ..ขอเป็นกำลังใจให้คุณผ่านช่วงเวลาที่อึดอัดนี้โดยเร็วที่สุดครับ..ขอบุญส่งผลให้ทุกท่านมีความสุขครับ
ตนเตือนตนของตนให้พ้นผิด ตนเตือนจิตตนได้ใครจะเหมือน
ตนเตือนตนไม่ได้ใครจะเตือน ตนแชเชือนใครจะเตือนให้ป่วยการ

 

ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ

 

ตัวผมเองก็เคยมีคนรักที่ไม่ทำการทำงานเหมือนกัน (เเต่ก่อนเธอก็ดีผมจึงรักเธอมาก)สอนก็ไม่ฟังเธอบอกกับผมว่าที่สอนมาทั้งหมดนี้หนูเคยทำได้หรือเปล่า แล้วจะสอนทำไม นับจากนั้นมาผมก็ ตั้งใจทำความดีหันไปทำบุญกุศล เเต่ก็ไม่ได้ทอดทิ้งเธอยังรักเหมือนเดิม
เเละไม่นานมานี้เธอก็ทิ้งผมไปหาคนไหม่ ที่นิสัยเหมือนเธอ ผมเองก็เจ็บกินไม่ได้นอนไม่หลับไปหลายวัน แต่คงน้อยกว่าเธอตอนนี้เธอก็กำลังรับผลกรรมของตัวเธออยู่ เธอตัดสินใจผิดอย่างแรง ผมก็หวังว่าเธอคงจะคิดได้ บ้างว่าความลำบากมันเป็นยังไง ถึงผมจะยังไม่ถึงขั้นมีลูกมีเต้าแบบคุณ ผมก็อยากเล่าเรื่องราวของผมให้พวกคุณฟังบ้าง ทำบุญยกระจิตเถอะคุณมันช่วยได้ ใช้กรรมไปเดี๋ยวมันก็หมด