ปกิณณกะธรรม

ถ้าเราทำได้อย่างที่พูดบารมีธรรมมันจะทำงานเอง
ถ้าธรรมไม่ทำงานมันคนละสายง่ายจะตาย
(แค่เต้นฟรีกะเซงพอแรงละ55)
หรือกะไม่มีธรรมในตนง่ายมาก

 

ผมไม่เห็นต้องนั่งสอนเพื่อนผมเลยทุกวันนี้ถือศีล5กันหลายคนนั่งสมาธิกันทุกคนแต่ไม่ต่อเนื่องเท่านั้นเอง
ศีลมันกะถือกันปกตินะไม่ต้องนั่งมโนรักษาใจด้วย
มีหลักฐานพะยานพร้อมไม่ต้องรู้คนเดียวอ่อน

 

จะเข้า ผลสมาบัติ ได้ จะต้องเข้าญาน
ได้คล่องแบบกระพริบตาเดียว ก็เข้าได้เลย
โดยจะต้อง พิจารณาความตาย หรือ พิจารณาละสักกายะทิฏฐิ
โดยการพิจารณาถึงไตรลักษณ์ เพื่อละการถือตัวตน
พิจารณาการเกิดดับของญาน ซึ่งก็คืออันเดียวกันกับ
การเพ่งลักขณูปนิชฌาน เพ่งเพื่อทำวิปัสสนา
เพื่อกำจัดอวิชชา ตัณหา อุปาทาน
เพื่อทำให้แจ้งซึ่งความเกิดดับของ รูป และนาม
เพื่อความเบื่อหน่ายคลายกำหนัด

ส่วนการเพ่งอารมณ์ จะเรียกว่า การเพ่งอารัมมณูปนิชฌาน
คือ การเพ่งอารมณ์ ได้แก่ สมาบัติ 8 คือ รูปฌาน 4 และ อรูปฌาน 4
ต่อจากนั้น ก็จะเข้า นิโรธ คือ การดับ หรือ ทุกสิ่งดับ หรือ ดับหมด

 

ใช่แล้วครับ
แม้แต่ พระอรหันตะมรรค ก็เดินตัวเดียวกันนี่แหละครับ
เรียกว่า ฝึกสติปัฏฐานสี่ตัวเดียว เป็นได้ยัน พระอรหันตะผล นั่นเอง

 

จะวาง จิตอุเบกขา ได้ จะต้องเห็นตอนที่กิเลสมันเกิด
เรียกว่า เกิดปู๊บเห็นปั๊บ เราก็ห้ามตัวเองปั๊บ ทรงจิตเป็นกลาง
ไม่ไปเข้าข้าง ความอยาก หรือ ไม่อยาก
ถ้าจะมองถึงขั้นนี้ได้ จะต้องเป็น พระอานาคามี ขึ้นไป
ต่ำกว่านั้น ยังมองไม่ออก มองไม่ทัน
แต่สามารถมองย้อนหลังได้ ก็พิจารณาได้เหมือนกัน

 

น่าสนใจค่ะ....แล้วการมีนิพพานเป็นอารมณ์ ก็คือ อารมณ์ที่เราพิจารณาเห็นไตรลักษณ์ใช่มั้ยคะ แล้วญานตามลำดับนั้นจะตามมาติดๆตามลำดับจนเข้าสู่สังขารุเปกญาณ... ซึ่ง ผลสมาบัติมันจะสุดอยู่ตรงนี้ใช่รึเปล่าคะ

 

เพราะ เข้าถึงจิตของพระไตรลักษณ์ แล้ว
จิตจะเริ่มหนักแน่นในความไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นสิ่งสมมุติ
เมื่อมองเห็นการเกิด ก็จะกลายเป็นความไม่เที่ยง เหมือนกัน
การเกิดก็จะสั้นลงเรื่อยๆ เมื่อเราทำฝึกสติปัฏฐานสี่อยู่เสมอๆ
ยิ่งทำก็ยิ่งสั้นลงเรื่อยๆ จนสุดท้ายภพก็ขาดหมด
ตอนที่เป็น พระอรหันต์ นั่นเอง

 

