บันทึกปรากฏการณ์พิเศษตลอดการปฎิบัติธรรมมา๔๐ปี !!

มูลเหตุที่ทำให้ผมเขียนเรื่องต่างๆเหล่านี้ ก็เพื่อเจริญศรัทธาต่อผู้สนใจปฎิบัติธรรมทุกๆท่าน (อย่าคิดว่าเป็นการอวดเลยนะครับ เพราะผมรังเกียจอาการอวดตัว)

และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อวันที่ ๑๒ มิถุนายน ๒๕๕๕ ที่ผ่านมา ซึ่งเป็นวันพระแรม๘ค่ำ ผมมีอาการจุกแน่นหายใจไม่ออกแขนขาหมดแรง คล้ายคนจะตาย และก็หน้ามืดไป

แต่มีชายผิวดำแดงร่างสูงใหญ่ ใบหน้าคล้ายๆฝรั่ง+แขก(อารายัน)+ไทย ท่านได้มาช่วยต่ออายุให้ บอกว่าจะต่อไปอีกเดือน จากนั้นผมก็ฟื้นขึ้นพร้อมๆกับอาการทุกอย่างกลับเป็นปรกติ


อาการทำนองนี้เกิดขึ้นกับผมเรื่อยๆมาตั้งแต่ปีพ.ศ.๒๕๒๘ จนถึงปัจจุบัน ทำให้ผมไม่แน่ใจนักว่าจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้อีกสักเท่าไหร่

ซึ่งก่อนหน้านั้นเคยกำหนดรู้มาว่าตนเองจะอยู่ถึง เดือนมิถุนายน พ.ศ. ๒๕๗๙ และต่อๆมาอายุผมจะสั้นลงคือจะอยู่ถึงแค่ พ.ศ. ๒๕๖๕

แต่ปัจจุบันมันอาจไม่แน่เสียแล้วว่าผมจะอยู่ถึงหรือไม่ด้วยมีสัญญาณไม่ดีทางร่างกายบ่อยขึ้น อาจเป็นเดือนหน้าคือ กรกฏาคม ๒๕๕๕ นี้ก็ได้

ดังนั้นผมอยากจะรวบรวมประสบการณ์ต่างๆเอาไว้อย่างคร่าวๆเท่าที่พอจะจำได้ไปก่อน หากผมกลับบ้าน(อยุธยา)ไปค้นหาสมุดบันทึกฉบับเต็มได้แล้วอาจนำมาลงโดยละเอียดในคราวต่อไป หรือไม่ก็จะรวบรวมเป็นหนังสือแจกในงานศพของตัวผมเองนะครับ

 

เรื่องปาฏิหารย์ที่เกิดขึ้นระหว่างผมกับแม่ (ก่อนแม่สิ้น)

เรื่องที่ ๑... เอาจิตมารักษาแม่

เรื่องที่ ๒... ล่วงรู้อายุขัยของแม่

เรื่องที่ ๓... ลัดระยะทางมาหาแม่ด้วยทิพยอำนาจ

เรื่องที่ ๔... แม่ต้องไปแล้ว แต่ขอต่อเวลาเอาไว้ก่อน

เรื่องที่ ๕... แม่ต้องไปจริงๆ "หลวงพ่อฤาษีมาช่วย"

 

อนุโมทนาครับ เจริญมรณานุสติกรรมฐานเป็นอารมณ์ ชีวิตนั้นไม่เที่ยง แต่ความตายเป็นของเที่ยง

 

เรื่องอัศจรรย์ทางจิตของผม หลังจากเสียแม่แล้ว

เรื่องที่ ๖... พยายามพิสูจน์ว่า...จริงๆแล้วแม่ไปอยู่ที่ไหน?

เรื่องที่ ๗... ขับเคี่ยวกับมโนมยิทธิให้ช่ำชอง(เพื่อติดต่อกับแม่ให้คล่อง)

เรื่องที่ ๘... พระเบื้องบนเมตตาช่วยแนะนำราคาทองคำ

เรื่องที่ ๙... หายโง่ก่อนจะสาย..เพิ่งจะรู้ว่าเคยเกี่ยวเนื่องกับหลวงตามหาบัวและท่านก็เป็นพระอรหันต์จริงๆ

เรื่องที่ ๑๐... ตัวลอยได้จริงๆหรือนี่!!

เรื่องที่ ๑๑... ถอดจิตได้เต็มกำลัง

เรื่องที่ ๑๒... ทิพยจักขุญาณช่วยคลายทุกข์ให้ผู้อื่น แต่กลับเดือดร้อนตัวเอง!!

