มาตั้งกระทู้ถามค่ะ

คือว่าเมื่อสักครู่ได้นั่งสมาธิและได้บูชาพระรัตนตรัย
ขอขมาพระรัตนตรัย และสมาทานพระกรรมฐานก่อนนั่งสมาธิตามปกติค่ะ
ตอนแรกก็ฟุ้งซ่านเหมือนทุกครั้งที่นั่งแรกๆมันก็จะฟุ้งซ่าน
นั่งๆไปบางวันมีเรื่องให้คิดเยอะมันก็ไม่สงบ บางวันก็สงบดี
และได้เกิดอาการปีติ(อันนี้ได้อ่านและศึกษาปฎิบัติตามแนวทางของพระเดชพระคุณหลวงพ่อพระราชพรหมยาน วัดท่าซุง ว่าอาการปีติมี 5 อย่าง)
เราก็นั่งแล้วมันก็มีอาการแบบที่หลวงพ่อบอกเกือบทุกอย่างเลยค่ะ มีอาการขนลุกบ้าง ตัวโยกโคลงบ้าง รู้สึกว่าตัวหายไปเหลือแต่หัวบ้าง รู้สึกว่าตัวใหญ่มากๆบ้าง น้ำตาไหล(อันนี้เป็นตอนไปฝึกมโนมยิทธิเต็มกำลังที่วัดท่าซุงเมื่อหลายปีที่แล้วไปเจอหลวงพ่อคะ รู้สึกสำนึกผิดและคิดถึงท่านมากเลยร้องไห้น้ำตาไหลพรากๆเลย ไม่รู้เขาเรียกอาการปีติรึป่าว)
เริ่มนั่งมาตั้งแต่อายุ 24 ตอนนี้ 30 ย่าง 31 ค่ะ แต่มีช่วงนึงที่หยุดนั่งไปประมาณ 2-3 ปี พึงกลับมานั่งใหม่เมื่อช่วงปลายปีที่แล้วจนถึงวันนี้ นั่งเกือบทุกวันสงบบ้างไม่สงบบ้าง

......แต่ที่สงสัยและไม่เคยเกิดอาการนี้คือช่วงที่กลับมานั่งใหม่
หลังปีใหม่มานี้มีอาการนี้ 2 ครั้ง รวมถึงเมื่อกี๊ด้วยคือครั้งที่2 คือ
นั่งๆไปแล้วมันก็เริ่มนิ่งๆๆแล้วก็ดิ่งลงสู่สมาธิเหมือนเดิมรู้สึกว่าตัวใหญ่ขึ้นๆๆมากๆๆๆแล้วก็มีเหมือนพลังงานลูกกลมๆอยู่ระหว่างมือที่วางทับกันมาจนถึงคอ แต่ในสมาธิลูกมันใหญ่ๆๆมากๆเลยค่ะ รู้สึกว่ามันใหญ่เท่าโลกใหญ่กว่าโลกอีกรู้สึกว่าเราตัวใหญ่กว่าโลกแล้วลูกกลมๆนั่นมันคือโลก อยู่ในมือเราเหมือนเรากำลังอุ้มโลกทั้งใบอยู่ แล้วความรู้สึกในสมาธิมันเหมือนเรามีพลังเยอะมากๆ เหมือนไอ้ลูกกลมๆที่อยู่ระหว่างมือของเราที่มันกลมมาจนถึงคอมันเป็นพลังงานที่เรามีอะ....อาการแบบนี้มันคืออะไรคะ คือ งง 55 ท่านผู้รู้ช่วยตอบที
...ตัวเรานี้ยังอ่อนด้อยนัก ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ

 

เป็นอาการของวิตก วิจารณ์ ในปฐมฌาน ซึ่งมีหลากหลายรูปแบบแล้วแต่ใครจะยกธรรมใดขึ้นมาพิจารณาครับ

สมาธิที่ประณีตกว่าวิตก วิจารณ์ มีอยู่ คือ ทุติยฌาน เพราะ วิตก วิจารณ์ ดับไป ขอสาธยายธรรมตามที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้ดังนั้นครับ

ปฐมฌาน
เรานั้นแล สงัดแล้วจากกาม สงัดแล้วจากอกุศลธรรม ได้บรรลุปฐมฌาน มีวิตก
มีวิจาร มีปีติและสุขซึ่งเกิดแต่วิเวกอยู่.

ทุติยฌาน
เราได้บรรลุทุติยฌาน มีความผ่องใสแห่งจิต ณ ภายใน เป็นธรรมเอกผุดขึ้น ไม่มีวิตก
ไม่มีวิจาร เพราะวิตก วิจาร สงบไป มีปีติและสุขซึ่งเกิดแต่สมาธิอยู่.

ตติยฌาน
เรามีอุเบกขาอยู่ มีสติ มีสัมปชัญญะ และเสวยสุขด้วยนามกาย เพราะปีติสิ้นไป
ได้บรรลุตติยฌาน ที่พระอริยะทั้งหลายสรรเสริญว่า เป็นผู้มีอุเบกขา มีสติ มีสุขอยู่ ดังนี้ อยู่.

จตุตถฌาน
เราได้บรรลุจตุตถฌาน ไม่มีทุกข์ไม่มีสุข เพราะละสุขละทุกข์และดับโสมนัส โทมนัส
ก่อนๆ มีอุเบกขาเป็นเหตุให้สติบริสุทธิ์อยู่.

https://www.youtube.com/watch?v=oTa4nx9byrc

 

ปีติ

 

ขอบคุณค่ะ(deejai)

 

ถ้าเราเป็นคุณจะไม่สนใจอะไร ตั้งใจทำต่อไป

อาการต่างๆมันเกิดได้หลายสาเหตุ ทั้งร่างกาย จิตใจ รวมไปถึงคนอื่นแกล้ง

 

ใช่หากเป็นผม จะไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น ตำรามีอยู่แล้ว ในตำราบอกอยู่แล้ว ว่าจะพบเจออะไร หากว่าจะทำตามแนวทางพระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดท่าซุง หากว่ามีคู่มือพระกรรมฐาน ท่านบอกว่าอ่านทำความเข้าใจให้ละเอียด จำนิมิต จำอาการต่างๆให้ดี เมื่อทำๆไปพบเจออะไรจะได้ไม่ต้องสงสัย ติดขัด หรือเกิดความกลัว อย่างอสุภะกรรมฐานหากใจไม่แข็งจริงสติสัมปชัญญะไม่ทัน ก็อย่าไปแตะหากเป็นคนกลัวผี เดี๋ยวได้ร้องลั่นบ้าน หากจะเจริญอสุภะทางที่ดีกายคตานุสติก็พอ

 

ลุยต่อไปครับ ความลังเลสงสัยคือวิจิกิจฉา เป็นนิวรกั้นตัวหนึ่ง ควรตัดออกจากใจ