นรกอเวจีกับนรกโลกันต์ อันไหนร้ายแรงกว่ากัน

เคยได้ยินว่านรกอเวจีร้ายที่สุด ต้องโดนเผาไหม้และหอกทิ่มแทงตลอดเวลา ไม่มีหยุด แต่ทำไมนรกโลกันต์ถึงขุมลึกกว่า
โดยนรกอเวจีอยู่ขุม 8 แต่นรกโลกันต์อยู่ขุม 9
และเวลารับโทษในนรกโลกันต์ก็ยาวนานกว่า โดยนรกอเวจีคือ 1 อันตรกัป แต่นรกโลกันต์นี่ 1 พุทธันดร

จึงสงสัยว่าที่ไหนร้ายแรงกว่ากันค่ะ

 

ตามที่จำได้(อาจจะมีผิดพลาดนะครับ)

โลกันต์มหานรก เป็นแดนที่รับโทษร้ายแรงกว่าครับ

แต่เป็นนรกที่ลงโทษสัตว์นรกด้วยความเย็น ความมืดมิด และความหิวโหยอย่างยิ่ง

ที่ตั้งของโลกันตนรกนี้ อยู่ระหว่างมุมของจักรวาลที่ชนกัน ต่างกับนรกอื่นๆที่จะอยู่ในจักรวาลนั้นๆ(จึงไม่ได้ถือว่าอยู่ลึกกว่านะครับ......แต่อยู่ต่างหากเอกเทศออกไปอีก)
ทั้งนี้ก็เพราะระยะเวลาในการรับโทษในขุมนี้นานมาก อาจจะนานกว่าอายุขัยของจักรวาลนั้น
ดังนั้นนรกขุมนี้จึงตั้งอยู่นอกขอบจักรวาล ตรงบริเวณที่จักรวาลชนกันพอดีครับ

โดยนรกขุมนี้ มีระยะเวลารับโทษที่ยาวนานมาก อุุปมาเวลาได้เท่ากับการที่มีพระพุทธเจ้าอุบัติขึ้นมาถึงหนึ่งพันพระองค์ครับ (ในกรณีที่ต้องรับโทษแบบเต็มเวลานะครับ)

 

ตามที่จำได้(อาจจะมีผิดพลาดนะครับ)

โลกันต์มหานรก เป็นแดนที่รับโทษร้ายแรงกว่าครับ

แต่เป็นนรกที่ลงโทษสัตว์นรกด้วยความเย็น ความมืดมิด และความหิวโหยอย่างยิ่ง

ที่ตั้งของโลกันตนรกนี้ อยู่ระหว่างมุมของจักรวาลที่ชนกัน ต่างกับนรกอื่นๆที่จะอยู่ในจักรวาลนั้นๆ(จึงไม่ได้ถือว่าอยู่ลึกกว่านะครับ......แต่อยู่ต่างหากเอกเทศออกไปอีก)
ทั้งนี้ก็เพราะระยะเวลาในการรับโทษในขุมนี้นานมาก อาจจะนานกว่าอายุขัยของจักรวาลนั้น
ดังนั้นนรกขุมนี้จึงตั้งอยู่นอกขอบจักรวาล ตรงบริเวณที่จักรวาลชนกันพอดีครับ

โดยนรกขุมนี้ มีระยะเวลารับโทษที่ยาวนานมาก อุุปมาเวลาได้เท่ากับการที่มีพระพุทธเจ้าอุบัติขึ้นมาถึงหนึ่งพันพระองค์ครับ (ในกรณีที่ต้องรับโทษแบบเต็มเวลานะครับ)

 

โลกันตนรกร้ายแรงกว่ามากมายหลายเท่าตัวครับ....

 

แล้วโลกันต์มหานรก โทษทัณฑ์จากการทำกรรมอะไรครับ ใช่ขุมเดียวกับพระเทวทัตไหมครับ ผมคนโง่ไม่ค่อยมีความรู้อ่ะครับ อยากทราบจริงๆครับแล้วเว็บไหนมีภาพตัวอย่างให้ดูมั่งครับ

 

โลกันต์มหานรกไม่ใช่ที่ของพระเทวทัตครับผม ที่นี่มีไว้สำหรับผู้ที่ขัดขวางไม่ให้คนบำเพ็ญเพียรเพื่อเป็นพระพุทธเจ้าได้(ผมจำได้ข้อเดียวครับ)

 

