"ท่องแดนมหัศจรรย์ (นรก สวรรค์ บาดาลและหิมพานต์) กับข้าพเจ้า

เมื่อข้าพเจ้าทำสมาธิ ตามที่เทวดาบอกไว้ ภาพข้างหน้าที่เห็นนั้นเป็นคนยื่นเรียงแถวยาวพอสมควร ดินแดนแห่งนี้ยังมีแสงสว่างเหมือนตอนพลบค่ำครับ คือเวลาโพ้ลเพ้ล ตอนกลางวันกำลังจะเปลี่ยนไปเป็นกลางคืน บรรยากาศอย่างนั้นนะครับ มีคนแต่งตัวใส่ผ้าสีแดง แต่ไม่ใส่เสื้อ เข้ามาบอกข้าพเจ้าว่า "มา ทำไม รู้ไหมว่า เป็นดินแดนต้องห้าม ไม่อนุญาติให้ใครมาที่นี้ เมื่อไม่ถึงคราวที่จะมา ไป กลับไปซะ" ข้าพเจ้ากลัวมาก เลยภาวนา "พุทโธ" อยู่สัก 10 ครั้ง เจ้าหน้าที่คนนั้นเปลี่ยนท่าทีจากแข็งกร้าวมาเป็นนุ่มนวลโดยทันที แล้วบอกกับข้าพเจ้าว่า "มาหาใคร อยากรู้เรื่องใครครับ" ข้าพเจ้าบอกไปว่า "อยากรู้เรื่องคนที่ถูกรถชนเสียชีวิต เป็นชาย-หญิง คู่หนึ่ง ตอนพลบค่ำ ที่ จ.พิจิตรครับ"
ข้าพเจ้าตอบไปอย่างนั้น เจ้าหน้าที่ได้พาไปพบกับหัวหน้าของเขา หัวหน้านั้นแต่งตัวเหมือนเทวดา แต่ดูไม่มีราศีเท่ากับเทวดาที่ข้าพเจ้าเคยสัมผัสนะครับ หัวหน้าเขาบอกว่า"เมื่อคนตายหรือหมดบุญที่จะอยู่เป็นโลกมนุษย์แล้วนั้น พวกเขาทุกคนต้องมาที่นี้ก่อนเป็นอันดับแรก ยกเว้นผู้ที่ได้ระดับพระอรหันต์แล้วเท่านั้นนอกนั้นไม่มีการยกเว้น" หัวหน้าที่นั้นบอกข้าพเจ้าไว้อย่างนี้ครับ

 

เมื่อข้าพเจ้าตามไปดูที่ห้องพิจารณานั้น ข้าพเจ้าก็พบกับชาย-หญิงคู่ที่ข้าพเจ้าอยากเจอ โดยผู้ชายนั้น เขาบอกว่าเขาชื่อ สมชาย ส่วนผู้หญิงนั้นชื่อปาริชาติ เขาทั้งสองเป็นพี่น้องกัน ซึ่งตอนแรกข้าพเจ้าคิดไปว่าเขาทั้งสองนั้นเป็น สามี-ภรรยากันนะครับ เรียกว่าเข้าใจผิด ผู้ชายพูดกับข้าพเจ้าว่า "อุตส่าห์ไปขอร้อง อ้อนวอน ให้ข้าพเจ้าช่วย ข้าพเจ้าก็ไม่ช่วยเขา เขาเลยต้องตายไปตามกฏแห่งกรรมที่ถูกกำหนดไว้" พูดจบ เจ้าหน้าที่ก็ว่าเขาว่า"ตอนเป็นมนุษย์ ไม่ชอบทำบุญ แล้วพอใกล้จะตาย เที่ยวไปขอบุญ บารมี จากคนอื่นเขา " เจ้าหน้าที่บอกว่า ข้าพเจ้าทำถูกแล้วที่ไม่ช่วยเหลือเขา เพราะถ้าเขาอยู่ต่อไป อาจจะทำบาปเพิ่มขึ้นมาอีกก็ได้ หัวหน้าของเขานั้น มาอธิบายเพิ่มเติมให้ข้าพเจ้าฟังว่า "ข้าพเจ้าเป็นคนมีบุญ บารมี มาเกิด ฉะนั้นถ้าไม่จำเป็นจริงๆ อย่าใช้บุญ บารมี ที่มีอยู่ไปช่วยแก้ไข โชคชะตาชีวิตของคนอื่น ให้ปล่อยไปตามกรรมเวรที่เขาทำ" ข้าพเจ้าสงสัยเลยถามเขาว่า "ข้าพเจ้าเป็นใคร ทำไมถึงมีบุญ บารมี พอที่จะช่วยเขาได้" หัวหน้านั้นตอบว่า"เขาบอกไม่ได้ เมื่อถึงเวลา แล้วจะรู้เอง"

