ผีเด็กในโรงพยาบาล

“ผี” เป็นสิ่งมีชีวิตที่ประหลาด ผลุบโผล่ได้ และไม่มีสัมมาคารวะอย่างที่สุด และจากประสบการณ์ส่วนตัวผีบางตัวไม่กลัวคน วันนี้มธุราขอนินทาผีสองตัวที่อดนำมาหยิบยกเล่าให้คนอื่นๆฟังไม่ได้ เนื่องจากตอนนั้นมธุราต้องทำหน้าที่เฝ้าไข้คุณพ่อที่โรงพยาบาล ปีนั้นคุณพ่อผ่าตัดใหญ่และมธุราต้องทำหน้าที่เป็นญาติเฝ้าไข้ โชคดีที่พ่อได้ห้องพิเศษ และการผ่าตัดใหญ่สำหรับผู้ชายวัยเจ็ดสิบปี มันมีความเสี่ยงเสมอ วันนั้นหมอฉีดยาแก้ปวด พ่อเพ้อบ้างแล้วรู้สึกเหนื่อยล้า หลับตั้งแต่บ่าย ฉันเองก็เพลียกับการนั่งรอการผ่าตัด เพราะการผ่าตัดของพ่อใช้เวลานานกว่าปรกติ และพ่อเสียเลือดไปมาก จนทำให้พ่อเพลีย ฉันไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่แม่บอกว่าให้ฉันนอนเฝ้าพ่อที่โรงพยาบาล ส่วนแม่เหนื่อยแล้วขอกลับไปพักที่บ้านก่อน

คืนแรกในโรงพยาบาล ฉันผล็อยหลับไปด้วยความเหนื่อยอ่อน แล้วเวลาที่พ่อฟื้นเป็นระยะ พ่อจะเริ่มโวยวายเพราะความเจ็บปวด หรืออยากให้ฉันเอาใจเป็นพิเศษ คนป่วยบางทีก็อาจโมโหร้ายได้เนื่องจากยาที่ได้รับ หรืออาจเป็นเพราะผลของความเจ็บปวดจากการผ่าตัด แต่สองทุ่มกว่าพ่อบอกให้ฉันปิดไฟ จะนอน แม้ว่าพยาบาลจะเข้ามาฉีดยาหรือวัดความดันเป็นระยะ ทุกๆ สองชั่วโมง สำหรับฉันยึดโซฟาตรงหน้าทีวี นอนหลับเพราะหากพ่อได้พัก วันรุ่งขึ้นพ่อน่าจะอารมณ์เย็นลง และฟื้นตัวเร็วขึ้น

สองทุ่มกว่าฉันยังคงพลิกตัวไปมา นอนไม่หลับเพราะไม่คุ้นเคยกับสถานที่ โรงพยาบาลพอปิดไฟก็มืดสนิท ฉันได้ยินเสียงฝีเท้าของเหล่าแพทย์ พยาบาล หรือคนที่ทำงานเข็นรถอุปกรณ์บ้าง หรือเสียงสนทนาของญาติผู้ป่วยที่เดินผ่านห้องไป แต่ก็พยายามฝืนหลับตาลง พอเคลิ้มได้หน่อย หูฉันก็แว่วได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักของเด็กสองคน วิ่งเล่นไปมา ฉันเป็นคนไม่กลัวผี และยอมรับว่าเป็นคนดุพอตัวเนื่องจากสมัยก่อนคนโบราณเชื่อว่าอาชีพที่ฉันทำ เครื่องแบบที่ฉันใส่ เช่นทหาร หมอ พยาบาล ตำรวจ มีความศักดิ์สิทธ์ ผู้ใหญ่สอนฉันตั้งแต่เด็กว่า อย่าไปกลัวสิ่งที่มองไม่เห็น ผีและวิญญาณจะกลัวคนที่อยู่ภายใต้เครื่องแบบ และยิ่งเราทำดี ผีวิญญาณจะทำร้ายไม่ได้ ฉันถูกปลูกฝังความเชื่อนี้มาตั้งแต่เด็ก และเมื่อใดก็ตามที่เจอเรื่องอธิบายไม่ได้ ฉันจะท่องสั้นๆว่า “โอมพินิจพิจารณา เห็นอะไรแปลกตา พิจารณาให้ทั่ว” เพื่อเตือนตัวเอง ไม่ให้จิตเราถูกความกลัวครอบงำตามที่หลวงตาสอน สติเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวที่ดีที่สุด

