ประสบการณ์การถอดจิต

ตอนนั้นลูกดิฉันโคม่าเข้า รพ. ที่ฮ่องกง....สาเหตุคือติดเชื้อไวรัส เชื้อไว้รัสตัวนั้นไปทำงายลิ้นหัวใจ ตอนที่ส่งเข้ามีอาการน้ำท่วมหัวใจรอบที่ 2 ...
หลังจากผ่าตัดนะ.....แต่เขาไม่เข้าเยี่ยม เพราะอยุ่ใน ICU คืนวันผ่าตัดกลับไปยังห้องพักที่เช่าไว้ ใจตอนนั้นคิดถึงลูกมาก ห่วงมาก....ใจคิดอย่างเดียวจะหาลูก เลยขอบารมีท่านพระพุทธเจ้าประทับกลางกระหม่อมแล้วเริ่มสมาธิ ...... ภาวนา นะมะพะธะ ไปเรื่อย ....แสงสว่างเริ่มมานะค่ะ สว่างมาก
ตอนนั้นจิตพุ่งไปหาลูกทันที ....มายืนหน้าห้อง ICU คือตอนนั้นตัวดิฉันไม่ได้เอะใจไรว่าเป็นการถอดจิต พอเข้าในห้องไอซียู ไปยืนข้างเตียงลูก น้ำตาแทบไหล คือสภาพตอนนั้นที่เห็นคือหมอสอดท่อช่วยหายใจเข้าไปในคอ ให้เลือด ให้น้ำเกลือ ให้ยาตามสายเลือด เครื่องพยุงความดันไม่ให้ตก หมอ พยาบาลยืนเฝ้า.... ตอนนั้นยอมรับว่าสะเทือนใจสุดๆๆ ไม่กล้ามองลูกตรงๆๆ .....เพราะทนไม่ไหว อยากเข้าไปกอด ยืนเฝ้าลูกสักพักใหญ่ ..มีความรู้สึกสลดสุดชีวิต จิตจึงพุ่งกลับที่เดิม พอลืมตาขึ้นมาอยากจะร้องไห้ ...รู้ว่าการเกิด เจ็บ ตาย เป็นเรื่องธรรมดาของคน แต่ทำใจไม่ได้ ...มานึกหัวอกเราเป็นแม่

 

โห...พี่ได..ผ่านมาได้ก้อนับว่าโชคดีแล้วค่ะ..ถ้าเป็นริน..รินคงร้องไห้อยู่อย่างงั้น
พี่ได.มีสติดีค่ะ ถอดจิตได้ด้วย..นับถือเลยค่ะ ...ปรมาจารย์พี่ได...คิคิคิ

 

ตอนนั้นมัวแต่ยุ่งๆๆเรื่องลูกที่ รพ.เลยไม่ได้เอะใจว่าเป็นการถอดจิตไป ...ตอนหลังก็ยังไปที่นั้นเรื่อย ....ครั้งสุดท้ายที่ไปตอนที่จิตพุ่งมาหยุดหน้า รพ. ช่วงระหว่างจะเข้าตัวตึก ....ก็เห็นลุงคนหนึ่งมีอายุ ดิฉันเลยก้มลงกราบ แล้วจิตก็มุ่งหาผู่ป่วยเด็ก ตอนนั้นไปยืนมองเด็ก ต่างอายุ ต่างวัย บางคนก็เจ็บหนักมาก บางคนก็ไม่หนัก ....ไปยืนดูผู้ใหญ่บ้าง ตอนนั้นรู้สึกสลดสุดๆๆ ....ไม่รู้จะช่วยยังไงกับเขาได้ .... เลยตั้งจิตแผ่บุญตรงนั้นเลย อานิสงค์ที่ข้าพเจ้าได้เคยทำดี ได้ทำสมาธิ ฝึกมโนม ขอให้บุญกุศลทั้งหมดให้กับผู้ป่วยที่นอนอยุ่ที่นั้น ตลอดจนดวงวิญญาณทุกดวง.... ขอให้เขาหายจากโรคภัยไข้เจ็บ ถึงไมได้ช่วยอะไรได้มาก ก็ขอผ่อนหนักให้เป็นเบา....อย่าให้ทุกข์ทรมาน ....หลังจากมัวแต่ยืนมองอยุ่ตรงน้น ไม่รู้ว่านานเท่าไร ได้ยินเสียงลงมาเตือนสะ...ว่าอย่ามานาน ให้รีบกลับ คือพอได้ยินเสียงตกใจ ...รีบกลับที่เดิมเลย ตั้งแต่นั้นมาไม่กล้าไหนอีกเลย ...

 

โมทนาคับพี่
ขอให้ต่อจากนี้ไปอย่ามีเรื่องร้ายแรงเกิดขึ้นกับน้องอีก
สาธุ

 

โมทนาค่ะพี่ได อ่านแล้วอาร์ตรู้สึกถึงความรู้สึกในความที่แม่เป็นห่วงลูกนะคะ อาร์ตเองก็ขอให้ลูกของพี่ไดมีสุขภาพที่แข็งแรงนะคะ พี่ไดสุดยอดถอดจิตด้วย

 

เดี๋ยวรินจะมาเล่าบ้าง ไม่รู้ว่าถอดจิตรึป่าว แต่เห็นๆๆเลย แบบแปลกๆๆงงๆๆ ไว้ก่อนนะคะ ฟังพี่ไดก่อน

 

ขออนุโมทนาค่ะพี่ เข้าใจควารู้สึกเหมือนกันค่ะ ตอนที่แม่หืดขึ้นคอหายใจไม่ออกต้องไปโรงบาลให้ออกซิเจน แม่ปกติไม่ค่อยอาการหนักขนาดนี้ เลนเอาหายใจหายคอแทบไม่คล่องเลยค่ะ ต่อไปขอให้มีแต่สิ่งดีๆเข้ามานะคะ

 

ขออนุโมทนากับทุกๆๆคนนะค่ะ
เพราะบารมีพระรัตนตรัย ไม่งั้นคงไมได้ไปแน่...เพราะไม่ค่อยรู้เรื่องทางนี้มา
ขอขอบคุณทุกคนๆๆที่ให้กำลังใจค่ะ
คุณบอย นั่งสมาธิแล้วแผ่ให้ลูกได ขอบคุณมากนะค่ะ

 

ขอเป็นกำลังใจให้คุณได๋อีกแรงนะครับ ขอให้พระรัตนตรัยคุ้มครอง
คุณได๋มีจิตเมตตา จะได้รับสิ่งดีจากจิตที่เป็นกุศลนะครับ
สาธุ

 

ความจริงผมเหมือนไม่ได้ทำอะไรหรอกคับพี่
แล้วนอกจากผมคงมีคนอื่นที่ แอบแผ่เมตตาอยู่เหมือนกันในช่วงเวลานั้นอ่ะคับ
แต่ว่าไม่เปิดเผยตัว
อิอิ
ขออนุโมทนาบุญทุกๆท่านด้วยครับ

 

ขอขอบคุณทุกๆคนนะค่ะ คุณป้าง้วนดินด้วย

 

โมทนาสาธุครับ

เนี่ยเพิงมาอ่านเจอ รู้สึกช่วงนี้ผมตามไม่ทันโลกซะแล้ว

ขอให้ลูกพี่ไดสุขภาพดีๆนะครับ จะได้ไม่ต้องห่วงมาก...

ถ้ายังไงก็พาเขาทำบุญ นั่งสมาธิด้วยสิครับ จะได้มั่นใจอีกขั้น