ภาพการสังหารหมู่ ใครจะ ปลงธรรมสังเวช อสุภะ แผ่เมตตา ตามถนัดเด้อ

<CENTER>พลิกปูม ''สังหารหมู่ที่นานกิง'' พยานต่างชาติเผยเหตุสะเทือนขวัญ </CENTER>
<!--detail--><!--images--><!--images--><!--images-->

<CENTER>
</CENTER>
<!--images-->ประวัติศาสตร์ญี่ปุ่นรุกรานจีนกำลังกลับมาเป็นหัวข้อสนใจกันอีกครั้งหลังจากคลื่นการประท้วงของชาวจีนนับหมื่นในหลายเมืองใหญ่ได้กลายเป็นข่าวติดต่อกันมาเป็นสัปดาห์ที่สาม

เหตุการณ์ที่โดดเด่นที่สุดของสงครามจีน-ญี่ปุ่นก็คือ กรณีการเข้ายึดครองเมืองนานกิง ซึ่งทหารญี่ปุ่นได้เข่นฆ่าล้างผลาญชีวิตและทรัพย์สินของชาวจีนไปมากมาย มีทั้งการเผาทั้งเป็น ฝังทั้งเป็น ลั่นกระสุนสังหาร แทงด้วยดาบปลายปืน ฟันด้วยดาบ ปล้นสะดม จนถึงข่มขืนกระทำชำเรา

รายงานของบีบีซีบอกว่า กรณีการข่มขืนที่เมืองนานกิง หรือ The Rape of Nanjing หรือที่เรียกกันทั่วไปว่า กรณีการสังหารหมู่ที่เมืองนานกิงระหว่างเดือนธันวาคม 2480 ถึงเดือนมีนาคม 2481 นับเป็นการสังหารหมู่ครั้งร้ายแรงที่สุดในยุคใหม่

ทางการจีน นักประวัติศาสตร์ และบรรดาหน่วยงานบรรเทาทุกข์ที่อยู่ในเหตุการณ์ ต่างพูดตรงกันว่ากองทัพญี่ปุ่นได้สังหารชาวจีนเฉพาะในเมืองนานกิงราว 300,000 คน ซึ่งจำนวนมากเป็นผู้หญิงและเด็ก

บรรดาชาวตะวันตกที่เห็นเหตุการณ์บอกว่า มีผู้หญิงจีนถูกข่มขืนประมาณ 20,000 คน และประชาชนพลเรือนจำนวนมากได้ถูกปลิดชีพด้วยดาบซามูไรหรือดาบปลายปืน

ญี่ปุ่นยอมรับว่าเกิดการสังหารและข่มขืนจริง แต่จำนวนผู้ตกเป็นเหยื่อไม่ได้มากถึงขนาดนั้น เจ้าหน้าที่ญี่ปุ่นพูดถึงผู้เคราะห์ร้ายโดยบอกว่ามี "จำนวนมาก" หรือ "หลายคน" และเหตุการณ์ก็ไม่ได้เกิดในยามปกติ แต่เป็นสถานการณ์ของสงคราม

ในปี 2474 ญี่ปุ่นได้รุกรานดินแดนแมนจูเรียของจีน กองทัพจีนไม่อาจต้านทานได้ ญี่ปุ่นจึงเข้ายึดครองดินแดนจีนได้อย่างกว้างขวาง

ในปีต่อมา ญี่ปุ่นสามารถตั้งมั่นในจีนได้ ขณะที่จีนยังมีสงครามภายในระหว่างพวกคอมมิวนิสต์กับฝ่ายชาตินิยมของพรรคก๊กมินตั๋ง ซึ่งนำโดยนายพล เจียงไคเช็ก โดยใช้นานกิงเป็นเมืองหลวงของฝ่ายตน

กองทัพญี่ปุ่นต้องการแผ่อิทธิพลให้กว้างไกลยิ่งขึ้นไปอีก การปะทะประปรายระหว่างทหารจีนกับทหารญี่ปุ่นจึงได้ยกระดับกลายเป็นสงครามเต็มรูปแบบในเดือนกรกฎาคม 2480

