"มันหนัก ก็ปล่อยมันเสีย" (หลวงปู่ชา สุภัทโท)

.
"มันหนัก ก็ปล่อยมันเสีย"

" .. อุปมาเหมือนว่า "เราแบกก้อนหินหนักอยู่ก้อนหนึ่ง แบกไปก็รู้สึกหนัก แต่ก็ไม่รู้จะทำอย่างไรกับมัน" ก็ได้แต่แบกอยู่อย่างนั้นแหละ "พอมีใครบอกว่า ให้โยนมันทิ้งเสียซิ" ก็มาคิดอีกแหละว่า "เอ ถ้าเราโยนมันทิ้งไปแล้ว เราก็ไม่มีอะไรเหลือนะซิ" ก็เลยแบกอยู่นั่นแหละ ไม่ยอมทิ้ง

ถึงจะมีใครบอกว่า "โยนทิ้งไปเถอะ แล้วจะดีอย่างนั้นเป็นประโยชน์อย่างนี้" เราก็ยังไม่ยอมโยนทิ้งอยู่นั่นแหละ "เพราะกลัวแต่ว่าจะไม่มีอะไรเหลือ ก็เลยแบกก้อนหินหนักไว้"

จนเหนื่อยอ่อนเพลียเต็มที "จนแบกไม่ไหวแล้ว ก็เลยปล่อยมันตกลง" ตอนที่ปล่อยมันตกลงนี่แหละก็จะเกิดความรู้เรื่อง "การปล่อยวาง" ขึ้นมาเลย เราจะรู้สึกเบาสบาย

แล้วก็รู้ได้ด้วยตนเองว่า "การแบกก้อนหินนั้นมันหนักเพียงใด" แต่ตอนที่เราแบกอยู่นั้น "เราไม่รู้หรอกว่า การปล่อยวาง มันมีประโยชน์เพียงใด" .. "

"ปฏิบัติกันเถิด"
หลวงปู่ชา สุภัทโท