 

จากนั้น พวกเขาก็เริ่ม พิจารณา วิญญานสองดวงนี้ โดยเจ้าหน้าที่จะเล่า ความดี-ความชั่วของแต่ละคน ประเภทที่ว่า เล่าแบบละเอียดมากทีเดียวครับ โดยของเล่าเฉพาะที่ข้าพเจ้าจำได้นะครับ
ผู้ชายนั้น "ชอบยิงนก ตกปลา ในตอนเด็ก บางครั้งก็ขังปลาจนปลานั้นตายในที่ขัง โตขึ้นมาก็ชอบเล่นการพนัน เสพสุรา แต่มีความดีคือ เคยบวชเป็นพระมา 1 พรรษา(3 เดือน)ถือศีลครบบ้างไม่ครบบ้าง แต่ก็ตั้งใจศึกษาพระธรรมมาตลอดในขณะที่บวชอยู่ สรุป เขาต้องรับโทษทั้งหมด 7 ปีจากความผิด เมื่อเมื่อหมดโทษแล้ว ความดี ผลบุญของการบวชนั้น ทำให้เขาได้ไปเกิดเป็นเทวดาชั้น1 แต่ไม่มีที่อยู่อาศัย ต้องอาศัยอากาศเป็นที่อยู่แทน
ผู้หญิงนั้น"ตอนเด็กชอบเถียง พ่อ แม่ ฆ่าสัตว์ทำอาหาร และชอบกลั่นแกล้งเพื่อน โตขึ้นมาก็เล่นการพนัน มีแฟนก็เลิกกัน โดยเป็นคนโมโหร้าย ส่วนความดีนั้น เมื่อพี่ชายบวชได้อนุโมทนาบุญในครั้งนั้น และหาอาหารไปถวายพระพี่ชายอยู่ สรุปตัดสินว่า เขาต้องรับโทษ 1 ปี หลังจากพ้นโทษ เขาต้องไปเกิดเป็นมนุษย์ในตระกลูที่มีฐานะปานกลางนะครับ
หลังจากข้าพเจ้าฟังคำตัดสินแล้วรู้สึกว่า เราต้องทำความดีไว้ ใครไม่เชื่อก็ช่างเขา เพราะเขาไม่ได้มารู้มาเห็นเหมือนกับข้าพเจ้า ข้าพเจ้าเลยขอตัวจากหัวหน้าเขากลับมานะครับ

 

black_pigโห..ทำบาปตั้งเยอะ..ทำบุญน้อยนึง..ยังได้เกิดเป็นคนต่อ..อย่างนี้โอกาสเกิดเป็นคนของเราก็พอมีอยู่เนอะ..เพราะศีล๘ เราสามารถรักษาได้๖ข้อเสมอๆ

 

นำตาไหล ผมหายไปนานติดภาระกิจ ว่าจะตั้งกระทู้ถึงท่าน ขอบพระคุณคับ ผมจะอ่านทุกอักษร

 

อนุโมทนาครับ...สาธุ แล้วท่านคุรุวาโร ทำไมถึงอยากเจอสองคนพี่น้องนั้นครับ รู้จักเขามาก่อนรึเปล่าครับ จะเข้ามาติดตามอีกครับผม ขอบคุณมาก และอนุโมทนาครับ...สาธุ

 

ขอบคุณสำหรับเรื่องดี ๆ ที่มาเล่าสู่กันฟัง

 

มีเรื่องคาใจมานาน จะขอเรียนถาม ใด้โปรดกรุณาด้วยค่ะ
สงสัยว่า วิญญาณที่เร่ร่อนอยู่ตามที่ต่างๆ เค้าไม่ต้องลงไปพบท่านยมบาล
ทันทีที่สิ้นใจหรอคะ
ขอบพระคุณล่วงหน้านะคะ

 

ขอบคุณที่แบ่งปันนะครับ

 

