พูดแบบ ขวานผ่าซาก หรือ ตรงๆ บาปไหมครับ

พอดี ผมพึ่งจะรู้ว่า
ตัวเองเป็นคนพูดแบบขวานผ่าซาก
ไม่ได้มีคนบอกหรอกครับ
แต่รู้สึกไปเอง

เลยอยากรู้ว่าบาปมากไหมครับ
แล้วถ้าบาป พอจะมีวิธีแก้ไหม
...........................

 

....บาป รู้สึกหนักใจ

....บุญ รู้สึกเบาใจ

 

การที่จะเป็นบาปหรือไม่ ต้องพิจารณาองค์ของศีล ดูว่าเป็นคำเท็จหรือไม่ มีเจตนาจะพูดเท็จ ผู้ฟังเชื่อตามคำเท็จนั้น ถ้าพูดคำจริง ย่อมไม่เป็นบาปแน่นอน แต่นอกจากเรื่องบุญบาปแล้ว ยังมีเรื่องควรไม่ควร เหมาะหรือไม่เหมาะอีก เป็นประโยชน์หรือไม่เป็นประโยชน์อีก เรื่องการพูดพระพุทธองค์ทรงจำแนกไว้ 4 ประการคือ
1. วาจาไร้ประโยชน์ คนฟังไม่ชอบใจ พระองค์ท่านไม่ตรัสเลย
2. วาจาไร้ประโยชน์ คนฟังชอบใจ พระองค์ไม่ตรัสให้เสียเวลา
3. วาจามีประโยชน์คนฟังไม่ชอบใจ พระองค์ท่านเลือกเวลาที่จะตรัส
4. วาจามีประโยชน์ คนฟังชอบใจ พระองค์ทรงมักจะตรัสวาจานั้น
กรณีของคุณที่พูดขวานผ่าซาก เข้าใจว่าเป็นคำที่จริงและมีประโยชน์ ย่อมไม่เป็นบาป แต่ถ้าผู้ฟังไม่ชอบใจและโกรธก็อาจสร้างเวรได้ ดังนั้นก็ต้องพิจารณาสถานการณ์ก่อนจึงพูด ถ้าคิดว่าพูดไปแล้ว ผู้ฟังขุ่นเคือง ก็ควรรอเวลาดูอารมณ์ผู้ฟังก่อนจึงพูด หรือปรับถ้อยคำให้นุ่มนวลก่อนที่จะพูดออกไป เรื่องบางเรื่องพูดกันเป็นการส่วนตัวดีกว่าพูดต่อหน้าคนจำนวนมาก

 

พระอริยสงฆ์หลายรูปท่านก็พูดแบบขนานผ่าซาก ท่านเวลาจะว่าก็จะว่ากันตรงๆนะ แต่ที่ท่านว่านี่ก็เพื่อจะสั่งสอน ไม่ได้เกิดจากโทสะจิต

 

กรรมจัดเป็นวจีกรรม ๔ อย่าง
๑ มุสาวาทา เวรมณี เว้นจากพูดเท็จ
๒ ปิสุณาย วาจาย เวรมณี เว้นจากพูดส่อเสียด
๓ ผรุสาย วาจาย เวรมณี เว้นจากพูดคำหยาบ
๔ สัมผัปปลาปา เวรมณี เว้นจากพูดเพ้อเจ้อ​

ลองสำรวจดูนะ ว่าเราอยู่ในข่าย ๔ ข้อนี้หรือเปล่า ถ้าอยู่ก็เป็นโทษ นะ
บาป นี้ลบไม่ได้ แต่เราสามารถหนีได้ด้วยบุญ พยายามฝึกจิต ให้มีสติ เพื่อไม่ให้อกุศลกรรมเกิด นะ

 

ดูที่กาละเทศะ สัมมาคาราวะ เอาใจเขามาใส่ใจเรา พูดดีเป็นศรีแก่ปากอนุโมทนา สาธุ<!-- google_ad_section_end -->

 

บางครั้งต้องรู้สึกผู้รับสารว่าจะให้อ้อมหรือให้ตรงมากกว่ามั้ง :boo:

 

ถ้าเราพูดขวานผ่าซาก หรือพูดตรงๆแล้วไม่ได้ไปกระทบกระเทือนจิตใจใครหรือเราพูดความจริง..ก็ไม่น่าจะบาปน่ะค่ะ..เพราะเราไม่ได้ไปด่าเค้านี่น่า..แต่เราก็ไม่รู้ว่าการที่เราพูดออกไปแล้วน้ำเสียงมันอาจจะฟังดูเป็นเหมือนประชดเค้าหรือเราโกรธเค้าแล้วทีนี้พอคนฟังได้ยินเค้ารู้สึกไม่พอใจก็อาจจะเป็นบาปก็ได้..เพราะเราทำให้เค้าไม่พอใจก็กลับกลายมาเป็นศัตรูกันซะเปล่า..ทางที่ดีก็น่าจะบอกเพื่อนๆไว้ก่อนว่าเราเป็นคนพูดจาแบบนี้น่ะ..ให้เค้าทำใจยอมรับเราให้ได้..แล้วตัวเราก็พยายามรู้ตัวตลอดเวลาว่าเราพูดอะไรออกไปแล้วคำพูดเรามันแรงไปหรือเปล่า..ก็อาจจะขอโทษกันได้ทันค่ะ..ก็คือให้มีสติประกอบด้วยค่ะ..อนุโมทนาสาธุค่ะ

 

.....จะบาปก็ต่อเมื่อ ผู้ฟังฟังแล้วรู้สึกสะเทือนใจ

บางที การพูดตรงเกินไป ก็อาจจะดีสำหรับบางคน

และอาจจะแรงเกินไป สำหรับบางคน

ดังนั้น สิ่งที่ควรทำสิ่งแรกคือ คิดก่อนพูด

หรือ พูดไปสองไพลเบี้ย นิ่งเสียโพธิสัตว์

 

ผมเห็นว่าข้อความนี้น่าจะดีที่สุดแล้ว คือตามที่พระพุทธเจ้ากล่าวไว้

1. วาจาไร้ประโยชน์ คนฟังไม่ชอบใจ พระองค์ท่านไม่ตรัสเลย
2. วาจาไร้ประโยชน์ คนฟังชอบใจ พระองค์ไม่ตรัสให้เสียเวลา
3. วาจามีประโยชน์คนฟังไม่ชอบใจ พระองค์ท่านเลือกเวลาที่จะตรัส
4. วาจามีประโยชน์ คนฟังชอบใจ พระองค์ทรงมักจะตรัสวาจานั้น

ฉะนั้น

ถ้าพูดตรงๆแล้ว วาจาไร้ประโยชน์ คนฟังไม่ชอบใจ น่าจะบาป

ถ้าพูดตรงๆแล้ว วาจาไร้ประโยชน์ คนฟังชอบใจ ก็น่าจะบาป(เพราะอาจจะพูดปรามาสไปโดยไม่รู้ตัว ถ้ารู้ตัวแล้ว ไม่มีทางที่จะพูดในสิ่งที่ไร้ประโยชน์)

ถ้าพูดตรงๆแล้ว วาจามีประโยชน์ คนฟังไม่ชอบใจ อันนี้ต้องเลือกเวลาพูด ไม่งั้นอาจจะบาป

ถ้าพูดตรงๆแล้ว วาจามีประโยชน์ คนฟังชอบใจ ไม่บาป เป็นบุญอย่างยิ่งด้วย



เจริญในธรรมครับ

 

คนส่วนใหญ่ ไม่มีใครชอบฟังคนพูดขวานผ่าซากได้นานๆ

 

อันความจริงพูดจบแล้วตัวเองต้องตายไปก็มีไม่น้อย จขกทก็ต้องพิจารณาเองว่าจำเป็นต้องพูดหรือปล่าว อาจกล่าวได้คือการนำใจเขามาใส่ใจเรา ถ้าเราได้ยินอย่างนั้นเราจะรู้สึกอย่างไร...สาธุ สาธุ