เรื่องที่ ๑๓... เกิดทิพยจักขุญาณอย่างแจ่มแจ้งที่สุดในชีวิต

เรื่องที่ ๑๔... นางฟ้ามาส่งข่าวเรื่องน้ำจะท่วม แต่วิบากกรรมมาขวางทำให้ไม่เชื่อ

เรื่องที่ ๑๕... ประตูบ้านติดล๊อค แต่หนีน้ำท่วมออกมาได้ ด้วยพระพุทธคุณ

 

เรื่องอัศจรรย์ต่างๆที่เกิดขึ้นเพราะผลของสมาธิและทิพยอำนาจ

เรื่องที่ ๑๖... จิตเข้าสู่ฌานตั้งแต่อายุ๗ขวบ

เรื่องที่ ๑๗... จิตออกจากร่างไปตอนอายุ ๑๙ แล้วขอกลับมาบำเพ็ญต่อ

เรื่องที่ ๑๘... ดับไฟที่ลุกไหม้หญ้าแห้งกว้าง๓-๔วาข้างทางเดินจงกรม...ด้วยน้ำเพียงถังเดียว(ที่แตกแล้ว)

เรื่องที่ ๑๙... น้ำกลายเป็นน้ำแข็งได้...ด้วยจิต

เรื่องที่ ๒๐... สร้อยคอเย็นและร้อนได้ ด้วยการเป่าลมปราณ

เรื่องที่ ๒๑... พบครูบาอาจารย์แสดงฤทธิ์ให้เห็น(เพื่อสงเคราะห์ตัญหาของผม)

เรื่องที่ ๒๒... พบหลวงปู่ปาน(เป็นกายเนื้อ)ด้วยอำนาจกสิน

เรื่องที่ ๒๓... พบหลวงพ่อสด(วัดปากน้ำ)มาสอนกรรมฐาน

เรื่องที่ ๒๔... หลวงปู่ปานท่านมาแนะนำพระที่ควรไปกราบ

เรื่องที่ ๒๕... พบความรู้นอกโลก หรือจักรวาลคู่ขนานจะมีจริง?

เรื่องที่ ๒๖... คลายสงสัยเรื่องพระพุทธเจ้าองค์สุดท้ายจะมีหรือ?

 

ทำความเข้าใจก่อน

ผมขออนุญาตโปรยแต่หัวข้อเรื่องไปก่อนนะครับ มีแรงแล้วจะเข้ามาขยายความต่อ หรือท่านใดอยากอ่านเรื่องใดก่อน ก็เรียนเชิญเขียนเข้ามานะครับ

ปล. อย่างที่หลายๆท่านคงทราบมาบ้างว่า ผมไม่ค่อยสบายมาหลายปีแล้ว เวลาพิมพ์จะต้องใช้เวลาและความพยายามมาก แต่การตั้งกระทู้ครั้งนี้เพราะแรงจูงใจดังกล่าวที่คิดว่า

ตนเองคงเหลือเวลาไม่มาก จึงอยากเผยแพร่ประสบการณ์ด้านปาฎิหารย์ เพื่อเจริญศรัทธาแก่ผู้ปฎิบัติธรรม อันเปรียบเช่นขนมหวานยามว่าง ที่สลับกับอาหารจานหลัก นั่นคือการเจริญวิปัสสนาภาวนาเพื่อพระนิพพาน

การที่ผมได้นำเรื่องแม่ของผมขึ้นก่อนนั้น ผมถือว่าแม่เป็นผู้มีพระคุณกับผมเป็นที่สุด ซึ่งจริงๆแล้วกระทู้ก่อนหน้านี้ที่ผมได้เล่าเรื่องหลวงพ่อฤาษีท่านมาช่วยคุมอารมณ์จิตของแม่นั้น ผมอยากรวบรวบไว้ในกระทู้นี้ครับ(เดี๋ยวขอศึกษาวิธีนำเข้ามารวมกันก่อนนะครับ)

 

อยากอ่านครับ มาเป็นกำลังใจ

 

สวัสดีครับคุณกบ ผมมาปูเสื่อรอฟัง ขอโมทนาครับ
ที่มีความตั้งใจเพื่อถ่ายทอดความรู้ความเห็น
ในวิชชามโนมยิทธิ,กสิณเพื่อเพิ่มศรัทธาให้กับนักปฏิบัติธรรมทั้งหลายได้ฟัง
ทำให้มีกำลังใจเพิ่มมากขึ้นในการปฏิบัติ
โดยเฉพาะท่านที่ตั้งความปารถนาพุทธภูมิ หรือพระอรหันต์ ใน วิชชาสาม,ฉฬภิญโญ,ปฏิสัมภิทา

 