อภิญญา นี้บางทีก็ใช้ว่า ญาณ หรือ วิชชา
วิชชาสาม
๑. บุพเพนิวาสานุสสติญาณ ระลึกชาติได้
๒. ทิพพจักขุญาณ ตาทิพทย์ หรือ จุตูปปาตญาณ รู้จุติปฏิสนธิรู้กรรมของสัตว์ทั้งหลาย (ขอบข่ายของตาทิพย์ค่อนข้างกว้างเช่นรู้อดีตอนาคต..)
๓. อาสวักขยญาณ รู้วิชาที่ทำให้สิ้นกิเลสและอาสวะ
ส่วนฉฬภิญโญ (อภิญญา ๖)
๑. อิทธิฤทธิ์ แสดงฤทธิ์ต่างๆได้
๒. ทิพยโสต มีหูเป็นทิพย์ สามารถฟังเสียงในที่ไกลหรือเสียงอมนุษย์
๓. จุตูปปาตญาณ รู้การตายและการเกิดของคนและสัตว์
๔. เจโตปริยญาณ รู้ความรู้สึกในความในใจของคนและสัตว์
๕. ปุพเพนิวาสานุสสติญาณ ระลึกชาติต่างๆ ที่ล่วงมาแล้วได้
๖. อาสวักขยญาณ การทำอาสวะให้หมดสิ้นไป

 

ว่างๆต่อเลยนะท่าน ปู่เสื่อรอแล้ว

 

อนุโมทนาบุญด้วยค่ะดิฉันก็เป็นคนหนึ่งที่ถือศิลได้หกข้อเสมอเช่นกันค่ะ

 

มารออ่านต่อเหมือนกันค่ะ...

 

วันต่อมา ข้าพเจ้าก็ทำสมาธิแล้วไปที่นั่นอีก คราวนี้เจ้าหน้าที่จำข้าพเจ้าได้ ก็ไม่ไล่ข้าพเจ้ากลับเหมือนครั้งแรก ข้าพเจ้าเห็นแม่ชีมีดวงวิญญานที่แปลกกว่าดวงวิญญานอื่น
โดยดวงวิญญานแม่ชีนั้นมีแสงสีทองจางๆออกมารอบตัว ข้าพเจ้าสงสัยเลยถามเจ้าหน้าที่ว่า"ทำไมถึงเป็นเช่นนั้น" เจ้าหน้าที่ตอบว่า"แม่ชีนั้น ตอนใกล้จะสิ้นลมหายใจ แม่ชีนั้นได้ภาวนา "พุทโธ ไปจนหมดลมหายใจ ซึ่งคำนี้มีอานุภาพมากนัก เพราะแม่ชี ภาวนาไประลึกคุณของพระพุทธองค์ไปด้วย ว่าพระพุทธองค์นั้น เป็น ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน"
ข้าพเจ้าขออนุญาติเจ้าหน้าที่ไปดูการพิจารณาของแม่ชี โดยแม่ชีนั้น ชื่อ บุญชี อยู่ที่ราชบุรี โดยมาบวชชี เมื่ออายุ 43 ปี หลังจากผิดหวัง เรื่องครอบครัว เนื่องจากสามีไปมีภรรยาใหม่ แม่ชีนั้นตั้งใจศึกษาพระธรรม ถือศลี8 ของแม่ศลีนั้นได้ครบ พวกเขาสรุปว่า แม่ชีได้รับโทษ 1 เดือน หลังจากหมดโทษ แม่ชีจะได้ไปเกิดเป็นเทพธิดาบนสวรรค์ชั้น3 และมีวิมานแก้วเป็นของตนเอง เนื่องจากแม่ชีได้ร่วมสร้าง ถาวร วัตถุ ให้กับสถานที่วัดที่จำศลีอยู่ครับ

 