<TABLE width="80%" align=center>โลกกันตนรก

นิรยภูมิ หรือโลกนรกนี้ นอกจากจะมีมหานรก อุสสุทนรก และยมโลกนรกดังกล่าวมาแล้ว ยังมีนรกขุมพิเศษอีกขุมหนึ่งซึ่งมีนามว่า โลกันตนรก อันว่าโลกันตนรกนี้เป็นขุมยิ่งใหญ่ แปละประหลาดกว่าบรรดาขุมนรกทั้งหลายเพราะอยู่ภายนอกจักรวาล สถานที่ตั้งของโลกันตนรกนี้อยู่ในจักรวาล ๓ โลก ถ้าจะเปรียบให้เห็นเป็นมโนภาพก็เหมือนกับเอาดอกปทุมชาติ ๓ ดอกมาตั้งชิดติดกัน ก็จะเกิดมีช่องว่างขึ้นในตอนกลางจักรวาล ต่าง ๆ ก็ตั้งชิดติดกันเช่นกับดอกปทุมชาติ ๓ ดอกนั้น ตรงช่องว่างเว้นอยู่ในระหว่าง ๓ โลกจักรวาลนั้นเอง เป็นสถานที่ตั้งแห่งนรกขุมพิเศษนี้ เพราะฉะนั้น นรกขุมพิเศษนี้จึงมีชื่อว่า โลกันตนรก ＝ นรกขุมนี้พิเศษอันอยู่สุดโลกจักรวาล





</TABLE><TABLE width="80%" align=center>ก็ในโลกันตนรกนี้ มีสถาพมืดมนเป็นยิ่งนัก แสงดาวแสงเดือนและแสงตะวันส่องไปไม่ถึง เป็นสถานที่อันมืดมนนอนธการ สามารถที่จักห้ามเสียซึ่งความบังเกิดขึ้นแห่งจักษุวิญญาณ เปรียบปานเช่นกับคนหลับตาในคราวเดือนดับข้างแรมฉะนั้น สัตว์ที่ไปอุบัติเกิดในโลกันนรกนี้ ย่อมมีสภาพแปลกประหลาดพิลึก คือ มีสรีระร่างกายโตใหญ่เป็นยิ่งนัก ประกอบไปด้วยเล็บมือและเล็บเท้ายาวเหลือประมาณ ต้องใช้เล็บมือและเท้าเกาะอยู่ตามเชิงเขาจักรวาลห้อยโหนโยนตัว โดยเอาหัวปักลงมาข้างล้างชั่วนิรันดร์ เปรียบปานดังค้างคาวห้อยหัวอยู่บนกิ่งไม้ในมนุษย์โลกที่เราเห็นนี้ฉะนั้น ครั้นเขาได้ประสบการณ์อันแสนจะทรมานด้วยความมืดมากเช่นนี้ เขาก็ได้เแต่รำพึงรำพันอยู่ในใจว่า


<TBODY></TBODY></TABLE><TABLE width="80%" align=center>

</TABLE><TABLE width="80%" align=center>

“ อโห ！ กรรม ...อโห กรรม....ทำไมตูจึงเป็นอย่างนี้ และ ทำไมตูจึงมาอยู่ที่นี่ ชะรอยที่นี่จักมีแต่เพียงตูเพียงผู้เดียวกระมังหนา” เขาไม่ได้อยู่แต่เพียงผู้เดียวดอก มีอยู่มากมายที่สัตว์บุคคลทั้งหลายตายแล้วไปเกิดที่มันมืดแสนมืด มองไม่เห็นเพื่อนสัตว์นรกโลกันตนรกด้วยกัน และมองไม่เห็นอะไรเลยนั้นเอง ตลอดเวลาเหล่าสัตว์นรกโลกันตนรกไม่ต้องทำอะไร มีแต่จะห้อยโหนโยนตัวเปะปะด้วยความหิวโหยอย่างเหลือประมาณ ครั้นปีนป่ายตะกายไปถูกต้องตีนมือแห่งกันและกันเข้าแล้ว ก็สำคัญว่าตนมีชะตาผ่องแผ่วโชคดีเจออาหารซึ่งปรารถนาอยากจะกินมานาน จึงต่างก็ดีเนื้อดีใจ มิกิริยาขวนขวายไขว่คว้าฉวยจับกันและกัน โดยต่างตนต่างก็จะตะครุบกันกินเป็นอาหาร



