บางครั้งนั่งสมาธิแล้วเหมือนจมูกบิด

คือ ผมนั่งสมาธิ แล้วกำหนดลมหายใจเข้าออก พุทโธ ปกติ จะมีเป็นบางครั้งเหมือนจมูกถูกบิดแช่ไว้แล้วก็ปล่อยแล้วก็บิดแล้วก็ปล่อย เป็นบ่อยครั้ง

 

ที่รู้สึกว่าจมูกบิดเพราะเผลอไปกำหนดจิตไว้ใต้ระหว่างคิ้ว
โดยที่ไม่รู้ตัวครับ มันเลยรูสึกว่า มีลมบิดๆหมุนจมูกเราตั้งแต่สันดั้ง
วนไปทางด้านขวาครับ...
ให้ปรับระบบหายใจให้ลึกถึงท้องเอาไว้นะครับ สายตาปกติก็ให้หลับไปเลย
เวลานั่งสมาธิครับ เด่วมันจะมีความรู้สึกว่า เราจะมองผ่านเหนือระหว่างคิ้ว
ได้เองอัตโนมัติและไม่ต้องไปเพ่งมันนะครับ ในขณะเดียวกันทำความรู้สึก
ว่ามีลมหายใจเข้าและออกหยุดอยู่ที่ปลายจมูกเพื่อตัดระบบการใช้ความคิด
อย่างที่ไม่รู้ตัว อาการที่เป็นอยู่ก็จะหายได้เองครับ

 

เป็นเพียงความรู้สึก คือ รู้สึกว่ามันบิด แต่จริงๆมันไม่บิด

สภาวะจำพวกนี้ มีหลากหลายนับไม่ถ้วน

 

ผมยังไม่เข้าในว่า เราต้องกำหนดลมหายใจสั้นยาว พร้อมกับภาวนา หรือเราต้องภาวนาไปกับลมหายใจ ที่ผมทำอยู่ตอนนี้คือ กำหนดลมหายใจสั้นยาวไปกับภาวนาซึ่งเหมือนกับการบังคับลมหายใจ บางทีรู้สึกอึดอัด แต่พอจะภาวนาไปกับลมหายใจก็ไม่ได้ มันก็จะคุมลมหายใจอยู่ดี

 

เอาไว้ศึกษาครับ เพื่อสภาวะคล้ายๆกับท่านนี้

 

ลองดูครับ เพื่อมีประโยชน์กับท่าน

ประสบการณ์ตรงของหลายท่านที่ปฏิบัติธรรม ครับ

http://palungjit.org/threads/เกิดอา...หายใจขณะนั่งสมาธิเป็นเพราะอะไร.345077/page-11
หน้าสุดท้าย น่าศึกษาครับ


วิธีสร้างความรู้สึกทั้งตัว
http://palungjit.org/threads/การปฏิบัคิเเบบนี้เค้าเรียกว่าทำอะไรครับ.358826/page-2#post6694384
โพสที่ 32 ครับ


การฝึก และการสังเกตุ ผลที่เกิด กับตัวเอง
http://palungjit.org/threads/ฝึก-กรรม-ฐาน-ด้วยภาษาที่เข้าใจง่าย.512443/[/QUOTE]

 

เป็นอาการของจิตที่กำลังรวมตัวกันเป็นสมาธิครับ ที่เป็นตรงนั้นเพราะเพ่งไปแถวๆจมูกนั่นเอง ถ้าเพ่งไปบริเวณอื่นมันก็จะไปรวมกันที่จุดอื่น เป็นเรื่องธรรมดาครับ ไม่ต้องกังวลอะไรมากมาถูกทางแล้วครับ

 

แล้วเราต้องเพ่งที่จุดนั้นต่อไหมครับ หรือว่าไม่ต้องสนใจ

 

หายใจเข้าให้ลึกถึงท้องจนท้องเราพอง หายใจออกให้ท้องยุบ แต่
ไม่ต้องไปตามลมหายใจนะครับ.. ในขณะเดียวกัน
ให้ทำความรู้สึกรับรู้ว่าลมหายใจที่เข้ามาในขณะที่ท้องพองนั้นลมมันหยุด
อยู่ที่ปลายจมูก คำภาวนาก็หยุดอยู่ที่ปลายจมูกตรงนี้เช่นกัน..
และหายใจออกพอท้องยุบ ทำความรู้สึกว่าลมหยุดที่ปลายจมูก คำภาวนา
ก็หยุดอยุ่ที่ปลายจมูกเช่นกัน...อย่าตามลมจิตจะเกิด อย่าเผลอไปเอาจิต
ไปใส่ใจต่ำแหน่งต่างๆ ถ้าใส่ใจตรงหน้าอก เราจะอึดอัด ใส่ใจตรงเหนือระหว่าง
คิ้วเราจะตึงและปวดศรีษะ
ประมานนี้คับ แรกๆฝึกโดยการเอามือจับท้องไว้ก่อน และให้นิ้วชี้อีกข้าง
ไว้ไกลจมูกก่อนครับ อาจจะเหมือนบังคับและมันจะหลงๆในช่วงแรกๆเป็นปกติครับ
ระบบหายใจแบบนี้ และปรับระบบหายใจแบบนี้ให้มันเป็นระบบหายใจปกติในชีวิต
ประจำวันให้ได้ ปกติใช้เวลาหน่อยครับ ถ้าฝึกทุกวัน ประมาณ ๒ สัปดาห์ ถึง ๒
เดือนครับ ไม่ต้องรีบ ค่อยๆเป็นค่อยๆไปครับ ถ้าทำได้ จะฝึกกรรมฐานอะไร
มันจะง่ายครับ..เรียกว่า ฐานดี อย่างอื่นก็ไม่ยากครับ..

 

บางทีนั่ง ๆ อยู่ก็เกิดกิเลส จับอยู่ที่จมูก รอดูว่ามันจะเป็นอีกไหม จะเป็นนานเท่าไร ทำเป็นไม่สนใจไม่ได้เลย บางทีนั่งเป็นชั่วโมงก็วุ่น ๆ วาย ๆ อยู่กับจมูก แล้วจิตก็ไม่สงบ ถ้าเป็นแบบนี้สิ่งที่เราทำมามันจะเป็นกุศลไหมครับ

 

แล้วตอนนี้จมูกเป็นอย่างไรบ้างคะ

แวะเอามาให้"สองล้าน"

 

ตอนนี้.....อาการที่จมูกบิด ไม่มีแล้ว มีแต่สัมผัสได้กับลมหายใจเข้าออก และผมสังเกตว่าวันไหนกินกาแฟ (ไม่ได้ติดกาแฟนะครับ วันไหนทำงานดึกและเหนื่อย ค่อยกิน) จิตใจจะเป็นสมาธิมาก แม้จะยืนเดินนั่ง เวลาภาวนา "พุทโธ" จะสามารถสัมผัสถึงลมหายใจได้เลย รู้สึกจิตสงบ แต่ถ้าไม่กิน (ซึ่งส่วนมากก็ไม่กิน) แม้จะยืนเดินนั่ง แม้จะภาวนา "พุทโธ" ได้แต่สัมผัสลมหายใจเข้า-ออกไม่ได้ (แต่ไม่ได้ทิ้งคำภาวนานะครับ) แล้วแบบนี้การภาวนาที่ทำอยู่จะเป็นผลดีไหมครับ (เฉพาะเวลากินกาแฟ)