ตะกรุดหนังหน้าผากเสือ หลวงปู่นาค วัดอรุณ หรือวัดแจ้ง ยุคต้น

เมื่อออกไปใหนยามโควิดระบาดนี้ไม่ได้ ก็งัดของสะสมออกมาปัดฝุ่นเก็บภาพทำระเบียน มาเมื่อไร ก็มีเรื่อง ขี้โม้ตามเคย วันนี้มาในหมวดหนังหน้าเสือหรือตะกรุดหนังหน้าผากเสือ เป็นเครื่องรางอีกชิ้น ที่เก็บ สะสมไว้นานหลายปีแล้วเหมือนกัน ตะกรุดดอกนี้ได้มาจากคนแถวปทุมธานี นัยว่า เป็นหลานของลูกศิษย์ที่อุปัฏฐากหลวงปู่นาค วัดแจ้ง
ตามประวัติตะกรุดดอกนี้ท่านผู้ให้เล่าว่า ได้รับการบอกเล่าว่า หลวงปู่ท่านเอาหนังหน้าผากเสือ มีโยมจากป่า เมืองกาญจนบุรี นำมาถวายให้หลวงปู่ท่าน ท่านให้ปู่ของท่านผู้ให้นำไปแช่น้ำขูดขน ทุบฝนจนเรียบบาง ตัดแบ่งได้สี่ชิ้น เป็นชิ้นใหญ่ยาวประมาณ 3 นิ้วสองชิ้น ชิ้นเล็กยาวประมาณ 2 นิ้วสองชิ้น หลวงปู่นาคท่าน จะเอาแผ่นหนัง หน้าผากเสือที่เป็นแผ่นๆตากจนแห้ง เอามารวมกับหน้าผากเสือที่เก็บรวบรวมเข้าไว้ จารอักขระ บริกรรมลงอาคมปลุกเสกเก็บรอฤกษ์ เสาร์ห้า
ตะกรุดดอกนี้ปู่ท่านผู้ให้บอกไว้ว่าอยู่ในปีที่มีฤกษ์วันเสาร์ห้า ห้าเสาร์โดยเริ่มนับจากวันปีใหม่ไทยหรือวันสงกรานต์ ในปีนั้น หลวงปู่ท่านบริกรรมลงอาคมปลุกเสก จนครบห้าเดือน และในห้าเดือนปีนั้น มีฤกษ์เสาร์ห้าใหญ่ จึงจะทำพิธีปลุกเสกใหญ่ วันเสาร์เดือนห้าขึ้นห้าค่ำ ซึ่งเป็นวันที่ท่านเอาหนังหน้าผากเสือทั้งหมดที่จารลงอาคาไว้ เอามานวดคลึงจนอ่อนตัว ม้วนเป็นตะกรุด ควั่นรัดกันหนังเสือคลายตัว ด้วยด้ายสายสินที่อยู่ในพิธี ซึ่งควั่นอยู่หลายแบบตามขนาดตะกรุดดอกนั้นๆ ตามจำนวนสายสินที่มีอยู่ในพิธี ก่อนนำไปจุ่มรักพอแห้งหมาดๆ ก็เอามากลิ้งบนทองคำเปลว ปิดทองมั่ง ไม่ปิดทองมั่ง ในช่วงนั้นหลวงปู่ท่านทำเองทั้งหมด มีไม่มากนัก ตะกรุดในพิธีชุดนี้จุ่มรักทั้งหมด
ตะกรุดดอกนี้ท่านผู้ให้บอกว่าปู่ของท่านได้หนังหน้าเสือที่ท่านขูดขน ทุบฝนตากแห้งให้หลวงปู่ หลวงปู่นาค ท่านแยกไว้ให้ ถือได้ว่าเป็นตะกรุดหนังหน้าผากเสือยุคต้นๆ
ท่านผู้ให้เล่าไว้ ผมก็เอามาโม้ต่อ

 

ตะกรุดในตำนานครับ