</TABLE><TABLE width="80%" align=center>
ต่างก็ปล้ำฟัดกันเพื่อจะจับกินเป็นภักษาหารอยู่อย่างนี้ ในไม่ช้าก็เผลอปล่อยมือและเท้าที่ใช้เกาะเชิงชายภูเขาจักรวาลนั้นเลยกันดำดิ่งนรกพลัดตกลงไปเบื้องล้าง โดยลักษณะการมีหัวปักดินลงมาและมีตีนชีฟ้า ลอยละลิ้วลงมาอย่างน่าหวาดเสียว สถานที่เบื้องล่างที่เขาพากันพลัดตกลงมานั้นมันไม่ใช่เป็นพื้นที่ธรรมดาโดยที่แท้เป็นทะเลนำกรดอันเย็นยะเยือก ซึ่งมีความเย็นอย่างร้ายกาจยิ่งนักครั้นเขากอดคอกันพลัดตกลมา พอถึงพื้นน้ำกรดนั้นแล้ว บัดเดี๋ยวใจตัวตนร่างกายของเขาก็เปื่อยพังแหลกลาญลงอย่างไม่มีชิ้นดี ทั้งนี้ก็เพราะว่าถูกน้ำกรดนรกอันมีความเย็นอย่างร้ายกาจนั้นกัดเอาร่างกายอันใหญ่โตและเหม็นสาบเหม็นสางน่าเกลียดน่าชังของเขา ถึงความเหลวแหลกละลายเพราะฤทธิ์น้ำกรดไปอย่างรวดเร็วประดุจดังก้อนอุจจาระที่ตกไปในน้ำ ครั้นแล้วด้วยอำนาจกรรมบันดาล เขาก็กลายเป็นสัตว์ประหลาดมหัศจรรย์กลับเป็นตัวเป็นตนขึ้นมาอย่างเก่า ให้รู้สึกหนาวเย็นและเจ็บปวดอย่างลึกเป็นกำลัง จึงรีบตะเกียกตะกายปีนป่ายขึ้นมาเกาะเชิงเขาจักรวาลด้วยความลำบากยากเย็น แล้วก็ห้อยโหนโยนตัวแสวงหาอาหารด้วยความหิวโหยต่อไปอีกตามเดิม



<TBODY></TBODY></TABLE><TABLE width="80%" align=center>

</TABLE><TABLE width="80%" align=center>

ครั้นตะกายไปพบปะกันเข้า ก็ตั้งหน้าตั้งตาแต่จะตะครุบกันกินด้วยความสำคัญผิดคิดว่าเป็นภักษาหาร แล้วก็กอดคอพากันพลัดตกลงไปในทะเลน้ำกรดเย็นจนถึงแก่ความตาย และแล้วก็กลับเป็นขึ้นมามาตามเดิมอีก พวกเขาเฝ้าเวียนตายเวียนเกิดด้วยความทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัสอยู่เช่นนี้ไม่มีวันสิ้นสุด โน่นแหละชั่วพุทธันดรหนึ่งนั้นแล จึงจะพ้นทุกข์โทษไปจากขุมนรกโลกันต์นี้ ปรากฏมีปัญหาสอดแทรกเข้ามาว่า ได้เคยก่อกรรมทำเข็ญอะไรไว้เล่าจึงต้องมาเป็นสัตว์นรกเหมือนนกค้างคาว เกาะเชิงเขาจักรวาล ได้รับความทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัสสากรรจ์ในโลกนตนรกนี้? ” ผีนรกเหล่าโลกันต์นี้ ได้เคยประกอบอกุศลกรรมอันร้ายกาจและหยาบช้าลามกนัก คือ เมื่อครั้งที่เขาเป็นมนุษย์ได้เคยทำการประทุษร้ายทรมานบิดามารดาผู้ให้กำเนิดตน เพราะเหตุที่เป็นคนปราศจากกตัญญูกตเวทีมีตามืดบอดมองไม่เห็นคุณท่านแม้แต่นิดหนึ่ง เมื่อเกิดความไม่พอใจขึ้นมาก็ทุบตีเตะถีบและด่าทอเอาตามอัธยาศัย อีกประการหนึ่งนั้นไซร้ได้เคยประกอบกรรมอันชั่วหนักไว้ คือ ประทุษร้ายพิฆาตท่านผู้ทรงศีลทรงธรรมไม่นำพาต่อบาปบุญคุณโทษคล้ายกับเป็นคนวิกลจริตเป็นบ้า ทั้ง ๆ ที่ตนก็เป็นมนุษย์มีรูปทรงสุดสง่าดีกว่าหมูหมาเป็ดไก่ซึ่งเป็นสัตว์เดียรัจฉานมากมายนัก




