ผมทำถูกทางหรือปล่าวครับ (พึ่งหัดทำสมาธิ)

คือ ได้อ่านจากหนังสือ วิธีผึกสมาธิ ตามแบบสมเด็จพระพุฒาจารย์(โต)พรหมรังสี

ผมก็ลองฝึกดู เริ่มจากกำหนดลมหายใจ พุท-โธ แล้วก็เริ่มแยกเป็น ตัวรู้ กับ กาย ได้
แล้วจิตก็สงบในระดับนึง จากนั้นพอมีอะไรมากระทบ ตัวรู้ มันก็คอยบอกว่ามันคืออย่างนี้นะ ให้ตัดไป ผมก็ตัดทุกอย่างไม่ทำตามที่ร่างกายและความคิดมันกระทบ

ผมก็ภาวนาไปเรื่อยๆ จนตัวรู้(เรียกว่า จิต หรือปล่าวครับผมไม่ทราบจริงๆ) ออกอาการเป็นสุข คือมันสบายไปทั้งหมดไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว นอกจากตอนนี้ที่กำลังสุขอยู่

แล้วผมก็ออกจากสมาธิ แล้วพอมาทำใหม่ มันก็ทำไม่ได้แล้ว


ไม่ทราบผมมาถูกทางหรือยังครับ ช่วยสั่งสอนคนโง่ทีเถอะครับ

หรือว่าที่นั่งผิดตรงไหนช่วยแนะนำด้วยครับ และช่วยแนะแนวทางขั้นต่อไปด้วยครับ


ปล.ผมทำเองคนเดียวไม่มีใครสอนได้แต่อ่านจากหนังสือ เลยไม่รู้อะไรผิดอะไรถูกครับ โปรดช่วยสั่งสอนผมหน่อยนะครับ

ขอบคุณครับ

 

ทำถูกแล้วครับ

 

ขอบคุณครับ คุณต๋อง

 

การทำสมาธิ...มันไม่แน่เสมอไปนะคะ ว่าเราจะนั่งได้ดีหรือสงบลึกเหมือนกันทุกๆครั้ง เพราะบางทีคนที่ฝึกใหม่ๆ
จิตอาจจะยังไม่นิ่งคงตัว ยังมีส่ายอยู่บ้าง การรวมจิตจึงต้องใช้เวลาหน่อยค่ะ แต่ถ้าฝึกบ่อยๆ จนจิตนิ่งขึ้น
ก็จะรวมจิตได้เร็วขึ้น จะเริ่มมีความชำนาญในการเข้าออกฌานเองค่ะ แล้วจิตก็จะพัฒนาขึ้นไปตามลำดับ
ค่อยๆเป็นค่อยๆไปนะคะ อย่าเพิ่งรีบร้อน เพราะจิตมีความละเอียด เราค่อยๆสลายความอยาบของจิตออกไปทีละนิด ทีละนิด แล้วเราก็จะเข้าถึงความละเอียดของจิตได้เอง
ที่ว่าไม่มีใครสอนเนี่ย ผิดซะแล้วมังคะ ในหนังสือมีบทถวายตัวเป็นศิษย์ของหลวงปู่โตอยู่
ถ้าเราได้ถวายตัวเป็นศิษย์ท่านแล้ว ท่านก็คือครูกรรมฐานของเรานั่นแหละคะ ถ้ารู้สึกว่าเรากำลังไปไม่ถูก
ก็ให้ตั้งจิตระลึกถึงท่านนะคะ ให้ท่านมาช่วยนำทางให้ จงเชื่อมั่นและศรัทธาครูบาอาจารย์ค่ะ
จะเป็นกำลังใจให้ และขออนุโมทนาด้วยนะคะ

 

Anumothana Ka...

 

ค่อย ๆ ถามเอาก็ได้ครับ เรื่องสมาธิต้องค่อย ๆ เป็น ค่อย ๆ ไป แหมรู้จักชื่อผมด้วยแต่จำชื่อผมผิด ผมชื่อต๋อยนะครับ อิอิ

 

ขอบคุณทุกท่านมากครับ ที่กรุณามาตอบ