ตอนแรกญี่ปุ่นเป็นฝ่ายมีชัย ต่อมาฝ่ายจีนสามารถต้านทานการรุกคืบได้อยู่ชั่วระยะหนึ่ง ก่อนที่ญี่ปุ่นจะตีเมืองเซี่ยงไฮ้แตก แล้วกรีธาทัพมุ่งสู่เมืองนานกิงอย่างรวดเร็ว

ทหารของเจียงไคเช็กได้ละออกจากเมืองไปก่อนแล้ว กองทัพญี่ปุ่นจึงสามารถยึดนานกิงได้ง่ายๆ

แล้วเหตุการณ์ที่กลายเป็น "หนี้ประวัติศาสตร์" ที่ญี่ปุ่นยังคงติดค้างจีนมาจนถึงทุกวันนี้ก็ได้เกิดขึ้น

บรรดาหนังสือพิมพ์ในญี่ปุ่นยุคนั้นรายงานว่า พวกทหารชั้นผู้น้อยของญี่ปุ่นต่างแข่งกันว่าใครจะฆ่าคนจีนได้มากกว่ากัน

นักข่าวชาวญี่ปุ่นคนหนึ่งเห็นชาวจีนถูกต้อนให้เดินเป็นแถวเอาไปยิงทิ้งที่ริมฝั่งแม่น้ำแยงซี และได้เห็นศพกองโตเป็นพะเนินถูกเผาทิ้ง

รูปถ่ายเก่าๆ ซึ่งปัจจุบันจัดแสดงในพิพิธภัณฑ์เมืองนานกิงแสดงภาพทหารญี่ปุ่นยืนยิ้มอยู่ท่ามกลางกองร่างไร้วิญญาณ

ทิลแมน เดอร์ดิน นักข่าวของนิวยอร์กไทมส์ ได้เห็นเหตุการณ์สังหารหมู่ในช่วงเริ่มแรกก่อนถูกทหารญี่ปุ่นไล่ออกมา

"ตอนนั้นผมอยู่ในวัย 29 นั่นเป็นข่าวใหญ่ชิ้นแรกที่ผมทำให้นิวยอร์กไทมส์ ผมขับรถลงไปที่ฝั่งแม่น้ำ รถต้องแล่นทับไปบนศพที่กองก่ายกันระเกะระกะที่ฝั่งแม่น้ำนั่น ขณะผมรอคอยการลงมือ พวกนายทหารของญี่ปุ่นก็สูบบุหรี่คุยกัน ยืนดูการสังหารทหารจีน 1 กองพันโดยรัวปืนกลเข้าใส่"

ตอนที่ผละออกมา เขาเห็นคนถูกสังหารประมาณ 200 คนในช่วงเวลา 10 นาที ท่ามกลางสีหน้าท่าทางสนุนสนานของพวกทหารญี่ปุ่นที่คอยชม

เขาบอกว่าเหตุการณ์นี้เป็น "ความโหดร้ายที่สุดกรณีหนึ่งแห่งยุคสมัยใหม่" และว่า "ความทรงจำนี้ไม่อาจลบเลือน"

หมอสอนศาสนา จอห์น แม็กกี เป็นอีกผู้หนึ่งที่เห็นเหตุการณ์ ท่านสาธุคุณบอกว่าทหารญี่ปุ่นไม่เพียงสังหารเชลยศึกทุกคนที่จับได้เท่านั้น แต่ยังเข่นฆ่าชาวบ้านชาวเมืองทุกเพศทุกวัยด้วย "หลายคนถูกยิงราวกับเป็นการล่ากระต่ายไปตามท้องถนน"

หลังจากได้เห็นการสังหารและข่มขืนอยู่หนึ่งสัปดาห์ สาธุคุณแม็กกีได้ร่วมกับชาวตะวันตกคนอื่นๆ จัดตั้งเขตปลอดภัยสากลขึ้น