</TABLE><TABLE width="80%" align=center>แม้มีใจรักในการทำบาป จึงก้มหน้าทำแต่บาปทุก ๆ วัน เช่นกระทำปาณาติบาตหรือทินนาทาน ก็ทำมันทุกวันไป ครั้นแตกกายทำลายขันธ์แล้ว อำนาจอกุศลกรรมอันหนักและแกร่งกล้าเช่นนั้น จึงพลันให้วิบากชักนำให้ลงมาเกิดในโลกันตนรกนี้ ซึ่งมีสภาพมืดบอดนอนธการอยู่เป็นนิตย์ ต่อเมื่อใดองค์สมเด็จพระพิชิตมารสัมมาสัมพุทธเจ้า เสด็จมาอุบัติในโลกเรานี้แล้ว เมื่อนั้นโลกันตนรกนี้ จึงมีโอกาศปรากฏเป็นแสงสว่างขึ้นนิดหนึ่งชั่วฟ้าแลบ หรือชั่วระยะมาตรว่าสักลัดนิ้วมือเดียวเท่านั้น ตามที่พรรณนามานี้แล้ว คือสภาพแห่งนรก โลกันตนิรยภูมิ



<TBODY></TBODY></TABLE><TABLE width="80%" align=center>

<TBODY></TBODY></TABLE><TABLE width="80%" align=center>
<TBODY></TBODY></TABLE>
<TABLE width="80%" align=center><TBODY></TBODY></TABLE>

 

ขอถามเพิ่มเติม(จากความโง่เขลาอีกแล้ว)

จากข้อความที่ว่า
ผีนรกเหล่าโลกันต์นี้ ได้เคยประกอบอกุศลกรรมอันร้ายกาจและหยาบช้าลามกนัก คือ เมื่อครั้งที่เขาเป็นมนุษย์ได้เคยทำการประทุษร้ายทรมานบิดามารดาผู้ให้กำเนิดตน เพราะเหตุที่เป็นคนปราศจากกตัญญูกตเวทีมีตามืดบอดมองไม่เห็นคุณท่านแม้แต่นิดหนึ่ง เมื่อเกิดความไม่พอใจขึ้นมาก็ทุบตีเตะถีบและด่าทอเอาตามอัธยาศัย อีกประการหนึ่งนั้นไซร้ได้เคยประกอบกรรมอันชั่วหนักไว้ คือ ประทุษร้ายพิฆาตท่านผู้ทรงศีลทรงธรรมไม่นำพาต่อบาปบุญคุณโทษคล้ายกับเป็นคนวิกลจริตเป็นบ้า ทั้ง ๆ ที่ตนก็เป็นมนุษย์มีรูปทรงสุดสง่าดีกว่าหมูหมาเป็ดไก่ซึ่งเป็นสัตว์เดียรัจฉานมากมายนัก

ยังมีข้อสงสัยอ่ะครับ(กลัวจะถูกตำหนิเหมือนกันว่าผมถามมากเรื่องไปรึเปล่า)
1.ที่ว่าประทุษร้ายบุพการีแล้วอย่างนี้อนันตริยกรรมในบางข้อ เช่น ฆ่าบิดามารดา ต้องลงขุมนี้ด้วยไหมครับ
2.การที่ฆาผู้ทรงศีล นัก บวช พระอรหันต์ต้องลงขุมนี้ด้วยใช่ไหมครับ
3.คำถามโง่ๆอีกข้อครับ แล้วในพุทธประวัติมีเรื่องราว ของผู้ที่ทำกรรมแล้วตกนรกขุมนี้ไหมครับ
4.แล้วพวกที่ ลบหลู่ ทำลาย ให้ร้าย พระพุทธศาสนาและพระพุทธเจ้า(อาจเป็นศาสนาอื่น ลัทธิอื่นที่ต้องการบีบบังคบ ชักจูงให้คนมาเข้าศาสนาหรือลัทธิตนเอง)จะเข้าข่ายตกขุมนี้ไหม

ขอบคุณครับ อนุโมทนา สาธุ ด้วยครับ

 

ผมได้คำสอนของพระเดชพระคุณหลวงพ่อฤาษีลิงดำ วัดท่าซุง ท่านกล่าวเอาไว้ว่า บุคคลที่จะลงนรกโลกันต์ นั้น... ส่วนใหญ่คือคนที่ อกตัญญู ไม่รู้คุณของบิดามารดา ครูอาจารย์ และผู้มีพระคุณกับเรา ทำร้ายท่านทั้งทางกายและทางใจ

ใจคนชั่วมันเย็นดังน้ำแข็ง ก็เลยต้องลงไปอยู่ในที่เย็นสุดขั้ว

ดังนั้น

1.ที่ว่าประทุษร้ายบุพการีแล้วอย่างนี้อนันตริยกรรมในบางข้อ เช่น ฆ่าบิดามารดา ต้องลงขุมนี้ด้วยไหมครับ