ความเหนื่อยอ่อนของฉันและฉันอยากนอนเต็มที่ มันแปรเป็นความโกรธ ฉันลุกขึ้นมาตวาดเบาๆ ด้วยความรำคาญเสียงเด็กที่วิ่งเล่นกัน รบกวนให้ฉันนอนไม่หลับแม้ว่าปิดไฟแล้ว พ่อก็นอนหลับแล้ว ฉันตวาดเบาๆ ไม่ให้พ่อตื่น “เฮ่ย! เบาๆหน่อยได้ไหม คนจะนอน ดุนะ แล้วจะหาว่าไม่เตือน” เสียงหัวเราะคิกคักเหมือนเด็กวิ่งรอบห้องคนไข้หายไป พ่อก็นอนหลับสนิท ฉันยิ้มอย่างมีชัย ในที่สุดฉันจะได้หลับสักที

ตอนตีสี่พ่อเรียกฉันลูกตื่นๆ ไปใส่บาตร ฉันแปลกใจที่พ่อฉันสั่งให้ฉันไปเดินหาซื้อขนมปังสังขยาใส่บาตร พ่อซักถามเบาๆว่า เมื่อวานฉันไปดุใคร ฉันส่ายหน้าแทนคำปฏิเสธ แต่พ่อบอกว่าตอนเที่ยงคืนมีเด็กมาเล่นตรงผ้าม่าน พ่อตื่นมาเพราะอาการปวด พ่อพูดลอยๆ “ไอ้หนูเบาๆ หน่อย คนป่วยจะนอน” เด็กทั้งสองคนหันหน้ามา แต่หน้าเป็นกระดูก อีกคนหนึ่งหน้าดูไม่เป็นคนนัก เอามือชี้มาที่ร่างของฉันที่หลับอยู่ “ปู่ พี่คนนี้ดุหนู” หลังจากที่พ่อบอก ฉันเดินไปตลาดข้างโรงพยาบาลหาซื้อของใส่บาตรให้ผีเด็กผู้น่ารัก มีการหนีไม่รบกวนฉัน แต่ไปฟ้องพ่อ อดขำในความเป็นเด็กของผี และระอาใจไปพร้อมๆกัน สุดท้าย ฉันก็ทำบุญถวายขนมปังสังขยาให้ตัวกวนสองตัวไป และเจ้าตัวกวนก็ไม่มาเยี่ยมเยียนฉันหรือพ่อฉัน

**เรื่องนี้เกิดในโรงพยาบาลรัฐค่ะ ขออนุญาตไม่ระบุชื่อหรือสถานที่ และเป็นประสบการณ์ตรงที่มธุรานั่งขำสิ่งรบกวน อาจไม่น่ากลัว แต่ก็ขำๆ ดีว่ามีแบบนี้ด้วย บางทีเค้าแค่ต้องการคนทำบุญไปให้ก็เป็นได้

 

เด็กขี้ฟ้องด้วย ๕๕๕.

 

เล่าได้สนุกดีค่ะคุณมธุรา ปูเสื่อรอเรื่องต่อไปค่ะ ^^

 

ผีมีสัมมาคารวะมากกว่าคนเยอะ

 

@nopphakan ตอนแรกนึกว่าผีกลัวเพราะตัวเองขู่ อุตส่าห์ดีใจ
@snooty ปูเสื่อรอ ต้องทานข้าวเหนียวส้มตำรอค่ะ
@samnido มีสัมมาคารวะหาผู้ใหญ่ค่ะ เค้าเลยฟ้องพ่อ

 

ต่อไปถามเลขด้วยนะ

 

ได้อ่านแล้ว... มีอีก ก็เล่าเลยค่ะ

 

