ทำบุญกับพระปลอมได้ขึ้นสวรรค์ ทำบุญกับพระอรหันต์กลับตกนรก

• สามีภรรยาคู่หนึ่งเป็นยากจนหาเลี้ยงชีพด้วยการขอทานเดินทางมาอาศัยอยู่ที่ศาลาในป่าแห่งหนึ่งซึ่งตั้งอยู่นอกกำแพงเมือง ในขณะที่พักอยู่นั้นภรรยาซึ่งเป็นหญิงมีครรภ์ เกิดอาการแพ้ท้องอยากบริโภคอาหารที่พระราชาเสวยจึงอ้อนวอนสามีให้ไปหามาให้ บอกว่าหากมิได้บริโภคอาหารที่ต้องการนี้จะต้องตายแน่นอน ฝ่ายสามีผู้มีกรรมทนคำอ้อนวอนต่อไปไม่ไหว่และเกรงว่านางจักตาย จึงคิดออกอุบายปลอมตัวเป็นพระภิกษุและด้วยความเป็นพระใหม่ที่ปลอมตัวมาจึงทำให้มีความระมัดระวังสำรวมกายในเรื่องต่างๆมากเพราะกลัวคนจับผิดได้ แล้วเดินอุ้มบาตรเข้าไปในพระราชวัง เพื่อรับบิณฑบาตร และในขณะนั้นเองพระราชาจักทรงเสวยพระกระยาหารพอดีเมื่อทรงทราบว่ามีพระภิกษุเดินมาบิณฑบาตรภายในพระราชวัง ด้วยกิริยาอาการสำรวมน่าเลื่อมใสมาก พระองค์เสด็จทอดพระเนตรดู ครั้นเมื่อเห็นกิริยาอาการแล้ว ก็ทรงจินตนาการว่า " ภิกษุรูปนี้ช่างมีกิริยาอาการสำรวมน่าเลื่อมใสยิ่งนักเป็นหนักหนา คงเป็นพระผู้ทรงคุณวิเศษสักอย่างใดอย่างหนึ่งเป็นแน่แท้ " จึงเกิดพระราชศรัทธาและทรงนำพระกระยาหารที่ทรงจะเสวยใส่ลงไปในบาตรจนหมดด้วยจิตใจเป็นปิติเลื่อมใส เมื่อพระภิกษุปลอมรับบิฑบาตรอาหารจากพระราชาแล้วก็เดินจากไป แต่ด้วยความศรัทธาเลื่อมใสในตัวพระปลอมยังอยู่ในพระทัยของพระองค์ จึงรับสังอำมาตย์คนสนิทให้รีบสกดรอยตามพระรูปนั้นไป เพื่อที่พระองค์จะได้นิมนต์ให้มารับบิณฑบาตรในวังอีก ฝ่ายพระปลอมเมื่อได้อาหารที่เมียอยากกินจากพระราชาแล้วรู้สึกดีใจมาก จึงรีบเดินไปให้พ้นกำแพงเมืองโดยเร็ว เมื่อเห็นว่าปลอดภัยแล้วจึงเปลียนเสื้อผ้าเป็นคนธรรมดาตามเดิมแล้วรีบนำอาหารไปให้ภรรยากินโดยเร็ว ครั้นเมื่ออำมาตย์ซึ่งเดินสะกดรอยตามไปได้เห็นพฤติกรรมนั้นโดยตลอดก็บังเกิดความตกใจและโกรธเคื่องใจคิดจะจับไปให้พระราชาลงโทษ แต่ด้วยความสงสารและสังเวชจึงได้เพียงทำการขับไล่สามีภรรยาคู่นั้นไปและห้ามกลับมายังเมืองนี่อีกไม่งั้นจะลงโทษทัณฑ์ หลังจากนั้นก็เดินกลับเข้าไปยังในเพระราชวังเพื่อถวายความให้พระราชาทราบ ขณะเดินกลับไปก็ครุ่นคิดหาวิธีที่จะถวายความโดยตลอดเพื่อมิให้พระราชาทรงเสียพระทัย เมื่อพระราชาเห็นอำมาตย์เดินมา ก็ทรงตรัสถามไปทันทีด้วยความอยากรู้โดยเร็ว ว่า " เจ้าได้ความว่าอย่างไร บอกมาเร็วๆสิ ว่าพระสงฆ์รูปนั้นอยู่ป่าหรือเขตวัดแห่งหนใหน? " อำมาตย์จึงใช้กุศโลบายเพื่อ รักษาศรัทธาของพระราชาไว้ แล้วก็กราบทูลว่า " ข้าแต่พระองค์ข้าพระพุทธเจ้าได้สะกดรอยตามพระภิกษุรูปนั้นไปจนออกนอกเขตกำแพงพระราชวัง พอตามไปสุดเขตกำแพงพระราชวังตรงแนวป่าทางโน้น ด้วยอิทธิฤทธิ์ปาฏิหารย์ปรากฏว่าพระภิกษุรูปนั้นก็พลันหายวับเข้าไปในแนวป่าทันที่ พระพุทธเจ้าข้า " พระราชาได้ทรงฟังดั้งนั้นก็ทรงโสมมนัสเสียพระทัยเป็นอันมาก แต่ก็ทรงมิได้ซักถามอะไรเพิ่ม เพียงแต่ทรงตรัสว่า " เป็นบุญของเราแท้ๆที่ได้ถวายภัคตราหารใส่บาตรแต่พระสงฆ์ผู้ทรงเป็นคุณวิเศษท่านเป็นพระอรหันต์จริงๆที่เกิดปาฏิหารย์หายตัวได้และทานที่ถวายท่านในวันนี้มีอานิสงส์มากเป็นทานที่ประเสริฐอย่างแน่นอน " พระราชาทรงบังเกิดความปิติยินดี เบิกบานพระทัยในบุญที่ได้ทำในครั่งนี้เป็นยิ่งนัก ไม่นานหลังจากนั้นพระราชาก็เสร็จสรรคตไปบังเกิดบนสรรค์ชั้นดาวดึงส์ แต่ก่อนที่ทรงจะสวรรคตพระองค์ได้กำชับกับเหล่าอำมาตย์ไว้ว่าเมื่อพระองค์สวรรคตแล้ว ให้ทำบุญใส่บาตรกับพระสงที่มารับบิณฑบาตรเพื่ออุทิศกุศลเพื่อเจาะจงพระองค์ด้วย ในคราวนั้นได้มีพระปัจเจกพุทธเจ้ารูปหนึ่งพึ่งออกจากญาณสมาบัติได้จาริกไปในเขตพระนครเพื่อบิณฑบาตร อำมาตย์คนเดิมได้เห็นพระปัจเจกพุทธเจ้ารูปนั้นก้ได้นิมนท่านเข้าไปรับภัตตาหารในพระราชวังแต่ด้วยความรู้สึกเคลือบแคลงสงสัยในตัวพระปัจเจกพุทธเจ้ารูปนั้นตลอดมา เนื่องจากเจอพระปลอมมาแล้วจึงเกรงว่าครั้งนี้ก็คงเป็นพระปลอมเช่นกัน โดยหารู้ไม่ว่าภิกษุที่ตนได้ถวายภัตตาหารอยู่นั้นคือ พระปัจเจกสัมมาสัมพุทธเจ้า ผู้ซึ่งสิ้นกิเลสอาสวะโดยสิ้นเชิงเเล้ว เหล่าอำมาตย์นั้น ได้ประมาทแล้วในพระอริยเจ้าโดยไม่รู้ตัวเพราะบุคคลธรรมดาไม่อาจทราบได้ว่าพระภิกษุรูปใดเป็นอริยะบุคคลหรื่อไม่เป็นอริยะบุคคล(เหตุเพราะว่าพระอริยะบุคคลใดก็ตามท่านไม่สามารถประกาศได้ว่านั้นเป็นอริยะบุคคลแล้ว) ฉนั้นการถวายทานแด่พระปัจเจกพุทธเจ้าในครั้งนั้นนอกจากจะไม่เกิดกุศลแล้วยังทำให้อำมาตย์นั้นได้หนทางไปสู่อบายภูมิในโลกหน้าโดยไม่รู้ตัวอีกเลย....

 

ทุกอย่างสำเร็จด้วยใจ
ใจเป็นใหญ่

 

อนุโมทนาครับ

ทำบุญด้วยศรัทธาอันบริสุทธิ์ดีที่สุดครับ

 

เป็นไปได้ เป็นไปได้ ครับ

 

อนุโมทนาสาธุนะคะ แค่คิดก็ผิดแล้วจริงๆ ผลกรรมนี้ช่าง่ากลัวแท้ๆค่ะ T^T