ลงแน่ ๆ ครับ

2.การที่ฆาผู้ทรงศีล นัก บวช พระอรหันต์ต้องลงขุมนี้ด้วยใช่ไหมครับ

ลงแน่ ๆ ครับ

3.คำถามโง่ๆอีกข้อครับ แล้วในพุทธประวัติมีเรื่องราว ของผู้ที่ทำกรรมแล้วตกนรกขุมนี้ไหมครับ

อันนี้ไม่ทราบครับ


4.แล้วพวกที่ ลบหลู่ ทำลาย ให้ร้าย พระพุทธศาสนาและพระพุทธเจ้า(อาจเป็นศาสนาอื่น ลัทธิอื่นที่ต้องการบีบบังคบ ชักจูงให้คนมาเข้าศาสนาหรือลัทธิตนเอง)จะเข้าข่ายตกขุมนี้ไหม

คนศาสนาอื่นอาจจะลงนะครับ เพราะความไม่รู้เขาจึ่งได้ปรามาส ลงนรกขุมอื่นมากกว่าครับ

แต่ถ้าเป็นคนที่นับถือพระพุทธศาสนา ดันทะลึ่งทำซะเอง ... แบบนี้ลง โลกันตร์ แน่นอนครับ

 

นรกอเวจี ไม่มีคลื่นแห่งความเบา

บางของความทุกข์ คือทุกข์

ตลอดเวลาเป็นล้านๆปีอย่างแสน

สาหัสทุกวินาที

แต่นรกอื่นๆ รวมไปถึงนรกโลกันต์

ยังมีเวลาผ่อนคลาย เวลาเบาบาง

แห่งความทุกข์ แล้วโลกันต์จะ

ร้ายกว่าอเวจีเหรอ

 

ที่พระเทวทัตไม่ลงโลกันต์เพราะว่าในวาระสุดท้ายของชีวิตเกิดสำนึกผิดครับ รอดไปได้อย่างหวุดหวิด นรกขุมนี้รับผู้ที่ไม่กตัญญูรู้คุณคน ตายไปก็ยังไม่สำนึกถึงความชั่วที่ทำเอาไว้

นรกขุมนี้มีระยะเวลาการลงโทษที่ยาวนาน(พระพุทธเจ้าลงมาตรัสหนึ่งพันพระองค์) เมื่อพ้นจากนรกขุมนี้จะไปต่อที่อเวจีมหานรกทันทีครับ

นรกทุกขุมไม่มีการผ่อนเบาโทษเลยสักวินาทีหนึ่ง ยกเว้นแต่มีพระอรหันต์ผู้ปฏิสัมภิทาญาณลงมาโปรดเท่านั้น ซึ่งก็เป็นระยะเวลาสั้นเท่านั้น

 

อเวจีแปลว่า ปราศจากคลื่น คือเจ็บปวดแบบไม่มีช่องว่างแม้แต่อนุวินาทีเดียว เป็นนรกที่ร้อนสุดๆ ตรงข้ามกับโลกันตร์ที่เย็นสุดๆ
สัตว์ที่จะลงอเวจีนี่ต้องประกอบอนันตริยกรรมหรือทำครุกรรมหรือบาปหนักๆมามาก แต่สัตว์ที่จะลงโลกันตร์นี่ต้องประกอบด้วยโมหะหนาแน่นแล้วประกอบกรรมชั่ว เช่นพวกที่สั่งสอนว่าพ่อแม่ไม่มีคุณ ฆ่าพระได้ไปสวรรค์ อเวจียังมีพ้นโทษ แต่โลกันตร์ไม่มีกำหนดโทษที่แน่นอน อยู่ยาวแบบนับกัปไม่ถ้วนก็ได้

 

นรกมีแค่ 8 ขุมคับ อเวจีคือขุม 8 มีแต่ความร้อนเพลิงไหม้ ส่วนนรกโลกัน จะอยู่นอกนรก ถ้าจำไม่ผิด จะโดนล้อมด้วยสามจักรวาล เหมือนโดนแยกไปอยู่เดี่ยวๆ มีแต่ความหนาวเย็นเจ็บแสบ มืดไปหมด ฉะนั้น โลกันนรก จะร้ายแรงกว่า

 

ขอแนะนำให้อ่านหนังสือไตรภูมิ ของหลวงพ่อฤาษีลิงดำ วัดท่าซุง จะเข้าใจทั้ง 31 ภูมิเลย