บทที่ 16 .1 ภาวนาตามชีพจร

<TABLE class=tborder id=post2480759 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid" width=175>
สมาชิก

วันที่สมัคร: Jul 2009
ข้อความ: 176
Groans: 0
Groaned at 9 Times in 6 Posts
ได้ให้อนุโมทนา: 1
ได้รับอนุโมทนา 763 ครั้ง ใน 167 โพส
พลังการให้คะแนน: 20


</TD><TD class=alt1 id=td_post_2480759 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid"><CENTER><!-- google_ad_section_start -->บทที่16 ทำจิตให้เจอกับใจ ภาวนาตามชีพจร<!-- google_ad_section_end -->

</CENTER>
<HR style="COLOR: #ffffff; BACKGROUND-COLOR: #ffffff" SIZE=1><!-- google_ad_section_start -->
ครับ ก็อารัมพาบทไปเยอะแล้วมาฝึกกันเลยครับ ปกติคนเรามักจะยึดกะการ ฝึกแบบตามลมหายใจ เป็นจุดเริ่มต้น แต่ พอไปถึงจุดหนึ่งมันตัน เพราะความเจริญก้าวหน้าของกรรมฐานมันสูง ชั้นขึ้น ดังนั้น เราจะเคยได้ยินเพลงพี่ แอ๊ดร้องไว้ท่อนนึงว่า " มีชีวิตเพี่อสู้ คืนวันอันโหดร้าย คืนทีตัวกับใจไม่ตรงกัน" จะเห็นได้ว่า ตัวกับใจ คือร่างกายกับจิต ไม่ยอมตรงกันเสียที เพราะจริงๆมันคือคนละส่วนนั่นเอง ครับ สังขารยืมเขามาใช้ว่าง่ายๆ จิตคือการเกิดอีกทีของมิติ อีกท่อน คือ "ฉันเรียนรู้เพื่ออยู่เพียงตัวและจิตใจ " เป็นมิตรแท้ที่ดีต่อกัน " จะสังเกตุว่าจิต กับใจ มักอยู่คู่กันเสมอ แต่ทางสายหลวงปู่สิมท่านว่า จิตคือดวงวิญญานของเรา คุม ร่างกายทั้งหมด ใจ คือ อวัยวะ ที่ทำงาน ให้สังขารอยู่ได้ ในใจมีจิตอยู่เล็กๆเท่าหัวไม้ขีด สีสัน แล้วแต่กิเลสคนนั้น ๆยกตัวอย่าง สีแดง มีโทสะเป็นเจ้าเรือน ผุ้นั้นมักใจร้อนโมโหง่าย สีเขียว มีกามคุณเป็นเจ้าเรือน ผู้นนั้นย่อม มีกามราคะสูง (เฃกจัด ) สีส้ม มีความต้องการอาหาร สูง (คนอ้วน ) สีขาว มีความต้องการทางทรัทย์สูงคือ โลภ สีน้ำเงิน ผู้มีฌาน สีทอง คือผู้เข้าใจธรรม และสุดท้าย สีใสๆ เหมือนแก้ว นั่นคือ อริยะ บุคคล ขึ้นไป หรือ คนที่ค้นพบเจอองค์ธรรมกาย ก็ได้ ครับ มันอาศัยกันอยู่ระหว่างจิตกับใจ แต่มันไม่ค่อยได้พูดคุย่ ทำความรุ้จักกันเลย ที้งๆที่อยู่ในที่เดียวกันแท้ๆ วันนี้ จึงมาเสนอวิธีทำให้มันเจอกัน ทักทายกัน รวมเป็นหนึ่งเพือ่ฌานสมาบัติ กรรมฐาน สมาธิ อื่นๆ เริ่มเลยยยยยยย 1ภาวนาอะไรก็ได้ที่คุณชอบตามจริตอารมณ์ แต่คราวนี้ กำหนด ความรู้สึกไปที่หัวใจ ก้มศีษะ เล็กน้อย จะได้ยิน เสียง หัวใจเต้น ตุบๆ ตุบๆ ตลอด เมือกำหนดได้ยินเสียงแล้ว ทีนี้เปลี่ยนภาวนา เป็น เกิดรู้ "ดับรู้ อย่างนี้ ตามจังหวะหัวใจเต้น ไปเรื่อยๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อย่าท้อ จิตจะสัมพันธ์กับใจ มีชีพจรคุมภาวนา ไว้ สิ่งทีได้ คือกกำลังฌานเต็มกำลัง 2ควบคุมการไหลเวียนของโลหิตได้ 3 มีสมาธิมากกว่าเดิม 10เท่า 4 เข้าใจการเกิดดับอย่างผ่องแท้ จะเห็นการเกิดดับ ของทุกข์ ทุกตัว ว่างั้น หลายคนถามเอ็งมั่วป่าวววววว ว่ะ ตอบ ไม่มั่ว จริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆ นึกไม่ออกลองนึก ถึงพระพุทธเจ้า ปางเทศนา หรือประทานพร ที่ทำมือจีบนิ้วระหว่าง นิ้วโป้งกะนิ้วชี้ดู หลังจากฝึกแล้ว ให้เอานิ้วชี้ กับนิ้วโป้งสัมผัสกันเป็น อารมณ์ทุกวัน เมื่อต้องการภาวนา ครั้งต่อไป ไม่ต้อง ตามลมหายใจแล้ว ชีพจร จะกำหนด ความ รู้สึกตลอด และภาว่นาต่อไป ในใจ ทำอย่างนี้ จะเห็นการ เกิดดับ ตามขีพจร เมื่อเวลาสนทนา ธรรมกับใครลองเอามือ จีบดู แล้วเราจะรู้สึกตัวตลอด ไม่ขาดสติ ครับ เป็นวิธีง่ายๆที่ คนมักลืม และไม่มีคนสอน มันหายไป อยู่ กับมหายาน มา 2000ปี วันนี้มาปัดฝุ่นเรียน ใหม่ ลองทำดู รับรอง ครับ ไม่ผิดหวัง ทั้งกำลัง กาย จิต ปัญญา ที่สำคัญ จิตและใจจะสัมพันธ์กันเป็นหนึ่งเมื่อเกิดอะไรขึ้น มั้นที้งสองจะรวมพลังกันทำให้ผู้นั้นเจริญก้าวหน้าทั้งจิตและใจ ครับ สุขภาพดี ขึ้นด้วย ครับ ลองทำดูครับ ดีไม่ดี บอกกันด้วยครับ อ.ก๋ง พรหมบุตร

<!-- google_ad_section_end -->
<HR style="COLOR: #ffffff; BACKGROUND-COLOR: #ffffff" SIZE=1>Last edited by sinsair tavada; 03-10-2009 at 05:25 PM.
</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

บทที่ 16 แล้วหรือ อ. บทที่ 2ยังเริ่มฝึกไม่กี่วันเลย ต้องใช้เวลากี่วันนี่ถึงจะไปถึงเส้นชัย

 

อืมม...จีบแล้ว มันเต้นตุ๊บๆ เบาๆที่นิ้วด้วยล่ะ แล้วพวกนางรำนี่เขาฝึกกันด้วยสิ จีบนิ้วตลอดเลยอะ อิอิ

 

เค้าจีบ เเบบนาฏศิลป อ่า ต่างกัน น้องช่า ไม่เหมือ่นกัน ครับ แต่ถ้าจีบ แบบ ธรรม มันจะรุ้สึกตัว ตลอดครับ แต่ ถ้าจีบแบบ เฃเว่น ก็เสียตังเพิ่มครับ รับ ขนมจีบมั้ยค่ะ