ข้าพเจ้าได้สอบถามถึง เรื่องคนทรงเจ้า หัวหน้านั้นตอบว่า" คนทรงเจ้านั้น เกิดจากวิญญานของโลกวิญญานที่ดิ้นรนมาหาร่างของคน เพื่อขอ บุญ กุศลให้กับตัวเองเพิ่ม เพราะในโลกของเขานั้น เขาทำไม่ได้" โดยหัวหน้านั้น อธิบายว่า "ดวงวิญญานเหล่านั้นที่ออกมา มีฤทธิ์ เดช พอสมควร พวกเขาจะบังคับคนร่างทรงนั้น โดยปิดส่วนมโนวิญญานหรือส่วนความรู้สึก เพื่อควบคุมร่างทรง เมื่อออกจากร่าง ร่างทรงก็จะจำอะไรไม่ได้ แต่ก่อนที่เขาจะเข้าร่างนั้นได้ ร่างของคนนั้นต้องเปิดมโนวิญญานให้พวกเขาเข้าไป ไม่เช่นนั้นพวกเขาจะเข้าไปไม่ได้ ถ้าต้องการยกเลิกการเป็นร่างทรง ก็ปิดมโนวิญญาน โดยท่องคาถา"อุดทัง อัดโธ สะระจิตตัง" ข้าพเจ้าได้สอบถามอีกว่า" แล้วทำไม พวกเขาถึงทำนายอดีตของคนที่มาปรึกษาได้อย่างถูกต้องทั้งหมด" หัวหน้านั้นตอบว่า "พวกเขานั้นอยู่มานาน และมีฤทธิ์อยู่บ้าง ก็ย่อมทำนายถูกเป็นของธรรมดา เพื่อให้คนที่มาปรึกษานั้น เชื่อถือ จะได้ไปสร้าง บุญกุศลเพิ่มให้กับพวกเขา "ข้าพเจ้าถามต่อไปว่า" มีเทวดาไปอาศัยร่างคน เพื่อทำการแบบนี้มีหรือไม่" หัวหน้านั้นตอบว่า "ไม่มี เพราะทำไปก็ไม่ได้ให้เทวดานั้นได้บุญ บารมีเพิ่มแต่อย่างไร "ข้าพเจ้าสอบถามอีกว่า "แล้วทำไมพวกเขาต้องไปอยู่สถานที่นั้น" หัวหน้านั้นตอบว่า "มาจากสองทางคือ คนที่เสียชีวิตก่อนอายุขัย พวกเขาจะไปรวมกันอยู่ที่นั้น และอีกทางจากการพิจารณาของเรา ซึ่งพวกเขาจะไม่อยากไปอยู่ เพราะไม่สามารถสร้าง บุญ บารมีเพิ่มขึ้นมาได้ "ข้าพเจ้าเห็นว่าถามมามากแล้ว ข้าพเจ้าเลยขอตัวกลับ หัวหน้านั้น บอกกับข้าพเจ้าว่า ถ้าจะไปสถานที่นั้น ให้เพิ่มคำว่า "ภะคะวา" อีกเพื่อป้องกันตัว เพราะสถานที่นั้นไม่ปลอดภัย ข้าพเจ้าบอกกับตัวเองว่า เป็นมนุษย์นี้ก็ดี สามารถ สร้างบุญ กุศล บารมี เพิ่มขึ้นได้ ส่วนที่อื่นอยากทำก็ทำไม่ได้ หรือได้ก็ช่างยากเหลือเกิน

 

จริงค่ะ เป็นมนุษย์ดีที่สุด สำหรับการสร้างบุญ บารมี

แต่ก็มีสิ่งยั่วยวน ทำให้หลง + ประมาทได้มากที่สุดเช่นกัน

โมทนากับ จขกท นะคะ

 

แม่ชีได้รับโทษ 1 เดือน หลังจากหมดโทษ แม่ชีจะได้ไปเกิดเป็นเทพธิดาบนสวรรค์ชั้น3 และมีวิมานแก้วเป็นของตนเอง เนื่องจากแม่ชีได้ร่วมสร้าง ถาวร วัตถุ ให้กับสถานที่วัดที่จำศลีอยู่ครับ
--------------------------------------------------------------------------------
รับโทษ 1 เดือน 1เดือนของนรก หรือของมนุษย์คะ

 

อย่าพึ่งหายไปไหนนะท่าน รออ่านต่อ

 

แล้วแม่ชีทำผิดอะไรคะ ถึงได้รับโทษ 1เดือน ย้อนอ่านดูก็ไม่เห็นว่าท่านทำผิดอะไรเลย

 

ขอสอบถามค่ะ
1. การที่คนทำดีมาตลอดแต่ตอนที่ดวงจิตจะออกจากร่างมีความทุกข์ หรือไม่สามารถนึกถึงบุญได้ จะไปเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉานก่อนเลยนี่ จริงไหมคะ
2. การที่เราทำความชั่วต่างๆ แล้วตกนรก การตกนรกเหมือนกับรูปปั้นที่อยู่ที่วัดม่วงไหม คือมีการทรมานต่างๆ น่ะค่ะ เช่น ผิดศีลขอกาเมฯ ก็ต้องปีนต้นงิ้วและมีหอกคอยทิ่ม อะไรอย่างนี้ หรือเป็นเพียงการที่ดวงจิตต้องทนทุกข์ทรมานเฉยๆ โดยที่ไม่มีการทรมานอย่างรูปปั้นที่เขาสร้างขึ้นนั้น
3. คนที่ไม่ได้นับถือพุทธศาสนา เช่น คริสต์ อิสลาม เขามีตกนรก ขึ้นสวรรค์ ไหมคะมีการพิพากษาโทษเหมือนกับเราๆ ไหม
อยากทราบจริงๆ ค่ะ เพราะตัวเองเชื่อเรื่องนี้จริงๆ ว่าหากเราทำไม่ดีต้องตกนรก ได้รับการทรมานแบบนี้ รบกวนตอบเพื่อเป็นธรรมทานให้ผู้รู้น้อยด้วยนะคะ