นิทานแต่งเอง

กาลละครั้งหนึ่ง ไม่นานมานี้ ยังมีกบ 2 ตัวอยู่ในกะลา วันดีคืนดี ก็มีไส้เดือน โผล่ออกมา เสวนากับกบ

ไส้เดือน - ทำไมท่านถึงมาแออัดอยู่ในที่นี้
กบ1 - .........................(กำลัง งง ว่า ไม่อยู่ที่นี่จะให้ไปไหนหว่า)
ไส้เดือน - ที่นี่ช่างคับแคบ และ มืด เสียจริง
กบ2 - แล้วจะให้พวกเราไปไหนรึ
ไส้เดือน - ก็ข้างนอกไง
กบ1 - ข้างนอก คือ อะไร ข้างนอกเป็นอย่างไร
ไส้เดือน - ข้างนอกมีท้องฟ้า .....
กบ2 - ท้องฟ้าเป็นอย่างไร
ไส้เดือน - ท้องฟ้า นี่ กลางวันจะสว่างไสว กลางคืนจะมืดมิด เห็น หมู่ดาวเรียงราย
กบ1 - ท่านอย่าได้มาโกหก เลย โลกมีความกว้างใหญ่เท่านี้(กะลา) ท้องฟ้า หมู่ดาว อะไรไม่มีหรอก
ไส้เดือน - มีสิ ข้าเคยเห็นมาแล้ว
กบ2 - งั้น พิสูจน์สิ
ไส้เดือน - ท่านจงตามเราไปละกัน
กบ1 - ตามไปยังไง
ไส้เดือน - ดำดินไปไง
กบ2 - บ้าไปใหญ่ แล้วมีใครที่ไหนดำดินได้ ท่านนี่มีแต่เรื่องโกหกหลอกลวง หาความจริงอันใดมิได้
กบ1 - ........................(คิด)
ไส้เดือน - เราพูดความจริงนะ
กบ1 - ถ้าเราจะออกไป ต้องทำอย่างไรหละ
กบ2 - ท่านเสียสติไปแล้วรึ ท่านจะบ้า กะเค้าไปทำไม
ไส้เดือน - แม้ว่าท่านจะดำดินไม่ได้ แต่เราจะขุดเป็นโพรงไว้ให้ท่านพอที่จะลอดออกไปได้
กบ1 - แล้วอย่างนั้นเราไปกันเถอะ

ว่าแล้วกบ1 กับไส้เดือนก็หายออกไปจากกะลา เหลือกบ2 ทิ้งไว้ในกะลาแต่ผู้เดียว วันเวลาผ่านไป ก็เหลือเพียงแต่ เรื่องเล่า ไว้ให้กบรุ่นหลังเถียงกันว่า ตำนานที่สืบทอดกันมา เป็นเรื่องจริงหรือไม่ ท้องฟ้านั้นมีจริง หรือ .............................................................................................................

เอวังด้วยประการละฉนี้

 

อืม เป็นสิ่งที่ต้องคิดตามนะ

 

เรื่อง คล้าย ปลากับเต่า เลยอ่ะ