@Chalee020 เค้าไม่บอกเลขน่ะสิ หนีไปก่อนกลัวโดนดุ หุหุ

@Sathu-Sathu มีเป็นกรุค่ะเพราะ เคยบ่นกับสิ่งที่มองไม่เห็นว่าหากมากวนบ่อยๆ จะเอาเรื่องไปออกรายการ The shock เค้าเลยหายไปหมด กลัวโดนแฉค่ะ ฮา

ไว้ว่างๆจะมานินทาสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าผี ตามกฏฟิสิกส์ของผีให้ฟังว่าผีทำอะไรได้บ้าง สงสัยเค้ากลัวมธุรากับเพื่อนจะจับไปเป็นตัวทดลองค่ะ เลยเงียบกริบ

 

เป็นคนกลัวผีมาก... แต่คุณมธุราเอามาเล่า สะลดความกลัวเลย 5555

 

พ่อก็เก่งนะ ตอนหันหน้ามาหน้าเป็นกระดูก เป็นเราคงช๊อกไปแล้ว หลับยาว

 

พ่อก็เก่งนะ ตอนหันหน้ามาหน้าเป็นกระดูก เป็นเราคงช๊อกไปแล้ว หลับยาวเลย

 

@Sirigul พ่อมธุราดุค่ะ แล้วยิ่งเป็นคนปีขาล แต่ทำไมมธุราดุแล้ว มันไม่ได้ผลหว่า

 

เด็กจับได้ว่า ไม่มีรัศมีโหด
ดุแบบนั้น พูดแบบนั้น คนยังไม่กลัวเลยครับ ๕๕๕
คนจะดุคนอื่นๆ มีที่ไหนไปบอกว่า ดุนะ
เป็นใครๆก็ขำ อย่าว่าแต่ผีขำเลย...

ยกตัวอย่าง "เห้ย!! เงียบนะ ดุนะ เบาๆหน่อย"
กับ ''เห้ยเงียบบบบบบบ บอกให้เบาๆ"
ดูสองประโยคนี้เป็นตัวอย่าง
๕๕๕ คงพอเข้าใจได้

 

@Nopphakan มธุราเสียselfหมด ทุกวันนี้ยังจำไอ้ตูดหมึกได้เลย การโดนพ่อเทศน์เป็นเรื่องน่ากลัวมากกว่าการเจอผีเสียอีก กลุ้ม (⋟﹏⋞) (⋟﹏⋞) (⋟﹏⋞)

อุตส่าห์ดีใจว่าเค้ากลัว (มธุราเปล่งแต่พลังบุญเป็น เลียนแบบอุลตร้าแมนแว้บๆๆ แต่รัศมีโหดทำไม่เป็นค่ะ)

 

คำว่ารัศมีโหด ทางโลกเป็นคำที่เราพูดกันพอเอาฮาๆเฉยๆ
แต่ถ้าตัวจิตมันเป็นยังไงก็ยังงั้นหละครับ พวกนั้นเค้าไม่มีธาตุดิน
ไม่มีกายเนื้อเค้าเลยรับรู้ได้ชัดเจนและง่าย..
เอาแค่เรามีเนื้อมีหนัง นั่งสมาธิแค่จิตสงบๆเฉยๆ
บางทีเรายังได้ยินภายนอกชัดเจนหูแทบแตก
ลองนึกพวกที่ไม่มีกายเนื้อดูซิครับว่าเค้าจะชัดเจนขนาดไหน

แต่ถ้าทางด้านนามธรรม ถ้าเจอกัน คำว่ารัศมีโหดก็ไม่มีอีกนะครับ
แต่มันจะเป็นความรู้สึกในเรื่อง
ของความน่าเกรงขามที่ออกมาจากตัวจิตดวงนั้นๆ..
ที่แสดงถึงความเป็นมิตรหรือไม่เป็นมิตร ถ้าไปเจอดวงจิต
ท่านมีฤิทธิ์มาก แม้ว่าจะดูเป็นมิตรแต่มันจะมีความน่าเกรงขาม
ของสิ่งที่จิตทำได้แสดงให้เรารับทราบได้อยู่ เช่น ท่านที่ดูแลทิศต่างๆ
หรือกลุ่มพยานาคที่มีดวงจิตสีแดง เป็นต้น.