มินนี วอทริน สตรีชาวอเมริกัน ซึ่งมีส่วนช่วยอยู่ด้วย ได้เขียนถึงเหตุการณ์ลงในสมุดอนุทินส่วนตัว เธอบันทึกในวันที่ 16 ธันวาคมว่า "คงไม่มีอาชญากรรมประเภทไหนเลยที่ไม่ได้เกิดขึ้นในวันนี้ เด็กสาว 13 คนซึ่งทำงานในโรงเรียนสอนภาษาได้ถูกฉุดไปเมื่อคืนนี้ และวันนี้ฉันก็ได้ยินว่าเมื่อคืนมีเด็กผู้หญิงตามบ้านเรือนถูกเอาตัวไปหลายคน บางคนเพิ่งอายุ 12 ปี"

ในวันต่อๆ มา เธอเขียนว่า "มีคนถูกกราดยิงหรือแทงตายด้วยดาบปลายปืนไปกี่หมื่นคน เราคงไม่มีทางรู้ได้ เพราะหลายกรณีมีการราดน้ำมันลงบนศพแล้วจุดไฟเผา" และว่า "ร่างที่ไหม้เกรียมได้บอกเล่าถึงโศกนาฏกรรมเหล่านี้ เหตุการณ์ในช่วง 10 วันให้หลังยิ่งน่าเศร้าสลด หลายเหตุการณ์จะไม่ลบเลือนไปจากความทรงจำของฉันจนชั่วชีวิต รวมทั้งความทรงจำของผู้คนในเมืองนานกิงในห้วงยามนี้"

ในปี 2483 มินนี วอทริน มีอาการทางประสาท และเดินทางกลับสหรัฐ เธอทำอัตวินิบาตกรรมในปีต่อมา

หลังสงครามโลกครั้งที่สองยุติ อาซูมะ ชิโร ทหารญี่ปุ่นที่อยู่ร่วมในเหตุการณ์ที่เมืองนานกิงได้ออกมาเล่าสิ่งที่ตนเองได้พบเห็นและลงมือกระทำลงไป

เขาเล่าถึงเหตุการณ์ครั้งหนึ่ง "เราจับพวกคนชราหญิงชายและเด็กๆ ประมาณ 37 คนมารวมกันในลานกว้าง ผู้หญิงคนหนึ่งอุ้มเด็กไว้ด้วยแขนซ้าย อุ้มเด็กอีกคนไว้ด้วยแขนขวา พวกเราแทงตายทั้งสามคน ผมมานั่งนึกว่าแค่จากบ้านมาเดือนเดียว ผมได้ฆ่าคนโดยไม่เสียใจเลย"

เมื่อออกมาสารภาพบาปเช่นนี้ เขาก็ถูกกดดัน "เมื่อมีการจัดนิทรรศการเกี่ยวกับสงครามที่เกียวโต ผมได้ไปให้การ คนแรกที่ตำหนิผมเป็นสุภาพสตรีคนหนึ่งจากโตเกียว เธอบอกว่าผมกำลังย่ำยีทหารญี่ปุ่นที่ตายในสงคราม เธอโทร.หาผมไม่หยุดตลอด 3-4 วัน มีจดหมายเขียนมาด่าว่าผมเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ มีการคุกคามหนักขึ้นทุกที จนตำรวจต้องมาคุ้มกันผม"

กระแสชาตินิยมในจีนและญี่ปุ่นจะขยายวงความขัดแย้งจีน-ญี่ปุ่นให้บานปลายออกไปอีกหรือไม่ ต้องติดตามกันให้ดี.

 

เลือก กด ดู ตาม อัธยาสัย นะ

<TABLE cellSpacing=3 cellPadding=3 border=4><TBODY><TR><TD></TD><TD rowSpan=2></TD><TD></TD></TR><TR><TD></TD><TD></TD></TR><TR><TD></TD><TD align=middle></TD><TD></TD></TR></TBODY></TABLE>

 

2
<TABLE cellSpacing=3 cellPadding=3 border=4><TBODY><TR><TD align=middle></TD><TD align=middle></TD></TR><TR><TD></TD><TD></TD></TR></TBODY></TABLE>

 