เข้ามาสวัสดีทุกๆท่าน และคุณชัยมงคล ด้วยนะครับ ดีใจที่ได้พบกันในนี้อีกครับ

วันนี้ผมคงยังไม่ได้เขียนอะไรต่อ นอกจากเข้ามาแก้ไขบางหัวข้อเรื่องให้เหมาะสม เช่นเรื่องที่ ๒๐ และ ๒๑ เพราะเกรงเนื้อหาบางตอนจะไปกระทบผู้อื่นให้เสียหาย

และได้แก้ไขลำดับเลขที่ของเรื่องให้ดูง่ายขึ้นครับ...ตั้ง ๒๖ เรื่อง จะพิมพ์ไหวรึป่าวไม่ทราบ หรือว่าจะขอเรื่องไหนก่อน ผมก็จะเขียนเรื่องนั้นดีมั้ยครับ

 

เอาเรื่องไหนก่อนก็ได้ครับ ตามที่เรียงลำดับไว้ก่อนก็ได้ แต่ยังไงขอเป็นกำลังใจให้คุณปาริสัชชาน่ะครับ ประสบการณ์ทั้งหลายจะเป็นประโยชน์กับเราชาวพลังจิตแน่นอนครับ เพื่อเป็นแนวทางให้คนรุ่นหลังที่ยังเข้าไม่ถึงได้ศึกษาครับ อย่างน้อยก็มีผมหละ ที่รออ่าน และเป็นกำลังใจให้อีกคน สู้ๆครับ

 

โมทนาในธรรมทานครับ ขอให้สุขภาพแข็งแรงนะครับ จะติดตามอ่านครับ

 

เข้ามาให้กำลังใจเจ้าของกระทู้อีกครั้ง

กระทู้ลักษณะนี้จัดว่ามีประโยชน์ ตรงตามความมุ่งหมายของห้องอภิญญา xp ในการเผยแพร่ แบ่งปันประสบการณ์ เพื่อเป็นวิทยาทานกับผู้สนใจทั่วไป

เรื่องของอภิญญาสมาบัติ ผมมองว่าเป็นของสามัญของมนุษยชาติ ในฐานะผู้ฝึก ผมอยากจะให้กำลังใจกัยทุกๆท่าน บางท่านจะฝึกก็คิดท้อเสียแล้วว่าคงจะเป็นเรื่องที่ยากเกินวิสัยไปโน่น หรือบางทีก็ตีตนไปก่อนไข้ว่าไม่มีบารมีพอที่จะฝึกฝนตัวเองได้

ของอย่างนี้ ถึงแม้จะไม่มีของเก่ามาเลย ก็สามารถสร้างขึ้นมาใหม่ได้เสมอ เปรียบเหมือนในครัวไม่มีข้าวสุก มีแต่ข้าวสาร เราสามารถหุงข้าวสุกขึ้นมาใหม่ได้อย่างไร เรื่องของอภิญญาสมาบัติก็เป็นเช่นเดียวกัน คือ ในเมื่อของเก่าไม่มี ก็สามารถฝึก สามารถสร้างกันในชาติปัจจุบันได้

ผมเอง ยังทำได้ไม่เท่ากับเจ้าของกระทู้ ในแง่ความละเอียดในการจดบันทึก บางทีอาจจะเป็นเพราะว่ามัวแต่คิดถึงความตายมากเกินไป จนคิดว่าตัวเองมีเวลาเหลืออยู่ไม่มาก ดังนั้น เวลาที่มีอยู่ จึงใช้ทุ่มเทไปในการฝึกตัวเองทั้งหมด ไม่มีเวลาเหลือสำหรับจดบันทึกสิ่งใดๆ เมื่อมาพบกับกระทู้แบบนี้เข้า จึงรู้สึกชื่นชมเป็นพิเศษ

เจ้าของกระทู้อยากจะเขียนอะไร เริ่มอะไรก่อนอะไรหลัง ผมว่าขอให้เป็นตามอัธยาศัยของเจ้าของกระทู้น่าจะดีกว่า สำหรับผม คงจะไม่มีโอกาสเข้ามาอ่าน เพราะยังมีภารกิจหน้าที่ของตัวเองอยู่ ก็ขอเข้ามาเป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้ไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ

 

ขอให้สุขภาพแข็งแรง รออ่านด้วยอีกคน เป็นกำลังใจให้ค่ะ

 

ขอเรื่องที่ ๒๖...ก่อนได้ไหมครับ เพราะเคยโดนหลวงพี่เล็กบอกว่า อยากรู้ก็ตามไปเกิดเอง เห็นท่าจะไม่ไหวครับ น่าจะนานเกินไป กลัวจะยิ่งกว่าตะบันน้ำกิน แหะ แหะ

 