ส่วนที่เราจะรู้สึกอีกอย่างก็คือ ความเป็นมิตรหรือไม่เป็นมิตร..
หรือ กุศลหรืออกุศล หรือ จริงหรือเท็จ หรือ สบายใจหรือไม่สบายใจ
หรือ เบาหรือไม่เบา หรือ ร้อนหรือเย็น ประมานนี้หละครับ

ส่วนความน่าเกรงขามทางด้านนามธรรมมาจากความสามารถ
ทำอะไรได้ของจิตดวงนั้นๆ ขึ้นอยู่กับว่าฝึกอะไรมา สะสม
อะไรมาทางด้านไหนและใช้งานทางด้านไหนๆ..
เช่น พระสงฆ์มีชื่อ ที่ท่านสะสมมาทางด้านปัญญาทางธรรม
ท่านก็ย่อมได้รับความเคารพจากภาพส่วนภพภูมิเป็นพิเศษ
ยิ่งสะสมมาทางด้านบารมีด้วยก็ยิ่งได้รับความเคารพมากขึ้น เป็นต้น
..
ส่วนความน่าเคารพส่วนตนจากทางภพภูมิ
มาจากบารมีที่จิตดวงนั้นๆสร้างเอาไว้ด้วยการอุทิศส่วนกุศลให้
กับภาคส่วนภพภูมิต่างๆนั่นเองครับ...
ส่วนจิตเราระดับไหน ก็ให้ดูว่า ระดับภพภูมิส่วนไหนที่เกรงใจเรา
ส่วนไหนที่ให้ความเคารพเรา ส่วนไหนนับเราเป็นเพื่อน ประมาณนี้...


ยกตัวอย่าง เช่นถ้าคิดว่าเป็นระดับพรหม(สมมุตินะ) แต่เราไปไหน
แม้แต่ผี หรือแม้แต่เทวดาก็ไม่แวะมาหา ไม่มีเจ้าถิ่นมาเยี่ยม
รวมทั้งไม่ให้ความเคารพ ไม่แสดงความเป็นมิตร
หรือแม้แต่ระดับผี ระดับเทวดา เทพ
อสูรกายเราทำอะไรเค้าไม่ได้
เค้าไม่เกรงใจเรา อย่างนี้แสดงว่า ไม่ใช่แระ ต้องมีอะไรแปลกๆแระ
สำหรับจิตดวงนั้น..
ถ้าตัวจิตระดับไหน ระดับนั้นก็นับเราเป็นมิตร ความสามารถ
ก็ตามระดับที่ภพภูมินั้นๆทำได้ และระดับที่กำลังบุญน้อยกว่า
เค้าก็ย่อมจะให้ความเคารพเหมือนๆที่พระมีชื่อ
หลายๆรูปท่านไปไหนมาไหนนั่นหละครับ...
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น มันเริ่มจากการให้ความเคารพซึ่งกัน
และกันโดยไม่มีการแบ่งแยกกันมาก่อนเป็นจุดเริ่มต้นครับ(^_^)

ปล.ประมาณนี้

 

@Nopphakan มธุราคิดไปโน่นฮา หากเรียนหนักหัวล้าน นึกว่าผีอาจจะกลัวความแว้บๆ น่าจะสว่างกว่าพลังบุญ คิดไปเรื่อย เน้นเฮฮา

ได้ข้อมูลรายละเอียดมาเพียบเลย เพราะเวลาที่มธุราสงสัย คุณ Nopphakan ก็จะคอยอธิบายให้คนไม่รู้แบบมธุราด้วยภาษาง่ายๆทุกที d(￣◇￣)b ขอยกนิ้วให้ สุดยอดค่ะ

ขอบคุณค่ะ

 

รวมถึงภพภูมิอื่นๆที่มีคลื่นพลังงานสีแดงเปล่าครับ

 