การเพ่งนิพพานเป็นอารมณ์ นั้นคือ
การนึกถึงดินแดนพระนิพพานที่มีพระอรหันต์อยู่
เวลาจะเข้า ก็ท่องคำว่า นิพพานๆๆ ได้ด้วย
โดยจะเข้าต่อจากผลสมาบัติก็ได้
เข้าตอนที่เข้านิโรธก็ได้
แต่จะต้องอธิฐานถึง พระพุทธเจ้า
หรือ สมเด็จองค์ปฐม เสียก่อน
แล้วใช้กำลังบารมีของท่านเหล่านั้นพาไป

ส่วน สังขารุเปกญาน ก็คือ อุเบกขาที่จะต้องวางใส่
ความอยาก หรือ ไม่อยาก ของเรานั่นเอง

 

ฌานเป็นของประจำโลกไม่ต้องพาไปนิพพานนะ55

 

เจออะไรพระ เอาแต่เพ้อเจ้อ เห็นโน่นนี่นั่น หนังจีนอย่าดูเยอะพระ พิจารณาธรรมว่า ทำไมถึงเพ้อเจ้ออย่างนี้หนอ

 

เด๋ว เอกวีร์ ทวงคืนคำชม

 

ลูกเพ่ ต้อง ลดอาหารประเภท ยำรวมมิตร บ้างนะครับ

มันจะเป็นเบาหวาน

 

เบาหวานนี้เนะนำเลยน้ำดองมูตรเน่า
เบาหวานความดันใส่สมอไปด้วย
อร่อยฟินสุดๆ

 

เด๋ว ส่งไปให้ สักกั๊ก เพื่อสุขภาพ น้ำดอง

 

ศีล มีหยาบ กลาง ละเอียด เหมือนสติ เหมือนสมาธิ เหมือนจิต ซึ่งเป็นเจ้าของสติและสมาธิ มันมีเรื่องร้อยเรียงเป็นเหตุปัจจัย ถ้าจะบอกว่าศีล 5 บรรลุธรรมไหม ก็บอกว่าได้ ถ้าละเอียดใน 5 ข้อนั้น หมายถึง ระลึกแบบไม่เผลอเลอเลยแม้แต่น้อย คิดๆดูมันก็ยากนะ มันไม่เหมาะสมต่อสภาวะไหมนะที่จะก้าวข้ามกิเลสเพราะอยู่ท่ามกลางกิเลส แม้จะรักษาสติไม่ให้คล้อยตามภายในใจมันก็มีความอึดอัดเพราะยังคงวนเวียนในกิเลสราคะ คิดๆดูมันยากจริงๆ ที่จะรักษาให้ละเอียดประณีต ควรแก่งาน การถือเพศบรรพชิตน่าจะเป็นตัวเลือกที่ดีกว่า แต่ฆราวาสก็ทำได้จริงเพียงแต่เราจะรู้ได้ไงว่า ความละเอียดประณีตในศีลของเขามีมากแค่ไหน ส่วนมากก็เพียงพอที่จะเห็นธรรมบรรลุธรรมจริงๆ อย่างที่หลายคนเคยทราบนั่นแหละ

 

หรือที่หลวงพี่เคยบอกว่าผ่านจุดนี้ไปแล้ว เลยไปแล้ว กับ นิพพานแค่ปลายจมูก จะเป็นแค่ปกหนังสือที่สวยๆหลอกให้คนสนใจ แต่พอเปิดมาว่างเปล่า ไม่มีอะไร ถ้าหลวงพี่หนักใจที่สนทนาเรื่องวิธีปฎิบัติ ผมก็ไม่ชวนสนทนาเรื่องนี้แล้วครับ

 

เมื่อวานโดนด่าไปแล้วไงคะ เจ๊ากัน

 

ถ้าหลวงพี่แก้ความเห็นผิดของผมไม่ยากครับ แค่ชี้ให้ผมเห็นว่าสภาวะขณะที่บรรลุธรรมของผมผิด เป็นการหลงผิดไป โดยเอาสภาวะขณะบรรลุตนเองมาชี้นี้ผิด นี้ถูก ส่วนการยกตนของหลวงพี่ในเรื่องอื่น ไม่สามารถแก้ความเห็นผิดของผมได้ครับ

 

โสดาผิดศีล5ได้ แต่ไม่ถึงขนาดที่จะทำให้ตกนรกได้
ศีล5มีมาก่อนพระพุทธเจ้าตรัสรู้ ว่าไปก็เปนของนอกศาสนา
แต่กลับกลายเป็นตัววัดความเป็นพระอริยะในศาสนา แปลกดี