อนุโมทนาในธรรมทานด้วยครับ เรื่องไหนก่อนก็ได้อยากอ่านหมด

 

อนุโมทนากับธรรมทาน และการปฏิบัติของเจ้าของกระทู้นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ ขอให้แข็งแรง สุขภาพไม่เป็นอุปสรรคในการตั้งใจทำสิ่งดีๆ นะคะ chearr

 

ผมขอขอบคุณ และขอโมทนาในการปฎิบัติดี ปฎิบัติชอบ ของคุณ NICKAZ ด้วยนะครับ ขอให้สำเร็จในกิจที่พึงจะกระทำด้วยดีแล้วทุกประการครับ

------------------------

และขอขอบคุณ คุณชัยมงคล (ผู้ก่อตั้งชัยมงคลสถาน),คุณ degba4567 ,คุณ nichaojung ,คุณ Bar,คุณ อังคารชมพู ,คุณ กึกก้อง ,คุณ 547,คุณ อำไพพันธุ์ ,คุณ Maaom_Imjai ด้วยนะครับ

อ้อ! คุณ กึกก้องครับ ที่ขอเรื่องที่ ๒๖ "คลายสงสัยพระพุทธเจ้าองค์สุดท้ายจะมีหรือ?" นั้น มีการทูลถาม-ตอบ กับพระสัมมาสัมพุทธเจ้าองค์ปัจจุบัน ซึ่งมีรายละเอียดมาก

ปรากฎว่า พอผมค้นดูจากบันทึกเล่มที่มีในมือขณะนี้ไม่พบครับ แสดงว่าคงจะต้องอยู่ในอีกเล่ม(ที่ผมต้องกลับบ้านอยุธยาก่อน) จึงต้องขออภัยอย่างยิ่งครับ คงต้องขอเอาไว้เป็นเรื่องท้ายๆ ส่วนเรื่องอื่นๆที่ผมจำได้โดยเนื้อหาหลักๆ ไม่มีการถาม-ตอบมากนัก ผมก็จะเล่าตามความทรงจำนะครับ

-------------------------

เรื่องที่ผมเลือกเฉพาะภาคปาฎิหารย์ ซึ่งจริงๆคงมีมากกว่า ๑๐๐ เรื่อง แต่โดยมากก็มักจะซ้ำกันในด้านรูปแบบ ซึ่งแตกต่างเฉพาะเนื้อหาและสถานที่เท่านั้น และประการสำคัญจริงๆก็คือ

ความรู้สึกส่วนตัวต่อเรื่องฤทธิ์ปาฎิหารย์นั้น แรกๆผมก็มีความประหลาดใจอยู่มาก แต่ต่อๆมามีความรู้สึกเริ่มจืดจางลง ชักไม่ค่อยอยากพิสูจน์โดยเฉพาะหลังจากที่ผมเสียแม่ไปแล้วนั้น

ผมพยายามปฎิบัติเพื่อเตรียมตัวเองที่จะต้องไปเช่นเดียวกันกับแม่ให้ได้ หรือพูดอีกนัยหนึ่งก็คือ ฝึกวางกำลังใจเพื่อตายไว้ก่อนเวลาตายจริงจะมาถึงครับ

 

ขอบคุณเป็นอย่างยิ่ง รอครับ

 

ขออนุโมทนากับเจ้าของกระทู้ที่ตั้งใจนำประสบการณ์การปฏิบัติมาเล่าเพื่อเป็น
ธรรมทานและเป็นกำลังใจในการปฏิบัติธรรมให้แก่คนรุ่นหลัง ขอให้อานิสสงฆ์ในธรรมทานนี้ ช่วยให้ปัญหาสุขภาพ บรรเทาเบาบางลงค่ะ

 

ขอบคุณมากครับ คุณอฐิษฐาน ผมขอรับความปราถนาดีนี้ไว้ และขอให้ผลแห่งความดีทั้งหลายพึงอำนวยผลต่อคุณอธิษฐานและครอบครัวด้วยเช่นกันครับ...สาธุ
-----------------------

ผมมีไข้อ่อนๆตั้งแต่เมื่อคืนหลังจากโพสข้อความแล้ว รู้สึกกำลังยังไม่ค่อยดี แต่วันนี้ผมคงจะขอเล่าเรื่องสักเรื่องนึงก่อน ซึ่งไม่ได้อยู่ในรายการที่ลงไว้ พอดีเมื่อคืนผมพิมพ์เกี่ยวกับเรื่องแม่แล้ว ความรู้สึกเศร้าๆมันกลับมา จึงขอเล่าเรื่อง "พบหลวงปู่โมคคัลลานะ และหลวงปู่สารีบุตร แสดงธรรมโปรด" ก่อนนะครับ