ที่พูดในที่นี้คือกรณีที่ยังเป็นดวงจิตอยู่ ขยายอีกทีว่า
เห็นเป็นดวงจิตได้อยู่และดวงจิตนั้นยังเป็นวงกลมอยู่และออกสีแดง
คำว่าดวงจิตเป็นวงกลมก็คือยังอยู่ในไตรภูมินี่หละ...
และย้ำให้อีกทีว่า น่าเกรงขามในความรู้สึกทางจิต
และก็ไม่มีจิตคิดร้ายในความรู้สึกทางจิตเช่นกัน..
เนื่องมาจากลักษณะที่ดวงจิตสะสมและทำได้มาก่อน
คือสมัยเป็นคนเน้นทางฤิทธิ์บ้าฤิทธิ์นั่นหละ.....
จะเรียกว่าเป็นคลื่นความถี่ที่มีฤิทธิ์และน่าเกรงขามแต่ปลอดภัย
เรื่องการคุกคามก็ได้...
อย่าเผลอไปปนกับแบบที่ไร้ขอบเขตและไม่เป็นวงกลมนะ
เพราะว่าท่านเป็นอีกระดับกันจะเอาไปเทียบกับ
ท่านแบบที่ดวงจิตไร้ขอบเขตไม่ได้..

และไม่ใช่คลื่นความถี่ที่เราจับได้และรู้สึกว่าออกสีแดง ที่สัมผัสแล้ว รับรู้แล้ว
มีกระแสร้อนทำให้เรารู้สึกร้อน ทำให้เรามีความ
รู้สึกอึดอัดแน่นๆ แต่ไม่ได้มีความน่าเกรงขามในด้านฤิทธิ์
มีแต่เรื่องภายนอกที่ทำให้ดูน่าเกลียด น่ากลัว
พวกนี้กระแสคลื่นคนละแบบนะ
นี่เป็นคลื่นที่ทางโลกเรียกอสูรกายพวกที่ตาแดงๆหน่อยนั่นหละ
มีหลายกลุ่ม ยกเว้นกลุ่มตาเหลืองคือพวกที่เฝ้าประตูบางแห่งกลุ่มนี้เป็น
กึ่งอสูรกายกึ่งเทพเอกลักษณ์คือจะไม่สบตาเรา
ไม่เหมือนพวกที่ตาแดงๆที่ชอบสบตาเพื่อให้เรารู้สึกกลัว
ปล.ประมาณนี้ และไม่ต้องกลัวว่าจะเจอพวกร้อนๆตาแดงๆ
มาหาง่ายๆ จะมาก็ต่อเมื่อจิตบุคคลนั้นๆพอจะมีความสามารถทำอะไรได้
เพราะพวกนี้ชอบลองของ(จริงๆคือเป็นบททดสอบความสามารถทำได้ของจิต
อย่างหนึ่ง)ฉนั้นถ้าได้เจอโปรดจงดีใจไว้ เพราะถ้าจิตปกติแบบมนุษยทั่วไป
หรือไม่สามารถทำอะไรได้แบบพิเศษบ้าง
เค้าจะไม่มาหาให้เสียเวลารับประกันได้..
พอขำๆ....เน้อ

 

เรื่องพี่ Mathura ม่วนต้วนทุกเรื่องเลยฮะ เรื่องดวงจิตที่ความโหดน่าเกรงขามครับ นี้เคยเจอในฝันครับ จิตมีความเกรงใจและสำรวม มีสติขึ้นมากันเลยทีเดียว บรื๋อออ

 

@น้ำเกลี้ยง ขอบคุณค่ะแต่เวลาเจอแล้วมันตลกไม่ออกหรอกค่ะ มีเรื่องนี้แหละที่นึกถึงทีไรอดขำไม่ได้ พึ่งเคยเจอตัวกวนโอ๊ย

สงสัยมธุราต้องไปฝึกเพิ่มรัศมีความโหดก่อนค่ะ
***แปลงร่าง***
เป็น มธุราซิลล่า พ่นไฟได้ แฮ่ๆๆ เอากาแฟมา