ประสบการณ์สวดมนต์ทำวัตรเย็น จิตสัมผัสคนตายครบ 100 วัน

วิญญาณมาขอส่วนบุญ หรือ จิตไปมองเห็นล่วงหน้า จากการสวดมนต์จนเกิดสมาธิ

อันไหนแน่ พิจารณากันเองครับ​

ฟังเขามาเล่านะครับ เมื่อปี พ.ศ.2551 เพื่อนผมนักปฏิบัติธรรม ได้ไปถือศีล ณ.วัดแห่งหนึ่ง ช่วงหัวค่ำจะมีการสวดทำวัตรเย็นทุกวัน เขาเล่าว่า วันนั้นจิตสงบดีเป็นพิเศษ พอพระสงฆ์เริ่มสวดทำวัตร เขาก็สวดตามไปเรื่อยๆ ระหว่างที่สวดนั้น เขาก็นึกเห็นอักขระบาลีไปด้วยทีละตัว ทีละตัว ปากสวดมนต์แต่หลับตานึกให้เห็นภาพอักขระบาลีไปด้วย

ตกถึงช่วงกลางๆ ของระยะเวลาการสวด เขาเล่าว่า ทันทีทันใด ณ.เวลานั้น ตัวอักขระบาลีหายไป จิตรวมพรึบมีแสงสว่างขาวแวบเข้ามาพร้อมกับเห็นภาพ คือเป็นภาพแบบประมาณว่า กรอบภาพคนที่ตายไปแล้ว ทั้งชายและหญิงน่าจะเป็นสามี ภรรยา อายุประมาณ 60 กว่าๆ วางอยู่บนพานพุ่ม มีมาลัยคล้องอย่างสวยงาม

พอเห็นภาพดังนั้น ก็คิดไปว่า เออ..เขามาขอส่วนบุญมั้ง ก็ตั้งใจน้อมบุญที่เคยทำมาให้กับภาพที่เห็นไป สักพักหลังสวดมนต์เสร็จ จึงเดินกลับที่พัก ระหว่างทางเดินกลับ จะต้องเดินทางสถานที่สำหรับจัดดอกไม้ของแม่ชีที่วัดนั้น

ช่วงทางที่ก่อนจะเดินถึงก็แคบๆ ไม่กว้าง เขาก็เห็นแม่ชีกำลังจัดดอกไม้บนอะไรสักอย่าง เพราะตัวแม่ชีบังสิ่งนั้นอยู่ จังหวะที่เดินไปถึงพอดี เขาหันไปมองว่าแม่ชีกำลังจัดดอกไม้อะไร ก็สะดุ้งเลย เพราะแม่ชีกำลังเอาพวงมาลัยคล้องให้กับกรอบรูปคนตาย ทั้งสองคน ซึ่งเป็นสามี ภรรยา เสียชีวิตครบ ร้อยวัน ซึ่งลูกหลานแจ้งมาทางวัด เพื่อให้เตรียมทำพานกรอบรูป ทำบุญครบ ร้อยวัน ในเช้าวันรุ่งขึ้นนั้นเอง เพื่อนผม ถึงบางอ้อว่า ภาพที่เห็นในนิมิตตอนสวดมนต์กับที่แม่ชีจัดทำ คือภาพสองสามีภรรยา เดียวกันนั้นเอง

อนุโมทนา