ทำจิตให้ปล่อยวาง...แล้วก็วางทุกอย่างหมด แม้แต่หนังสือก็วาง จะทำอย่างไรดี ?

ถาม : วันหนึ่งพอไปกำหนดมรณานุสสติค่ะ พอกำหนดไปร่างกายมันก็ปล่อยวาง พอปล่อยวาง พอจิตวางแล้วมันวางหมดเลยค่ะ หนังสือหนังหาก็วางค่ะ ทำอย่างไรดีเจ้าคะ ?

ตอบ : แรกๆ จะเป็นอย่างนั้น เพราะว่าพอกำลังทรงตัวเป็นฌานมันมีอุเบกขาอยู่ อย่าลืมว่าตัวเอกัคคตารมณ์นั่นก็คืออารมณ์เป็นหนึ่ง จะต้องประกอบไปด้วยตัวอุเบกขา เราต้องซ้อมบ่อยๆ ให้เคยชิน ทีนี้เรากระจายออกเสร็จแล้วมันต้องเอาเข้าด้วย มันรวมเข้าย้อนกลับมาตรงจุดที่ว่าตอนนี้เรายังมีชีวิตอยู่ ในเมื่อเรายังมีชีวิตอยู่ สิ่งที่เราควรจะทำก็คือทำปัจจุบันของเราให้ดีที่สุด ถึงเวลามันจะตายเมื่อไหร่เราก็จะไปนิพพานของเรา เพราะฉะนั้นถ้าหากว่าคนที่ทำปัจจุบันให้ดีที่สุดนี่ ทุกสิ่งทุกอย่างมันกลับทำมันเหมือนกับคนที่มีเวลาตรงหน้าเท่านั้นเอง

อย่างไปพม่านี่ไปนั่งรออยู่ที่เรือ รอจนแดดเผาหัวแดง พวกนั้นมันก็ยื้ออยู่นั่นแหละ จะไปไม่ไป เราก็นั่งหัวเราะ คนอื่นเขาก็สงสัยไอ้นี่มันบ้าหรือเปล่าตากแดดหัวเราะ ความจริงไม่ใช่หรอก คือคนจะเกิดอีกนานเวลามันเยอะ ของเรามันไม่มีเวลาแล้วรีบลงเรือไปก่อน ก็เลยต้องไปนั่งตากแดดรอคนมีเวลา แล้วเราก็นั่งหัวเราะอยู่คนเดียว คนอื่นเขาสงสัยว่าพระองค์นี้บ้าหรือเปล่าตากแดดแล้วก็นั่งหัวเราะ ก็ใกล้เคียงบ้านะ





สนทนากับพระเล็ก สุธมฺมปญฺโญ
เดือนกุมภาพันธ์ ๒๕๔๔
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ



.