3
<TABLE cellSpacing=3 cellPadding=3 border=4><TBODY><TR><TD></TD><TD></TD></TR><TR><TD></TD><TD align=middle></TD></TR><TR><TD></TD><TD></TD></TR></TBODY></TABLE>

 

4
<TABLE cellSpacing=3 cellPadding=3 border=4><TBODY><TR><TD></TD><TD align=middle></TD></TR><TR><TD></TD><TD></TD></TR></TBODY></TABLE>

 

6
<TABLE cellSpacing=3 cellPadding=3 border=4><TBODY><TR><TD></TD><TD align=middle></TD></TR><TR><TD align=middle></TD><TD align=middle></TD></TR><TR><TD align=middle rowSpan=2></TD><TD align=middle></TD></TR><TR><TD align=middle></TD></TR></TBODY></TABLE>

 

กรรมจริงๆ

 

ขอให้ดวงวิญญาณทุกดวงจงได้รับการปลดปล่อย ให้ได้หลุดล่วงพ้นจากความทุกข์กาย ทุกข์ใจ และล่วงจากความอาฆาตทั้งปวงเถิด และขอให้ทุกดวงจิตและวิญญาณจงได้มีดวงตาเห็นธรรม และมีจิตที่สะอาด สว่าง สงบ เถิด

 

ไอ้เราก็มัวแต่ดู พิจารณาจนลืมนึกถึงคนที่โดนเรยแฮะ
สาธุคุณ กระสือคับ _/\_

 

ผมคงไม่ปลง ผมคงไม่ปลงอสุภะ แต่ผมจะไปลากคอให้ที่ยังมีชีวิตอยู่หรือตายไปแล้วก็เหอะ เอาไปมันไปเห็นนรกหรือลากลงไปเลยก็ดี ไปให้มันเจอกับสิ่งที่มันทำหรือเจ้ากรรมนายเวรเลยก็ดี แต่นั้นต้องหมายความว่าผมต้องมีอภิญญา ผมจะไม่เสียใจเลยแม้แต่น้อยถ้าได้ฆ่าคนที่ชั่วมากๆ100คนเพื่อช่วยคนบริสุทธิ์แค่คนเดียว และถ้าอยากตามล้างแค้นผมจริงมีปัญญาไปลากลงมาจากชั้นเทวดาชั้นพรหมก็แล้วกัน
(b-evil2) ข้าไม่ลงนรกแล้วใครจะลงนรก

 

ขอร้องไห้

 

เขาทำอะไรผิด น่ะ

 

เห็นแล้วก็ชวนหดหู่ใจ...
ภาพเหล่านี้เห็นมาหลายครั้งแล้ว
สงสารคนโดนฆ่านะครับ
ตายหมู่ทั้งเด็กและผู้หญิง
จะฆ่ากันไปทำไม...เพียงเพราะคนบ้าอำนาจ
กลุ่มเดียวแท้ๆ คนต้องตายกันเป็นเบือ

 

จะวนเวียนไปเรื่อยๆ หากไม่อโหสิกรรมให้กัน

 

นี้แหละที่เขาเรียกกันว่า สงคราม คำ ๆ นี้มันมีความหมายในตัวอยู่แล้ว T-T

 

.

 

-*-

 

ฮือๆๆๆ เห็นแล้วเศร้าใจจังค่ะ น่าสงสารเป็นที่สุด

 

สงสารจีน
แต่คงเป็นเรื่องของเวรกรรมที่ทำกันมา
อยากให้จีนอโหสิให้ญี่ปุ่น
ไม่งั้นถ้าจีนไปทำกับญี่ปุ่น อย่างนั้นอีกก็คงไม่ดีแน่
เวรกรรมไม่สิ้นสุด ถือเสียว่า

"คนเรามีกรรมเป็นของตน มีกรรมเป็นเผ่าพงศ์ มีกรรมเป็นทายาท"

"เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร"

เป็นภาพที่ดีมาก ทำให้ปลงได้เยอะ
เห็นแล้วไม่คิดอยากทำบาป ไม่คิดอยากเกิด
ขอบคุณครับ

 

...........คนเรามักไม่กล้าเผชิญหน้ากับความจริง.........